Πώς αποκωδικοποιείτε το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών;

Δεν έχουν συντελεστεί κοσμοϊστορικές πολιτικές αλλαγές από τις εθνικές εκλογές. Αλλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπέστη την πρώτη του ήττα. Και έκανε θόρυβο. Είναι η πρώτη ήττα της αλαζονείας του και θα ακολουθήσουν κι άλλες. Είναι ήττα των εκβιασμών των στελεχών του, που δεν αρκεί να βουτούν τη γλώσσα τους στο μυαλό τους. Οφείλουν να αλλάξουν μυαλά. Δύσκολο πράγμα. Το ΠΑΣΟΚ επαναβεβαίωσε την ανοδική του πορεία και τα ισχυρά ερείσματα στην αυτοδιοίκηση, με μία ακόμα νέα γενιά στελεχών. Ο ΣΥΡΙΖΑ διατήρησε ζωντανό το μετέωρο βήμα του στο αύριο. Πολιτικός σεισμός στην Αθήνα, όλη η Ελλάδα χαμογέλασε με τον Χάρη Δούκα. Όμως, όσοι θέλουμε να δούμε ξανά το ΠΑΣΟΚ πρωταγωνιστή, δεν πρόκειται να ησυχάσουμε και να επαναπαυθούμε, όσο η αποχή των πολιτών και η κυριαρχία της ΝΔ παραμένουν σε τέτοια επίπεδα. Μπροστά μας έχουμε την κρίσιμη μάχη των Ευρωεκλογών και στόχος μας πάντα είναι η ανάδειξή μας σε καθαρή δεύτερη δύναμη στο πολιτικό σκηνικό, ώστε να μπορέσουμε να αποτελέσουμε σύντομα αξιόπιστη, προοδευτική επιλογή διακυβέρνησης. Γι’ αυτό πρέπει να βγούμε σε όλη την Ελλάδα, να ενώσουμε όλους τους προοδευτικούς πολίτες και να εμπνεύσουμε τον κόσμο να πάει στις κάλπες. Η μάχη μπροστά μας, θα είναι σκληρή και δεν επιτρέπεται σε κανέναν μας να απουσιάζει.

Θεωρείτε ότι η στάση του ΣΥΡΙΖΑ στο πεδίο των συνεργασιών, όπως στον Δήμο της Αθήνας, ήταν μια κίνηση “πολιτικής επιβίωσης” ή δημιουργεί συνθήκες για ευρύτερη συνεργασία μεταξύ των δύο κομμάτων;

Γενικά τις συνεργασίες πρέπει να τις σκέφτεσαι, όταν είσαι «καβάλα στο άλογο». Αν τις θυμάσαι μόνο, όταν είσαι με την πλάτη στον τοίχο, δεν πείθεις. Αλλά ας υποθέσουμε ότι η διάθεση του ΣΥΡΙΖΑ για συνεργασία είναι ειλικρινής. Πάνω σε ποια βάση να συζητήσουμε; Ο ΣΥΡΙΖΑ μόλις άλλαξε αρχηγό και ακόμα και το ίδιο το κόμμα, αν κρίνω από αυτά που λένε στελέχη του, δεν ξέρει τι εκπροσωπεί. Χρειάζεται τον χρόνο του.

Από την άλλη, η ανάγκη για ισχυρή και πειστική απάντηση των προοδευτικών δυνάμεων απέναντι στην αλαζονεία της ΝΔ υφίσταται και μπορεί να είναι και νικηφόρα. Το ΠΑΣΟΚ, όπως δήλωσε ο Νίκος Ανδρουλάκης και όλοι μας, δουλεύει και θα δουλεύει σε αυτήν την κατεύθυνση. Και βλέπω και σημάδια αισιοδοξίας.

Πώς απαντάτε στους ισχυρισμούς του Χρήστου Σπίρτζη ότι το όνομά σας είχε προταθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ για κοινή υποψηφιότητα με το ΠΑΣΟΚ στην Περιφέρεια Αττικής;

Σε όποιους είχαν τέτοιες ιδέες ή προτάσεις έλεγα το ίδιο πράγμα: «Με τιμάτε με την εμπιστοσύνη, αλλά είμαι ΠΑΣΟΚ και θα πρέπει να απευθυνθείτε στο κόμμα μου». Δεν γνωρίζω τι έκαναν μετά. Προσωπικά, πιστεύω στη συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων, μιλάω και θα μιλάω συνέχεια για αυτήν, αλλά οι συνεργασίες θέλουν πολιτικό περιεχόμενο, χρόνο και τρόπο. Άλλες συζητήσεις, όπως για κοινές υποψηφιότητες, θα πρέπει να γίνονται στο επίπεδο της ηγεσίας, αλλά πολλές πρέπει να ωριμάζουν από κάτω προς τα πάνω. Η στάση, για παράδειγμα, του κ. Ζαχαριάδη απέναντι στον κ. Δούκα, ή και σε μικρότερους Δήμους όπως του κ. Κατωπόδη απέναντι στον κ. Σωτηρόπουλο στον Βύρωνα, είναι γενναίες πράξεις πάνω στις οποίες θα στηριχθεί αύριο ένας εποικοδομητικός διάλογος. Αυτό που δεν επιτρέπεται, όμως, είναι όταν κάτι καλό γίνεται στη βάση, να προσπαθείς να το «καπελώσεις». Η δύναμη κάθε συνεργασίας, χωρίς τη στήριξη της κοινωνίας είναι μόνο προσπάθεια να μοιραστούν καρέκλες. Ενώ, όταν κάτι καλό γίνεται, ο δικός μας ρόλος είναι να το χειροκροτήσουμε και να το στηρίξουμε και όχι να το οικειοποιηθούμε, μέχρι να το «πνίξουμε».

Στη “γειτονιά μας”, για ακόμη μια φορά, έχει ξεσπάσει μια πολεμική κρίση με απροσδιόριστες συνέπειες. Ταυτόχρονα η ακρίβεια “δείχνει συνεχώς” τα δόντια της. Τι είναι αυτό που πάει λάθος και τη δεδομένη στιγμή πρέπει να αλλάξει “χθες”;

Η κρίση δεν είναι στη γειτονιά μας, είναι μέσα στο σπίτι μας, διότι το σπίτι μας και η γειτονιά μας έχουν γίνει, πια, ένα. Οι συρράξεις στη γειτονιά μας, οι εντάσεις μεταξύ Ανατολής και Δύσης μαζί με τις ανισότητες που θεριεύουν στην ελληνική κοινωνία, είναι ένα μείγμα εξαιρετικά επικίνδυνο. Θυμίζει προπολεμικές καταστάσεις στην Ευρώπη. Πόσο ακόμα μπορεί να αντέξει το πολιτικό σύστημα στη χώρα, όταν η ανισότητα σε πλούτο, εισόδημα και πρόσβαση στην εξουσία έχουν απογειωθεί, όταν η ακρίβεια θερίζει τα νοικοκυριά, όταν η κρίση στο περιβάλλον έχει πλέον θανάσιμο αντίτιμο, όταν οι μεταναστευτικές ροές αυξάνονται; Την ίδια ώρα, σε χώρες γύρω μας, αλλάζουν τα πολιτικά πρότυπα και κατακλυζόμαστε από αρνητικές, για κάθε σκεπτόμενο δημοκράτη, πολιτικές ηγεσίες, όπως στην Τουρκία, στη Ρωσία, στην αντιπολίτευση της Αμερικής, στο καθεστώς της Κίνας, στο Ιράν, στη Σαουδική Αραβία. Αλλά και μέσα στην Ευρώπη, όπως στην Ουγγαρία. Φοβάμαι, λοιπόν, ότι το ευρύτερο πολιτικό περιβάλλον όπως εξελίσσεται, έχει φτάσει στα άκρα. Σε άκρα που, συνήθως, συναντούμε πριν από επαναστάσεις ή πολέμους ευρύτερης συμμετοχής. Τώρα είναι η ώρα οι Κυβερνήσεις της Δύσης και ειδικά της Ελλάδας να καταλάβουν ότι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που αυξάνουν κοινωνικές εντάσεις, που βάζουν το κέρδος πάνω από τον άνθρωπο και την οικονομία πάνω από την κοινωνία, έχουν δείξει τα όριά τους και χρειάζονται άμεση αναθεώρηση.