-Το βασικό στοιχείο που χαρακτηρίζει την εγχώρια πολιτική σκηνή είναι η ρευστότητα και ενδεχομένως ένα “θέατρο” ματαιοδοξίας με παράλληλους μονολόγους. Με ποιον τρόπο μπορεί να μπει ένα φρένο σε αυτήν την “πορεία χωρίς φώτα” και ποιες οι συνέπειες για τη χώρα;

Δεν θα ήμουν τόσο απαισιόδοξος. Μπαίνουμε στην τελευταία φάση της ανισορροπίας που προκάλεσε στη χώρα η πτώση του ΠΑΣΟΚ και πιστεύω ότι η επανάκαμψη του Κινήματός μας θα βάλει τέλος στην αλαζονεία τού ενός κόμματος. Αυτό θα έχει θετικές συνέπειες, όχι μόνο για την πολιτική αλλά για την κοινωνία.  Δουλειά μας τώρα είναι να παρουσιάσουμε μια ολοκληρωμένη πρόταση διακυβέρνησης, που θα μιλήσει στις ανησυχίες της μεγάλης προοδευτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας μας, ώστε στις επόμενες εθνικές εκλογές να έχουμε πολιτική αλλαγή, με προοπτική. Αυτό είναι που θα βάλει φρένο στην «πορεία χωρίς φώτα». Με το ΠΑΣΟΚ στο τιμόνι και με την προοπτική μιας γενναίας μεταρρυθμιστικής ατζέντας, που σημαίνει ότι θα είμαστε έτοιμοι όχι μόνο να διαχειριστούμε το σύστημα, αλλά να ανατρέψουμε τις παθογένειές του με σχέδιο προς όφελος των πολλών. Να δώσουμε δύναμη και εξουσία στις τοπικές κοινωνίες, σπάζοντας το απόστημα του υπερσυγκεντρωτικού κράτους. Να οδηγήσουμε την Ελλάδα σε ένα νέο παραγωγικό πρότυπο καινοτομίας και εξωστρέφειας, υποκαθιστώντας το σημερινό που βασίζεται σε εισαγωγές και κατανάλωση. Να απελευθερώσουμε τη δημιουργικότητα κάθε Έλληνα και Ελληνίδας, σπάζοντας ένα σύστημα που υπηρετεί και χρηματοδοτεί λίγους. Να βάλουμε στο επίκεντρο της ανάπτυξης κάθε γωνιά της ελληνικής Περιφέρειας και όχι μόνο της πρωτεύουσας και λίγων νησιών. Να δημιουργήσουμε νέο πλούτο, αλλά να επιβάλλουμε, την ίδια ώρα, φορολογική δικαιοσύνη που απαιτούν όλοι. Και έτσι, να απενεργοποιήσουμε τις 3 βόμβες στα θεμέλια της κοινωνίας μας: το δημογραφικό, το ασφαλιστικό και το ιδιωτικό χρέος.

-Πως “διαβάζετε” την πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού να επιλέξει ως πολιτικό αντίπαλο το ΠΑΣΟΚ;

Πιστεύετε αλήθεια ότι μας «επέλεξε» ο Πρωθυπουργός; Ή ότι απλά διαπίστωσε μια νέα πραγματικότητα; Αν μπορούσε να επιλέξει, δεν θα μας επέλεγε και θα εξηγήσω γιατί. Πρώτον, διότι η άνοδός μας βοηθάει να καταρρεύσουν οι μύθοι με τους οποίους προσπαθούσε να μας ταΐσει τόσον καιρό. Ο μύθος των «άριστων», ο μύθος της μόνης σοβαρής πρότασης διακυβέρνησης, ο μύθος της έλλειψης πολιτικών επιλογών και σοβαρής Αντιπολίτευσης. Δεύτερον, διότι ανεβάζουμε τον πήχη για τη δική του διακυβέρνηση. Δεν έχει να τα βάλει πια με τη διακυβέρνηση Τσίπρα, αλλά με την πραγματικότητα των πολιτικών ελλειμμάτων της Νέας Δημοκρατίας: την έλλειψη οράματος, την έλλειψη προοπτικής για τους πολλούς, την έλλειψη σχεδίου για πραγματική και δίκαιη ανάπτυξη, την έλλειψη κοινωνικού κράτους, που θα απελευθερώσει τα μεσαία και χαμηλά στρώματα. Και τέλος, διότι η παρουσία μας, στον ρόλο της αξιωματικής Αντιπολίτευσης, προσδίδει έναν διαφορετικό ορισμό στο τι είναι προοδευτικό. Ο ίδιος είναι ένας στεγνά νεοφιλελεύθερος πολιτικός, χωρίς αντίληψη ή έγνοια για το τι βιώνουν τα μεσαία και χαμηλά στρώματα. Κρύβει αυτή την πραγματικότητα με λόγο για το περιβάλλον και Νομοσχέδια όπως ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών, αλλά στην πραγματικότητα, παραμένει ένας πολιτικός που κοιτάζει τους αριθμούς και όχι τους ανθρώπους. Η προοδευτική πρόταση του ΠΑΣΟΚ και ο ανθρωποκεντρικός χαρακτήρας του κινήματός μας θα αναδείξει πόσο άδεια είναι η προοδευτική προβιά, πίσω από την οποία κρύβεται τόσο καιρό ο κος Μητσοτάκης. Στη θέση του, δεν θα επέλεγα με τίποτα το ΠΑΣΟΚ για αντίπαλο.

-Ταυτόχρονα με τη δημιουργία αυτού του νέου δίπολου, παρακολουθούμε  την ένταση της πίεσης για συναίνεση, σε μια  σειρά νομοθετικών πρωτοβουλιών της Κυβέρνησης. Πού αρχίζουν και πού τελειώνουν τα όρια για το ενδεχόμενο συναίνεσης;

Για ποια συναίνεση μιλάτε; Η συναίνεση δεν γίνεται τελευταία στιγμή, νύχτα και πίσω από κλειστές πόρτες. Ούτε ξεκινάει από την Αντιπολίτευση. Η συναίνεση ξεκινάει, πάντα, από αυτόν που ηγείται σε μία χώρα. Και αν επιδιώκεις πραγματικά συναίνεση, το κάνεις εξαρχής. Βάζεις όσο το δυνατόν περισσότερους στο παιχνίδι από την αρχή, από τη σύλληψη, τον σχεδιασμό και την επεξεργασίας μιας πολιτικής πρωτοβουλίας ή ενός Νομοσχεδίου. Ο κος Μητσοτάκης ποτέ δεν το έκανε αυτό. Δεν μπορεί να το κάνει, δεν πιστεύει στην πραγματική συναίνεση. Και για αυτό, αποφασίζει μόνος του, φέρνει Νομοσχέδια και Τροπολογίες τελευταία στιγμή, νύχτα και εκβιάζοντας. Ή το ψηφίζεις ή είσαι «πράσινος ΣΥΡΙΖΑ». Και αν το ψηφίσεις, σου γράφουνε «δεν έχετε πολιτικές διαφορές με τη ΝΔ». Αυτά είναι γελοία παιχνίδια εξουσίας, που δεν αφορούν την κοινωνία. Και τελειώνουν εδώ. Ο κος Μητσοτάκης ξέρει ότι, τώρα, έχει απέναντί του ένα ΠΑΣΟΚ που παίρνει θετικές πολιτικές πρωτοβουλίες, που ψηφίζει αυτά που πιστεύει ότι είναι σωστά για την κοινωνία και καταψηφίζει αυτά που δεν είναι, όπως τα μπαλώματα της Κυβέρνησης, εκεί που χρειάζονται πραγματικές μεταρρυθμίσεις. Τώρα πια, είναι στο χέρι του να αποφασίσει αν θα σοβαρευτεί αυτός.

-Μέσα σε αυτό το  δυστοπικό πολιτικό περιβάλλον έχουμε αφήσει στην άκρη την οικονομία. Σε λίγο, η Βουλή θα κληθεί να ψηφίσει τον νέο Προϋπολογισμό. Υπάρχουν ελπίδες για καλύτερες μέρες; 

Όχι, με αυτή την Κυβέρνηση. Ο Προϋπολογισμός δείχνει μια Κυβέρνηση χωρίς φαντασία και όρεξη για πραγματικές μεταρρυθμίσεις, που θα απελευθερώσουν δημιουργικές δυνάμεις, που θα χτίσουν πραγματικά δημόσια συστήματα υγείας και παιδείας, που θα δημιουργήσουν την αίσθηση ασφάλειας, ελπίδας και προοπτικής στον πολίτη. Καλύτερες μέρες θα έρθουν, όταν αναλάβει τα ηνία ένα ΠΑΣΟΚ έτοιμο να τα βάλει με τις παθογένειες ενός πολιτικού συστήματος, που σήμερα δουλεύει για όλους, εκτός από τους πολίτες. Αυτή θα είναι η επιλογή, στις επόμενες εκλογές.