“Κοινή πορεία ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ; Πώς;”

“Υπάρχει μια πρόσκληση για κοινή πορεία, κοινή πορεία προς τα που; Το πρόβλημα που βλέπουμε πάντα στην Ελληνική πολιτική ζωή είναι ότι θεωρούμε ότι αν τα βρει ο Τσίπρας με την Γεννηματά, αποκτούν κοινή πορεία. Για να τα βρεις, πρέπει να μιλήσεις πολιτικά. Υπάρχει διάθεση  για κοινή πορεία, χωρίς να υπάρχει η χάραξη της πορείας ούτε από την μια μεριά, ούτε από την άλλη. Αυτό είναι που με ανησυχεί. Αυτή την στιγμή, ο κύριος Μητσοτάκης εδραιώνεται σιγά-σιγά ως ο άνθρωπος ο οποίος είναι η μόνη επιλογή και εμείς δεν έχουμε δώσει ένα όραμα για τη χώρα που να είναι διαφορετικό από αυτό το οποίο δίνει σήμερα η νεοφιλελεύθερη παράταξη.

Για να δημιουργήσεις ένα κίνημα πλειοψηφικό μέσα στην κοινωνία θα πρέπει να δώσεις το δικό σου το όραμα για το που θες η κοινωνία να πάει. Όταν δεν το έχει αποτυπώσει αυτό ούτε η μία μεριά ούτε η άλλη η διάθεση για κοινή πορεία μπορεί να είναι κάτι πολύ ωραίο αλλά δεν είναι εφικτό. 

Για παράδειγμα, τι χρειάζεται να συζητήσουμε όταν λέμε ότι θέλουμε μία άλλη Ευρώπη, μία πιο ανθρώπινη Ευρώπη. Ποιο είναι όμως το δια ταύτα στην Ευρώπη που θέλουμε; Δηλαδή θα συνεχίσουμε να είμαστε μέλη μιας Ευρώπης η οποία για 10 χρόνια συζητάει να φύγει η Ελλάδα λόγω των ελλειμμάτων της αλλά ούτε μία μέρα δεν συζητάει για την Πολωνία και την Ουγγαρία που καταπατούν ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία του τύπου και την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης. Δεύτερο παράδειγμα. Οι τράπεζες. Θα πούμε επιτέλους ότι οι τράπεζες, τις οποίες έχει χρηματοδοτήσει ο Έλληνας πολίτης και ο Ευρωπαίος πολίτης ότι πρέπει να γίνουν εργαλείο ανάπτυξης ή θα πούμε ότι είμαστε ικανοποιημένοι με τις τράπεζες να δίνουν χρήματα εκεί που υπάρχουν χρήματα; Γιατί ξέρετε ότι για να πάρει κάποιος ένα δάνειο ακόμα και για να αξιοποιήσει τα προγράμματα της ΕΕ θέλει τόσες εγγυήσεις που ο μόνος που μπορεί να πάρει δάνειο είναι αυτός που έχει χρήματα.”

 

“Η ανάπτυξη της Δυτικής Αθήνας ήταν και παραμένει προτεραιότητά μας”

Για να είμαστε ξεκάθαροι ο λεγόμενος περίπατος, δεν είναι τίποτα παρά τα επόμενα στάδια στην ενοποίηση αρχαιολογικών χώρων, ένα όραμα πολύ παλιό, της δεκαετίας του ’80. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι όλα αυτά τα μέτρα είναι μέτρα τα οποία αναβαθμίζουν τον πεζό, αναβαθμίζουν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, αναβαθμίζουν τη δυνατότητα μιας μάνας με ένα καροτσάκι, ενός ατόμου με αναπηρία να κυκλοφορεί στην Αθήνα. Άρα σαν μέτρα αυτές οι παρεμβάσεις είναι θετικές σε μία πόλη που τα αυτοκίνητα έχουν πολλαπλασιαστεί πολύ πιο γρήγορα από την δυνατότητα της να τα φιλοξενήσει. Παρόλα αυτά εμείς προεκλογικά είχαμε πει ότι τη μεγάλη διαφορά πρέπει να την κάνουμε στην Δυτική Αθήνα, στην περιοχή από τον Κολωνό μέχρι το Ρουφ. Εκεί πέρα υπάρχει η επόμενη μέρα της Αθήνας και όσο την παραμελούμε, τόσο χάνουμε εκπληκτικές ευκαιρίες ανάδειξης αυτής της ιστορικής περιοχής. Η ενοποίηση αρχαιολογικών χώρων ήταν ήδη στο 90% και τώρα πραγματικά αυτό που κάνουμε σε σχέση με την ενοποίηση αρχαιολογικών χώρων είναι μερεμέτια πάνω στο βασικό σχέδιο, ενώ στη δυτική Αθήνα υπάρχει πάρα πολύς χώρος. Έχω πάει πολλές φορές από τις εκλογές και στην Ακαδημία Πλάτωνος που ήμουν και προχθές και στον Κολωνό, είχα πάει στο βοτανικό τις προάλλες…Εκεί βλέπεις ότι υπάρχουν ενεργοί κάτοικοι, που αγαπούν τις γειτονιές και θέλουν να τις αναδείξουν και όπως καταλαβαίνετε χρειάζονται πολύ λιγότερα χρήματα για να κάνεις μία παρέμβαση στην Ακαδημία Πλάτωνος και στον Κολωνό που να μετράει, παρά να κάνεις μία παρέμβαση στο κέντρο της Αθήνας.”

Ακούστε όλη την συνέντευξη εδώ.