Στόχος όλων μας τα παιδιά μας να έχουν την Αθήνα ως πόλη πρότυπο για να ζήσουν

Πολλές πόλεις  έχουν να μας μάθουν πράγματα που κάνουν καλά ώστε να τα υιοθετήσουμε, αλλά το να προσπαθήσουμε να κάνουμε την πόλη μια άλλη πόλη είναι λάθος. Πιστεύω ότι η Αθήνα, και γι’ αυτό επέλεξα και να ζήσω και να μεγαλώσω τα παιδιά μου εδώ, είναι μια υπέροχη πόλη. Είναι μια πόλη που η φύση της, το φως της, η ιστορία της, ο πολιτισμός της, όλα αυτά, συνθέτουν κάτι μαγευτικό. Είναι ένας καμβάς  πάνω στον οποίο μπορείς να κάνεις απίθανα πράγματα. Βλέπουμε σιγά-σιγά, όσο περνάμε από την εποχή που τα περιμέναμε όλα από το κράτος σε μια εποχή που νιώθουμε την ανάγκη να δημιουργήσουμε κάτι δικό μας, ότι η Αθήνα μπορεί να γίνει ακριβώς αυτός ο χώρος που θα φιλοξενήσει τα όνειρα των παιδιών μας και αυτό είναι που θέλω να πετύχω. Γιατί βλέπω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν και το τελευταίο που θα ήθελα είναι το πρότυπό τους να είναι μια άλλη πόλη, να πάνε να ζήσουν κάπου αλλού. Θέλω να νιώσουν την Αθήνα ότι είναι ο χώρος που μπορεί να φιλοξενήσει τα όνειρά τους. Και αυτό νομίζω ότι πρέπει να γίνει ο στόχος όλων μας και να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε την Αθήνα πέντε – δέκα χρόνια μετά, όχι μόνο πώς θα την βγάλουμε την επόμενη μέρα. Δύσκολο εγχείρημα, ειδικά σε μια περίοδο κρίσης, αλλά πολύ απαραίτητο.

Δεν θα γινόταν η Ομόνοια το έκτρωμα που είναι σήμερα αν μας είχαν ρωτήσει τι πλατεία θέλουμε

Το Τελ Αβίβ θεωρείται η πιο έξυπνη πόλη στον κόσμο. Ο δήμαρχός της είναι 70 χρονών. Είναι 20 χρόνια δήμαρχος, που σημαίνει ότι όταν έγινε δήμαρχος δεν υπήρχαν καν οι τεχνολογίες τις οποίες χρησιμοποιεί σήμερα για να κάνει το Τελ Αβίβ έξυπνη πόλη. Και είναι σοσιαλιστής. Πράγμα συνήθως που δεν συνδέουμε με τη χρήση αυτών των τεχνολογιών, γιατί συνήθως σκεφτόμαστε νέους ανθρώπους μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα. Αυτός ο δήμαρχος πέτυχε να κάνει το Τελ Αβίβ την πιο έξυπνη πόλη στον κόσμο κοιτώντας την τεχνολογία μέσα από ανθρώπινα μάτια. Δηλαδή αντί να πει  “οποιαδήποτε τεχνολογία εγώ τη θέλω”,  Είπε “τι θέλω η πόλη μου να γίνει”; Είναι ένας δήμαρχος που ανοίγει το δημαρχείο του κάθε μέρα και μια έχει γονείς με νέα παιδιά που έρχονται να παίξουν μέσα στο δημαρχείο. Άλλη μέρα έχει πάρτι για τους ηλικιωμένους. Είναι όλος ο κόσμος ευπρόσδεκτος. Ξεκινά με μια ανθρωποκεντρική νοοτροπία για το δήμο. Μου λέει: “Παύλο, η αρχαία Αθήνα ήταν μια έξυπνη πόλη. Δεν είχε τεχνολογίες, αλλά ήταν έξυπνη γιατί εξυπηρετούσε τις ανάγκες των ανθρώπων”. Και ένα άλλο που μου είπε, είναι “Πρόσεχε την Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτοί δίνουν λεφτά μεν, αλλά δεν σε βοηθούν να σκεφτείς τι είναι αυτό που θες να δημιουργήσεις. Έχεις λεφτά για κάτι: Κάνε το μόνο εάν εξυπηρετεί τον άνθρωπο, εάν εξυπηρετεί τον Αθηναίο”. Εκεί βλέπεις μια φιλοσοφία τόσο ανθρωποκεντρική που ερχόταν η τεχνολογία απλώς να κουμπώσει πάνω στη δική τους φιλοσοφία και όχι μια φιλοσοφία γύρω από την τεχνολογία που δεν έχει να κάνει με τον άνθρωπο. Είναι μια δημοτική αρχή σε συνεχή διάλογο με τον κάτοικο της πόλης, είναι σε συνεχή ανταλλαγή απόψεων, δεν κάνει τίποτα εάν δεν το συζητήσει με τους κατοίκους. Μπορεί να πάρει μια διαφορετική θέση, αλλά θα το ανοίξει πρώτα το θέμα.  Σκεφτείτε ένα απλό παράδειγμα: δεν θα γινόταν ποτέ η Ομόνοια, αυτό το έκτρωμα που είναι σήμερα, εάν είχαμε συμβάλει και εμείς στο να πούμε ποια είναι η πλατεία που θέλουμε να είναι το δεύτερο κέντρο της Αθήνας. Και σίγουρα δεν θα λέγαμε αυτό.

Για την ανακύκλωση πρώτα ο δήμος και οι δημόσιες υπηρεσίες να δώσουν το παράδειγμα

Η Αθήνα μπορεί να ανακυκλώσει 80% των σκουπιδιών της. Για να γίνει αυτό χρειάζεται υποδομή και ενημέρωση άμεσα. Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι πόλεις του κόσμου κάνουν πολύ μεγάλες διαφημιστικές καμπάνιες γι’ αυτά τα θέματα. Το επόμενο βήμα στην ανακύκλωση σε ό,τι αφορά το δήμο είναι η ανακύκλωση των βιοαποβλήτων. Θα μπούν καφέ κάδοι. Είναι μια χρυσή ευκαιρία να εξηγήσουμε τι είναι ο καφέ κάδος, τι είναι ο μπλε, τι είναι ο σιδερένιος, έτσι ώστε να ξέρει ο κόσμος πια πού να βάζει τα σκουπίδια του. Έχει να κάνει και με το παράδειγμα που δίνει ο ίδιος ο δήμος και οι δημόσιες υπηρεσίες. Ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανα πριν ανακοινώσω την υποψηφιότητά μου ήταν ότι πήραμε ένα απορριμματοφόρο και πήγαμε γύρω στην Αθήνα για να δω τη διαδικασία που ζει ένας εργαζόμενος του δήμου όταν μαζεύει τα σκουπίδια. Μια από τις στάσεις που κάναμε ήταν σε ένα δημόσιο φορέα. Κατέβασαν 14 κάδους σκουπίδια, εκ των οποίων οι 12 ήταν χαρτί και πήγαν στη χωματερή. Αυτό είναι περιουσία της Αθήνας που χάνεται καθημερινά. Είναι περιουσία δική μας. Των Αθηναίων. Και έχω πει χιλιάδες φορές, δεν θα ζητήσω από τους Αθηναίους να κάνουν τίποτα που δεν θα ζητήσω πρώτα να κάνει ο δήμος και οι δημόσιες υπηρεσίες, διότι σήμερα και ο δήμος και οι δημόσιες υπηρεσίες συμπεριφέρονται στην πόλη χωρίς αγάπη. Και εάν δεν δώσουν εκείνοι το παράδειγμα, δεν μπορούμε και εμείς να νιώσουμε ότι αυτό που κάνουμε μετράει. Σήμερα έχω την κόρη μου η οποία επιμένει να χωρίζουμε τα σκουπίδια μας. Σκεφτείτε να της πω αυτό που ξέρω εγώ τώρα, ότι όσο και εάν τα χωρίζει εκείνη, θα καταλήξουν στη χωματερή. Ένα παιδί που έχει μεγαλώσει με το ότι τα σκουπίδια έχουν αξία, ότι δεν πρέπει να τα πετάμε όπως τα πετούσαμε παλιά, θα αποκαρδιωθεί άμα ξέρει ότι ο δήμος, η περιφέρεια, οι δημόσιες υπηρεσίες συμπεριφέρονται διαφορετικά από εκείνη.

Στα Εξάρχεια πριν από όλα πρέπει να χτυπήσουμε το μαύρο χρήμα

Στα Εξάρχεια έχουν διεισδύσει πλέον μικρές και μεγάλες μαφίες του παραεμπορίου και του εμπορίου ναρκωτικών. Πίσω από αυτές τις δραστηριότητες υπάρχει πάρα πολύ μαύρο χρήμα. Πριν ξεκινήσεις να κάνεις οτιδήποτε στα Εξάρχεια, πρέπει να χτυπήσεις το  μαύρο χρήμα. Σήμερα ένας από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους στην ελληνική κοινωνία είναι ο Εισαγγελέας Οικονομικού Εγκλήματος. Η παράνομη διακίνηση, το ξέπλυμα μαύρου χρήματος, όλα αυτά είναι στο μικροσκόπιο των Αρχών. Πρέπει να βρεις ποιοι είναι οι υπεύθυνοι, να ανοίξεις τους λογαριασμούς και να σπάσεις αυτό το απόστημα. Μόλις το σπάσεις, ένα μεγάλο μέρος των χρημάτων που διακινούνται σε αυτές τις γειτονιές θα αφαιρεθεί και μαζί θα αφαιρεθεί η δύναμη που έχουν τα στοιχεία που κρατάνε την παρανομία. Αφού κάνεις αυτό, πιστεύω σε μια συνεργασία με τους κατοίκους ώστε να θέσεις τις σωστές προτεραιότητες της γειτονιάς και στη συνέχεια χρησιμοποιείς όλα τα εργαλεία που έχεις στη διάθεσή σου, τις περιπολίες, ώστε σιγά – σιγά να επαναφέρεις τη γειτονιά στα κανονικά επίπεδα. Αλλά να περιμένεις ότι στέλνοντας δυο αστυνομικούς μέσα στα Εξάρχεια, θα λύσεις το πρόβλημα είναι εντελώς λάθος διότι αυτό που θα αντιμετωπίσουν απέναντί τους είναι πολύ πιο ισχυρό από τα εργαλεία που έχουν στη διάθεσή τους.

Πολλοί και κινούμενοι χώροι ελεγχόμενης χρήσης κι όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας 

Εμείς πιστεύουμε ότι ο στόχος πρέπει να είναι η μείωση βλάβης. Η μείωση βλάβης και σε ατομικό επίπεδο και σε επίπεδο γειτονιάς. Τι σημαίνει μείωση βλάβης; Βλέπεις τι προβλήματα δημιουργούν η διακίνηση και η χρήση και κοιτάς να αντιμετωπίσεις αυτά τα προβλήματα. Παλιά το θέμα των ναρκωτικών το θεωρούσαμε ένα πρόβλημα παραβατικότητας. Σήμερα ξέρουμε ότι είναι μια ασθένεια την οποία εκμεταλλεύονται κάποιοι άνθρωποι για να βγάλουν λεφτά. Εάν καταλάβουμε ότι οι τοξικοεξαρτημένοι είναι ασθενείς, τότε μπορούμε να βρούμε άλλες λύσεις και μία από αυτές είναι οι χώροι ελεγχόμενης χρήσης. Ένα τέτοιο θέμα είναι δύσκολο διότι έχει να αντιμετωπίσει προκαταλήψεις του παρελθόντος. Δεν μπορεί να γίνει χωρίς διάλογο. Και είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό και τι σημαίνει για τις γειτονιές μας. Πολλοί φοβούνται  ότι ένας χώρος ελεγχόμενης χρήσης καταδικάζει τη γειτονιά να γίνει πιάτσα. Δεν ισχύει αυτό εάν το κάνεις σωστά. Τι εννοώ; Όταν είχαμε έναν ΟΚΑΝΑ όλη η παραβατικότητα μαζεύτηκε εκεί. Έσπασε αυτό, όταν οι ΟΚΑΝΑ μοιράστηκαν. Άρα δεν πρέπει να έχεις έναν χώρο ελεγχόμενης χρήσης πρέπει να έχεις πολλούς και όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας. Διότι οι τοξικοεξαρτημένοι στην Αθήνα δεν είναι μόνο Αθηναίοι, έρχονται από παντού και μαζεύονται όλοι στο κέντρο. Το δεύτερο είναι ότι δεν χρειάζεται να είναι κολλημένοι σε μια γειτονιά. Υπάρχουν τώρα λύσεις, όπως οι κινούμενοι χώροι ελεγχόμενης χρήσης, όπου πλησιάζουν τις πιάτσες. Γιατί το θες αυτό; Διότι οι πιάτσες μετακινούνται. Άρα δεν θέλεις να πας να φτιάξεις ένα χώρο σταθερό να φύγει η πιάτσα και να μείνει ο χώρος μόνο στη γειτονιά. Μόνο με την ενημέρωση, τον διάλογο, με το να ξέρουμε για τι πράγμα μιλάμε και χρησιμοποιώντας όλες τις δυνατές λύσεις που έχουμε στα χέρια μας, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα. Αλλά το να λέμε ότι  “θα βλέπω μια πιάτσα να διαλύει μια γειτονιά και δεν θα κάνω τίποτε επειδή ελπίζω ότι μια μέρα απλώς η πιάτσα θα φύγει”, είναι λάθος. Άρα κοινός στόχος, συνεργασία των φορέων με μια διαφορετική νοοτροπία για να καταλάβουμε ότι εδώ έχουμε ένα πρόβλημα ασθένειας, που αν δουλέψουμε όλοι μαζί, μπορούμε να σταθούμε στο πλευρό των συνανθρώπων μας και να τους πάρουμε από τον κόσμο στον οποίο ζουν.

Να επενδύσουμε “κάτω από τις γραμμές του τρένου”, στην Ακαδημία Πλάτωνος

Όταν ο κ. Καμίνης ανέλαβε το Δήμο της Αθήνας πριν από οκτώ χρόνια ανέλαβε ένα Δήμο χρεοκοπημένο. Ο Δήμος χρωστούσε γύρω στα 300 εκατομμύρια και είχε ένα έλλειμμα 50 εκατομμύρια περίπου το χρόνο.  Παραδίδει το Δήμο με 120 εκατομμύρια δάνειο, ξεπλήρωσε ένα μεγάλο μέρος των δανείων και με πλεόνασμα κάθε χρόνο. Η αίσθηση που έχουμε όλοι μας είναι «ωραία, και τι έγιναν όλα αυτά τα λεφτά; Γιατί δεν ξοδεύτηκαν όλα αυτά τα χρήματα για να γίνει η πόλη καλύτερη;» και γι’ αυτό είναι πολλοί που σκέφτονται πολύ αρνητικά το Δήμο για το τι γίνεται καθημερινά. Σήμερα είναι πολύ σημαντικό να αποφασίσουμε τα χρήματα αυτά τι θα τα κάνουμε. Πιστεύω ότι πρέπει να αποφύγουμε με κάθε τρόπο να πάμε πάλι σε λύσεις βιτρίνας, στο Κολωνάκι, στα γνωστά σημεία που όλοι οι Δήμαρχοι ασχολούνται και να πάμε κάτω από τις γραμμές του τρένου που λέω καμιά φορά, ή κάτω απ’ την Πειραιώς, εκεί που λίγα χρήματα μπορούν να κάνουν μεγάλη διαφορά. Και να σας πω ένα συγκεκριμένο παράδειγμα. Προχθές ήταν εδώ ένας πολύ καλός μου φίλος, που αυτή τη στιγμή είναι διευθυντικό στέλεχος στο Georgetown University στην Washington. Αυτός ο άνθρωπος λατρεύει την Ελλάδα, είναι ελληνικής καταγωγής και έχει μαζέψει γύρω του και πολλούς αρκετά εύπορους Έλληνες που χρηματοδοτούν το Πανεπιστήμιο του Georgetown και οι οποίοι θέλουν να κάνουν κάτι με την Ελλάδα. Τους πήγα στην Ακαδημία Πλάτωνος και τους μίλησα για το τι θα μπορούσε να είναι η Ακαδημία Πλάτωνος, ένας χώρος όπου έρχονται φοιτητές απ’ όλο τον κόσμο για να σπουδάσουν Ιστορία, Αρχαιολογία, Πολιτικές Επιστήμες, Φιλοσοφία. Πήραν ένα χαρτί και έγραφαν, «τόσα για να πάρεις ένα κτίριο, τόσα για να το μετατρέψεις, να κάνεις δωμάτια, τόσα για να κάνεις τάξεις, τόσο να κάνεις αυτό, θα μιλήσουμε στο τάδε Πανεπιστήμιο, θα κάνουμε προγράμματα των 15 ημερών, της μιας εβδομάδας». Εγώ απλώς τους είπα την ιδέα και ξαφνικά έβλεπες αυτά τα καταπληκτικά δημιουργικά μυαλά που έχουν τους πόρους, να είναι έτοιμοι άμεσα, να επενδύσουν σ’ αυτή την πόλη και μάλιστα σ’ ένα μέρος της πόλης που για χρόνια τώρα, κανείς δεν είχε επενδύσει. Η Αθήνα έχει τη δυνατότητα με λίγα λεφτά, να κάνει θαύματα. Και αυτό είναι που πρέπει να ενισχύσουμε.

Με λίγα μπορούμε να πετύχουμε πολλά: το παράδειγμα του Μαραθωνίου στην Αθήνα το 2010

Το 2010 μαζί με τον κ. Σεβαστή του ΣΕΓΑΣ και τον κ. Παναγόπουλο, καθίσαμε κάτω και είπαμε, έρχεται το 2010, 2.500 χρόνια από τη μάχη του Μαραθώνα. Τι μπορούμε να κάνουμε; Και βάλαμε μπροστά ένα πρόγραμμα προώθησης του Μαραθωνίου της Αθήνας με 30.000 ευρώ για μικροδιαφημίσεις, για να δώσουμε φυλλάδια στις πόλεις και κινητοποιήσαμε όποιον ξέραμε και δεν ξέραμε, για να διαφημίσει το Μαραθώνιο. Ήρθαν στην Αθήνα εκείνη τη χρονιά 6.000 ξένοι  να τρέξουν το Μαραθώνιο. Ο καθένας τους έφερε 3 συνοδούς, έμειναν 4 βράδια και ξόδεψαν 175 ευρώ. Άρα 17,5 εκατομμύρια μπήκαν στην πόλη της Αθήνας σ’  ένα Σαββατοκύριακο. Ξοδέψαμε 30.000 ευρώ και μας ήρθαν 17,5 εκατομμύρια. Αυτό είναι η Αθήνα. Όταν φυτέψεις κάτι που ν’ αξίζει τον κόπο, φυτρώνει κάτι θαυμάσιο. Ακαδημία Πλάτωνος, Μαραθώνιος, τόσες γειτονιές που έχουν δυνατότητες σήμερα. Θέλει μόνο λίγη φαντασία, ανθρώπους που νοιάζονται για την πόλη και  μια καλή ομάδα που θα τα προχωρήσει μπροστά. Και αυτό φτιάχνουμε τώρα.

Να μπουν κανόνες στο AIRBΝΒ και να επιμεριστεί σε όλη την πόλη

Τα AIRBNB δημιούργησαν απαραίτητο πλούτο σε μια δύσκολη περίοδο για την πόλη. Και αυτό νομίζω  ότι πρέπει όλοι να το χειροκροτήσουμε και να το δούμε θετικά. Σήμερα όμως,  έχει πάρει μια άλλη τροπή. Δεν είναι το σπίτι που για ένα τρίμηνο θα το νοικιάσω σε κάποιον άλλο. Δεν είναι ούτε καν το έξτρα διαμέρισμα που μπορεί να μου άφησαν οι γονείς μου, που θα το νοικιάσω μέσω AIRBNB. Σήμερα έχουμε μια βιομηχανία , όπου πολλαπλά διαμερίσματα χρησιμοποιούνται για AIRBNB διότι είναι θολό το φορολογικό καθεστώς. Αυτό αρχίζει και γίνεται πρόβλημα και για τη χώρα και για την πόλη. Βλέπουμε γειτονιές όπως είναι το Κουκάκι, όπου χάνεται ο χαρακτήρας της γειτονιάς σιγά-σιγά, φεύγουν οι επιχειρήσεις που εξυπηρετούσαν Αθηναίους και έρχονται κατά κύριο λόγο επιχειρήσεις που εξυπηρετούν τουρίστες. Και γιατί είναι επικίνδυνο αυτό: εμένα το AIRBNB μου θυμίζει πάρα πολύ  το Χρηματιστήριο πριν από μερικά χρόνια. Μπουκάραμε όλοι μέσα, χωρίς ενημέρωση, χωρίς κάποιον από την πολιτεία να λέει «παιδιά προσέξτε εδώ πέρα, κάτι περίεργο συμβαίνει» και έσκασε το Χρηματιστήριο στα χέρια μας. