Ποια είναι η πρότασή μου, απέναντι στο υπερσυγκεντρωτικό Μέγαρο Μαξίμου

– Tο ΠΑΣΟΚ εξελίσσεται τον τελευταίο καιρό και του δίνεται μια ευκαιρία να οδηγηθεί απέναντι στον κο Μητσοτάκη, να τον αντιμετωπίσει ισάξια και να κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Αυτό, όμως, χρειάζεται αλλαγές, χρειάζεται να ανοίξει το κόμμα προς την κοινωνία και να αγκαλιάσει εκείνους τους φορείς οι οποίοι είναι κοντά στην Ελληνίδα και στον Έλληνα και να ξεκινήσει μαζί τους τη συνομιλία που χρειάζεται, για να μπορέσει να διεκδικήσει τη διακυβέρνηση.

– Η κοινωνία απαιτεί από μας, ειδικά από τα κόμματα τα οποία έχουν σχηματίσει Κυβέρνηση στο παρελθόν, μια αξιόπιστη πρόταση απέναντι σε αυτό που βλέπουμε σήμερα. Το μεγάλο έλλειμμα είναι ότι τα προβλήματα που ζει κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνας, μοιάζουν άλυτα και είναι αδύνατο να τα λύσει ο καθένας μόνος του. Το μοντέλο που πρεσβεύει η Νέα Δημοκρατία υποστηρίζει ότι όλα τα λύνει η αγορά και ότι ο καθένας πρέπει να παλεύει μόνος του και αυτό είναι κάτι που δεν ταιριάζει στη δική μας κοινωνία. Πρέπει, λοιπόν, να πείσουμε τον κόσμο ότι εμείς έχουμε να προσφέρουμε λύση στα προβλήματά του.

– Πρέπει να αλλάξει το διοικητικό και το παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Για να γίνει αυτό, οφείλουμε να εμπιστευτούμε τους θεσμούς που είναι κοντά στην κοινωνία. Η συγκέντρωση της εξουσίας, μόνο στο Μαξίμου και σε μερικά Υπουργεία, έχει ως αποτέλεσμα ο πλούτος να μαζεύεται πάντα στα χέρια των λίγων. Εάν, π.χ. θέλουμε να αναπτυχθούν περιοχές όπως είναι η Ήπειρος, η Θράκη, η Στερεά Ελλάδα και η Πελοπόννησος, περιοχές που αυτήν τη στιγμή είναι από τις πιο φτωχές της Ευρώπης, και περιμένουμε ότι αυτό θα το κάνει το Μαξίμου, δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Χρειάζονται όλοι οι Τοπικοί Φορείς να συμπράττουν σε ένα τοπικό παραγωγικό μοντέλο και η Κεντρική Διοίκηση να το προικίζει.

– Για να γίνει αυτό, όμως, πρέπει να σταματήσουμε την υπάρχουσα σχέση του κάθε φορέα με ένα διαφορετικό Υπουργείο, να δημιουργήσουμε συνθήκες συνεργασίας. Συνακόλουθα, το μοντέλο που θα προκύψει, καλείται να το στηρίζει το κράτος. Υπάρχουν τα εργαλεία για να γίνει αυτό.

– Ο κος Κασσελάκης είναι εκλεγμένος αρχηγός ενός κόμματος και δεν έχω κάτι να χωρίσω μαζί του, αλλά θεωρώ ότι δεν γνωρίζει καλά πώς λειτουργεί το Κοινοβούλιο. Το ΠΑΣΟΚ θέλει να εκφράζει τους ανθρώπους από τις παρυφές της δεξιάς μέχρι και την αριστερά, δηλαδή κάθε προοδευτική δύναμη. Είναι πολύ φυσικό για εμάς να συνεργαζόμαστε σε επιμέρους θέματα με τον οποιοδήποτε. Οι προτάσεις των κομμάτων πολύ συχνά μπορεί να συγχέονται, αυτές, όμως, απορρέουν από τις θέσεις και το όραμα, που είναι συγκεκριμένα για το ΠΑΣΟΚ. Εκφράζαμε πάντα το όραμα της απελευθέρωσης των δυνάμεων της χώρας, έτσι ώστε να μπορεί η κάθε Ελληνίδα και ο κάθε Έλληνας να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Αυτό είναι κάτι, στο οποίο εμείς έχουμε μείνει πιστοί και οτιδήποτε φτιάχνουμε στο πρόγραμμά μας, απορρέει από εκεί. Δεν νιώθω ότι ισχύει το ίδιο για τον ΣΥΡΙΖΑ.

– Ο κόσμος θέλει σαφέστατα έναν ενιαίο πόλο απέναντι στη Νέα Δημοκρατία. Αυτό είναι πια μια καθολική απαίτηση. Πιστεύω ότι ο καθένας πρέπει να κοιτάξει πρώτα το κόμμα του, να το ανοίξει στην κοινωνία και όταν συνθέσει τις απόψεις, τους στόχους και τις δεξιότητες, τότε να ξεκινήσει μια συζήτηση, από κάτω προς τα πάνω.

– Οποιοσδήποτε ανοίξει προς την κοινωνία και οι θέσεις του εκπροσωπούν τις ανάγκες της, μπορεί να ηγηθεί της προσπάθειας να κερδίσουμε τις επόμενες εκλογές. Θεωρώ ότι το ΠΑΣΟΚ είναι το μόνο κόμμα που μπορεί να το κάνει αυτό, διότι κουβαλάει το DNA της Κεντροαριστεράς, όπως έχει σχηματιστεί στην Ελλάδα και διότι έχει όραμα για τη χώρα καθώς και τις διαδικασίες ώστε να φέρει το στελεχιακό δυναμικό, το οποίο σήμερα είναι στην αδράνεια, για να συνεργαστεί προς μια τέτοια κατεύθυνση.

– Συναντώ, συχνά, ανθρώπους που θέλουν και έχουν την ικανότητα να συμβάλουν στο πολιτικό γίνεσθαι. Αυτό, δεν μπορεί να γίνει στο κενό. Πρέπει να υπάρχει μια πολιτική κατεύθυνση, που να φανερώνει ρητά το τι πρεσβεύει κάθε κόμμα. Επίσης, να γνωρίζει ο καθένας πως η συμβολή του είναι ουσιαστική και όχι τυπική. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να λειτουργούν τα όργανα του κόμματος, οι τοπικές οργανώσεις και οι θεματικές ενότητες, ώστε να νιώθουν όλοι πως αυτό που λένε κατατίθεται, ακούγεται, αξιολογείται και υιοθετείται ή απορρίπτεται.

– Πιστεύω πως η ενότητα, στο κόμμα μας, καθορίζεται από δύο πράγματα. Το ένα είναι από την απαίτηση της βάσης και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η βάση θέλει ενότητα. Όσο μεγάλο και αν είναι το «εγώ» του καθενός, θα το κάνει πέρα για να συμμετέχει σε μια επόμενη διαδικασία. Το δεύτερο, είναι ότι η ενότητα καθορίζεται και από την προοπτική της εξουσίας. Πόσο μεγάλο είναι το «τραπέζι»; Ένα κόμμα το οποίο θέλει να κυβερνήσει τη χώρα, χρειάζεται εκατοντάδες στελέχη. Για να είναι έτοιμο για την ημέρα που θα το εμπιστευτούν οι πολίτες, αρκεί να υπάρχουν διαδικασίες μέσω των οποίων να επιλέγονται, με σωστό τρόπο, οι καλύτεροι που να είναι ικανοί να συμβάλλουν σε αυτό το έργο. Υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι οι φιλικές σχέσεις δημιουργούν σχέσεις εμπιστοσύνης. Για μένα, οι πολιτικές σχέσεις δημιουργούν σχέσεις εμπιστοσύνης, διότι ή παλεύεις για κάτι κοινό ή παλεύεις απέναντι στον άλλο.

– Η στήριξη του Νίκου Παπανδρέου με τιμάει πάρα πολύ, όπως και ο τρόπος που το έκανε. Γιατί, έθεσε ένα πολιτικό πλαίσιο το οποίο είναι πολύ ξεκάθαρο και είπε ότι «εγώ αυτό θέλω για το κόμμα μου και αυτός ο άνθρωπος πιστεύω ότι μπορεί να το φέρει εις πέρας». Αναμφίβολα, είναι μια πολύ μεγάλη τιμή.

– Στο ζήτημα των Πανεπιστημίων, πρέπει να έχουμε ένα ανοιχτό σύστημα, όπως έχουν όλα τα κράτη του κόσμου, αλλά για να πάμε, από εδώ που είμαστε σήμερα μέχρι εκεί, υπάρχει μια σειρά από κινήσεις που πρέπει να γίνουν. Σήμερα, έχουμε μία ελληνική αγορά η οποία είναι εντελώς άναρχη, όπου ένα μεγάλο μέρος της δύναμης βρίσκεται σε όσους παρέχουν πτυχία, επειδή έχουμε «εθιστεί» στην Ελλάδα, στη νοοτροπία ότι μόνο ο πτυχιούχος είναι αυτός που έχει μέλλον, κάτι που είναι εντελώς λάθος. Πρέπει να κάνουμε μερικές κινήσεις, εκτός από το άρθρο 16, όπως το να υπάρχει ένας φορέας, ο οποίος να αξιολογεί τα συστήματα εκπαίδευσης και των δημοσίων Πανεπιστημίων. Σήμερα, θεωρούμε ότι εφόσον ένα Πανεπιστήμιο είναι δημόσιο, είναι και καλό, ενώ δεν ισχύει πάντα. Πρέπει τα προγράμματα σπουδών να είναι αξιολογημένα και αφότου γίνει αυτό, να ανοίξουμε τις πόρτες και στα μη κερδοσκοπικά ιδρύματα.

– Δεν υπάρχουν συγκεκριμένα πρόσωπα που μεμονωμένα να μπορούν να οδηγήσουν τη χώρα στην πολιτική απάντηση στον κο Μητσοτάκη. Ο μόνος τρόπος να γίνει αυτό, είναι από πραγματικά ισχυρές ομάδες, που έχουν έναν στόχο στο μυαλό τους, έχουν την ικανότητα να τον εξηγήσουν στον ελληνικό λαό ώστε να τον πείσουν ότι αξίζει να τις εμπιστευτεί.

– Οι κομματικές εκλογές, στις 6 και στις 13 Οκτωβρίου, είναι μέρος μιας διαδικασίας που οδηγεί στις επόμενες εθνικές κάλπες. Η δουλειά μας δεν είναι να κοιτάμε τον συνυποψήφιο ή την συνυποψήφιά μας. Ο στόχος μας είναι να εξηγήσουμε το όραμά μας για τη χώρα και να πορευτούμε με αυτό.

– Ένα κόμμα εξουσίας και όχι διαμαρτυρίας, όπως το ΠΑΣΟΚ, οφείλει να δηλώνει ανοιχτά ότι υπάρχει το θέμα της Ακρίβειας, που δεν αντιμετωπίζεται με ένα μόνο μέτρο. Είναι άλλο το πρόβλημα της στέγασης, άλλο της ενέργειας, άλλο των ειδών πρώτης ανάγκης. Το ΠΑΣΟΚ έχει κάνει προτάσεις, αλλά όλο αυτό πρέπει να έρθει να κουμπώσει πάνω σε μια θέση απέναντι στο κατά πόσο το κράτος συμμετέχει στον καθορισμό των τιμών.

– Ένα βασικό «στοίχημα» στις εκλογές του Οκτώβρη είναι η μεγάλη συμμετοχή του κόσμου. Οι πολίτες καλούνται να αποφασίσουν ποιανού ή ποιανής οι θέσεις είναι οι πιο σωστές, αξιολογώντας, ταυτόχρονα, και τους ανθρώπους που μπορούν να κάνουν σωστή σύνθεση αυτών των απόψεων, για να δημιουργηθεί κάτι τελικά, το οποίο είναι μεγαλύτερο από τον καθένα από εμάς, ξεχωριστά.

Παρακάτω θα δείτε ολόκληρη τη συνέντευξή μου στο Web TV του Newsbomb, στην εκπομπή «Η Ώρα του ΠΑΣΟΚ», στη δημοσιογράφο Αμαλία Κάτζου: