Μετά το έκτακτο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και τα όσα συνέβησαν εκεί, κάποιοι από τη Χαριλάου Τρικούπη έλεγαν ότι είστε έτοιμος να μεταπηδήσετε στον ΣΥΡΙΖΑ. Το σκέπτεστε;

Τι να πω για τέτοιου είδους ανοησίες; Στο κάτω-κάτω της γραφής, αν ήθελα να πάω στον ΣΥΡΙΖΑ, θα το είχα κάνει από καιρό, ζητώντας τη στήριξή του για τον Δήμο Αθηναίων. Δεν το έκανα. Αφού δεν το έκανα τότε, γιατί να το κάνω τώρα; Οποιοι λοιπόν τα υποστηρίζουν αυτά, τα λένε είτε επειδή τα πιστεύουν είτε επειδή ελπίζουν ότι θα τους αφήσω στην ησυχία τους, ατάραχους στις καρέκλες τους, τις οποίες υπερασπίζονται με πάθος. Ρηχή πολιτική ανάλυση, λοιπόν, ή ευσεβής πόθος; Αν είναι το πρώτο, τότε το πολιτικό τους βάρος είναι ελλιπές και δεν αξίζει να ασχολούμαστε. Αν είναι το δεύτερο, τότε καλά κάνουν και νιώθουν ανασφαλείς.

Διαφωνείτε με τη γραμμή των ίσων αποστάσεων από Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ ή θεωρείτε ότι δεν τηρείται;

Θεωρώ ότι αυτά τα δύο κόμματα αποτελούν διαφορετικές όψεις του ίδιου, συντηρητικού, πολιτικού νομίσματος. Τόσο η Ν.Δ. όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν σε ένα κράτος συντηρητικό, πατερναλιστικό και συγκεντρωτικό και σε μια οικονομία που χτίζεται από πάνω προς τα κάτω. Απέναντι σε αυτήν τη θεώρηση χρειαζόμαστε ένα κόμμα που πιστεύει ότι η εξουσία πρέπει να φύγει από το Υπουργικό Συμβούλιο και να πάει σε θεσμούς που λογοδοτούν στην κοινωνία. Δηλαδή σε ένα Κοινοβούλιο με πραγματική υπόσταση, σε θεσμούς όπως οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τα Επιμελητήρια, οι Συνεταιρισμοί και τα Δημόσια Πανεπιστήμια, θεσμοί που θα λογοδοτούν πρωτίστως σε εμάς τους πολίτες και όχι στον εκάστοτε υπουργό. Και σε ένα οικονομικό μοντέλο που θα μας εμπνεύσει να επενδύσουμε στη χώρα μας και στα παιδιά μας και όχι σε μια οικονομία που περιμένει να τη σώσουν οι όποιες μεγάλες ξένες επενδύσεις που όλο περιμένουμε. Εδώ λοιπόν εδράζεται το πολιτικό παράδοξο που βιώνουμε και ο λόγος για τον οποίο νιώθουμε ότι δεν μας εκπροσωπούν τα κόμματα. Η επόμενη γενιά Ελλήνων πολιτικών πρέπει να πείσει ότι διεκδικεί την εξουσία για να την απολέσει και να την παραδώσει στα χέρια του Ελληνα. Και αυτό είναι μια αλλαγή που κάνει το σημερινό σύστημα να κλοτσάει. Με λίγα λόγια, πρέπει να πάμε από το «ο λαός στην εξουσία» στο «η εξουσία στον λαό», για να μπορέσουμε όλοι να γίνουμε συνδιαμορφωτές του μέλλοντός μας.

Ο κ. Τσίπρας εντάσσει πρώην συντρόφους σας στον ΣΥΡΙΖΑ και είναι έτοιμος να απευθύνει ευρύ κάλεσμα ώστε να ανασυγκροτηθεί η προοδευτική παράταξη με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Πώς το βλέπετε;

Φυσιολογικό, λυπηρό και λάθος. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πολιτική υπόσταση διότι ήρθε στην εξουσία με μια υπόσχεση που αθέτησε, ότι θα σκίσει τα Μνημόνια. Αρα ψάχνει πολιτικό περιεχόμενο. «Φυσιολογικό» λοιπόν διότι ψάχνει να το βρει στο μόνο κόμμα που εξέφρασε σοσιαλιστικό όραμα για τη χώρα, το ΠΑΣΟΚ. «Λυπηρό» διότι βρίσκει έδαφος εκεί που εμείς του αφήνουμε. Οσο εμείς δεν εκφράζουμε ένα σύγχρονο, ελληνικό, ανθρωποκεντρικό όραμα για τη χώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ εκμεταλλεύεται το κενό λόγω εκλογικού αποτελέσματος. Και «λάθος» διότι προσπαθεί να το κάνει επιφανειακά και επαναλαμβάνει λάθη που κάναμε και εμείς. Αντί να κάνει τη δύσκολη δουλειά, να εκφράσει ένα δικό του όραμα για την Ελλάδα, εξαντλεί τις δυνάμεις του σε μεταγραφές στελεχών. Αυτό δεν έκανε και το ΚΙΝ.ΑΛ.;

Μπορείτε να διαβάσετε εδώ ολόκληρη τη συνέντευξη στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής.