-Παρατηρούμε μία εμμονή του ΣΥΡΙΖΑ να ψάχνει πάντα θεούς, για να σωθεί. Στην περίπτωση του κ. Τσίπρα -για παράδειγμα- ο οποίος στην αρχή ήταν ένας νέος πολιτικός ο που δεν τον γνώριζε πολύς κόσμος και ξαφνικά έγινε αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ. Αν δεν ήταν τα μνημόνια, ο κ. Τσίπρας δεν θα είχε κυβερνήσει. Αντίστοιχα, το ίδιο είδαμε να συμβαίνει με τον κ. Βαρουφάκη και σήμερα με τον κ. Κασσελάκη. Βλέπουμε, δηλαδή, κάποιους ανθρώπους στους οποίους βασίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, για να καταφέρει να αποκτήσει ταυτότητα. Αυτό σαν φαινόμενο για ένα κόμμα, είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Καταδεικνύει ένα κόμμα το οποίο δεν ξέρει πού πατάει, πού βρίσκεται και πού βαδίζει και προσπαθεί να καλύψει αυτό το κενό με διάφορους ανθρώπους. Πάρα την όλη “φασαρία” που έγινε με τον κ. Κασσελάκη, παρά την όλη προβολή των μίντια της μάχης στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία πράγματι έφερε περισσότερο κόσμο στις κάλπες, δεν μετακίνησε τη βελόνα της απόδοσης του ΣΥΡΙΖΑ. Δε νομίζω ότι το ΠΑΣΟΚ έχει να ανησυχεί από τον άλφα ή τον βήτα αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ. Το ΠΑΣΟΚ έχει μία δουλειά να κάνει, να δείξει πως αποτελεί τη σοβαρή και εποικοδομητική αντιπολίτευση, με σύγχρονες προτάσεις για τη χώρα και έτσι να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου.

-Οι προοδευτικές συμμαχίες δεν γίνονται από στελέχη, γίνονται από ψηφοφόρους και γίνονται, όταν οι ψηφοφόροι δουν ότι υπάρχει κάποιος πόλος που διαθέτει σοβαρότητα και όραμα, ώστε να οδηγήσει τη χώρα μπροστά. Αυτό συμβαίνει, κυρίως, όταν εμπνευστεί η κοινωνία από κάτι που πραγματικά έχει ουσία. Αυτό δεν γίνεται, όμως, πίσω από κλειστές πόρτες, αντίθετα γίνεται με δημόσιες διεργασίες, με συζητήσεις, με προσπάθεια, μέχρις ότου να αναδειχθούν οι ιδέες αλλά και τα πρόσωπα που μπορούν να το κάνουν πράξη. Οι διεργασίες που αφορούν τα μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας, πρέπει να έχουν και ένα κοινό όραμα. Στο τέλος η κοινωνία έρχεται να υπογράψει το συμβόλαιο.

–Το ΠΑΣΟΚ κάνει ουσιαστική αντιπολίτευση. Αυτό το οποίο μένει, είναι να μπορέσουμε να τη φτάσουμε οπουδήποτε υπάρχει εύφορο έδαφος για την ίδια. Υπάρχει ακόμη μία απόσταση η οποία χωρίζει τον αντιπολιτευτικό λόγο από τον κόσμο που συζητά τα ίδια πράγματα στο καφενείο. Υπάρχει ένα θέμα με τα ΜΜΕ που ακόμα «λιβανίζουν» τον Πρωθυπουργό ή τουλάχιστον τον προστατεύουν από τον αντιπολιτευόμενο λόγο των άλλων κομμάτων. Εμείς, προσπαθούμε να συνδεθούμε ξανά με την κοινωνία πηγαίνοντας στις γειτονιές, στις πόλεις και στα χωριά, δημιουργώντας την αίσθηση ότι το ΠΑΣΟΚ πραγματικά νοιάζεται γι’ αυτά τα θέματα και προχωρά τα πράγματα μπροστά. Άρα και από τη δική μας τη μεριά και από τη μεριά των μέσων, υπάρχει μία εξέλιξη.

-Στις τελευταίες εκλογές δεν υπήρξε υποψήφιος Δήμαρχος που να μην πήρε στην περιοχή του μεγαλύτερο ποσοστό απ’ ό,τι πήρε το ΠΑΣΟΚ στις βουλευτικές, όλοι οι υποψήφιοι έπρεπε να το πετύχουμε. Σήμερα, πρέπει να πάμε ένα βήμα παραπέρα, πρέπει να καταλάβει ο κόσμος ότι δεν ψηφίζει απλά έναν Δήμαρχο ο οποίος προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ, αλλά ψηφίζει έναν Δήμαρχο ο οποίος διεκδικεί και διεκδικεί ακριβώς την άποψη του ΠΑΣΟΚ για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Με τη δημιουργία του «επιτελικού» κράτους, με το νομοσχέδιο Θεοδωρικάκου, με το νομοσχέδιο Βορίδη, μέχρι και με το τελευταίο νομοσχέδιο της κ. Κεραμέως, η Κυβέρνηση δείχνει ότι απαξιώνει την Τοπική Αυτοδιοίκηση και ουσιαστικά την οδηγεί στην άμυνα. Όποιος, όμως, ανοίξει την τηλεόρασή του, θα δει έναν Μπέο και έναν Αγοραστό να προσποιούνται ότι κάνουν κάτι για τον τόπο τους, γιατί ο κόσμος από αυτούς περιμένει. Δεν έχουν, όμως, γνώση, εργαλεία, αρμοδιότητες, για να μπορέσουν να κάνουν όσα πρέπει. Άρα, ενώ η κοινωνία θέλει Δημάρχους και Περιφερειάρχες οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να τους βοηθήσουν, η Κυβέρνηση αφαιρεί αυτές τις δυνατότητες από τους τοπικούς άρχοντες.

Πρέπει να στηρίξουμε ανθρώπους που προέρχονται από πραγματικά προοδευτικό χώρο, από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ, όπως είναι ο Χάρης Δούκας στον Δήμο Αθηναίων και ο Γιάννης Σγουρός στην Περιφέρεια Αττικής. Αυτοί οι άνθρωποι ξέρουν τι σημαίνει σύγχρονη Τοπική Αυτοδιοίκηση και τι πρέπει να διεκδικήσει ο Δήμος και η Περιφέρεια, για να μπορούν να εξυπηρετούν τον πολίτη στις καθημερινές του ανάγκες. Σαν πολίτης, θεωρώ, ότι πρέπει να διεκδικήσουμε με πάθος τη δυνατότητα των Δήμων και των Κοινοτήτων, να ανταπεξέρχονται στις τεράστιες προκλήσεις που έχουν μπροστά τους.

Η ΝΔ έχει βάλει ένα επικίνδυνο δίλημμα. Λέει «τι θέλετε Δημοκρατία ή αποτελεσματικότητα;». Δεν είναι, όμως, πιο αποτελεσματικό κάτι που κινείται πιο γρήγορα, πιο αποτελεσματικό είναι αυτό που είναι καλύτερης ποιότητας. Η ΝΔ θεωρεί ότι μία γρήγορη απόφαση είναι καλύτερη από μία καλή απόφαση. Η καλή απόφαση, όμως, προέρχεται μέσα από έναν διάλογο. Προέρχεται και μέσα από το Δημοτικό Συμβούλιο αλλά και μέσα από Διοικητικά Συμβούλια Φορέων, οι οποίοι γνωρίζουν την πραγματικότητα καλύτερα από έναν Αντιδήμαρχο. Είμαι ο πρώτος που είχα ζητήσει την αναβάθμιση των Σχολικών Επιτροπών, επειδή υπολειτουργούσαν. Αλλά είναι άλλο να ζητάς την αναβάθμιση και άλλο να την καταργείς.

Συζητείται στη Βουλή η κατάργηση των Νομικών Προσώπων των Δήμων. Πολλές αντιπολιτεύσεις στους Δήμους υποστηρίζουν ότι το μεγάλο «φαγοπότι» γινόταν μέσα από Νομικά Πρόσωπα και Δημοτικές Επιχειρήσεις. Φαγοπότια, όμως, γίνονται όπου δεν υπάρχει έλεγχος. Και αν γίνεται φαγοπότι, δεν καταργείς αλλά εφαρμόζεις έλεγχο. Αν ίσχυε, όμως αυτό κάθε φορά που δεν λειτουργούσε ο Τύπος, θα περιορίζαμε την ελευθερία του. Ή αν κάθε φορά που δεν λειτουργούσε η Δικαιοσύνη, θα τη χειραγωγούσαμε. Αυτό δεν έχει λογική αφού όταν κάτι δεν δουλεύει, δεν το κόβεις. Αντιθέτως, το διορθώνεις. Έχουμε όμως μία ΝΔ η οποία πιστεύει ότι καθετί που δεν λειτουργεί, πρέπει να το καταργεί. Δεν το καταργεί όμως, επειδή δεν λειτουργεί, αλλά επειδή δεν τη βολεύει.

Για παράδειγμα, κοιτάξτε τη σύγκριση μεταξύ του πώς εξυπηρετείται ένα σχολείο από τη Σχολική Επιτροπή και πώς ένας δημότης από την υπηρεσία. Αν δεν έχεις κάποιον να πάρει τηλέφωνο τον Αντιδήμαρχo, αποκλείεται να φτιάξουν τον φωτισμό στη γειτονιά σου, γιατί η κεντρική υπηρεσία δεν έχει ούτε τους λόγους που χρειάζεται, αλλά ούτε και τα μηχανήματα, ώστε να φτιάξουν τον φωτισμό στον δρόμο. Αντίθετα, με τις Σχολικές Επιτροπές γίνεται μία πιο ουσιαστική προτεραιοποίηση των πραγμάτων και λύνονται τα θέματα.

Οι Σχολικές Επιτροπές ήταν κοντά στα σχολεία συνέχεια, γνώριζαν την εικόνα, μπορούσαν να καταλάβουν γρήγορα τι πρέπει να αντιμετωπιστεί. Αλλά ας μη μείνουμε μόνο εκεί. Εγώ προσπαθούσα να πετύχω την αναβάθμιση του ΟΠΑΝΔΑ, γιατί θα έπρεπε ο Δήμος να έχει πολιτιστική άποψη για το τι εκπέμπει μία πόλη όπως είναι η Αθήνα, το Ηράκλειο, η Πάτρα, η Θεσσαλονίκη, πόλεις που εκπέμπουν πολιτισμό. Αντί να τους αναβαθμίσουμε όμως, δυστυχώς τους καταργούμε. Δηλαδή ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού, γνωρίζει καλύτερα τι πρέπει να κάνει η πόλη απ’ ό,τι ξέρει μία σοβαρή επιτροπή ανθρώπων; Αν ήταν έτσι, αυτό σημαίνει ότι επειδή εγώ ήμουν κάποτε Υπουργός Πολιτισμού, θα έπρεπε να θεωρώ τι είναι καλό να εκπέμπει η χώρα και τι δεν είναι.

–Μία δομή η οποία ανήκει στη δημόσια σφαίρα, δεν έχει την κερδοφορία ως πρώτη προτεραιότητα. Πρώτη προτεραιότητα είναι η εξυπηρέτηση του πολίτη. Ό,τι δεν λειτουργούσε, δεν λειτουργούσε λόγω έλλειψης σοβαρής νομικής σύστασης και όχι λόγω κάποιου μοντέλου το οποίο είναι σωστό ή λάθος. Στην Ελλάδα φτιάχνουμε κάτι το οποίο δεν λειτουργεί και αντί να βρούμε γιατί δεν λειτουργεί, το καταργούμε και φτιάχνουμε κάτι άλλο, για να τοποθετήσουμε εκεί τους δικούς μας ανθρώπους. Δεν γίνεται να συνεχίσουμε έτσι και κάθε Κυβέρνηση να δοκιμάζει άλλα σχήματα, για να βολέψει τους δικούς της ανθρώπους. Όταν φτιαχτεί ένα σύστημα, στη συνέχεια κρίνεται, αλλάζει, αλλά σπάνια καταργείται, γιατί συνήθως διορθώνεται.

Αυτό που καταλαβαίνω από τα λεγόμενα του Πρωθυπουργού ο οποίος είπε «εγώ θέλω 13 Περιφερειάρχες δικούς μου, για να μπορώ να συνεννοούμαι», είναι πως θεωρεί την Τοπική Αυτοδιοίκηση μακρύ χέρι της Κυβέρνησης. Για τον ίδιο δεν είναι ένας χώρος διεκδίκησης της τοπικής κοινωνίας, αλλά ένας χώρος που έρχεται η γραμμή από πάνω από το Μαξίμου, από το επιτελικό Μαξίμου και λέει «αυτό θα κάνετε». Αυτή δεν είναι Τοπική Αυτοδιοίκηση! Αν αυτό θέλει ο κ. Μητσοτάκης, τότε να πάψει να προσποιείται ότι είναι προοδευτικός, δημοκράτης και ότι θέλει να δει την Ελλάδα να πηγαίνει μπροστά, γιατί ουσιαστικά πάει την Ελλάδα στη δεκαετία του ’50. Σε εκείνη τη δεκαετία που διορίζαμε αυτούς τους ανθρώπους και ήταν το μακρύ χέρι της Κυβέρνησης. Αυτά δεν είναι πράγματα τα οποία χαρακτηρίζουν την Τοπική Αυτοδιοίκηση του 21ου αιώνα.

Ακούστε τη συνέντευξή μου στον ραδιοφωνικό σταθμό Επικοινωνία FM 94.0, με τον δημοσιογράφο Γιώργο Βαθιώτη εδώ:

https://youtu.be/n3_fI8d33DI