Όταν μία Κυβέρνηση δεν κοιτάζει με ειλικρίνεια τα λάθη της, «μπαζώνει» ενοχές

«Αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι,

Απευθύνομαι ειδικά σε εσάς, της Νέας Δημοκρατίας,  διότι επιλέξατε έναν μοναχικό δρόμο σήμερα.

Πείτε μου σας παρακαλώ. Ποιος είναι επιτέλους ο κ. Καραμανλής; Ο άνθρωπος για τον οποίον είστε έτοιμοι να διασύρετε ολόκληρη τη συντηρητική παράταξη.

Για τον οποίον συνεχίζετε να επιμένετε,  αποκλειστικά, στο λάθος του σταθμάρχη.

Στο ανθρώπινο λάθος. Λες και όποιος παίρνει τρένο, αεροπλάνο ή καράβι φαντάζεται ότι από έναν άνθρωπο και μόνο κρέμεται η ζωή του.

Λες και δεν υπάρχουν σήμερα συστήματα που προλαβαίνουν, αποτρέπουν και διορθώνουν το ανθρώπινο λάθος.

Ποιος είναι τελικά αυτός ο κ. Καραμανλής, για τον οποίο έχετε αποφασίσει να μην μάθουμε ποτέ την αλήθεια, χωρίς να σας απασχολεί καθόλου αν αύριο θα διορθωθούν τα λάθη που οδήγησαν στην τραγωδία.

Ώστε, να μην έχουμε νέες τραγωδίες. Του οποίου η πολιτική ασφάλεια φαντάζει πιο σημαντική από την ασφάλεια των παιδιών μας.

Για τον οποίον είστε έτοιμοι να κάνετε εξεταστική χωρίς μάρτυρες. Τουλάχιστον, όχι τους μάρτυρες που θα μπορούσαν να «ρίξουν φως» στην αλήθεια.

Ποιος είναι επιτέλους ο κ. Καραμανλής για τον οποίο κάποιος, κάπου, την ίδια μέρα που η Ελλάδα ολόκληρη, έβλεπε σοκαρισμένη παιδιά της να τα κουβαλάνε σε σακούλες, αποφάσισε ότι αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία ήταν να παραποιήσει ηχογραφημένους διαλόγους;

Και με αυτόν τον τρόπο (είτε ευθύνεστε άμεσα, είτε όχι) να υπενθυμίσει ότι αυτή η Κυβέρνηση δεν διαθέτει ίχνος ενσυναίσθησης.

Ποιος είναι τελικά ο κ. Καραμανλής για τον οποίο είστε έτοιμοι, κυρίες και κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, να μπαζώνετε ενοχές;

Αξίζει τελικά ο κ. Καραμανλής, τόσο πολύ, τον κόπο της συγκάλυψης;

Όλα αυτά που ζούμε, έναν χρόνο τώρα;

Η απάντηση είναι τόσο απλή όσο και προφανής: Προφανώς όχι. Προφανώς και δεν την αξίζει. Κανένας Καραμανλής δεν τον αξίζει.

Αν λοιπόν ο κ. Καραμανλής δεν αξίζει τον κόπο της συγκάλυψης για ποιον γίνεται, ποιον αφορά και γιατί;

Κυρίες και κύριοι, μία είναι η αλήθεια: Ποτέ δεν ήταν η επιβίωση του κ. Καραμανλή ο πολιτικός στόχος της συγκάλυψης.

Ο πολιτικός στόχος της συγκάλυψης ήταν, είναι και παραμένει ένα άρρωστο, νοσηρό και ξεδιάντροπο πολιτικό αφήγημα. 

Το αφήγημα ότι εσείς είστε «άριστοι». Ότι είστε αψεγάδιαστοι. Ότι μόνοι εσείς νοιάζεστε για την Ελλάδα.

(Όχι όλοι σας βέβαια. Μόνο αυτοί οι λίγοι που εμπιστεύεται ο κ. Μητσοτάκης σε Υπουργεία.)

Η Κυβέρνηση των «άριστων». Αυτός δεν ήταν ο επικοινωνιακός σας μύθος;

Αυτός ο μύθος και μόνο αυτός ο μύθος, ο μύθος της επικοινωνιακής τακτικής της Κυβέρνησης, χαίρει τέτοιας συγκάλυψης.

Διότι, χωρίς αυτόν τον μύθο τι μένει στην Κυβέρνηση; Απολύτως τίποτα.

Αυτόν τον μύθο αφορά η συγκάλυψη. Για αυτόν τον μύθο βρίσκετε πάντα κάποιον άλλον που φταίει.

Για να υπηρετήσετε αυτόν τον μύθο λέτε για κάθε πρόβλημα: «αυτό δεν είναι δικό μας πρόβλημα. Είναι διαχρονικό πρόβλημα, είναι διεθνές πρόβλημα, είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα, είναι πρόβλημα ενός σταθμάρχη».

Είπα, πριν, ότι αυτό το αφήγημα είναι άρρωστο, νοσηρό και ξεδιάντροπο και οφείλω να εξηγήσω γιατί.

Διότι, όταν για όλα σου τα λάθη φταίει κάποιος άλλος, δεν μαθαίνεις ποτέ από τα λάθη σου.

Και μια Κυβέρνηση που δεν μαθαίνει από τα λάθη της, είναι καταδικασμένη να τα επαναλάβει. Και αυτή η Κυβέρνηση τα έχει επαναλάβει ξανά και ξανά.

Στην Εύβοια, στη Ρόδο, στον Έβρο, στη Θεσσαλία έφταιγε η κλιματική αλλαγή. Και η Κυβέρνηση δεν έμαθε τίποτα.

Τα ίδια στις υποκλοπές: «Όλοι τα κάνουν» λέτε.

Στην ακρίβεια: «Φταίει ο πόλεμος» λέτε. «Δεν υπάρχει αισχροκέρδια» λέτε.

Στο δεύτερο κύμα της πανδημίας: «Προσωπική η ευθύνη» λέτε.

Στα κόκκινα δάνεια: «Οι δανειολήπτες είναι υπεύθυνοι» λέτε.

Και όταν πια ο μύθος έχει πάει περίπατο; Τότε φταίει ο Ανδρουλάκης, που έφερε το ζήτημα στη Βουλή.

Και έχετε το θράσος να μιλάτε για οικονομικά συμφέροντα;

Και όταν και αυτή η γραμμή καταρρέει, τι κάνει η Κυβέρνηση;

Τα ρίχνει στον ελληνικό λαό. «Τι ασχολείστε; Τα Τέμπη δεν αφορούν κανέναν» λέτε. Ε, φτάνει πια.

Ποιος φταίει που η Κυβέρνησή σας αγνόησε κάθε προειδοποίηση για τη σύμβαση 717;

Ποιος φταίει που η Κυβέρνησή σας δεν τήρησε τα χρονοδιαγράμματα του Ταμείου Ανάκαμψης και απεντάχθηκαν έργα, ακούστε: όπως οι υποδομές ασφαλείας στις 10 μεγαλύτερες σιδηροδρομικές σήραγγες του ΟΣΕ, η εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Συστήματος Διαχείρισης Σιδηροδρομικής Κυκλοφορίας στο σιδηροδρομικό δίκτυο και κομβικής σημασίας για την πολιτική προστασία αντιπλημμυρικά έργα;

Ποιος φταίει που πήρε στην Κυβέρνησή σας 3 χρόνια,  απλά να διαπιστώσει ότι υπάρχει αισχροκέρδεια;

Ποιος φταίει που η Κυβέρνησή σας έχει αφήσει τις τράπεζες να κάνουν ό,τι θέλουν στις ηλεκτρονικές προμήθειες και στο τι χρεώνουν για δάνεια;

Ποιος φταίει που, 4 χρόνια τώρα, αρνείται η Κυβέρνησή σας να μας ακούσει για να κάνει κάτι ουσιαστικό για τη στεγαστική κρίση, που γονατίζει την ελληνική οικογένεια και την αγορά;

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Όταν μια Κυβέρνηση δεν κοιτάζει με ειλικρίνεια τα λάθη της, τα κάνει εγκλήματα.

Γιατί; Διότι είναι καταδικασμένη να τα επαναλαμβάνει.

Και εδώ είναι η ουσία του ζητήματος: Μια Κυβέρνηση, όπως η Κυβέρνηση Μητσοτάκη, που είναι καταδικασμένη να επαναλαμβάνει ξανά και ξανά τα λάθη της, δεν μπορεί να συνεχίζει να κυβερνάει. Διότι, είναι επικίνδυνη για τον τόπο.

Και το ερώτημα που τίθεται, κυρίες και κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, είναι απλό: Θα διασώσετε μια Κυβέρνηση καταδικασμένη να επαναλαμβάνει τα λάθη της εις βάρος του τόπου ή θα αποφασίσετε να τη στείλετε σπίτι της, αναλογιζόμενοι μήπως τελικά πήρε την διακυβέρνησή της λάθος;

Αυτό είναι, λοιπόν, το μεγάλο σας δίλημμα: Θα επιβάλετε σε αυτήν την Κυβέρνηση την αλήθεια ή θα γίνετε και εσείς συνυπεύθυνοι της συγκάλυψης;

Αυτό το ερώτημα, καλείστε να απαντήσετε σήμερα. Εμείς, το απαντήσαμε. Και για αυτό, θα ψηφίσουμε την πρόταση δυσπιστίας».

Παρακάτω θα δείτε ολόκληρη την ομιλία μου: