• Για τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής

Με το βήμα που κάνει σήμερα η Ευρώπη, ουσιαστικά λέει ότι αρνούμαι να είμαι έρμαιο των αγορών και αρνούμαι να αφήσω μια οικονομία που βρέθηκε σε δύσκολη θέση να πέσει θύμα αυτών των αγορών. Είναι μεγάλη κίνηση. Αλλά δεν θα ενωθεί πραγματικά η Ε.Ε. αν αυτό το βήμα που κάνει σήμερα δεν συνδυαστεί μ’ ένα όραμα για το μέλλον. Και αυτό το όραμα δυστυχώς σήμερα καλείται να το παρουσιάσει στην Ευρώπη η Μέρκελ, ο Σαρκοζί, ο Μπερλουσκόνι, άνθρωποι οι οποίοι είναι βαθύτατα συντηρητικοί, που τους πήρε ένα χρόνο να καταλάβουν ότι χρειαζόταν ένα αποφασιστικό βήμα. Πολύ φοβάμαι ότι χρειάζεται μια νέα γενιά ηγετών στην Ε.Ε.

• Για τη στάση της ΝΔ και των κομμάτων της αντιπολίτευσης

Ούτε η ΝΔ έχει καταλάβει ούτε τα κόμματα της αριστεράς ότι επειδή αυτή η εμπειρία είναι πρωτόγνωρη για όλους και κυρίως για την Ευρώπη και εκείνη μετρά τις δυνάμεις της. Είναι μια διαδικασία την οποία δεν έχει ξανακάνει ποτέ, αντιμετωπίζει αγορές που κινούνται σε ταχύτητες δευτερολέπτων, ενώ η ίδια η Ευρώπη για να πάρει μια απόφαση πρέπει να πάει μπρος πίσω σε 27 Κοινοβούλια και δεν ξέρω σε πόσους κυβερνητικούς συνασπισμούς. Δίνω ένα ελαφρυντικό στον Σαμαρά και στον Τσίπρα, υπό την έννοια αν δεν είσαι μέσα στο χορό πολλά τραγούδια λες. Έξω από το χορό και οι δυο τους εκτιμούν μη γνωρίζοντας την πραγματική διάσταση που έχει αυτό το πρόβλημα μέσα στην Ε.Ε.

• Για τις κινητοποιήσεις των ΤΑΞΙ και τις επιπτώσεις στον τουρισμό

Φοβάμαι αρκετά. Θεωρώ ότι ακόμα είμαστε σε ένα στάδιο που διορθώνεται η κατάσταση. Γνωρίζω πολύ καλά ότι αν ένα αεροπλάνο γυρίσει και φύγει, ενώ έχει κόσμος ο οποίος περιμένει με αγωνία να προσγειωθεί στην Ελλάδα, αυτό θα είναι τεράστιο πλήγμα για τον τουρισμό. Μια τέτοια εικόνα, με ανθρώπους να φεύγουν από τα μνημεία μας, από τα λιμάνια μας, θα είναι καταστροφική και κυρίως για την επόμενη χρονιά.

• Για τις εξελίξεις στο ποδόσφαιρο

Η πρώτη απόφαση που πήραμε και δεν ήταν μόνο δική μου, προφανώς ήταν και του πρωθυπουργού, ήταν να μη λέμε πολλά Το ελληνικό ποδόσφαιρο είχε κουραστεί από μεγάλες εξαγγελίες και λίγα αποτελέσματα.
Είναι πολύ σημαντικό ότι ζούμε σε μια χώρα που τιμωρεί η δικαιοσύνη. Επειδή πολύς κόσμος λέει βάλτε επιτέλους κάποιον φυλακή, αυτό το οποίο λέω είναι να ευχαριστείτε το Θεό που δεν είμαστε εμείς που βάζουμε φυλακή και υπάρχουν διαδικασίες, υπάρχει δικαιοσύνη που πρέπει να εμπιστευτούμε. Τουλάχιστον σε ότι αφορά το ποδόσφαιρο έχω δει συστηματική δουλειά, προχωρούν τα πράγματα και θέλω να πιστεύουν ότι θα υπάρξουν και αποτελέσματα.

• Για την συνάντηση με τον Πρόεδρο της UEFA Μ. Πλατινί

Υπάρχει ένας μύθος στην Ελλάδα ότι η Πολιτεία και το ποδόσφαιρο είναι δυο διαφορετικά στρατόπεδα, που οφείλουν να τσακώνονται συνέχεια μεταξύ τους και μέσα σε αυτόν τον τσακωμό ανθίζουν διάφορα βλαστάρια, καθώς αισθάνονται ότι κανείς από τους δυο δεν θα βάλει τέρμα σε μια νοσηρή κατάσταση. Αυτό που γίνεται ουσιαστικά με τη συνεργασία που έχουμε με την UEFA και κατ’ επέκταση με την ΕΠΟ και τη συνάντηση του πρωθυπουργού με τον Πλατινί είναι ένα μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις, ότι τέτοιου είδους κενά δεν θα δουν στην προσπάθεια να εξυγιανθεί το ελληνικό ποδόσφαιρο και ότι η τεχνογνωσία που έχει η Ευρώπη θα βοηθήσει το ελληνικό πρωτάθλημα ώστε σιγά, σιγά να εξυγιανθεί. Λέω σιγά, σιγά γιατί όλος ο κόσμος περιμένει να πατήσουμε ένα κουμπί και το ελληνικό ποδόσφαιρο ξαφνικά να εξυγιανθεί. Δεν θα γίνει έτσι. Θα γίνει μέσα από μια διαδικασία.

• Για την Επίδαυρο και το Φεστιβάλ Αθηνών

Η Επίδαυρος πρέπει να επιστρέψει στην εποχή που πραγματικά ήταν το επιστέγασμα μιας καριέρας, που την επισκέπτονταν άνθρωποι που έχουν φτάσει κάπου. Πρέπει, όμως να πω ότι τα τελευταία δύο χρόνια το Φεστιβάλ Αθηνών έχει κάνει τεράστια προσπάθεια και με τον κ. Λούκο και με το ΕΚΕΒΙ και με τον κ. Χουβαρδά, είναι άνθρωποι από την προηγούμενη κυβέρνηση που αναγνωρίσαμε σε αυτούς την αξία που μπορούν να δώσουν στον πολιτισμό, δηλαδή ο καθένας είναι ηγέτης σε αυτό το οποίο κάνει και που τραβά μπροστά σε αυτό που θέλουμε να δούμε στον πολιτισμό. Η μόνη μας διαφορά με το παρελθόν είναι ότι πραγματικά δεν παρεμβαίνουμε στη δουλειά τους. Από το να μην ζητάμε προσκλήσεις από τις παραστάσεις του και μειώνουμε τα έσοδα που μπορούν να έχουν, τα απλά πράγματα δηλαδή, που είναι αυτονόητα, αλλά δεν τα θεωρούμε έτσι, μέχρι με το να μην παρεμβαίνουμε με τον ποιόν θα συνεργαστούν και τι θα κάνουν. Καμιά φορά έχει πολιτικό κόστος αυτό, γιατί μπορεί να μην συμπεριληφθούν άνθρωποι που αισθάνονται ότι θα έπρεπε να ήταν στον προγραμματισμό, αλλά σε κάθε περίπτωση δεχόμαστε ότι οι άνθρωποι τους οποίους εμπιστευόμαστε να είναι επικεφαλής, πρέπει να έχουν την ευθύνη αυτού που κάνουν και αυτό έχει οδηγήσει σε μια αναβάθμιση της ποιότητας και σε μια πιο καλύτερη διαχείριση των φορέων τους οποίους εποπτεύουν. Πρέπει να σας πω, και χαίρομαι πάρα πολύ γι αυτό, ότι στο χώρο του πολιτισμού, χωρίς να δούμε εκπτώσεις στην ποιότητα οι φορείς του υπουργείου πολιτισμού, πάνε καλά και όχι μόνο καλλιτεχνικά αλλά έχουν αρχίσει και να σουλουπώνουν τον προϋπολογισμό τους γιατί τα προηγούμενα χρόνια τον είχαν επιβαρύνει. Αν χρειαστούν παραπάνω χρήματα θα είναι για να κάνουν το επόμενο βήμα και όχι για να διαχειριστούν μια κανονική σεζόν…

Αυτό το οποίο θα ήθελα να δω να συμβαίνει περισσότερο, είναι όταν επενδύει το ελληνικό κράτος τα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου, σε οτιδήποτε κάνει και όχι μόνο στον πολιτισμό, να ζητάμε η προσπάθεια αυτή η οποία γίνεται να έχει προβολή. Υπήρχε μια αρρωστημένη νοοτροπία ότι όσο πιο λίγους θεατές είχες τόσο πιο καλλιτεχνικό έργο έκανες. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί ως νοοτροπία. Δεν λέω να πάμε στην εμπορευματοποίηση του θεάτρου ή του κινηματογράφου. Πρέπει να υπάρξει μια ισορροπία, αυτό το οποίο δημιουργείς να μιλά σε κάποιους, τουλάχιστον να φέρνει τον άλλον σε ένα διάλογο με τον πολιτισμό. Η δύναμη του πολιτισμού είναι το πως παρεμβαίνει σε μια κοινωνία. Και να μπορείς να παρέμβεις στην κοινωνία πρέπει να ερεθίσεις όσο περισσότερο κόσμο γίνεται. Και αυτή είναι η αξία του. Και ειδικά στην εποχή της κρίσης, εδώ είναι που ο πολιτισμός μπορεί να δείξει την πραγματική του δύναμη.