««Η δημιουργία της Εταιρίας Δημοσίων Συμμετοχών, όπως δρομολογείται από το υπό ψήφιση Νομοσχέδιο, συνιστά μία άνευ προηγουμένου απώλεια εθνικής κυριαρχίας.
…

Η δημιουργία μιας εταιρίας με ζωή 99 έτη, που δεν θα λογοδοτεί στο εθνικό Κοινοβούλιο, που θα ελέγχεται ουσιαστικά από ευρωπαϊκούς θεσμούς, και η οποία θα διαχειρίζεται τη συνολική περιουσία του ελληνικού Δημοσίου δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να γίνει αποδεκτή».

Κυριάκος Μητσοτάκης, 20/5/2016

Βαριά λόγια κε Χατζηδάκη.

Εμφατικά.

Βαριές κουβέντες για τον κο Μητσοτάκη.

Αλλά δεν είμαι σίγουρος, τι τον ενοχλούσε;

Η απώλεια Εθνικής κυριαρχίας ή, ότι με την προοπτική να γίνει Πρωθυπουργός μια μέρα, θα έχανε τη δυνατότητα να βάζει τις δικές του διοικήσεις, τους δικούς του συμβούλους και να κάνει τις δικές του προσλήψεις;

Βοηθήστε με σας παρακαλώ.

«Ε όχι δα» θα πείτε.

«Ο κος Μητσοτάκης που δεν ψήφισε τον Προκόπη Παυλόπουλο για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, διότι έθαψε την οικονομία της χώρας με τις αδιάκριτες προσλήψεις.

Ο άνθρωπος που πιστεύει στην αξιοκρατία και πιστεύει ότι ο ιδιωτικός τομέας θα πρέπει να είναι παράδειγμα για τον δημόσιο.

Ο Πρωθυπουργός που έσπασε αυγά και εδραίωσε την αξιολόγηση των δασκάλων δεν μπορεί, δεν πρέπει και δεν θα σας επιστρέψουμε ποτέ να τον κατηγορείτε ότι φέρνει ένα Νομοσχέδιο που δημιουργεί συνθήκες πλιάτσικου στο Ελληνικό δημόσιο».

Αυτό δεν σκέφτεστε;

Ε τότε λοιπόν, υπάρχουν δυο σενάρια.

Σενάριο ένα: Ότι το σημερινό Νομοσχέδιο, είναι ένα κείμενο που δεν έχει δει ο Πρωθυπουργός και σας βαραίνει προσωπικά.

Σενάριο δύο: αυτό είναι ένα κυβερνητικό Νομοσχέδιο που εκφράζει τον Πρωθυπουργό, δώρο στον εαυτό του, εν’ όψει των επόμενων εκλογών.

Ακριβώς για να βάζει τις δικές του διοικήσεις τους δικούς του συμβούλους και να κάνει τις δικές του προσλήψεις.

Αλλά μην προτρέχω.

Κάθε καλή αξιολόγηση προθέσεων, χρειάζεται μια, ουσιαστική ανάλυση του Νομοσχεδίου, και επειδή μερικά πράγματα δεν μου είναι ξεκάθαρα, αποφάσισα να έρθω με περισσότερες ερωτήσεις για τον Υπουργό και λιγότερα σχόλια.

Λοιπόν, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Όταν λοιπόν ο κος Μητσοτάκης έκανε τον νταή κατά του Υπερταμείου, το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής, όχι μόνο καταψήφισε και στηλίτευσε την εκχώρηση της Δημόσιας Περιουσίας, αλλά με πρόταση Νόμου που κατέθεσε δύο χρόνια μετά, το 2018, πρότεινε την ανάκτηση από την Ελληνική Δημοκρατία του ελέγχου της Δημόσιας Περιουσίας, ως προϋπόθεση για την αξιοποίησή της, προς όφελος της ανάπτυξης, των επενδύσεων και της κοινωνικής συνοχής.

Ένα χρόνο μετά, η Νέα Δημοκρατία γίνεται Κυβέρνηση.

Τσιμουδιά για το Υπερταμείο.

Ξεχάστηκε η εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας.

Time for business.

Εμείς επανήλθαμε, στα τέλη του 2019, με επερώτηση προς την Κυβέρνηση πλέον της Νέας Δημοκρατίας και ρωτάγαμε 4 πολύ βασικά πράγματα:

Πρώτο ερώτημα.

Γιατί δεν επαναδιαπραγματεύεται η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας τους όρους αξιοποίησης της Δημόσιας Περιουσίας, ώστε να ανατρέψει τις δεσμεύσεις που ανέλαβε η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για 99 χρόνια;

Δεύτερο ερώτημα.

Γιατί, αντί να ακολουθήσει αξιοκρατική και διάφανη διαδικασία ορισμού των Διοικήσεων στις Δημόσιες Επιχειρήσεις, με δημόσια, ανοιχτή προκήρυξη και αυστηρά κριτήρια αξιολόγησης, συνεχίζει την πρακτική του διορισμού των «δικών μας παιδιών»;

Τρίτο ερώτημα.

Γιατί η Κυβέρνηση, αντί να σχεδιάσει την αξιοποίηση της ανεκμετάλλευτης περιουσίας του Δημοσίου, προχωρά μέσα από το Υπερταμείο στην εκποίηση των πλέον προσοδοφόρων και στρατηγικής σημασίας Δημοσίων Επιχειρήσεων, υπονομεύοντας τη μελλοντική τους συμβολή στην αξιοποίηση των φυσικών πόρων και των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας;

Τέταρτο ερώτημα.

Γιατί δεν αξιοποιεί η Κυβέρνηση τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, σε μια ουσιαστική συζήτηση των προτάσεων που έχει καταθέσει μεταξύ άλλων το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής, με στόχο να διαμορφωθεί μια ενιαία εθνική στρατηγική, για το πώς μέσα από την αξιοποίηση της Δημόσιας Περιουσίας θα διασφαλιστούν πόροι για την ανάπτυξη, ιδίως για δημόσιες επενδύσεις,  κοινωνικές υποδομές και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας;

Αυτά ρωτάγαμε τότε το 2019.

Πέντε χρόνια μετά, τα ερωτήματα παραμένουν ακριβώς ίδια.

Τα ρωτάμε και σήμερα, με ακόμα μεγαλύτερη έμφαση.

Γιατί;

Ένα, διότι πέρασαν 5 χρόνια Νέας Δημοκρατίας.

Τι κάνατε;

Και δύο, διότι μας είπατε ότι χάρη σε εσάς, βγήκαμε από τα μνημόνια.

Μας είπατε, ότι χάρη σε εσάς έχουμε πάρει επενδυτική βαθμίδα.

Έτσι δεν είναι;

Αλήθεια λέγατε;

Ή είναι λόγια του αέρα;

Διότι αν λέγατε αλήθεια τότε «ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα»

Σήμερα, στα παραπάνω επίκαιρα και πολύ καίρια 4 ερωτήματα έρχονται να προστεθούν κι άλλα, χάρη σε αυτό το Νομοσχέδιο – έπος του κου Χατζηδάκη.

Γιατί, φαίνεται ότι την αξιολόγηση, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, την επιδιώκει για όλους τους άλλους, εκτός από την ίδια και τα δικά της παιδιά.

Τα δικά της «χρυσά» παιδιά.

Τα οποία όπως μας είπε ο εισηγητής της πλειοψηφίας τώρα θα είναι «επαγγελματίες ευέλικτοι και ταχύτατοι»

Όμως αξιολόγηση των διοικήσεων πέντε ετών για το δημόσιο συμφέρον δεν μας φέρατε για να συγκρίνουμε αυτούς με τους επόμενους.

Πάμε λοιπόν.

Πέμπτο ερώτημα.

(Συνεχίζω από τα ήδη τέσσερα που έχουμε κάνει και δεν έχουμε πάρει απάντηση.)

Τι ακριβώς έχει αποφέρει σε ταμειακή βάση το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, μετά από 12 χρόνια εκτέλεσης;

Αφού το Υπερταμείο αποτέλεσε χαρτοφυλάκιο εγγυήσεων για περίπου 50 δισ., τότε οι ταμειακές ροές του Ταμείου, θα έπρεπε να έχουν αποφέρει στο δημόσιο το αντίστοιχο ποσό σε μια δεκαετία.

Σωστά;

Ή δεν πιστέψατε ποτέ ότι θα είναι τόσες οι ταμειακές ροές τις δεκαετίας;

Έκτο ερώτημα.

Υπάρχει αξιόπιστη και ανεξάρτητη αποτίμηση της αξίας του χαρτοφυλακίου του Υπερταμείου;

Αν δεν μπορούν οι ταμειακές ροές του Υπερταμείου να εξηγήσουν την ύπαρξή του, μήπως κρύβουν αξία τα υπάρχοντά του και απλά δεν έχετε προλάβει να δημιουργήσετε τις ταμειακές ροές;

Έβδομο ερώτημα.

Τα περιουσιακά στοιχεία των εταιρειών, που κατά βάση ανήκουν σε δημόσιες ή εταιρείες γενικής Κυβέρνησης, είναι προς ιδιωτικοποίηση.

Πώς επιστρέφεται αυτό το χρηματικό όφελος στο δημόσιο ή στο ευρύτερο δημόσιο, εκεί δηλαδή όπου προέκυψε η αξία της εταιρείας;

Όγδοο ερώτημα.

Με αυτό το Νομοσχέδιο, την χρηματική αξία των εταιρειών του Υπερταμείου την λαμβάνει η Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε. χωρίς να έχει δαπανήσει κεφάλαιο για την αγορά τους, αφού δεν προηγήθηκε κοστολόγηση και οικονομική αξιολόγηση των εταιρειών, όπως ακριβώς έγινε και στην περίπτωση της ΕΥΔΑΠ.

Πώς μπορεί να εξυπηρετεί δημόσιο σκοπό η ΕΕΣΥΠ και ταυτόχρονα να μην έχει σχέση με το δημόσιο τομέα ή τον ευρύτερο δημόσιο τομέα;

Ένατο ερώτημα.

Ποια είναι η οικονομική κατάσταση στα ΕΛΤΑ, στα οποία ασκεί άμεση εποπτεία το Υπερταμείο;

Τι έγινε με τα  280 εκατομμύρια που έλαβαν από το δημόσιο προϋπολογισμό μετά το 2019;

Έπιασαν τόπο οι «άριστες» διοικήσεις σας;

Δέκατο ερώτημα.

Πάμε στην πολυαγαπημένη μου Εταιρεία Δημοσίων Ακινήτων. Μέχρι πρόσφατα οι διοικούντες του Υπερταμείο μιλούσαν για 72.000 ακίνητα στο χαρτοφυλάκιό της.

Ρώτησα «είστε σίγουροι;

Φέρτε τη λίστα».

Και τι μου απάντησαν;

«Λάθος, είναι 36.000.».

5 χρόνια Κυβέρνηση και χρειάστηκε ερώτησή μας για να μάθουν πόσα τελικά ακίνητα είναι αξιοποιήσιμα.

Τι έκαναν όλες αυτές οι διοικήσεις 5 χρόνια;

Γιατί, αντί να κάνουν τη δουλειά τους δίνουν τώρα, με δημόσιο χρήμα, τη δουλειά τους σε εταιρείες συμβούλων;

Ενδέκατο ερώτημα, για τη ΓΑΙΟΣΕ.

Επιτρέψτε μου εδώ μια χαλαρότητα στο μέτρημα των ερωτήσεων.

Διότι, μετά τα Τέμπη, είχατε πει ότι πήρατε τα μαθήματά σας και θα δώσετε έμφαση στο Σιδηρόδρομο.

Αυτά είχε πει ο Πρωθυπουργός.

Και διότι, μετά τα Τέμπη, τα ερωτήματα για την ΓΑΙΟΣΕ είναι δύσκολο να συμπυκνωθούν σε ένα.

Γιατί η ΓΑΙΟΣΕ, από τις αρχές του 2023 και μέχρι προσφάτως, δεν είχε Διευθύνοντα Σύμβουλο;

Ποιος φταίει; Οι εργαζόμενοι και οι συλλογικές συμβάσεις κύριε εισηγητή της πλειοψηφίας;

Γιατί η ΓΑΙΟΣΕ έχασε την πρόσβαση σε 130 εκατ. του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας;
Οι εργαζόμενοι φταίνε ή οι διοικήσεις που εσείς βάλατε;

Ποιος φταίει που δεν πρόλαβε να κάνει τους απαραίτητους διαγωνισμούς, για να αποκτήσει 10 ηλεκτροκίνητα τρένα και 10 υδρογονοκίνητα, τα οποία με τη σειρά της θα μισθώνει η Hellenic Train, ως υποχρέωση για να επεκταθεί η σύμβασή της κατά 5 έτη;

Και αν δεν καλυφθεί το χρηματοδοτικό κενό από το Υπερταμείο, ποιος θα φταίει αν η Hellenic Train εγείρει αξιώσεις προς τον όμιλο του Υπερταμείου;
Και για αυτά οι συνδικαλιστές φταίνε;

Και μετά μας μιλάτε για «δημόσιο συμφέρον», το οποίο παρατήρησα ότι δεν προσδιορίσατε παρά μόνο ως γρήγορες υπηρεσίες. Χωρίς να αξιολογείτε την ποιότητα των αποφάσεων ή κατά πόσο είναι καλές για το δημόσιο συμφέρον.

Δωδέκατο ερώτημα, πάμε και στις Ελληνικές Αλυκές.

(Λίγο ανοχή κε Πρόεδρε και λίγο υπομονή παρακαλώ κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Είναι είκοσι τα ερωτήματα.)

Αν θυμάμαι καλά, το Υπερταμείο εξαγόρασε το ποσοστό ιδιώτη μετόχου μειοψηφίας και έπειτα από έναν μόνο χρόνο, όπου εμφανίζεται σημαντική συρρίκνωση του κύκλου εργασιών, αποφασίζει να μειώσει δραστικά το δικό του ποσοστό στην εταιρεία, μέσω της εισόδου στρατηγικού επενδυτή.

Αφήστε το δημόσιο συμφέρον που έχει πάει περίπατο και ας δούμε το ιδιωτικό:

Τι σόι επενδυτική στρατηγική είναι αυτή, που αγοράζει ακριβά και πουλάει φθηνά; Αξιολόγηση της απόφασης έχουμε;

Όχι βέβαια.

Αξιολόγηση για την κυβέρνηση, όπως λέμε στο management, σημαίνει να γλύφεις πάνω και να φτύνεις κάτω.

Δέκατο τρίτο ερώτημα για το Εθνικό Επενδυτικό Ταμείο.

Το Εθνικό Επενδυτικό Ταμείο θα είναι -πρακτικά- θυγατρική του Υπερταμείου.

Το τελευταίο, έως σήμερα, έχει να επιδείξει κάτι σημαντικό, αναφορικά με την ανάταξη των δημόσιων οργανισμών και επιχειρήσεων που έχει στο χαρτοφυλάκιό του;

Κι αν δεν το έχει πράξει στο παρελθόν, με ποια αξιοπιστία θα το κάνει τώρα;

Οι συλλογικές συμβάσεις φταίνε κι εδώ για να γίνεται «γρήγοροι, ευέλικτοι και αποτελεσματικοί»;

Δέκατο τέταρτο ερώτημα, αν δεν κάνω λάθος, προβλέπονται 600 εκατ. ευρώ, ως αντιστάθμισμα για την επιστροφή των Εταιρειών Ύδατος στο δημόσιο.

Για ποιον λόγο όμως δίνονται από το Δημόσιο (πρόκειται, ουσιαστικά, για ένα είδος «εξαγοράς»), όταν το ίδιο το Συμβούλιο της Επικρατείας έχει αποφασίσει την επιστροφή των μετοχών ΕΥΔΑΠ-ΕΥΑΘ πίσω στο Δημόσιο;

Και πάμε τώρα και σε μερικά ερωτήματα μπας και βρούμε τελικά τι ήταν αυτό που έκαιγε τον Πρωθυπουργό τότε, τι τον καίει σήμερα και αν υπάρχει διαφορά από τότε σε σήμερα, τι μπορεί να την προκάλεσε:

Ήταν η Εθνική Κυριαρχία που τον ένοιαζε και τον νοιάζει ή ότι δεν θα μπορούσε να κάνει τις δικές τους προσλήψεις σε διοικήσεις, συμβούλους και προσωπικό;

Το λεγόμενο «μοντέλο ΔΕΗ» για μερικούς μεταφράζεται σε «ρουσφέτια» από το παράθυρο χωρίς ΑΣΕΠ, bonus και εξωπραγματικούς μισθούς και κατάλυση των εργασιακών σχέσεων.

Δέκατο πέμπτο λοιπόν ερώτημα.

Πώς εξηγείται αξιοκρατικά, να δημιουργείται μια επιτροπή από μέλη του Δ.Σ., και να υποβάλλει εισηγήσεις για σημαντικά ζητήματα όπως αυτά των προσλήψεων και των αμοιβών και τα ίδια μέλη της επιτροπής, ως μέλη του Δ.Σ. να έχουν την αρμοδιότητα έγκρισης αυτών των εισηγήσεων;

Δέκατο έκτο ερώτημα.

Για τις αμοιβές, θα καθοριστεί από τώρα ποιο είναι το υψηλότερο όριο ή θα είναι στη διακριτική ευχέρεια κάποιων;

Θα συνδέονται οι αμοιβές των Διευθυντών και Γενικών Διευθυντών με κάποιο νομικό πλαίσιο;

Ή τουλάχιστον με κάποιους στόχους για να χρησιμοποιήσω τη δική σας γλώσσα KPIs;

Δέκατο έβδομο ερώτημα.

Πάμε στις εργασιακές σχέσεις στις θυγατρικές.

Καταρχήν η προτεινόμενη διάταξη του άρθρου 30 που αφορά κυρίως τα ΕΛΤΑ και τροποποιεί το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο για τους κανονισμούς εργασίας στις επιχειρήσεις – θυγατρικές εταιρείες, έχει θέμα συνταγματικότητας.

Αντιστρατεύεται και τη λογική των συλλογικών συμβάσεων εργασίας που η ίδια η Κυβέρνηση υποτίθεται επιδιώκει.

Από που προήλθε η αναγκαιότητα για αλλαγή των εσωτερικών κανονισμών λειτουργίας, των οργανογραμμάτων και των κανονισμών προσωπικού;

Και για να έχουμε το καλό ερώτημα:

Δέκατο όγδοο ερώτημα.

Οι δαπάνες για συμβούλους και συμβουλές στο Υπερταμείο ήταν περίπου 5 εκατ. ευρώ το 2023.

Πόσο θα φτάσουν για το 2024; Το 2025; Έχετε υπολογίσει;

Δέκατο ένατο ερώτημα.

Γιατί η Ελλάδα θα πρέπει να διαθέσει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, για να φτιάξει μια νέα γραφειοκρατική δομή, το βαρύγδουπο Εθνικό Επενδυτικό Ταμείο, προκειμένου να χρηματοδοτήσει τομείς τεχνολογικής αιχμής, πράσινα και ψηφιακά έργα, που αφορούν κυρίως Αθηνοκεντρικές εταιρίες, ενώ η χώρα θα μπορούσε να εξυπηρετήσει τον ίδιο στόχο, μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης;

Ενώ, την ίδια ώρα, υπολειπόμαστε σημαντικά σε στήριξη μικρομεσαίων και αγροτικών επιχειρήσεων, υποστήριξη εξαγωγικών δραστηριοτήτων για ελληνικά προϊόντα, και στον δευτερογενή τομέα, που μπορεί να υποστηρίξει Περιφέρειες που σήμερα χρειάζονται στήριξη, όπως η Θράκη, η Ήπειρος, η Στερεά, η Πελοπόννησος και βέβαια η Θεσσαλία.

Την οποία έχετε βρει καραμέλα και της χρεώνετε το φταίξιμο για όλα τα έργα που έχουν σταματήσει σε όλη την Ελλάδα, από δική σας υπαιτιότητα.

Μήπως είναι ώρα να βάλετε και μερικά χρήματα σε εκείνες τις οικονομικές δραστηριότητες που αφορούν αγρότες, εμπόρους, βιοτέχνες, χειροτέχνες, ελεύθερους επαγγελματίες, με εκατοντάδες εργαζόμενους που έχετε χρόνια τώρα πετσοκόψει;

Ή δεν πιστεύετε ότι αυτοί οι κλάδοι έχουν μέλλον;

Και φτάνω στο τελευταίο ερώτημα, το 20ο:

Το έκανα ρητορικά αλλά τώρα θα σας το κάνω συγκεκριμένα.

Μετά από όλα αυτά τα ερωτήματα.

Τι ένοιαζε τον κο Μητσοτάκη το 2016; 

Η Εθνική Κυριαρχία ή να έχει άνεση να βολεύει τα δικά του παιδιά σε διοικήσεις, συμβούλους και υπαλλήλους ΔΕΚΟ ;

Τι νοιάζει τον κο Μητσοτάκη σήμερα;

Είναι ο ίδιος κος Μητσοτάκης;

Είναι ίδιος, και πάντα τον ενδιέφερε η Εθνική Κυριαρχία και όχι οι προσλήψεις; Τότε πώς εξηγεί εκείνος, αυτό το σημερινό Νομοσχέδιο που νοιάζεται μόνο για το δεύτερο;

Είναι ίδιος, δηλαδή είναι ίδιος με το 2016, και πάντα τον ενδιέφεραν οι προσλήψεις, τότε χρωστάει μία πολύ μεγάλη συγνώμη στον Ελληνικό Λαό, για τα παραμύθια που του έλεγε τότε.

Αν όμως κάτι άλλαξε, και ενώ κάποτε ενδιαφερόταν για την Εθνική Κυριαρχία, τώρα ενδιαφέρεται μόνο για τις προσλήψεις, τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολύ πιο βαθιά.

Διότι, αν τον άλλαξαν τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών και έχει παρατήσει το δημόσιο συμφέρον για το προσωπικό του, τότε δεν έχει την δυνατότητα πια να κρίνει και άρα, δεν έχει την δυνατότητα να κυβερνάει.

Και ένας Πρωθυπουργός που έχει απωλέσει την δυνατότητα τού να κυβερνάει, πρέπει να φύγει χθες.

Περιμένω με αγωνία τις απαντήσεις σας κε Υπουργέ».