Τελευταίος προϋπολογισμός αυτής της Δημοτικής Αρχής. Τελευταίος αυτού του Δημοτικού Συμβουλίου.

Καλή ευκαιρία για απολογισμό.

Μια ερώτηση που πρέπει να κάνουμε όλοι όσοι βρισκόμαστε στη θέση μας στο τέλος μιας θητείας.

Νιώθουμε περήφανοι ως Δημοτικό Συμβούλιο για το έργο που αφήνουμε πίσω μας;

Εγώ όχι. Εσείς; Τι χτίζει αυτό το 1 δις; Ποια Αθήνα;

Τρία χρόνια τώρα η πόλη πορεύεται χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό – αν είχε, σήμερα, αυτός ο προϋπολογισμός, δεν θα έπρεπε να συνοδεύεται από ένα κείμενο που λέει πώς κουμπώνει με τις στρατηγικές μας προτεραιότητες;

Τρία χρόνια χωρίς όραμα για την πόλη, χωρίς επιμερισμό της δουλειάς για να γίνει το όραμα πράξη. Όλοι μας (ή τουλάχιστον οι περισσότεροι) υποσχεθήκαμε τομές. Πού είναι οι χώροι ελεγχόμενης χρήσης;

Υποσχεθήκαμε προσβασιμότητα. Και το μόνο που βλέπει ο κόσμος είναι κάτι καρικατούρες στις ράμπες που μαύρισαν. Που προσθέτουν οπτική ρύπανση χωρίς να βοηθούν κανέναν. Για τα ΑΜΕΑ δεν είναι η Αθήνα πρωτεύουσα του 21ου αιώνα.

Υποσχεθήκαμε αντιπλημμυρικά έργα, για να νιώθουν ασφαλείς οι κάτοικοι στα Πετράλωνα, στον Κολωνό, στη Ριζούπολη, στο Μαρκόνι. Τίποτα.

Υποσχεθήκατε να μας φέρετε ολοκληρωμένο σχέδιο με αυστηρά χρονοδιαγράμματα για τη σχολική στέγη, αλλά προοπτική να φύγουν να παιδιά από τα κοντέινερ ακόμα καμία.

Είπατε ότι θα δώσετε σχέδιο για το AirBnB, για το πώς θα αναπτυχθεί για όλους ο τουρισμός και πάλι τίποτα. Φέραμε πρόταση στο Δημοτικό Συμβούλιο για τη Σεξουαλική Παρενόχληση. Δεν έγιναν αυτά που έπρεπε.

Συζητήσαμε ξανά και ξανά κανόνες για το πώς η Δημοτική Αρχή:

θα δίνει θέσεις παρκαρίσματος,

θα βραβεύει,

θα πληρώνει για κηδείες

θα δεσμεύει καλλιτεχνικούς χώρους και θα χρηματοδοτεί οργανώσεις.

Και πάλι τίποτα, με αποτέλεσμα να έχουμε χωρίς προγραμματική σύμβαση χρήματα των Δημοτών στην Κιβωτό του Κόσμου. Και είχατε πει ότι ποτέ δεν θα πείτε: “δεν είναι δική μου αρμοδιότητα” και έχετε φτάσει να το λέτε ακόμα και για πράγματα που θέλατε να είναι. Παράδειγμα: το Πεδίον του Άρεως.

Ειλικρινά, πιστεύω ότι όλους μας βαραίνουν αυτά που δεν έγιναν. Διότι δική μας δουλειά είναι να βάζουμε πίεση στον Δήμαρχο και δική του να κάνει έργο. Όμως, ξανά και ξανά, όταν σκέφτομαι πόσα θα μπορούσαν να γίνουν που δεν έγιναν γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι η αποτυχία του Δημοτικού Συμβουλίου πηγάζει από την απαξίωσή του.

Και δεν μιλάω μόνο για το γεγονός ότι μας έρχεται ενημέρωση την Πέμπτη 15/12 ότι θα συζητήσουμε πώς θα ξοδέψουμε 1 δις των Αθηναίων τη Δευτέρα 19/12. Μιλάω για ένα Δημοτικό Συμβούλιο όπου κανένας δε δεσμεύεται με τον λόγο του. Γιατί; Διότι όλοι ξέρουμε ότι οι αποφάσεις παίρνονται αλλού. Στο Γραφείο Δημάρχου και στις Επιτροπές. Κανείς δεν περιμένει από το Δημοτικό Συμβούλιο να κάνει δουλειά. Διότι, όλοι ξέρουν ότι η δουλειά γίνεται αλλού. Αυτό προσβάλει τις Αθηναίες και τους Αθηναίους που μας ψήφισαν.

Και έρχεται τώρα το ΣτΕ να μας πει ότι τρία χρόνια πορευτήκαμε λάθος. Με λάθος εντολή.

Ότι τρία χρόνια δεν κάναμε εδώ μέσα τη δουλειά που περίμεναν από εμάς οι Αθηναίες και οι Αθηναίοι. Δηλαδή χρειαζόμασταν το ΣτΕ να μας πει ότι αυτά που κάναμε εδώ μέσα ήταν αντίθετα από την βούληση των Αθηναίων;

Αυτό που με προσβάλει περισσότερο με την απόφαση του ΣτΕ είναι ότι στον Δήμο Αθηναίων δεν χρειαζόταν να πάμε λάθος. Δεν είσαστε εδώ μια δημοτική αρχή που προσπαθεί να διοικήσει με 27% της λαϊκής εντολής. 3 ψήφους χρειαζόσασταν για να κάνετε αυτά που θέλατε. 3 ανθρώπους έπρεπε να πείσετε ότι έχετε δίκιο.

Στοιχειώδη σεβασμό να είχατε στη δύναμη της Δημοκρατίας και αυτό το Δημοτικό Συμβούλιο θα μπορούσε να λειτουργεί παραδειγματικά. Αλλά αντί να πορευτούμε όλοι μαζί στα θέματα που μπορούσαμε να συμφωνήσουμε, φροντίσατε να μας βάλετε απέναντι με τις πράξεις και την αλαζονεία σας.

Το αποτέλεσμα; Έχουμε ένα Δήμαρχο νέο, απόλυτα προστατευόμενο από τα μέσα ενημέρωσης, με πολλά χρήματα από την προηγούμενη διοίκηση. Και μια αντιπολίτευση με ειλικρινή διάθεση να δει ένα κοινό όραμα για την Αθήνα να γίνει πράξη.

Και εσείς, πνιγήκατε στην Πανεπιστημίου.

Κρίμα κ. Δήμαρχε.