Προτεραιότητα, να είμαστε δεύτερη δύναμη στις Ευρωεκλογές
Συνέντευξή μου στον ραδιοφωνικό σταθμό «Παραπολιτικά 90,1», στη δημοσιογράφο Νίκη Λυμπεράκη
-ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Παράλληλα, ο κόσμος δεν αλλάζει κόμμα εύκολα, ειδικά όταν δεν υπάρχει κάποια επικείμενη προεκλογική αναμέτρηση. Eνδεχομένως θα εκφράσει τη δυσαρέσκειά του, αλλά δεν θα μετακινηθεί άμεσα από το ένα κόμμα στο άλλο. Οι Ευρωεκλογές μπορεί να έρχονται σε λίγους μήνες, αλλά ο κόσμος, ακόμα, δεν είναι σε κλίμα εκλογών και μάλλον έχει κουραστεί από τις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις. Όσο περνάει ο καιρός και φτάνει η άνοιξη, θα βλέπουμε τον κόσμο να παίρνει θέση απέναντι στα ζητήματα και τότε θα μπορούμε να κρίνουμε.
Πάντοτε, είναι σημαντικό να υπάρχει ένας ενιαίος φορέας απέναντι σε έναν άλλο αλλά, όπως φαίνεται και από τα ποσοστά, δεν φτάνει να ενωθούν τα δύο κόμματα για να είναι παραπάνω από τον αντίπαλο.
– Για αρχή, είναι ανάγκη να εξηγήσουμε στον κόσμο το Νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια ή τουλάχιστον να δώσω τη δική μου ερμηνεία, γιατί η συζήτηση έχει ξεφύγει και έχει συμβάλει σε αυτό η εκκλησία. Πρόκειται για ένα Νομοσχέδιο το οποίο κλείνει νομικά μια εκκρεμότητα, η οποία είχε ανοίξει με το σύμφωνο συμβίωσης. Σήμερα, δύο γυναίκες, συνάπτουν ένα σύμφωνο συμβίωσης και η μία εκ των δύο ή και οι δύο, κάνουν ένα παιδί. Άρα, ένα παιδί μπορεί να μεγαλώσει με δύο μητέρες, όπως μπορεί να μεγαλώσει και με δύο πατέρες, σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα. Το πρόβλημα, είναι ότι αν η βιολογική του μητέρα αύριο χαθεί, το παιδί αυτό μένει ορφανό.
Το Νομοσχέδιο έρχεται και καλύπτει αυτό το κενό. Όταν ένα παιδί έχει μεγαλώσει με δύο μητέρες και η φυσική του μητέρα δεν είναι πια εν ζωή, η δεύτερη μητέρα είναι γονιός, το οποίο είναι σημαντικό τόσο για αυτά τα παιδιά όσο και για αυτά τα ζευγάρια. Δεν πρόκειται όμως για μια ριζική αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η ελληνική κοινωνία. Όλα αυτά ψηφίστηκαν πριν από 8 χρόνια και οι περισσότεροι δεν αντιλήφθηκαν κάποια αλλαγή, εκτός από τους ανθρώπους που αφορούσε. Προς τι, λοιπόν, αυτός ο χαμός τόσο καιρό. Όταν η Κυβέρνηση, για παράδειγμα, ήθελε να πουλήσει το Αεροδρόμιο το έκανε μέσα σε 3 μέρες. Και εδώ και ένα μήνα συζητάμε για ένα Νομοσχέδιο, το οποίο δεν έχουμε καν δει. Με αυτό το Νομοσχέδιο η ΝΔ προσπαθεί να απομακρύνει τη συζήτηση από τα θέματα που αφορούν το μεγαλύτερο μέρος τού πληθυσμού, όπως για παράδειγμα, το θέμα τής ακρίβειας ή των αγροτικών. Πρόκειται για μεγάλο κομμάτι τής κοινωνίας που θίγεται, από όσα σήμερα συμβαίνουν, και η Κυβέρνηση αντί να ασχολείται και με αυτά, εστιάζει στη συζήτηση για τα ομόφυλα ζευγάρια, χωρίς να έχουμε καν μπροστά μας το Νομοσχέδιο. Είναι απαραίτητη η συζήτηση, αλλά σήμερα συζητάμε χωρίς να το έχουμε δει καν, το οποίο είναι επικίνδυνο.
Η εκκλησία, σε σχέση με το θέμα, θα περίμενε κανείς να τοποθετηθεί με αγάπη αφού διατείνεται ότι είναι η εκκλησία τής αγάπης και αντίθετα, τοποθετείται με κηρύγματα μίσους. Θα μπορούσε να ουδετεροποιηθεί, να μείνει μακριά από τη συζήτηση, ειδικά εφόσον η εκκλησία υποστηρίζει ότι αγκαλιάζει όποιον κι αν είναι απέναντί της και όχι να τον βάζει απέναντι. Ξαφνικά, από την Ιερά Σύνοδο, παρατηρούνται μηνύματα μίσους τα οποία δεν ταιριάζουν σε αυτήν.
