Υπάρχει ο δρόμος των προοδευτικών μεταρρυθμίσεων τού ΠΑΣΟΚ, απέναντι σε μια κουρασμένη Κυβέρνηση

«Αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι,

Αυτή η εβδομάδα στη Βουλή είναι γεμάτη συμβολισμούς.

Ξεκινάει με αυτό εδώ το πολυνομοσχέδιο-κουρελού και τελειώνει με τον Προϋπολογισμό.

Δεν σας έχω συνηθίσει σε ακραίες εκφράσεις, όπως «νομοσχέδιο κουρελού», αλλά δεν ξέρω πώς αλλιώς να το χαρακτηρίσω.

Είναι ένα ποτ πουρί άρθρων, ατάκτως ειρημμένων, ένας αχταρμάς παρεμβάσεων που προσπαθούν να κλείσουν τρύπες, να μπαλώσουν λάθη, να παρατείνουν ενδιάμεσες καταστάσεις που απέφυγε ή απέτυχε να χειριστεί η Κυβέρνηση. Δεν έχει σκοπό. Δεν έχει αρχή, μέση και τέλος.

Ξεκινάει με έναν βαρύγδουπο τίτλο: «Οργανωτικές και Διαδικαστικές Διατάξεις για την Ανάπτυξη, παρεμβάσεις για την ενίσχυση τής δίκαιης αναπτυξιακής μετάβασης και άλλες επείγουσες διατάξεις».

Πολύ φανφάρα για να κρύψει την ουσία. Δύο λέξεις θα έφταναν: «Επείγουσες Διατάξεις».

Τρομάξαμε να βγάλουμε άκρη ποιος θα χειριστεί το νομοσχέδιο. 10 άρθρα για τη δήθεν δίκαιη μετάβαση. 24 άρθρα για έργα σε ΕΣΠΑ και Ταμείο Ανάκαμψης. 2 στο Τουρισμού. 3 στο Εξωτερικών. 7 στο Ανάπτυξης. 6 στο Υποδομών – Μεταφορών. 6 στο Υγείας. 4 στο Πολιτισμού. 3 στο Προστασίας του Πολίτη. 2 στο Υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας. 9 στο Υπουργείο Εσωτερικών.

Και μεταξύ αυτών, 7 άρθρα για συμβασιούχους, και 25 άρθρα για παρατάσεις πάσης φύσεως. Και ο κλήρος έπεσε σε εμάς μάλλον λόγω του τίτλου και κατά πλειοψηφία.

Αλλά κρατήστε και ένα ενδιαφέρον: Από τα 1623 σχόλια της διαβούλευσης τα 1538, το 95%, αφορούν δύο άρθρα του Υπουργείου Υγείας. Είναι ένας ωραίος τρόπος να μετράς για ποια άρθρα νοιάζεται η κοινωνία και πού κρύβονται οι παγίδες.

Γιατί δεν λέει η Κυβέρνηση τα πράγματα με το όνομά τους; «Επείγουσες διατάξεις». Διότι αντιβαίνει σε όλα εκείνα που διατυμπανίζει για τον εαυτό της:

Στην αποτελεσματικότητά της. Στην υπόσχεση να λύσει το θέμα της πολυνομίας. Στην αντίληψη του «άριστου». Ο αυτοαποκαλούμενος «άριστος», η αυτοαποκαλούμενη «άριστη», δεν μπορεί ποτέ να παραδεχθεί ότι δεν είναι αυτό που ευαγγελίζεται. Δεν παραδέχεται λάθη και έτσι όταν τα κάνει και τα αντιλαμβάνεται προσπαθεί να τα κρύψει.

Ένα Νομοσχέδιο, λοιπόν, που έρχεται τελευταία στιγμή, λες και ξαφνικά ξύπνησε η Κυβέρνηση σε μια νέα πραγματικότητα την οποία είχε αμελήσει, στην ιδέα, για παράδειγμα, ότι παρά τις υποσχέσεις της, βασίζεται ακόμα σε συμβασιούχους για να τρέξει το κράτος, δεν είναι ένα Νομοσχέδιο που ταιριάζει σε «άριστους». Και σίγουρα δεν ταιριάζει στην Ελλάδα, μετά από όσα έχουμε περάσει. Έλεος πια με την τσαπατσουλιά.

Επί τής αρχής, λοιπόν, δεν μπορούμε να στηρίξουμε το Νομοσχέδιο. Ασχέτως σε πόσα άρθρα θα ψηφίσουμε για να συνεχίσει να λειτουργεί το κράτος και να μην αφήσετε κόσμο στον αέρα.

Και εδώ, επιτρέψτε μου μια παρένθεση. Διότι, η Κυβέρνηση κάνει ότι δεν καταλαβαίνει τη διαφορά τής ψήφου επί τής αρχής και επί των άρθρων. «Μα ψηφίζετε τα άρθρα και όχι επί τής αρχής. Σημαίνει ότι λέτε όχι, μόνο για να πείτε όχι».

Μην μπερδεύεστε και μην κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε κυρίες και κύριοι τής Κυβέρνησης. Ένα άρθρο που παρατείνει τη σύμβαση ενός απαραίτητου γιατρού, δεν λύνει το θέμα τής υγείας. Προφανώς θέλουμε τον γιατρό, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι συμφωνούμε με την πολιτική σας για το ΕΣΥ.

Είναι σαν να λες ότι επειδή θέλεις τσιγάρα θα αγοράσεις το περίπτερο. Σε τέτοιο επίπεδο μπουρδολογίας έχει φτάσει ο κ. Χατζηδάκης, να μάς κάνει κριτική για την κριτική που τού κάνουμε.

Επίσης, η καταπάτηση των διαδικασιών τής Βουλής έχει ξεφύγει.

Συνεχίζετε να φέρνετε Νομοσχέδια με διαδικασίες «εξπρές». Όπως τα εννέα άρθρα του Υπουργείου Εσωτερικών για την Αυτοδιοίκηση, που δεν περιλαμβάνονταν καν στο κείμενο τής δημόσιας διαβούλευσης.

Για μια ακόμη φορά, η Κυβέρνηση παραβιάζει τη διαβούλευση για τα θέματα των Ο.Τ.Α., κατά πάγια διαχρονική πρακτική της, την οποία έχουμε επανειλημμένως στηλιτεύσει.

Αποτέλεσμα; Συνεχώς κάνετε ελλειμματική διαβούλευση.

Ενώ, είναι μια διαδικασία που μόνο καλό κάνει στα Νομοσχέδια, εκτός αν ελπίζεις να περάσεις πράγματα κάτω από την μύτη τής κοινωνίας.

Δεν αφήνετε χώρο στους φορείς. Το γεγονός ότι κόψατε τους δικηγόρους και τους συμβολαιογράφους από την συζήτηση για τα κόκκινα δάνεια δεν θα σας αφήσουμε να το ξεχάσετε.

Διότι, για μικροκομματικά οφέλη αποκλείσατε τους ανθρώπους που μπορούν να σας δώσουν εικόνα τής πραγματικής κατάστασης.

Βλέπετε το μπάχαλο με την DoValue αυτές τις μέρες; Αυτά θα σας τα έλεγαν οι δικηγόροι. Αυτά θα σας τα έλεγαν και οι δανειολήπτες. Αλλά εσείς δεν θέλατε να ακούσετε κανέναν. Όχι μόνο αυτό.

Τους μόνους που καλέσατε για να γράψουν το Νομοσχέδιο, είναι αυτούς που σήμερα είναι μπάχαλο.

Πόσο πια εκτός αγοράς και πραγματικότητας είστε;

Η πραγματικότητα, όμως, για τούτο το Νομοσχέδιο, είναι ακόμα χειρότερη.

Διότι σε αυτό το Νομοσχέδιο, η Κυβέρνηση διορθώνει λάθη, όχι του κακού ΣΥΡΙΖΑ, που δεν ήξερε να κυβερνάει. Αλλά λάθη τού κ. Μητσοτάκη, που τον ζήλεψε η Ευρώπη στον κορονοϊό και η Ιαπωνία στην ψηφιοποίηση. Και έτσι, πληγώνει και πληρώνει τον δικό του μύθο.

Με την ελπίδα, λοιπόν, ότι ο αναγνώστης θα εντυπωσιαστεί από τον τίτλο και δεν θα διαβάσει παρακάτω, το πολυνομοσχέδιο φόρεσε την προβιά τού τίτλου.

Δυστυχώς για την Κυβέρνηση, εμείς διαβάσαμε παρακάτω. Και να τι καταλάβαμε…

Πρώτο θέμα: Δημόσιες Επενδύσεις

Στο πρώτο μέρος ξεκινάμε με την παραδοχή, εκ μέρους τής Κυβέρνησης, των δυσλειτουργιών στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και στο Ταμείο Ανάκαμψης  Και πώς φαίνονται οι δυσλειτουργίες;

Προφανώς, από την καθυστέρηση στην απορροφητικότητα. Πόσο καιρό τους λέμε ότι θα έχουν πρόβλημα; Και δεν είναι κακό να παραδέχεσαι τα λάθη σου και να τα διορθώνεις.

Αλλά, όταν υπερασπίζονται την αριστεία τους με τέτοια αλαζονεία, όπως έκαναν στην κριτική μας, και μετά να φέρνουν ένα Νομοσχέδιο που υπολείπεται των αναγκών και τής ανάπτυξης και τής κοινωνίας, τότε κάνουν το κακό χειρότερο.

Γιατί υπολείπεται των αναγκών τής οικονομίας και τής κοινωνίας;

Η Κυβέρνηση θεωρεί ότι με περισσότερη εξουσία στα χέρια της θα έχει μεγαλύτερη απορροφητικότητα.

Εμείς πάντα λέγαμε ότι οι Περιφέρειες και οι Δήμοι πρέπει να είναι και στον σχεδιασμό, και στην υλοποίηση κάθε προγράμματος, για να έχει απορροφητικότητα.

Και ότι αυτό σημαίνει μεγαλύτερη εξουσία και λογοδοσία, περισσότερα εργαλεία και γνώση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Τι τους λέει η Κομισιόν στις τελευταίες «κατευθυντήριες γραμμές»; Ότι το σχέδιό τους φθάνει σε ένα σημείο που θα εξαρτάται όλο και περισσότερο από τις Περιφέρειες και τις τοπικές αρχές, οι οποίες έχουν διοικητικές και εφαρμοστικές αδυναμίες.

Ακόμα και τώρα, η Κυβέρνηση εμμένει στην πιο αποτυχημένη της μεταρρύθμιση, στο δήθεν «Επιτελικό Κράτος», σοβιετικών προδιαγραφών, στερώντας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση την ελευθερία να κινηθεί και να κριθεί.

Όχι μόνο αυτό. Εμείς τους λέμε: «ανοίξτε το παιχνίδι στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, διευρύνετε την παραγωγική βάση τής χώρας, διαθέστε τις πλουτοπαραγωγικές πηγές τής χώρας σε μεγαλύτερο μέρος τής κοινωνίας, μοιράστε πιο δίκαια τον πλούτο».

Μόνο έτσι θα μπορέσετε να ενισχύσετε την κοινωνική συνοχή, θα αναγνωρίσετε νέα ταλέντα, «καινούργια τζάκια» που λέγαμε παλιά, και θα απορροφήσετε κονδύλια.

«Όχι», λέει η Κυβέρνηση, «πού να ασχολούμαστε με τους μικρούς; Οι μεγάλοι διασφαλίζουν μεγάλη απορροφητικότητα» Πώς πήγε αυτό; Προφανώς, όχι καλά.

Και σαν να μην έφτανε αυτό. Μας φέρνει μια σειρά από άρθρα που ασχολούνται με τι; Με μεταφορά υπηρεσιών που δεν ρύθμισε η Κυβέρνηση όταν άλλαξε το Υπουργείο και ήθελε όλα να τα έχει ο κ. Χατζηδάκης. Άλλος άριστος. Πήρε τις αρμοδιότητες και ξέχασε να ρυθμίσει ποιος θα αποφασίζει.

Αποτέλεσμα; Καθυστερήσεις. Απαράδεκτες καθυστερήσεις. Η ειρωνεία τής αριστείας θα ήταν για γέλια, αν δεν ήταν για κλάματα.

Διότι, αναδεικνύει μια Κυβέρνηση που ούτε καταλαβαίνει τι χρειάζεται η οικονομία και η κοινωνία, ούτε αντιλαμβάνεται το κόστος των λαθών της για την οικονομία και την κοινωνία.

Δεύτερο μεγάλο κεφάλαιο του Νομοσχεδίου: Απολιγνιτοποίηση.

Πώς το λέει η Κυβέρνηση; Δίκαιη Μετάβαση. Μάλιστα.

Μπορείτε να μου πείτε, κυρίες και κύριοι τής Κυβέρνησης, τι βρίσκετε δίκαιο στην προσέγγισή σας;

Κλείσατε μια πηγή ενέργειας που ήταν ελληνική. Βασιστήκατε στο αέριο που δεν είναι ελληνικό και στα συμφέροντα που το φέρνουν. Την πατήσατε με τον πόλεμο στην Ουκρανία και τώρα τρέχετε με τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.

Που τις δίνετε; Στην τοπική κοινωνία; Όχι. Πάλι σε μεγάλες εταιρίες. Με τη δικαιολογία τής επιτάχυνσης τής μετάβασης, χάνετε την ευκαιρία να κάνετε πράξη το μεγάλο καλό των ΑΠΕ που είναι ο εκδημοκρατισμός τής ενέργειας.

Δηλαδή, η συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών στην παραγωγή. Δηλαδή, η ανεξαρτησία τους από εκείνους που εκμεταλλεύονται τις συνεχείς ανατιμήσεις.

Δηλαδή, η συμμετοχή των Δήμων, των Επιμελητηρίων και των Συνεταιρισμών στην παραγωγή φτηνής και καθαρής ενέργειας για τους ευάλωτους, τους μικρομεσαίους και τους αγρότες.

Ποιους δηλαδή; Αυτούς που υποφέρουν από τις ανατιμήσεις. Πού το ξέρουμε;

Σε αυτούς μοιράσατε τα PASS.

Αντί, δηλαδή, να τους δώσετε καλάμια και να τους μάθετε να ψαρεύουν, τους δίνετε ψάρια. Αυτός δεν είναι ο ορισμός τής ελεημοσύνης; Δικαιοσύνη, λοιπόν, πού;

Και όλα αυτά, πριν φτάσουμε στην τεράστια ζημιά που έχετε επιφέρει στη Δυτική Μακεδονία και τη Μεγαλόπολη. Καταλαβαίνετε ότι σιγά, αλλά σταθερά, στερείτε την Δυτική Μακεδονία από τη νέα γενιά της; Πού είναι το σχέδιο σας; Πού είναι ένα σχέδιο ολοκληρωμένο που αφορά τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας και των ανθρώπων των οποίων τη ζωή αλλάξατε ριζικά και τελεσίδικα;

Πότε κάνατε νηφάλια αξιολόγηση των βίαιων ενεργειών σας στην περιοχή; Πότε κοιτάξατε στα μάτια το δόγμα σας ότι όλα θα τα λύσει η αγορά;

Έχετε αφήσει τον κόσμο της Δυτικής Μακεδονίας στο έλεος των πολιτικών σας και αυτό το ονομάζετε «δίκαιη μετάβαση».

Καλά να παραμυθιάζεσαι ότι είσαι άριστος, αλλά να προσπαθείς να παραμυθιάσεις τον κόσμο της Δυτικής Μακεδονίας ότι είσαι δίκαιος, ξεπερνάει κάθε όριο πολιτικού πολιτισμού.

Τρίτο θέμα, το Καλάθι τού Νοικοκυριού.

Τι σας είπαμε από την αρχή; Μειώστε τον ΦΠΑ σε είδη πρώτης ανάγκης και κάντε ελέγχους. Μας είπατε ότι η μείωση τού ΦΠΑ θα οδηγήσει σε πληθωρισμό. Και πού οδήγησαν τα PASS; Πού οδήγησαν τα καλάθια τού νοικοκυριού; Εκεί ακριβώς. Στο να πέφτουν παντού οι τιμές και να μένουν ψηλά στα είδη πρώτης ανάγκης. Καλά πήγε και αυτό.

Και στους ελέγχους; Δύο τουλάχιστον χρόνια φαγούρα. Ο πληθωρισμός ξεκίνησε τον Οκτώβριο του ’21. Αναγνωρίσατε ότι υπάρχει πρόβλημα αισχροκέρδειας τον Νοέμβριο του ’23.

Και τώρα τι ζητάτε; Να συνεχίσετε στο μοτίβο που αυτοπαγιδευτήκατε. Γιατί; Διότι, αν το σταματήσετε τώρα, θα καταρρεύσουν τα νοικοκυριά που δεν μπορούν να επιβιώσουν χωρίς.

Ενώ ξέρετε καλά ότι όλα αυτά έχουν ημερομηνία λήξης. Και εσείς δεν προετοιμάζετε ούτε τους εαυτούς σας, ούτε τον κόσμο, για την λήξη. Και εδώ μισές δουλειές.

Τέταρτο μεγάλο κεφάλαιο: Υγεία.

Στις 12 Μαρτίου 2020, ο στρατηγός Κικίλιας, ως άλλος Πάτον, είχε πει: «Ήρθε η πιο μεγάλη ώρα, ήρθε η ώρα τής μάχης.  Όπως είπε ο Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, η μάχη θα κριθεί στο πώς θα ανταποκριθούμε ως πολίτες, κατά πόσο θα δείξουμε ατομική ευθύνη.

Κάνω έκκληση, σε γιατρούς, νοσηλευτές και παραϊατρικό προσωπικό, να υποβάλουν αίτηση για να προσληφθούν με διετείς συμβάσεις και μετά να παραμείνουν στο Σύστημα Υγείας».

Καλά δεν ντρέπεστε; Χειροκροτούσατε τους γιατρούς, τους νοσηλευτές, όλο το προσωπικό των νοσοκομείων και μετά τους κρατάτε σε ομηρία με συμβάσεις; Που είναι οι χιλιάδες προσλήψεις που ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός προεκλογικά;

Τι περιμένετε; Και όλα αυτά, την ώρα που το Εθνικό Σύστημα Υγείας είναι στην εντατική. Και τι κάνατε στα δύσκολα; Πάλι βάλατε ένα πρώην στέλεχος τού ΠΑΣΟΚ να σας ξελασπώσει. Καλά, τόσο άχρηστος είναι ο πάγκος σας;

Όπως σας είπα στην αρχή, αυτή η εβδομάδα είναι γεμάτη συμβολισμούς με αυτά τα δύο Νομοσχέδια.

Να εξηγήσω γιατί. Από τη μία έχουμε έναν Προϋπολογισμό που αποτυπώνει τις θυσίες που έκανε ο ελληνικός λαός τα τελευταία δέκα χρόνια.

Από την άλλη, το Νομοσχέδιο-κουρελού, που δείχνει τις αδυναμίες τής Κυβέρνησης να κάνει ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, για να πάει η Ελλάδα μπροστά.

Κανονικά, τα πράγματα θα έπρεπε να είναι ανάποδα.

Ένας Προϋπολογισμός, θα έπρεπε να αποτυπώνει ένα καλύτερο αύριο με αλλαγές που εντυπωσιάζουν, με προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που βελτιώνουν χρόνια προβλήματα, με υποσχέσεις για δομικές αλλαγές που δίνουν στον κόσμο ελπίδα. Είναι αυτό ο προϋπολογισμός τής Κυβέρνησης.  Όχι.

Είναι ένας Προϋπολογισμός business as usual, την ώρα που μέσα στη χώρα και έξω, συντελούνται κοσμογονικές αλλαγές.

Η ακρίβεια στον Θεό, οι ανισότητες σε εισόδημα, πλούτο και πρόσβαση στην εξουσία εκτός ελέγχου, η Κλιματική Αλλαγή σε καταστροφική διάθεση, δύο πόλεμοι στην περιοχή, μια Ευρώπη σε χαμηλή πτήση, και με διάθεση αυστηροποίησης των δημοσιονομικών κανόνων.

Και η Κυβέρνηση χαριεντίζεται με την Κομισιόν, για έναν Προϋπολογισμό που τίποτα από αυτά δεν λύνει. Ούτε καν τα προβλέπει.

Δηλαδή, αντί να έχουμε ένα Προϋπολογισμό για το αύριο και Νομοσχέδιο-σκούπα, που διορθώνει τα λάθη μιας προηγούμενης Κυβέρνησης,  έχουμε έναν Προϋπολογισμό που αποτυπώνει το χθες και ένα Νομοσχέδιο-σκούπα, που αναδεικνύει τι μπορούμε να περιμένουμε από την Κυβέρνηση αύριο.

Τι αναδεικνύει αυτή η εικόνα; Μια Κυβέρνηση κουρασμένη. Η τάχα μου αριστεία του Επιτελικού Κράτους, τής ψηφιοποίησης, τής διαχείρισης τής πανδημίας, ακόμα και της Επιστροφής των Γλυπτών, έφυγε.

Και στην θέση τους έχει έρθει η μετριότητα τής πραγματικότητας που δεν μπορούν ούτε τα Μέσα Ενημέρωσής σας να καλύψουν.  Η μεταρρύθμιση έγινε διαχείριση. Και η διαχείριση είναι βαθιά ελλειμματική.

Σας θυμίζει κάτι αυτό; Εμένα μου θυμίζει τον Προϋπολογισμό του 2008. Ήταν τέλη του 2007 και ο άλλος «άριστος» Καραμανλής έβλεπε την ελληνική οικονομία σε γερά πόδια.

Πόσο καιρό πήρε να φανεί ο πραγματικός του εαυτός; Πόσο καιρό του πήρε να παραδεχθεί ότι είχε κουραστεί; Πόσο καιρό του πήρε πριν παραδοθεί στην μετριότητα τής κυβερνητικής του διαχείρισης;

Κυρίες και κύριοι τής Κυβέρνησης, δική μας δουλειά είναι να δείχνουμε συνέχεια ότι υπάρχει άλλος δρόμος προοδευτικών μεταρρυθμίσεων απέναντι στη δική σας κούραση.

Και δουλειά μας, επίσης, είναι να σηκώνουμε τον καθρέφτη, να βλέπετε το δικό σας πρόσωπο. Αν αυτό που βλέπετε δεν σας αρέσει, δεν φταίμε εμείς. Είναι ώρα να δείτε την πραγματικότητα και το τέλμα στο οποίο μπαίνετε.

Το Νομοσχέδιο αυτό δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια παράταση τής μετριότητας. Σε πολύ κομβικά πολιτικά προβλήματα όπως η Ακρίβεια, η Ανάπτυξη, η Υγεία, η Ενεργειακή Μετάβαση.

Θέματα που καίνε. Και εσείς, αντί να κάνετε τις μεγάλες αλλαγές, που έχει ανάγκη ο τόπος, διαιωνίζετε την μετριότητα. Για αυτό, και εδώ, θα είστε μόνοι».