Από την έκθεση Πισσαρίδη λείπει το βασικό συστατικό της όποιας πιθανής επιτυχίας. Λείπει η κοινωνία. Ένα τέτοιο οικονομικό σχέδιο δεν έχει κανένα νόημα αν δεν κινητοποιήσει τις δυνάμεις της κοινωνίας, αν δεν φέρει καινούριες δυνάμεις μέσα στο παιχνίδι. Δεν μπορείς να αλλάξεις το παραγωγικό σου μοντέλο αν δεν διευρύνεις την παραγωγική σου βάση. Και για να διευρύνεις την παραγωγική σου βάση πρέπει να νιώσει ο κάθε Έλληνας και η κάθε Ελληνίδα ότι έχουν δικαίωμα στο παιχνίδι. Η έκθεση Πισσαρίδη ασχολείται με το υπαρκτό κεφάλαιο, με το κεφάλαιο που κινητοποιείται έτσι κι αλλιώς και, στην καλύτερη περίπτωση, κοιτάζει να το απελευθερώσει από γραφειοκρατικές αγκυλώσεις. Εδώ χρειαζόμαστε κάτι άλλο: χρειάζεται να κινητοποιήσουμε την κοινωνία και για να κινητοποιήσουμε την κοινωνία πρέπει τις όποιες αποφάσεις πάρουμε για την κοινωνία μας και την οικονομία μας να τις πάρουμε  συλλογικά. Να συμμετέχουμε όλοι μας και στον σχεδιασμό και στην υλοποίηση του όποιου σχεδίου. Κάτι τέτοιο δεν έχουμε δει στον ορίζοντα και πιστεύω είναι το μεγαλύτερο έλλειμμα της κυβέρνησης.

Σε αντίθεση με το πρώτο κύμα της πανδημίας που η κυβέρνηση ήταν σταθερή και είχε θέσει πολύ συγκεκριμένες προτεραιότητες, στο δεύτερο κύμα είδαμε μια αμφισημία και μία διγλωσσία. Είδαμε, για παράδειγμα, πολύ μεγάλη αυστηρότητα σε ό,τι αφορούσε τον εορτασμό του Πολυτεχνείου αλλά μια χαλαρότητα στον εορτασμό του Αγ. Δημητρίου. Όταν λοιπόν κάποιος βλέπει από τη μία αυστηρότητα και από την άλλη χαλαρότητα, στο τέλος θα επιβληθεί η χαλαρότητα. Πιστεύω ότι αυτή η αποτυχία της κυβέρνησης να κρατήσει σταθερά το τιμόνι της κοινωνίας και της οικονομίας στο δεύτερο κύμα είναι αυτό που έχει οδηγήσει να έχουμε περισσότερα θύματα από την άλλη φορά. Πιστεύω ότι χάθηκε χρόνος ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο κύμα, δεν υπάρχει αμφιβολία, κι αυτό συνέβη επειδή επαναπαύθηκε η κυβέρνηση στην επιτυχία του πρώτου κύματος. Aν είχε κρατήσει την εγρήγορση μέσα στους μήνες του καλοκαιριού, τότε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά σήμερα.

Σαφέστατα θα υπάρξει μια νέα οικονομική κρίση. Η τεράστια διαφορά από την προηγούμενη κρίση του 2010, που τη βίωσα από κοντά, είναι η αποφασιστικότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης να παρέμβει. Εμείς αντιμετωπίσαμε μια Ευρωπαϊκή Ένωση αμφίσημη, που δεν ήξερε πώς θέλει να χειριστεί τέτοια θέματα με αποτέλεσμα τα μέτρα που είχε πάρει να είναι αναιμικά και ετεροχρονισμένα. Σήμερα έχουμε μια Ε.Ε. αποφασισμένη να ρίξει χρήμα για αυτήν την κρίση. Το πρόβλημα είναι όταν έχεις μια ΕΕ που συζητά για 10 χρόνια να διώξει την Ελλάδα επειδή υπερέβη τα ελλείμματά της αλλά δεν έχει συζητήσει 1 μέρα αν η Πολωνία και η Ουγγαρία πρέπει να παραμείνουν μέλη της, ενώ είναι δύο χώρες που έχουν καταπατήσει ανθρώπινα δικαιώματα, έχουν παραβιάσει βασικούς κανόνες δικαίου και έχουν φιμώσει τον Τύπο. Είναι μια πάρα πολύ δύσκολη κατάσταση αυτή στην οποία βρίσκεται η ΕΕ αλλά φοβάμαι ότι βρέθηκε εδώ γιατί έκανε εκπτώσεις στις αρχές και στις αξίες της. Και αυτό αργά ή γρήγορα θα «χτυπήσει» στην οικονομία. Νομίζουμε πάντα ότι αυτά τα δύο είναι διαφορετικά. Πρέπει να καταλάβουμε άμεσα ότι οι πολιτικές αποφάσεις είναι αυτές που οδηγούν τις οικονομικές. Οι οικονομικές αποφάσεις πάντα έρχονται δεύτερες. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι αν κάνουμε εκπτώσεις στις πολιτικές αρχές και αξίες μας, αργά ή γρήγορα και η οικονομία θα χτυπηθεί.

Αυτήν την ώρα πρέπει να δώσουμε όλη μας την προσοχή και την έμφαση στα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί. Το δίλημμα μεταξύ υγείας και οικονομίας είναι τόσο σκληρό που δεν έχουμε την πολυτέλεια να καθόμαστε και να συζητάμε για μια πιθανή εκλογική αναμέτρηση σε έναν χρόνο από τώρα. Έχω πει ότι θα συμμετέχω σε οποιαδήποτε διαδικασία προχωρά τον χώρο μπροστά. Σε οποιαδήποτε διαδικασία ανοίγει τον χώρο σε φρέσκες ιδέες, σε περισσότερο κόσμο, σε ανθρώπους που έχουν απουσιάσει από την πολιτική σκηνή τα τελευταία χρόνια. Σήμερα όμως όλα αυτά είναι ιδιαίτερα άκαιρα και το Κίνημα Αλλαγής, όσο σέρνεται πίσω από αυτήν τη συζήτηση, μοιάζει εκτός τόπου και χρόνου.

 

https://www.youtube.com/watch?v=67GMrSEP5dc&feature=youtu.be