Greece forms National Unity Government

Για τις πολιτικές εξελίξεις

Τα πράγματα προχωρούν και είμαστε αισιόδοξοι. Επιτέλους τα δυο πολιτικά κόμματα μπορούν να συμφωνήσουν σε ένα οδικό χάρτη, κάτι το οποίο είναι ζωτικής σημασίας και κάτι για το οποίο ο Έλληνας πρωθυπουργός επιμένει εδώ και πολύ καιρό. Μόλις τώρα η αξιωματική αντιπολίτευση συμφώνησε στην αναγκαιότητα των πολιτικών που εφαρμόζονται και των βημάτων που πρέπει να ακολουθήσουμε. Μια τέτοια κυβέρνηση συνεργασίας θα έχει μια περίοδο μερικών μηνών ώστε να μπορέσει να δρομολογήσει όλα όσα πρέπει να γίνουν ώστε οι νέες συμφωνίες να περάσουν από το Κοινοβούλιο. Κατόπιν θα έχουμε εκλογές ώστε να δούμε πως η Ελλάδα θα προχωρήσει από κει και μετά.

Για το σύστημα διακυβέρνησης

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως η εξέλιξη των πραγμάτων οδήγησε σε μια κατάσταση που αποτελεί πρόκληση για τη Δημοκρατία. Ποιες είναι οι ικανότητες των πολιτικών και αν αυτές μετριόνται με βάση αυτά που επιτάσσουν οι πολίτες ή με όσα επιτάσσουν οι αγορές; Το σύστημα τώρα πιέζεται σημαντικά και αυτό που βλέπετε στην Ελλάδα είναι ένα μέρος αυτής της παράστασης. Αυτό που έχει σημασία είναι η Δημοκρατία να βγει πιο δυνατή από πριν. Και όσο προσπαθούμε να επιτύχουμε κάτι τέτοιο πιστεύω ότι δεν θα πρέπει να επιτιθέμεθα στους αντιπροσώπους των πολιτών.

Για δηλώσεις που δημιούργησαν κλίμα αποσταθεροποίησης

Δεν μιλώ για ανεύθυνες δηλώσεις μόνο από ευρωπαίους πολιτικούς αλλά και από ανθρώπους μέσα στις δομές τις ΕΕ. Δεν είναι σημαντικό να προσωποποιήσουμε αυτές τις ευθύνες αλλά ίσως έχει περισσότερη σημασία η γενική ιδέα. Το 2004 ήταν η πρώτη φορά που η ελληνική οικονομία τέθηκε υπό καθεστώς επιτήρησης από την ΕΕ. Είναι λάθος λοιπόν να πιστεύουν κάποιοι ότι η ΕΕ ενεπλάκη το 2009. Η ΕΕ επιθεωρεί λοιπόν την ελληνική οικονομία από το 2004. Τι είναι όμως αυτό που μεσολάβησε από το 2004 ως το 2009; Οι Έλληνες και η αντιπολίτευση δεν είχαμε επίγνωση των πραγματικών μεγεθών, του τι ακριβώς συνέβαινε. Το 2009 λοιπόν έσκασε στα χέρια μας αυτή η καυτή πατάτα την οποία έπρεπε να χειριστούμε. Πού ήταν αλήθεια η ΕΕ όλον αυτόν τον καιρό; Το πώς θα προχωρήσουμε από δω και πέρα, και αυτό το λέω γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η κυβέρνηση συνεργασίας θα πρέπει να δει όλα όσα πήγαν στραβά αυτήν την περίοδο τόσο στην Ελλάδα όσο και στην ΕΕ, πόσο γρήγορα και πόσο αποφασιστικά μπορεί η ΕΕ να αντιμετωπίσει την κατάσταση.

Για υποτιθέμενο σχέδιο εξόδου από το ευρώ σύμφωνα με τον Ζ.Κ.Γιούνκερ

Ένα σχόλιο σαν και αυτό θα ήταν ανεύθυνο μόνο εάν όντως δεν δούλευαν πάνω σε ένα Σχέδιο Β. Αν όντως δούλευαν πάνω σ ένα Σχέδιο Β, τότε εντάξει, αν όχι τότε οι αγορές λογικά θα αντιδρούσαν αρνητικά. Το πρόβλημα που ενέκυψε σε πολλές περιπτώσεις, ξέρετε η Ευρώπη έφτασε σ’ ένα σημείο μετά από 2 ή τρία βήματα να ωριμάσει στο τι πρέπει να κάνει με τις χώρες που έχουν παρόμοια προβλήματα. Σε κάθε βήμα λοιπόν που έκανε, υποτιμούσε την αξία του αμέσως προηγούμενου. Κατά το πρώτο πακέτο, οι αγορές πίστεψαν και άρχισαν να ηρεμούν, μέχρι που άρχισαν οι επόμενες δηλώσεις οι οποίες πυροδότησαν εκ νέου κρίση στις αγορές.

Για το ευρώ και το Δημοψήφισμα

Στην ΕΕ ωρίμασε η ιδέα πως ένα σχέδιο για τον πυρήνα του ευρώ και όχι για όλο το ευρώ δεν θα οδηγήσει πουθενά. Η Ελλάδα είναι το «πρώτο σύνορο». Τα στοιχήματα δεν έχουν να κάνουν με την Ελλάδα, αποτελεί εξάλλου ένα μικρό μέρος της γενικότερης οικονομίας του Ευρώ. Οι περισσότεροι φοβούνται το ντόμινο που μπορεί να χτυπήσει εν τέλει στην καρδιά του Ευρώ. Στο δημοψήφισμα οι Έλληνες θα ψήφιζαν υπέρ του Ευρώ. Το όλο πακέτο υπερβαίνει τις εφήμερες δηλώσεις Μέρκελ και Σαρκοζί. Η Ελλάδα έχει ήδη μια μακρόχρονη και στενή σχέση με το Ευρώ και οι Έλληνες γνωρίζουν ότι έχουν ήδη κερδίσει από αυτή τη σχέση. Οπότε και το δημοψήφισμα δεν θα εξέφραζε πίεση, αλλά μια δέσμευση σε μια μακρά πορεία. Και αυτό ακριβώς επεδίωκε ο πρωθυπουργός μέσω του δημοψηφίσματος: τη δέσμευση των πολιτών. Αντί τούτου τώρα επιδιώκουμε να έχουμε τη δέσμευση τουλάχιστον των δυο μεγαλυτέρων κομμάτων αλλά δεν είμαι πολύ βέβαιος ότι στα επόμενα 2 ή 3 χρόνια αυτή η δέσμευση θα είναι εξίσου δυνατή όσο με το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος.

Για την ανταγωνιστικότητα

Αυτό που έχει στην Ελλάδα σημασία δεν είναι η ανταγωνιστικότητα που εφήμερα θα προέκυπτε από ένα ευέλικτο νόμισμα αλλά η ωρίμανση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Και αν είναι να μιλήσουμε για τις ευθύνες των πολιτικών ας μιλήσουμε και για τις ευθύνες των ιδιωτών στην Οικονομία. Οι ιδιώτες είχαν μια πολύ στενή σχέση με τις κυβερνήσεις, μια σχέση που δημιούργησε μια σύνδεση η οποία δεν λειτούργησε ευεργετικά για την ιδιωτική οικονομία. Χρειαζόμαστε έναν πιο ανταγωνιστικό ιδιωτικό τομέα και μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι με ένα υποτιμημένο νόμισμα, δίνεις αυτήν την ώθηση. Αλλά αυτά δεν διαρκούν πολύ. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι εξωστρεφείς βιομηχανίες και σύγχρονη σκέψη στον ιδιωτικό τομέα. Η τουριστική βιομηχανία έχει περιέλθει στα χέρια μιας νέας γενιάς επιχειρηματιών, οι οποίοι αναζητούν νέες αγορές και εφαρμόζουν σύγχρονες πρακτικές στα ξενοδοχεία τους, προσφέροντας πολύ καλύτερες υπηρεσίες σε σχέση με τις τιμές. Αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσει η ιδιωτική οικονομία αν θέλουμε μια Ελλάδα ανταγωνιστική.

Για το έγγραφο της ΤUI

Αν δείτε, τους περασμένους μήνες, ένας από τους λόγους για τους οποίους ήρθαμε σε αυτήν την κατάσταση ήταν η παραπληροφόρηση και το γεγονός ότι οι αγορές έκαναν σπασμωδικές κινήσεις χωρίς να συνεκτιμούν τα δεδομένα και τα αποτελέσματα. Είχαμε σειρά ανεύθυνων δηλώσεων από τους ευρωκράτες και τους πολιτικούς που ταρακούνησαν τις αγορές. Είναι παράλογο να υπάρχουν αμφισβητήσεις και φόβοι για τις ελληνικές επιχειρήσεις ειδικά από την ΤUI η οποία προέρχεται από μια χώρα (Γερμανία) η οποία είναι απολύτως δεσμευμένη στο στόχο της εξόδου της Ελλάδας από την κρίση.