-Δύο εκατομμύρια Ελληνίδες και Έλληνες απέχουν από τις κάλπες από το 2009 έως το 2019, μία δεκαετία όπου η πολιτική ένταση ήταν μεγάλη και έφυγε το 1/3 των ψηφοφόρων. Με ευθύνη των πολιτικών, αλλά και με ευθύνη της διαδικασίας, διότι ο κόσμος ένιωθε ότι δεν προκύπτει αλλαγή από τη διαδικασία. Δηλαδή, κρίνοντας μία Κυβέρνηση κάθε 4 χρόνια, η οποία δεν λογοδοτεί μέσα στη διάρκεια της διακυβέρνησής της, ένιωθαν ότι η ψήφος τους έχει πιο μικρή αξία. Μια ώριμη Δημοκρατία λογοδοτεί συνέχεια. Σε πιο ώριμες Δημοκρατίες, οι εξουσίες δεν έρχονται μόνο από το γραφείο του Πρωθυπουργού. Διαχέονται μέσα στην κοινωνία σε θεσμούς και φορείς, οι οποίοι λογοδοτούν κάθε μέρα. Σήμερα, ας πούμε, οι Δήμαρχοι λογοδοτούν στην Ελλάδα για τα σκουπίδια, όταν σε άλλες πόλεις της Ευρώπης τούς ανήκει το λιμάνι. Είναι διαφορετική η αντιμετώπιση, εδώ όλα τα κρατά το κεντρικό πολιτικό σύστημα, το οποίο έγινε χειρότερο με το επιτελικό κράτος, γιατί μπήκαν όλα στο Μαξίμου.

Έχεις τον Δήμαρχο να τρέχει στο Υπουργείο Εσωτερικών, τον Πρύτανη του τοπικού Πανεπιστημίου στο Παιδείας, τον Συνεταιρισμό στο Αγροτικής Ανάπτυξης, το Επιμελητήριο στον Υπουργό Ανάπτυξης. Όλοι ανταγωνίζονται, ποιος θα είναι αυτός που θα πάρει τα χρήματα, αντί να αποκτήσουν ένα σχέδιο για την τοπική κοινωνία και να απαιτήσουν απ’ όλους τους αρμόδιους Υπουργούς να υπηρετήσουν το τοπικό σχέδιο. Δεν μπορούμε να έχουμε τοπικά σχέδια στην τοπική κοινωνία, όσο η εξουσία πηγάζει από το Μαξίμου. Μπορώ να σας πω και άλλα μικρότερα προβλήματα που απορρέουν από εκεί. Υπάρχουν φορείς που χειραγωγήθηκαν από το κεντρικό πολιτικό σύστημα. Αυτή είναι και μία μεγάλη διαφωνία που έχω με τους ανθρώπους του ΣΥΡΙΖΑ που αν και λένε ότι είναι προοδευτικοί, δεν έχασαν ευκαιρία να τους χειραγωγήσουν και αυτό επιβαρύνει την κατάσταση κρατώντας την εξουσία στο κέντρο.

-Η Κυβέρνηση, οδηγεί τη χώρα προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις και όλες οι αποκεντρωμένες διοικήσεις που είναι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στον Συνεταιρισμό, λειτουργούν πάνω σε ένα εθνικό σχέδιο. Η έννοια του «επιτελικού κράτους», η οποία παραποιήθηκε από τη Νέα Δημοκρατία, είναι ακριβώς ότι «βάζω εγώ το όραμα για τη χώρα και μετά συντονίζω τους φορείς της χώρας, για να υπηρετήσουμε όλοι το ίδιο όραμα». Εδώ συμβαίνει το αντίθετο, δεν υπάρχει όραμα και απλώς μοιράζονται τα λεφτά εκεί που θέλουν να υπάρχει πολιτική επιρροή.

-Τα προϊόντα της ελληνικής γης, τουλάχιστον 6 ελληνικά προϊόντα, βρίσκονται στα καλύτερα ράφια και στα καλύτερα εστιατόρια του κόσμου. Λάδι, ελιές, φέτα, γιαούρτι, ψάρι, κρασί. Πόσο δύσκολο είναι να βάλουμε άλλα 10 τέτοια προϊόντα στα καλύτερα ράφια και εστιατόρια; Δεν είναι εύκολο, αλλά η γνώση υπάρχει. Ξέρετε πόσο δύσκολο ήταν να πάει ο πρώτος και να δημιουργήσει αξιοπιστία για τα ελληνικά προϊόντα; Αλλά το πετύχαμε. Άρα, ας μάθουμε από αυτά που κάνουμε σωστά και ας συνεχίσουμε να τα κάνουμε. Εδώ, έχουμε Υπουργούς που έρχονται και σου κουνούν το δάχτυλο, αντί να μαθαίνουν από αυτά τα οποία έχουμε πετύχει σαν Έλληνες. Εδώ, υπάρχει μια μεγάλη ευκαιρία ώστε αυτή η γνώση, εφόσον δεν μπορεί να την αξιοποιήσει ένας Υπουργός, να πάει εκεί που μπορεί να αξιοποιηθεί.

-Έχω κάνει έναν κύκλο, ο οποίος ξεκίνησε στο Υπουργείο και μετά πήγε στα πιο βαθιά, στα θέματα του Δήμου. Και λέω στα πιο βαθιά, διότι εκεί είναι που συνδέεσαι με την Τοπική κοινωνία, με τις γειτονιές, με τα προβλήματα της κάθε γειτονιάς. Και αυτό το οποίο βλέπω είναι ότι, συχνά, οι υποψήφιοι της Αθήνας συνήθως εμπλέκονται πιο πολύ με την κεντρική σκηνή και με το κόμμα και λιγότερο με την πόλη. Στόχος μου είναι αυτά που έχω ζήσει τα 4 χρόνια στις γειτονιές της Αθήνας, να τα πάω στο ελληνικό Κοινοβούλιο και να εκπροσωπήσω την πόλη μου.

-Το πρώτο πράγμα το οποίο πρέπει να συζητήσουμε και έχει χρονίσει στην Ελλάδα, είναι τα εργασιακά. Αυτήν τη στιγμή, ο δυτικός κόσμος θυσιάζει τις ασφαλιστικές δικλείδες που είχε βάλει στα εργασιακά, για να κάνουμε έναν εντελώς λάθος ανταγωνισμό με ανατολικές χώρες. Έχουμε δύο συστήματα καπιταλισμού που ανταγωνίζονται. Το ένα υποτίθεται με επιτροπές, κεφάλαιο αγοράς, με επιτροπές ανταγωνισμού κλπ., έχουμε εταιρείες ολιγαρχών που βοηθιούνται από τις Κυβερνήσεις. Αυτός είναι ένας ανταγωνισμός των ευρωπαϊκών εταιρειών με τις ανατολικές εταιρείες, στις οποίες χάνει πάντα η Ευρώπη και έχει ως αποτέλεσμα να συμπιέζει συνέχεια τους εργαζόμενους των εταιρειών. Πρέπει, κάποια στιγμή, η Ευρώπη να υψώσει το ανάστημά της και να πει “δεν δέχομαι να εισάγονται προϊόντα χωρίς κάποιους φόρους, τα οποία έχουν παραχθεί σε εταιρείες που δεν πληρούν κάποια κριτήρια.” Για πρώτη φορά η Ευρώπη έβαλε τέτοιους κανόνες σε ό,τι αφορά το περιβάλλον. Δηλαδή, εκεί που η μία εταιρεία δεν σέβεται το περιβάλλον, να πληρώνει έξτρα, για να φέρνει τα προϊόντα της στην Ευρώπη. Αυτό, είναι μία θετική εξέλιξη και πρέπει να το κάνουμε και στα εργασιακά. Τα εργασιακά αλλάζουν πολύ και εμείς σκεφτόμαστε ακόμη με παλιούς όρους. Γίνονται συζητήσεις στην Ευρώπη που πρέπει να έρθουν και εδώ.

-Μέχρι πρόσφατα όλο το σκεπτικό μας ήταν πόσο «άνθρωπο» μπορούμε να κάνουμε το μηχάνημα, πόσο «άνθρωπο» μπορούμε να κάνουμε το κομπιούτερ. Τώρα πια, η τεχνολογία έφτασε σε σημείο που σκεφτόμαστε πόσο «μηχανή» μπορούμε να κάνουμε τον άνθρωπο. Οι συζητήσεις για τις βιοτεχνολογίες που μπορούν να λύσουν πολλά προβλήματα, μπορούν και να δημιουργήσουν πολλά προβλήματα.
Αυτό που συνέδεσε το ΠΑΣΟΚ με την Ελλάδα, ήταν ότι έκανε τις μεγάλες τομές της Δημοκρατίας, έφερνε πράγματα στην Ελλάδα τα οποία ήταν μπροστά. Πριν προλάβουμε να καταλάβουμε την ισότητα των φύλων, έφερε το οικογενειακό δίκαιο. Σήμερα, το ΠΑΣΟΚ, είναι το μόνο κόμμα που μπορεί να παίξει αυτόν τον ρόλο, γιατί έχουμε δύο κόμματα βαθύτατα συντηρητικά, τα οποία θέλουν να βρίσκεται η εξουσία στα χέρια λίγων και αυτό δημιουργεί προβλήματα για την προοπτική της χώρας.

-Ιδέες υπάρχουν άφθονες. Το θέμα είναι να έρθουν αυτές οι ιδέες και να υιοθετηθούν από τα κόμματα. Θα σας πω ένα παράδειγμα για τα αγροτικά. Η νοοτροπία που έχει επικρατήσει είναι πως εφόσον η αγροτική παραγωγή στην Ελλάδα είναι 3% του ΑΕΠ, γιατί ασχολούμαστε με την αγροτική παραγωγή; Έχουμε σκεφτεί ποτέ, πόσες οικογένειες συμπλήρωσαν το εισόδημά τους στην κρίση με ένα χωραφάκι στο χωριό; Αν μετρούσαμε το πόσες οικογένειες επηρεάζονται από αυτήν την οικονομική δραστηριότητα, η άποψή μας για την αγροτική ανάπτυξη θα ήταν εντελώς διαφορετική από αυτήν που είναι σήμερα. Λοιπόν, είναι ώρα να ξαναποκτήσει ο προοδευτικός χώρος ανθρωποκεντρικά χαρακτηριστικά και η Ελλάδα μπορεί να το κάνει αυτό και να εγγυηθεί και ευρωπαϊκά. Ο σοσιαλισμός στην Ελλάδα προσδιορίστηκε με ενδιαφέροντα τρόπο από τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος είπε ότι «εγώ θέλω έναν Έλληνα και μια Ελληνίδα να είναι ελεύθεροι σε εθνικό, κοινωνικό και ατομικό επίπεδο». Αυτοί οι 3 στόχοι, πιστεύω ότι έχουν μεταλλαχθεί και παραμένουν επίκαιροι μέχρι και σήμερα.

Παρακάτω μπορείτε να ακούσετε ολόκληρη τη συνέντευξή μου στον ραδιοφωνικό σταθμό «ΣΚΑΪ 100,3», με τους Γιάννη Ντσούνο και Χρήστο Κούτρα:

 

Αλλάξτε τις ρυθμίσεις των cookies για να δείτε το video