Ο ρόλος του δημάρχου είναι να κινητοποιεί υπηρεσίες και πολίτες
Συνέντευξη Παύλου Γερουλάνου στο πρώτο πρόγραμμα της ΕΡΑ 91,6 fm στη δημοσιογράφο Ευαγγελία Μπαλτατζή
– Πρώτα να καταγράψουμε τα θέματα που υπάρχουν κι έχουν καταγραφεί και στο παρελθόν. Μετά να αρχίσουμε να βρίσκουμε τις λύσεις που υπάρχουν ανάμεσά μας. Πάρτε για παράδειγμα μια εστία ανομίας σε μια γειτονιά. Ένα μέρος στο οποίο μαζεύεται η πορνεία, μαζεύονται τα ναρκωτικά κοκ. Συνήθως θα βρει κανείς ότι αυτές είναι οι πιο σκοτεινές περιοχές της πόλης. Τι γίνεται όμως; Από την ώρα που θα σβήσει μια λάμπα του δήμου για παράδειγμα, μέχρι την ώρα που θα ανταποκριθεί ο δήμος, ο χρόνος που περνάει είναι τεράστιος, γιατί κανείς δεν νιώθει ότι είναι δουλειά του να ενημερώσει τις αναγκαίες υπηρεσίες. Και έτσι κάπου εκεί μένει η γειτονιά σκοτεινή και μαζεύονται όλα τα στοιχεία τα οποία μας δημιουργούν καθημερινά ανασφάλεια.
– Τα προβλήματα της εγκληματικότητας που έχουν αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά σε χώρες όπως είναι ο Καναδάς, ή η Ευρώπη, έχουν πάντα αντιμετωπιστεί με έναν από τους τρεις παράγοντες να παίρνει την πρωτοβουλία, δηλαδή πολιτεία, δήμος, κοινωνία των πολιτών, για να συντονιστούν και να λύσουν το πρόβλημα. Όπου υπάρχει σοβαρή συνεργασία αυτών των τριών, τα προβλήματα λύνονται και πιο αποτελεσματικά και πολύ πιο γρήγορα. Ενώ εκεί που ο καθένας θεωρεί ότι τα Εξάρχεια είναι θέμα της Αστυνομίας, ή η Βαρβάκειος είναι θέμα του ΟΚΑΝΑ, όπου προσπαθούμε να σπρώξουμε το πρόβλημα προς κάποιον άλλον, το πρόβλημα δεν λύνεται και το αποτέλεσμα είναι να ζούμε σε μια πόλη η οποία συνέχεια μας δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινότητά μας.
– Βεβαίως είναι πολιτικό το θέμα του δήμου και θα σας πω ένα παράδειγμα. Με τους παραδοσιακούς όρους που γνωρίζουμε την πολιτική, υπάρχει η μεριά που λέει ότι πρέπει να μπουκάρουν τα ΜΑΤ στα Εξάρχεια και να πλακώσουν τον κόσμο στο ξύλο και υπάρχει μια διαφορετική αντιμετώπιση που λέει ότι εάν συνεργαστούμε σωστά, απομακρύνουμε τις εστίες ανομίας και δουλέψουμε μαζί με τους κατοίκους της γειτονιάς για να αναβαθμιστεί η ποιότητα ζωής των ανθρώπων που έχουν επιλέξει τα Εξάρχεια για να ζουν, να δουλεύουν και να μεγαλώνουν εκεί τα παιδιά τους, τότε τα πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο. Άρα υπάρχουν πολλαπλές διαφορετικές εκδοχές του πώς αντιμετωπίζει κανείς ένα πρόβλημα και αυτές είναι βαθύτατα πολιτικές. Από εκεί και πέρα όμως εάν υπάρχει διάθεση συνεργασίας, εάν υπάρχει διάθεση εμπλοκής των πολιτών στα ζητήματα, είμαι έτοιμος να συνεργαστώ με οποιονδήποτε ο οποίος πρεσβεύει κάτι τέτοιο.
– Ο ρόλος του Δημάρχου δεν είναι μόνο να μπαίνει μέσα σε μια υπηρεσία και να διασφαλίζει ότι η υπηρεσία λειτουργεί, αλλά είναι να βγαίνει στο δρόμο, να κινητοποιεί και τις υπηρεσίες και τους πολίτες γύρω από τα προβλήματα και μαζί να λύνουν το θέμα. Και αν η γραφειοκρατία της πολιτείας είναι το πρόβλημα, τότε μαζί να αναδείξουν αυτή την έλλειψη ανταπόκρισης από την πολιτεία και να διεκδικήσουν αυτό που είναι σημαντικό για το δήμο τους.
– Η σχέση μου με το κόμμα ποτέ δεν ήταν μια σχέση κομματικού σωλήνα μέσα στο οποίο χρειάστηκε να αναδειχθώ κάνοντας διαπραγματεύσεις πίσω από κλειστές πόρτες. Ό,τι είχα το είχα δώσει στην υπηρεσία τότε του κόμματος και μετά με ανέδειξε ως Υπουργό το οποίο το εκτίμησα πάρα πολύ και προσπάθησα να κάνω τη δουλειά μου.
– Πολύς κόσμος δεν ξέρει ποιες είναι οι απόψεις μου για ορισμένα θέματα, ή τι έχω κάνει στη ζωή μου, ή το γεγονός ότι τρέχω μια εταιρεία, το γεγονός ότι ζω στην Αθήνα, ότι μεγαλώνω τα παιδιά μου εδώ. Λίγοι άνθρωποι ξέρουν τον τρόπο με τον οποίο δουλέψαμε στο Υπουργείο. Δηλαδή εάν δεν είσαι κάποιος που εμπλεκόταν άμεσα με τον πολιτισμό ή τον τουρισμό, δεν μπορείς να ξέρεις αν αυτό το οποίο έκανα στο Υπουργείο εκείνο τον καιρό ήταν εποικοδομητικό ή όχι. Και υπ’ αυτή την έννοια κάθε φορά που διεκδικείς ένα ρόλο, πρέπει να δείξεις ποιος είσαι, τι είσαι, τι πιστεύεις. Αυτά τα οποία λέω τώρα δεν είναι πράγματα που δεν έλεγα ποτέ στο κόμμα μου. Εάν δείτε όλες τις ομιλίες μου, που έχω κάνει στο κόμμα, μιλάω ακριβώς γι’ αυτή την ανεξαρτησία της πολιτικής και γι’ αυτή την επανασύνδεση της πολιτικής με τον πολίτη.
– Καταλαβαίνω απολύτως τους ανθρώπους που φοβούνται την απλή αναλογική, διότι με την παραδοσιακή νοοτροπία των κομμάτων, η απλή αναλογική είναι ο θάνατός σου η ζωή μου. Και με αυτή τη λογική, ότι «εγώ πρέπει να τα ορίζω όλα», η απλή αναλογική δημιουργεί προβλήματα που απαιτούν τη συνεργασία μας. Εάν όμως έχεις μια διαφορετική νοοτροπία και δεν ξεκινάς από το ποιος θα εξουσιάζει, αλλά από το ποια προβλήματα θα λύσεις και πώς θα τα λύσεις, η συζήτηση γίνεται πολύ πιο εποικοδομητική.