–Όταν ψηφίζεις σύμφωνα με τις αξίες σου, ο κόσμος σε επικροτεί, αντίθετα όταν ψηφίζεις απέναντι σε αυτές, δεν το ξεχνάει ποτέ. Διότι, ακόμα κι αν ο κόσμος διαφωνεί, για παράδειγμα, με τις δικές μου απόψεις, το γεγονός πως γνωρίζει ότι θα μείνω πιστός στις αξίες μου δημιουργεί μια σχέση εμπιστοσύνης. Αντίθετα, αν τη μία μέρα υποστήριζα πως είμαι προοδευτικός και την άλλη καταψήφιζα ένα τέτοιο Νομοσχέδιο, ο κόσμος δεν θα το ξεχνούσε, διότι θα ανέκυπτε εκεί το ερώτημα, αύριο σε σχέση με τι θα αλλάξω πάλι γνώμη.
– Πρώτη μας προτεραιότητα, στο ΠΑΣΟΚ, είναι να είμαστε δεύτερο κόμμα στις Ευρωεκλογές, μπορεί για μας που παρακολουθούμε τις δημοσκοπήσεις, το ΠΑΣΟΚ να είναι ήδη δεύτερο σε αυτές, όμως για τον πολύ κόσμο αυτό θα αποκρυσταλλωθεί στην κάλπη.
Υπάρχει ένα άλλο ζήτημα, το οποίο μας απασχολεί ήδη και αυτό είναι πώς θα βρεθεί ένα αντίπαλο δέος. Πρόκειται για μία πολιτική απάντηση που δεν μπορεί να περιμένει μέχρι τις Ευρωεκλογές. Το ΠΑΣΟΚ, έχει ξεκινήσει μια πορεία που βρίσκεται στον σωστό δρόμο. Ένα κόμμα, είναι αναγκαίο να διαμορφώσει πρώτα τη θέση του και μετά να πάει σε κάθε γωνιά τής Ελλάδας, να εξηγήσει αυτές τις θέσεις. Αυτό κάνουμε στο ΠΑΣΟΚ και ο κόσμος ακούει περισσότερο από ό,τι παλαιότερα. Πιστεύω ότι θα αρχίσει να ταυτίζεται με τις ιδέες μας και απλώς η επικαιροποίησή του ως δεύτερο, θα είναι αυτό το οποίο θα χρειαστεί για να ανοίξει ένα «ρεύμα».
Ο πήχης υπήρχε πάντα και όταν το ΠΑΣΟΚ βρισκόταν στο 40 %. Δηλαδή, κάτω από το 39% ή οποιοδήποτε άλλο ποσοστό θεωρούνταν αποτυχία. Ας μη βιαζόμαστε, λοιπόν, σε μια μη προεκλογική περίοδο να θέσουμε πήχη, να βάλουμε όμως στόχο. Και ο στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε ένα αντίπαλο δέος απέναντι σε μια πολύ φιλελεύθερη πολιτική τού κ. Μητσοτάκη, την οποία να αρχίσει να εμπιστεύεται ο κόσμος κάτι που θα είναι πραγματικό κατόρθωμα.
-Η συζήτηση για τα απογευματινά χειρουργεία έρχεται ως μία κατάφορη αποτυχία τού συστήματος. Ένα σοβαρό Δημόσιο Σύστημα Υγείας οφείλει να πληρώνει καλά τους γιατρούς, να κρατάει τους καταπληκτικούς γιατρούς που σήμερα φεύγουν στο εξωτερικό, ή να μπορεί να τους φέρει εδώ και να παρέχει δωρεάν Υγεία, στους ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. Από λάθη τού παρελθόντος έχει ανέβει το κόστος, έχει σφηνωθεί στα δημόσια Νοσοκομεία όλη η Πρωτοβάθμια Υγεία, η οποία κουράζει το σύστημα πολύ και έχουν γίνει διαχρονικά λάθη, τα οποία πληρώνουμε με τέτοιου είδους αποφάσεις. Αποφάσεις αποτυχίας.
Αντίστοιχα, αποτυχία είναι και το γεγονός πως δεν καταφέρνουμε να βάλουμε τάξη στο ποδόσφαιρο και κλείνουμε τα γήπεδα. Τρία χρόνια, ως Υπουργός, είχαμε δυσκολίες αλλά εργαζόμασταν και προσπαθούσαμε με ανοιχτά τα γήπεδα για να διορθώσουμε την κατάσταση. Με ανοιχτά τα νοσοκομεία, λοιπόν, είναι ώρα να λύσουμε το θέμα τής Πρωτοβάθμιας Υγείας, να βάλουμε την Τοπική Αυτοδιοίκηση στο παιχνίδι, σοβαρά και όχι ευκαιριακά. Και αποφορτίζοντας το Δημόσιο Νοσοκομείο ώστε να μπορέσει να κάνει, όσα κάνει, πολύ καλά. Σήμερα, οποιοδήποτε θέμα υγείας και αν έχει κανείς, θα έχει καλύτερη περίθαλψη σε ένα δημόσιο από ένα ιδιωτικό νοσοκομείο. Πρόκειται για κατόρθωμα και οφείλουμε να το διατηρήσουμε και για τον κόσμο που χρειάζεται καθημερινή φροντίδα.
Παρακάτω μπορείτε να ακούσετε ολόκληρη τη συνέντευξή μου στον ραδιοφωνικό σταθμό «Παραπολιτικά 90,1», στη δημοσιογράφο Νίκη Λυμπεράκη: