Το δικό μας σχέδιο χτίζει μία «Πατριωτική Οικονομία»

«Αγαπητές Συναδέλφισσες και Αγαπητοί Συνάδελφοι,

Η Παράταξή μας έχει πάρει τη συνειδητή απόφαση να κάνει εποικοδομητική αντιπολίτευση.

Είναι απόφαση τού Προέδρου μας, τού Νίκου Ανδρουλάκη, την οποία συμμεριζόμαστε όλοι, διότι ο τόπος έχει υποφέρει καιρό τώρα από άγονη αντιπαράθεση και λαϊκισμό.

Ούτε το «όχι σε όλα», έχει νόημα.

Ούτε να βάζουμε μια κοινωνική ομάδα απέναντι σε άλλη.

Αυτό, είναι λαϊκισμός.

Έτσι προσερχόμαστε στον Προϋπολογισμό. Με διάθεση να παραθέσουμε τις δικές μας απόψεις, τις δικές μας ιδέες, την ελπίδα να τις ακούσετε και να σκεφτείτε.

Επιτρέψτε μου, να ξεκινήσω βάζοντας το πλαίσιο στο οποίο θα εκτελεσθεί ο Προϋπολογισμός.

Θα ξεκινήσω θετικά.

Μετά από καιρό, αυτός είναι ο πρώτος Προϋπολογισμός, όπου η χώρα έχει επενδυτική βαθμίδα.

Η Κυβέρνηση ζητάει «συγχαρητήρια».

Ξέρετε, όμως, ότι για να φτάσουμε εδώ, χρειάστηκαν τεράστιες θυσίες τού ελληνικού λαού. Και την αποφασιστικότητά μας να μη γυρίσουμε στη δραχμή. Οπότε, μην εκπλήσσεστε αν δεν βιαζόμαστε να σας επαινέσουμε.

Η επιμονή σας, δε, να συγκρίνεστε με την προηγούμενη Κυβέρνηση τού ΣΥΡΙΖΑ, μας αφήνει παγερά αδιάφορους.

Μετά τις εκλογές, έχει αρχίσει να κουράζει και τον ελληνικό λαό.

Όμως, η νέα επενδυτική βαθμίδα απαιτεί προσοχή.

Κινείται σε μια γκρίζα ζώνη που δεν συγκινεί, απαραιτήτως, τις αγορές. Τον χώρο μεταξύ junk που έχει μεγάλα ρίσκα και μεγάλες αποδόσεις, και blue chips που αποφέρουν λιγότερο αλλά είναι ασφαλή.

Η Ελλάδα μπαίνει σε έναν χώρο ανάμεσα σε ένα ιδιότυπο επενδυτικό «no man’s land» που θέλει ειδική διαχείριση.

Το δεύτερο χαρακτηριστικό τής περιόδου στην οποία μπαίνουμε, έχει δυσοίωνες ιδιαιτερότητες στο εσωτερικό και εξωτερικό τής χώρας.

Δύο πόλεμοι στην περιοχή. Αυξημένες ροές μεταναστών. Μια Ευρώπη κατώτερη των περιστάσεων, γεωστρατηγικά. Με ισχυρή διάθεση αυστηροποίησης των δημοσιονομικών. Μια νέα σύγκρουση υπερδυνάμεων. Με τις Ηνωμένες Πολιτείες, να μπαίνουν σε διαχρονική αντιπαράθεση με την Ανατολή, σε μια εκλογική χρονιά με πιθανά ολέθρια αποτελέσματα για τα συμφέροντα τής χώρας.

Οι νέες τεχνολογίες και οι αγορές που δημιουργούν, εκτός κάθε ελέγχου.

Και η Ελλάδα παρακολουθεί από μακριά.

Και στο εσωτερικό τα πράγματα είναι ευάλωτα.

Συνεχόμενη διεύρυνση ανισοτήτων σε εισόδημα, πλούτο και πρόσβαση στην εξουσία. Ο πληθυσμός σε διαδικασία γήρανσης, με τους νέους που έφυγαν να μένουν στο εξωτερικό.

Η δικαιοσύνη καθυστερεί.

Το κοινωνικό κράτος σε αποδρομή. Υγεία και Παιδεία, τα δύο εργαλεία εξισορρόπησης κοινωνικών ανισοτήτων τής αγοράς, κολλημένα σε νοοτροπίες, υποδομές και συστήματα τού προχθές.

Δεν τα λέμε εμείς αυτά. Τα λέτε εσείς, για την Υγεία. Οι Διεθνείς Οργανισμοί για την Παιδεία.

Στην αγορά, φούσκες σε διάφορους τομείς τής οικονομίας, όπως ακίνητα και τουρισμό. Τους λέω «φούσκες» όχι για να τους απαξιώσω, αλλά διότι βασίζονται σε εξωγενείς παράγοντες με αλλοπρόσαλλες διαθέσεις.

Η κλιματική αλλαγή, εκτός από μακροχρόνιες ανατροπές, ταρακουνάει την καθημερινότητα όλης τής κοινωνίας, σε όλα τα επίπεδα. Θα ταρακουνήσει το κόστος διαβίωσης για τα νοικοκυριά και το κόστος προστασίας τού πολίτη για την Κυβέρνηση.

Και στο βάθος τόκοι. Το παράθυρο ευκαιρίας που άνοιξε η Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, πάλι με τις θυσίες του ελληνικού λαού, κλείνει σε λιγότερο από μία δεκαετία.

Η επόμενη Κυβέρνηση θα κοιτάζει το πρόβλημα κατάματα.

Αυτό το πλαίσιο και αυτή η συγκυρία, απαιτούν Προϋπολογισμό ανατροπών. Πραγματικών προοδευτικών μεταρρυθμίσεων που αλλάζουν, ριζικά, το παραγωγικό μοντέλο τής χώρας.

Πώς το αλλάζουν;

Πρώτον, κάνοντας την ελληνική οικονομία δυναμική, με τη δυνατότητα να αντεπεξέλθει στις ανάγκες ενός εξαιρετικά εχθρικού διεθνούς πλαισίου.

Δεύτερον, διευρύνοντας την παραγωγική βάση τής χώρας. Αναδιανέμοντας πλούτο, μέσα από την αλλαγή παραγωγικών προτεραιοτήτων.

Βάζοντας νέους παίκτες το παιχνίδι. Κάνοντας τις μικρές επιχειρήσεις, κομβικό κομμάτι τού στρατηγικού σχεδιασμού και όχι αντιμετωπίζοντας τες ως εχθρούς, όπως έκανε το πρόσφατο φορολογικό σας νομοσχέδιο.

Απαιτεί έναν Προϋπολογισμό με κοινωνική ενσυναίσθηση, που αντιλαμβάνεται την Παιδεία και την Υγεία, όχι ως εστίες κόστους, αλλά ως δίχτυ ασφαλείας.

Μια κοινή αφετηρία σιγουριάς για χιλιάδες νοικοκυριά που, σήμερα, ζουν σε καθεστώς φόβου. Που αντιλαμβάνεται την κατοικία ως δικαίωμα και την ιδιαίτερη θέση της, στη νοοτροπία και τις προτεραιότητες τής ελληνικής οικογένειας. Είναι ο λόγος που επιμένουμε στη δημιουργία κοινωνικών κατοικιών και φοιτητικών εστιών, που μπορούν να ισορροπήσουν την έκρηξη των τιμών που δημιουργεί η φούσκα τής Golden Visa και τού AirBnb.

Απαιτεί έναν Προϋπολογισμό που θα προέκυπτε από συνεργασίες και συναινέσεις, μέσα από πραγματική διαβούλευση.

Οι στόχοι του οποίου, θα γίνουν κτήμα κάθε Ελληνίδας και κάθε Έλληνα.

Έναν Προϋπολογισμό δηλαδή, που θα χτίσει μια πραγματικά «πατριωτική οικονομία».

Τι σημαίνει «πατριωτική οικονομία»;

Σημαίνει, μια οικονομία που δημιουργεί αγορές. Ενεργά.

Νέες αγορές για προϊόντα μας στο εξωτερικό. Νέες αγορές για υπηρεσίες μας εντός των συνόρων, που θα τραβήξουν πελατεία από την παγκόσμια αγορά.

Μια οικονομία που επενδύει στα συγκριτικά πλεονεκτήματα τής χώρας, όχι μόνο με βάση το ΑΕΠ, αλλά με βάση τον πληθυσμό που ασχολείται με συγκεκριμένη οικονομική δραστηριότητα.

Για παράδειγμα, το ΑΕΠ τής αγροτικής παραγωγής αφορά 3% του συνολικού ΑΕΠ

ενώ απασχολεί και δημιουργεί πλούτο για το 10% του πληθυσμού μας.

Έξι ελληνικά προϊόντα έχουν βρει τον δρόμο τους προς τα καλύτερα ράφια και τα καλύτερα εστιατόρια τού κόσμου. Πόσο δύσκολο είναι να προωθήσουμε άλλα 10 προϊόντα τής ελληνικής γης σε αυτά τα ράφια και εστιατόρια;

Πολύ εύκολο. Αν το συγκρίνεις με μερικά χρόνια πριν, που τέτοια θέση δεν είχε κανέναν ελληνικό προϊόν.

Πόσο δύσκολο είναι να εφαρμόσουμε σε Περιφέρειες όπως Θράκη, Ήπειρο, Θεσσαλία, Στερεά και Πελοπόννησο, που σήμερα «πουλούν» τους εαυτούς τους ως φθηνά ελληνικά νησιά, προγράμματα ανάπτυξης εναλλακτικών μορφών τουρισμού όπως ο τουρισμός περιπέτειας, ο τουρισμός ευεξίας ή ο ιατρικός τουρισμός;

Καθόλου δύσκολο, διότι σήμερα η Ελλάδα είναι brand.

Είναι άλλο να ξεκινάς από το μηδέν και άλλο να έχεις έναν δυνατό κορμό και να χτίζεις τα κλαδιά.

Και μιλούμε για μερικές από τις φτωχότερες περιοχές της Ευρώπης. Όπου μικρές επιτυχίες κάνουν μεγάλη διαφορά για κοινωνικές ομάδες που, σήμερα, υποφέρουν.

Με λίγα λόγια, «πατριωτική οικονομία» είναι μια οικονομία που σχεδιάζει και υλοποιεί προγράμματα ανάδειξης των πλεονεκτημάτων τής Ελλάδας και δεν μιμείται αβίαστα εξωγενή πρότυπα.

Δείτε, για παράδειγμα, τη διαφορά Ευρωπαϊκών και Ανατολικών αγορών.

Εμείς, ακόμα κρατώντας το ευαγγέλιο τής ελεύθερης αγοράς στο χέρι, αφήνουμε τις ελληνικές επιχειρήσεις στο έλεός τους.

Την ώρα που επιχειρήσεις από την Ανατολή σχεδιάζουν και υλοποιούν, με τη βοήθεια κεντρικών Κυβερνήσεων που πιέζουν και δελεάζουν αγορές να ανοίξουν για προϊόντα και υπηρεσίες τους. Όπως κάνει η Κίνα, η Ρωσία, η Τουρκία και άλλες.

Στον αντίλογο, βρίσκονται οι φωνές που λένε ότι η Ευρώπη έχει αυστηρά πρότυπα ανταγωνισμού.

Αλλά αυτό δεν σταμάτησε την Ισπανία να προωθεί τα αγροτικά της προϊόντα, την Ιταλία τα λογότυπά της, τη Γερμανία την αυτοκινητοβιομηχανία της, την Αμερική να ανοίγει δρόμους για τα LNGs της.

Ο χώρος που μας αφήνει η Ευρώπη για τη δημιουργία και ενίσχυση νέων αγορών, δεν έχει εξαντληθεί. Δεν τον έχουμε πάρει καν χαμπάρι.

Για να μη μιλήσω για εποχές που η πατρίδα μας ήξερε να διεκδικεί και να κερδίζει πολιτικές που έμοιαζαν ταμπού, όπως τα Μεσογειακά Προγράμματα.

Μια τέτοια επιθετική πολιτική υπέρ τής ελληνικής οικονομίας, χρειάζεται διοικητικές μεταρρυθμίσεις.

Η ψηφιοποίηση δεν φτάνει.

Χρειάζεται γενναία αποσυγκέντρωση τής εξουσίας που θα δημιουργήσει ανταγωνισμό μεταξύ των δημοσίων υπηρεσιών εντός Ελλάδας.

Χρειάζεται να ενισχυθούν και να πιεστούν οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τα τοπικά Πανεπιστήμια, τα Επιμελητήρια, οι Συνεταιρισμοί, οι συνδικαλιστικοί φορείς επιχειρήσεων και εργαζομένων, να συνεργάζονται για να δημιουργήσουν τοπικά προγράμματα ανάπτυξης.

Χρειάζεται ένα νέο σύστημα λογοδοσίας, για να μην καταλήξουν οι φορείς αυτοί, σε παθογένειες κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση τού κεντρικού πολιτικού συστήματος.

