Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Νιώθω από αυτά που ακούω ότι έχουμε έρθει εδώ για μια απλή διεκπεραίωση.

Να υπηρετήσουμε μια γραφειοκρατική υποσημείωση στη μεγάλη ιστορία της Δημοκρατικής Παράταξης.

Να επεκτείνουμε τη θητεία της Προέδρου ώστε να παραμείνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ όσο είναι αρχηγός του ΚΙΝΑΛ.

Και να το κάνουμε γρήγορα ώστε να μην, όπως λένε, δοθεί έδαφος στην εσωστρέφεια.

Είμαι εδώ για να σας πω ότι ο ρόλος μας είναι μεγαλύτερος.

Πολύ πιο ουσιαστικός.

Η προσωπική και η πολιτική μας υπόσταση είναι πιο βαριά.

Και ότι η δημοκρατία δεν οδηγεί ποτέ στην εσωστρέφεια.

Γνωρίζω καλά ότι δεν υπάρχει ένας από εσάς που δεν βιώνει το τεράστιο κενό που υπάρχει στη χώρα μας.

Ένα κενό πολιτικό.

Κενό πολιτικών προτεραιοτήτων, στρατηγικών στόχων, εθνικού οράματος.

Απουσιάζει ουσιαστικά ένας πολιτικός φορέας που πιστεύει στον Έλληνα και την Ελληνίδα.

Που πιστεύει ότι ήρθε η ώρα να σταθούμε λίγο ψηλότερα, στις δικές μας δυνάμεις.

Ένας πολιτικός φορέας που πιστεύει ότι αυτή η χώρα αξίζει καλύτερα

και γνωρίζει καλύτερα τις δυνάμεις της.

Αυτό που απουσιάζει είναι ένας πολιτικός φορέας που πιστεύει ότι κέντρο της πολιτικής είναι ο Άνθρωπος

και ότι μόνο βάζοντας τον Άνθρωπο και τα δικαιώματά του στο επίκεντρο της πολιτικής μπορείς να σχεδιάσεις το μέλλον της χώρας.

Γιατί;

Διότι όσο οι πολιτικές μας προτεραιότητες δεν διασφαλίζουν,

το δικαίωμά μας στην ισότητα,

το δικαίωμά μας στη δημοκρατία και την πρόοδο,

το δικαίωμά μας στην ασφάλεια και τη δημιουργία,

και  όσο δεν τα διασφαλίζουν για όλους τους Έλληνες,

αυτή η χώρα θα είναι για τους πολίτες της μια χώρα δυο ταχυτήτων.

Αυτών που έχουν πρόσβαση στην εξουσία και αυτών που δεν έχουν.

Και αυτή η ανισότητα κρατάει τις πιο δημιουργικές μας δυνάμεις καθηλωμένες.

Το ένα μας χέρι δεμένο πίσω από την πλάτη μας.

Όσο στο πολιτικό σκηνικό επιβάλλονται τα κόμματα τις δεξιάς και της αριστερής συντήρησης τόσο ως πολίτες θα υπηρετούμε μοντέλα διοίκησης και οικονομίας που δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες μας.

Σήμερα, η δεξιά επιβάλλει και πάλι ένα μοντέλο που λέει, «θα φτιάξω πλούτο με τους λίγους, για τους λίγους, και θα στάξει και σε σας».

Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει, «Αφήστε με να φτιάξω εγώ και οι “δικοί μου” τον πλούτο και μετά θα σας τον μοιράσω δίκαια».

Και τα δύο κόμματα ξεχνούν κάτι βασικό.

Ότι ο πραγματικός πλούτος που έχουμε ανάγκη και σαν Άνθρωποι και σαν χώρα δεν είναι ΜΟΝΟ οικονομικός.

Είναι πρωτίστως κοινωνικός.

Είναι πλούτος πολιτισμικός.

Κοινωνικός, πολιτισμικός ΚΑΙ οικονομικός.

Και ότι αυτός ο πλούτος δεν παράγεται μόνο όταν έρθουν ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα αλλά όταν διασφαλίσουμε τα δικαιώματα κάθε Έλληνα να δημιουργεί ελεύθερα.

Πώς θα γίνει αυτό;

Πρώτα από όλα, αλλάζοντας το μοντέλο διοίκησης.

Με μια ριζοσπαστική αποσυγκέντρωση της εξουσίας έτσι ώστε οι θεσμοί στην Ελλάδα να λογοδοτούν πρωτίστως στον πολίτη

και, δεύτερον, με ένα μοντέλο οικονομικό που εστιάζει στον πλούτο που δημιουργούμε εμείς. 

Που έρχεται από κάτω προς τα πάνω

και όχι από πάνω προς τα κάτω.

Από μέσα προς τα έξω

και όχι από έξω προς τα μέσα.

Δίνοντας έμφαση στην κάθε είδους ατομική και συλλογική μας δημιουργία

και όχι μόνο στις ξένες επενδύσεις,

όπως έχουν κάνει όλα τα κόμματα τόσα χρόνια.

Με άλλα λόγια, λείπει ένα πολιτικό όραμα, και άρα ένα πολιτικό κόμμα, που πιστεύει

στο δικαίωμα όλων μας να διαμορφώσουμε το μέλλον μας

και το δικαίωμα όλων μας να συνδιαμορφώσουμε την κοινή μας πορεία.

Θα σας πω, επίσης, ότι απουσιάζει από τη χώρα μας, και ειδικά από τον χώρο μας,

ένα κόμμα που να αντιλαμβάνεται

την ταχύτητα με την οποία αλλάζουν τα πράγματα γύρω μας,

τους κινδύνους αλλά και τις ευκαιρίες που δημιουργούνται για την Ελλάδα και τους Έλληνες.

Τι χρειάζεται για να σταματήσει η ιλιγγιώδης αύξηση του πλούτου των λίγων και η ζημιά που προκαλεί η ανισότητα, όχι μόνο στις κοινωνίες μας αλλά και στις οικονομίες μας;

Πώς θα αρχίσουμε να σκεφτόμαστε αλλιώς την εργασία και πώς θα κάνουμε την ανεργία ελεύθερο χρόνο επιβάλλοντας πολιτικές που προσφέρουν κοινωνική συνοχή και ασφάλεια;

Πώς αλλάζει ο ρόλος της παιδείας, γιατί είναι σημαντικό να σεβόμαστε κάθε παιδί που μεγαλώνει και πώς θα του παρέχουμε τα εργαλεία να μαθαίνει με τον τρόπο που του ταιριάζει;

Για να μη σας κουράζω, δεν υπάρχει ένα κόμμα που να αντιλαμβάνεται πώς αλλάζει σήμερα ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης, του συνδικαλισμού, των συνεταιρισμών.

Δεν υπάρχει σήμερα κόμμα που να αντιλαμβάνεται τον παγκόσμιο διάλογο που γίνεται για την επόμενη μέρα της παγκοσμιοποίησης.

Απουσιάζει, δηλαδή, από την πολιτική ζωή του τόπου ένα Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα

που θα εμπνέεται από τις αρχές και τις αξίες του

αλλά και θα χτίζει πολιτικές για το αύριο της πατρίδας μας.

Το ΠΑΣΟΚ που λείπει είναι το ΠΑΣΟΚ που ξέρει να αξιοποιεί όλες τις δυνάμεις της κοινωνίας, χωρίς εξαιρέσεις.

Που ξέρει να συνθέτει τάσεις και όχι να διώχνει.

Που ξέρει ότι για να φτιάξεις κάτι μεγαλύτερο πρέπει να σεβαστείς κάθε φωνή

και ότι κάθε φωνή έχει αξία.

Αυτό το ΠΑΣΟΚ έχει σήμερα πνιγεί στην ασφυκτική αγκαλιά του ΚΙΝΑΛ.

Ένα κόμμα που δεν ξεκίνησε με γνώμονα τις ανάγκες του Έλληνα

αλλά για τις ανάγκες μερικών λεγόμενων «πρωτοκλασάτων»

να διεκδικήσουν την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ

χωρίς να δεσμεύονται από το όραμα, τις αρχές και τις αξίες του ΠΑΣΟΚ.

Είναι προφανές, σε μένα τουλάχιστον, ότι ένα κόμμα που δεν υπηρετεί τη δημοκρατία δεν μπορεί να γίνει ο φορέας της δημοκρατίας.

Φορέας ενός οράματος που πιστεύει πραγματικά στον Έλληνα.

Και για αυτό πίστευα και θα πιστεύω πάντα σε ένα ΠΑΣΟΚ που αντιλαμβάνεται το αύριο.

Για να χτίσουμε αυτό το ΠΑΣΟΚ χρειαζόμαστε ένα συνέδριο πολιτικό.

Ανοιχτό, δημοκρατικό, ουσιαστικό με σεβασμό στον κόσμο που θέλει να συμμετέχει.

Και όχι μόνο διεκπεραιωτικό.

Ένα συνέδριο που θα αλλάξει το καταστατικό αλλά θα συζητήσει ΚΑΙ θέσεις ΚΑΙ στρατηγική με βάση τις αρχές και τις αξίες του.

Ένα συνέδριο που θα κάνει πάλι το ΠΑΣΟΚ δυνατό, πατριωτικό, ανθρωποκεντρικό, σοσιαλιστικό.

Πραγματικά δημοκρατικό.

Και σε ένα τέτοιο συνέδριο είναι πολλοί από εμάς που θα δεχόντουσαν να παραταθεί η θητεία της Προέδρου.

Αντί για αυτό μας ζητούν ένα συνέδριο που θα κάνει το ΠΑΣΟΚ σφραγίδα.

Που θα το αδρανοποιήσει.

Που θα αφαιρέσει και το τελευταίο οξυγόνο από τον μόνο φορέα που γνωρίζω που έχει τη δυνατότητα να είναι όλα τα παραπάνω για να υπηρετήσει τις ανάγκες των Ελλήνων.

Ένα συνέδριο που οδηγεί το ΠΑΣΟΚ στην “Ποταμοποίησή” του.

Δεν του αξίζει.

Γιατί;

Διότι μια τέτοια απόφαση, αν την πάρουμε, θα την πάρουμε, από φόβο.

Από ανασφάλεια.

Θα την πάρουμε διότι δεν πιστεύουμε ότι μπορούμε να πάμε ψηλότερα

και αν δεν μπορούμε να πάμε εμείς ψηλότερα

πώς θα πάμε την Ελλάδα ψηλότερα;

Γι’ αυτό, σας λέω ότι ο ρόλος μας δεν είναι να γίνουμε μια υποσημείωση στη μεγάλη ιστορία της Δημοκρατικής Παράταξης

αλλά οι άνθρωποι που θα πουν με σθένος ότι αυτή η χώρα αξίζει καλύτερα και ότι εμείς θα την πάμε εκεί.

Ένα τέτοιο συνέδριο έχω εισηγηθεί.

Και, άρα, είναι στο χέρι σας αν θα είμαστε υποσημείωση ή μέρος ενός μεγάλου αφηγήματος.

Επιτρέψτε μου, κλείνοντας, να σας πω και κάτι προσωπικό.

Λένε κάποιοι ότι τα λέω αυτά και ότι κάνω ό,τι κάνω από προσωπική φιλοδοξία.

Δεν είναι έτσι.

Τα λέω και τα κάνω διότι τα πιστεύω βαθιά.

Τα λέω χρόνια τώρα

και θα συνεχίσω να τα λέω όσο τα πιστεύω.

Και για να το αποδείξω ότι τα εννοώ, θα αποσύρω το όνομα μου από υποψήφιος για το ΔΣ της ΚΕΔΕ.

Θα παραμείνω επικεφαλής της Παράταξης, όπως εκλέχτηκα, διότι ποτέ δεν έφυγα από μάχη για την Παράταξη, όσο δύσκολη και να είναι

αλλά θα δουλέψω με τους εξαιρετικούς δημάρχους που έχουμε σε όλη την Ελλάδα για να έχουμε το καλύτερο αποτέλεσμα στις εκλογές.

Και θα προτείνω ένα ψηφοδέλτιο που ο πρώτος δήμαρχος που θα εκλεγεί θα είναι και ο επικεφαλής.

Γιατί;

Διότι θέλω να μιλάω ελεύθερα και δεν θέλω να νιώθει κανείς ότι κάνω ζημιά στο Αυτοδιοικητικό Κίνημα.

Διότι θέλω να μπορώ να ζητώ από το ΠΑΣΟΚ και να ξέρουν ότι ζητώ για την Παράταξη και όχι για την πάρτη μου.

Και διότι θέλω να δείξω με πράξεις ότι η ενότητα του χώρου θέλει από όλους μας να κάνουμε ένα βήμα πίσω όταν αυτό αρμόζει.

Είναι το ελάχιστο που χρωστάω σε εσάς και το ελάχιστο που χρωστάω στην παράταξη.

Σας ευχαριστώ.