Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Κόμματα γεννιούνται και πεθαίνουν.

Οι ιδεολογίες όμως μένουν.  Και εξελίσσονται.

Λόγος ύπαρξης των ιδεολογιών;

Να υπηρετούν ανθρώπους και τις ανάγκες τους.

Λόγος ύπαρξης των κομμάτων;

Να διατηρούν ιδεολογίες επίκαιρες ώστε να απαντούν σε αυτές τις ανάγκες.

Για αυτό στηρίζονται από ψηφοφόρους.

Όταν τα κόμματα παύουν να υπηρετούν ιδεολογίες και να τις διατηρούν επίκαιρες, χάνουν την στήριξη των ψηφοφόρων τους και άρα παύουν να έχουν λόγο ύπαρξης.

Αυτό συμβαίνει σήμερα στο ΠΑΣΟΚ.

Έχουμε λοιπόν δύο επιλογές:

Η μία, να κλείσουμε το μαγαζί.

Η δεύτερη, να υπηρετήσουμε και πάλι τις αρχές και τις αξίες για τις οποίες γεννηθήκαμε, να επικαιροποιήσουμε τις θέσεις μας, και από εκεί να γεννήσουμε σύγχρονες προτάσεις για την Ελληνική κοινωνία.

Προτάσεις που απαντούν στα θέλω του Έλληνα πολίτη.

Θέλω να πιστεύω ότι κανένας μας δεν μπορεί να σκεφτεί την πρώτη επιλογή.

Το ερώτημα είναι λοιπόν αν μπορούμε να υλοποιήσουμε την δεύτερη.

Όπως είμαστε σήμερα, η απάντηση είναι σίγουρα όχι.

Γιατί;

Είναι καιρός τώρα που το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν υπηρετεί τις αρχές και τις αξίες του σοσιαλισμού, αλλά αδυνατεί να μεταφράσει τις αξίες αυτές σε προτάσεις που εξασφαλίζουν την κοινωνική και οικονομική πρόοδο της κοινωνίας.

Δεν μιλάω μόνο για τις συνθήκες που δημιούργησαν τα μνημόνια και η συγκατοίκηση με την δεξιά.  Υπάρχουν πολλοί καλοί και πολλοί κακοί λόγοι για τους οποίους οδηγηθήκαμε εκεί.

Μιλάω για την απόλυτη ανυπαρξία δικού μας σχεδίου.  Ελληνικού, σοσιαλιστικού σχεδίου εξόδου από την κρίση.

Μιλάω για ένα σχέδιο από Έλληνες για Έλληνες που θα εξηγεί πως θα απαλλάξουμε τις δυνάμεις της δημιουργίας από το βάρος θεσμών που δυσλειτουργούν και θα στηρίξουμε τα αδύναμα στρώματα για να μπορούν να συμμετέχουν στη δημιουργία και την κατανομή του πλούτου.

Και αν κάποιοι προσπαθούν να το κάνουν, οι προσπάθειές τους χάνονται μέσα στον ορυμαγδό των προσωπικών στρατηγικών, στην εμμονή μας να επιβληθούμε σε ένα καράβι που βυθίζεται και σε πρακτικές όπως αυτή να σβήνουμε στελέχη μας νύχτα αντί να εγγράφουμε νέα στελέχη στο φως της ημέρας.

Αν το ΠΑΣΟΚ ακόμα διατηρεί κάποιες δυνάμεις στην κοινωνία αυτό δεν είναι επειδή κάνουμε κάτι εμείς σωστά.  Είναι επειδή κάνουν κάτι λάθος οι άλλοι.

Διότι παρά τις προσπάθειες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα καμία πολιτική δύναμη δεν έχει πείσει – ακόμα

τουλάχιστον – ότι εκπροσωπεί αυτά για τα οποία γεννήθηκε το ΠΑΣΟΚ και για τα οποία το στήριξε ο Ελληνικός λαός για δεκαετίες.

Ότι πάνω από κάθε τι άλλο είναι η Ελλάδα.

Ότι κάθε Έλληνας έχει ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις απέναντι στη δημοκρατία και ότι οφείλει να συμμετέχει ενεργά σε αυτήν.

Ότι κάθε Έλληνας έχει ίσα δικαιώματα στις πηγές του πλούτου και ότι οι πηγές του πλούτου θα αξιοποιούνται για το καλό όλων των Ελλήνων.

Ότι κάθε Έλληνας, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας έχει δικαίωμα να ξεκινήσει τη ζωή του σε μια κοινωνία όπου οι κανόνες ισχύουν για όλους και όπου βασικά αγαθά είναι εγγυημένα από το κράτος.

Ότι κάθε Έλληνας έχει το δικαίωμα να οργανώνεται μέσα από συνεταιρισμούς, συνδικαλιστικά όργανα, την τοπική αυτοδιοίκηση και κάθε άλλη μορφή συλλογικής έκφρασης ώστε να μεγιστοποιεί τις δυνάμεις του και να διεκδικεί και να πετυχαίνει συλλογικά όσα δεν μπορεί να πετύχει μόνος του.

Αυτό λοιπόν αφήνει ένα τεράστιο παράθυρο ευκαιρίας για μας αλλά και όλους όσους ανήκουν στον χώρο μας και πιστεύουν σε αυτά που πιστεύουμε.

Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να μεταφράσουμε αυτές τις αξίες σε πολιτικές προτάσεις του αφορούν την Ελλάδα σήμερα.

Δεν είναι εύκολο.  Θέλει δουλειά.  Θέλει να σηκώσουμε τα μανίκια και να παραγάγουμε πολιτική.

Αυτή είναι η ευκαιρία που μας δίνει αυτό το συνέδριο.

Μας δίνει την ευκαιρία να συνδεθούμε και πάλι με Έλληνες στους οποίους γυρίσαμε την πλάτη.

Και εδώ θα διαφωνήσω ουσιαστικά με τον Πρόεδρο και με πολλούς ομιλητές που παρουσίασαν όσους μείναμε εδώ ως «ήρωες».

Πρόεδρε, όταν κάποιος φεύγει από το ΠΑΣΟΚ, εσύ σκέφτεσαι ότι σου γύρισε την πλάτη. Ότι σε πρόδωσε.

Όταν κάποιος φεύγει από το ΠΑΣΟΚ, εγώ σκέφτομαι ότι του γυρίσαμε εμείς την πλάτη.  Ότι εμείς τον προδώσαμε.

Προσπάθησε να δεις τα πράγματα από την δική μου σκοπιά και θα δεις πόσα πολλά μπορούμε και αξίζει να κάνουμε για να αρχίσουμε και πάλι να εμπνέουμε τον κόσμο που χάσαμε.

Είτε μέσα είτε έξω από το παραβάν.

Ακούω σήμερα ότι κάποιοι θέλουν να εκλέξουν όργανα σ΄ αυτό το συνέδριο.

Ξέρετε, το θέμα δεν είναι θεσμικό. Είναι βαθύτατα πολιτικό.

Το ερώτημα δεν είναι τι έχει ή δεν έχει το συνέδριο δικαίωμα να κάνει. Το θέμα είναι τι οφείλει να κάνει.

Η εκλογή οργάνων μετατρέπει μια ιδεολογική και πολιτική διαδικασία σε φθηνή πασαρέλα υποψηφίων σε μια περίοδο που η χώρα έχει ανάγκη από πολιτική πρόταση, από σχέδιο για την χώρα.

Αντί να ασχολούμαστε με το κοινωνικό κράτος, την παιδεία, την υγεία, την Ευρώπη, τις τράπεζες, τα δικαιώματα του πολίτη, την ποιότητα της δημοκρατίας όπως οφείλουμε, ασχολούμαστε με το ποιος είναι ποιανού και πόσους δικούς μας θα εκλέξουμε.

Σταθείτε για ένα λεπτό έξω από αυτή την αίθουσα και κοιτάξτε προς τα μέσα.  Βρίσκεστε σε απόγνωση. Η μία κυβέρνηση μετά την άλλη σας έχει απογοητεύσει.  Η ζωή σας όπως την ξέρατε έχει καταρρεύσει.  Προσπαθείτε να βρείτε από κάπου να πιαστείτε.

Και κοιτάτε εδώ μέσα και εμείς ασχολούμαστε με το αν θα έχουμε δικούς μας στα όργανα.

Τι μήνυμα εισπράττετε από αυτά που κάνουμε εδώ μέσα;

Ότι εδώ είναι ένα κόμμα που νοιάζεται να υπηρετήσει τη χώρα και το λαό της ή ένα κόμμα που έχασε το δρόμο του και πρέπει να τελειώνει;

Αν η απάντηση δεν είναι προφανής τότε η δίψα για εξουσία σας έχει θολώσει το μυαλό.  Τόσο πολύ που δεν μπορείτε πια να υπηρετήσετε αυτό το κίνημα.  Πόσο μάλλον την πατρίδα και τον λαό της.

Το συνέδριο είναι μια χρυσή ευκαιρία.  Να συνδέσουμε τις αρχές και τις αξίες μας με προτάσεις που αφορούν την κοινωνία και τους πολίτες μέσα από μία μεστή και ουσιαστική πολιτική προσυνεδριακή διαδικασία.

Ανοιχτή σε όλες τις δυνάμεις που θέλουν να συμμετάσχουν ακόμα και αν έφυγαν πρόσκαιρα από το ΠΑΣΟΚ.

Ανοιχτή σε κάθε πολίτη που έχει κάτι να προσφέρει και θέλει να ακουστεί.

Να βάλουμε λίγο στο πλάι τα υπερφίαλα εγώ μας και να αρχίσουμε να δουλεύουμε για το εμείς.  Ας μην φοβηθούμε τον διάλογο.  Μην φοβηθούμε την κριτική.  Σίγουρα δεν πρέπει να φοβηθούμε την ουσιαστική πολιτική αντιπαράθεση.

Διότι η πολιτική αντιπαράθεση θα επαναφέρει την καρδιά αυτής της παράταξης σε κανονική λειτουργία και θα κάνει το αίμα να κυλήσει και πάλι στις φλέβες μας.

Αλλιώς θα παραμείνουμε κλινικά νεκροί και τότε μένει μόνο κάποιος να τραβήξει το σωληνάκι.

Σας ευχαριστώ