Χρειάζονται, επίσης, νέα χρηματοπιστωτικά εργαλεία, παράλληλα τού τραπεζικού συστήματος, όπως τις Περιφερειακές Χρηματοοικονομικές Δομές που έχουμε προτείνει, μέσω του ΕΣΠΑ.

Και μια Κυβέρνηση που θα καταλάβει ότι δεν μπορεί να αφήνει και τη δυναμική ανάπτυξη τής χώρας και τις πτωχεύσεις σε ένα συντηρητικό τραπεζικό σύστημα που ακόμα γλύφει τις πληγές τής δικής του πτώχευσης και ασχολείται μόνο με μεγάλους.

Η σωστή και γενναία αποσυγκέντρωση τής εξουσίας, είναι ο μόνος τρόπος να πετύχουμε την δίκαιη αναδιανομή τού πλούτου μέσα από την αλλαγή τού παραγωγικού μοντέλου.

Όσο το κεντρικό πολιτικό σύστημα πρέπει να εγκρίνει τα πάντα, η δυναμική τής χώρας εξαρτάται από ένα Μαξίμου που μοιάζει κουρασμένο, ανήμπορο να δει τη μεγάλη εικόνα.

Και αυτό, είναι πληγή για την Ελλάδα.

Γνωρίζουμε, βέβαια, τι θα πει η Κυβέρνηση, διότι αυτή είναι η μόνιμή της επωδός.

Πού θα βρείτε λεφτά; Για μεταρρυθμίσεις, το κόστος είναι μηδέν.

Θέλει πολιτική βούληση.

Για τα άλλα, η απάντηση είναι: Εκεί, όπου τα αφήσατε.

1,5 δισ. υπολείπεται φέτος το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.

1,0 δισ. λιγότερο η απορρόφηση τού Ταμείου Ανάκαμψης.

4,5 δισ. οι λιμνάζοντες πόροι τού «Ελλάδα 2.0».

21 δισ. αυτά που πρέπει να απορροφήσουμε, μέχρι το 2026.

Σχεδόν ένα δις τον μήνα.

Πόσα χρειάζονται, για να κάνεις τη Στερεά Ελλάδα τουριστικό προορισμό;

Την ίδια ώρα που από τις 850.000 επιχειρήσεις, μόνο 50.000 έχουν πρόσβαση σε τραπεζικό δανεισμό. Ενώ, πρόσβαση στο ΕΣΠΑ έχει μόνο το 6%. Και πρόσβαση στο Ταμείο Ανάκαμψης το 3%.

Μόλις 387 επιχειρήσεις μοιράστηκαν τα πρώτα 13 δισ. τού Ταμείου Ανάκαμψης

Με μέση διάρκεια αποπληρωμής τα 13 έτη και μεσοσταθμικό επιτόκιο 2%, όταν μια μικρή επιχείρηση που θα καταφέρει να περάσει το κατώφλι τής τράπεζας, φτάνει το 8% με 8,5%.

Αυτά, δεν είναι ατυχήματα.

Είναι τα αποτελέσματα πολιτικών επιλογών μίας Κυβέρνησης που εφαρμόζει μοντέλα τού χθες, όταν η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με τις προκλήσεις τού σήμερα και τού αύριο.

Θα τα διορθώναμε εμείς με έναν Προϋπολογισμό ή σε μια τετραετία; Όχι, βέβαια.

Αλλά ένας Προϋπολογισμός αποτελεί αφετηρία και ευκαιρία.

Και εμείς σας πιέζουμε, για να μη χάσετε την ευκαιρία.

Αξίζει να το καταλάβετε, η Ελλάδα, ακόμα και σήμερα, έχει απίστευτο πλούτο αδρανοποιημένο.

Αδρανοποιημένο από φόβο, από έλλειψη εργαλείων και γνώσης, από απουσία συνεργασίας και σύνθεσης, από μια διοίκηση που αγκομαχάει.

Ο δικός μας Προϋπολογισμός θα εστίαζε εκεί.

Επιθετικά.

Πατριωτικά.

Προοδευτικά.

Μεταρρυθμιστικά.

Γιατί, σε έναν κόσμο γεμάτο αβεβαιότητα, επιβιώνει όποιος κινείται.

Αντίθετα, σε αυτό το πλαίσιο που περιέγραψα, η σημερινή Κυβέρνηση και ο Προϋπολογισμός της κινούνται σε ένα κλίμα χαλαρό.

Business as usual

Γιατί;

Ίσως, διότι είναι χαρούμενοι για την επενδυτική βαθμίδα ή την πολιτική τους κυριαρχία, που αγνοούν ότι αν συνεχίσουμε έτσι, πλέουμε με μαθηματική ακρίβεια προς ένα παγόβουνο.

Ίσως, σκέφτονται βραχυπρόθεσμα.

Μπορεί ο κ. Μητσοτάκης να βασίζεται στην ιδέα ότι δεν θα χειριστεί την πρόσκρουση που προμηνύεται.

Τη Νέα Δημοκρατία, όμως, θα έπρεπε.

Τη δεύτερη φορά που θα αφήσετε τη χώρα στην κατάσταση που τη βρήκαμε το 2009, δεν θα είσαστε τόσο τυχεροί, όπως την προηγούμενη.

Το δυστύχημα είναι, ότι η πολιτική και οι πολιτικοί σας, αγνοούν τι σημαίνει εθνικός σχεδιασμός.

Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να παίρνουν τα εύσημα τής Ευρώπης.

Και να είναι καλύτεροι από τους αντιπάλους τους, μία φορά κάθε τέσσερα χρόνια.

Έτσι, τεράστια κεφάλαια τής καθημερινότητας τού πολίτη βρίσκονται πια, εκτός του ραντάρ τής Κυβέρνησης και του κοινοβουλίου.

Παραδείγματα είναι η αγροτική πολιτική, η πολιτική για την μικρομεσαία επιχείρηση, για τον Πολιτισμό, τον Αθλητισμό, την Υγεία, την Παιδεία.

Τι εννοώ, εκτός ραντάρ;

Τα κεφάλαια αυτά, για την Κυβέρνηση, δεν αφορούν το μέλλον τής χώρας, αλλά είναι ενοχλητικές εστίες κόστους. Η απόλυτη δηλαδή επιβολή των αναγκών τής οικονομίας πάνω στις ανάγκες τής κοινωνίας.

Και έτσι, η Κυβέρνηση τής Νέας Δημοκρατίας είναι ιδιαίτερα χαρούμενη να μείνει προσκολλημένη εκεί που είναι, λέγοντας στην κοινωνία «δεν ήρθε ακόμα η ώρα σου».

Γιατί; Διότι, ο κόσμος είναι πιο απλός, όταν κοιτάς αριθμούς και όχι ανθρώπους.

Αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι,

Για όποιον έχει επίγνωση τού τι γίνεται έξω από αυτό το κτίριο, το business as usual τής Κυβέρνησης δεν αναδεικνύει ψυχραιμία.

Είναι στρουθοκαμηλισμός.

Μορφή παραφροσύνης.

Γιατί;

Διότι, τώρα είναι η ώρα να σκεφτούμε, να σχεδιάσουμε και να υλοποιήσουμε νηφάλια. Κάτι που η χώρα δεν είχε τη δυνατότητα να κάνει για καιρό.

Να σχεδιάσουμε και να υλοποιήσουμε, με γνώμονα το σήμερα και το αύριο.

Να χτίζουμε εμπιστοσύνη, όχι μόνο με τους εταίρους μας, αλλά πρωτίστως μεταξύ μας, μεταξύ όλων των κοινωνικών ομάδων τής πατρίδας μας.

Διότι, αν δεν το κάνουμε και ένα από αυτά που περιέγραψα δεν πάει καλά, θα καταρρεύσει το οικοδόμημα που έχουμε χτίσει.

Και αυτό είναι κάτι που δεν αξίζει, ούτε στη χώρα, ούτε στον λαό της.

Γι’ αυτό, το δικό μας σχέδιο λέει: «Κοινωνία, τώρα είναι η ώρα σου».

Τώρα, είναι η ώρα να το πάρουμε αλλιώς.

Να κοιτάξουμε με τα μάτια προσηλωμένα στο σήμερα και το αύριο τής πατρίδας μας.

Να δούμε τη χώρα, όχι για αυτό που είναι, αλλά για όλα αυτά που μπορεί να είναι.

Αυτό απαιτούν οι καιροί και εμείς θα είμαστε έτοιμοι για την ώρα που θα μας εμπιστευτούν οι πολίτες αυτής τής χώρας.

Σας ευχαριστώ».

Παρακάτω μπορείτε να δείτε ολόκληρη την ομιλία μου: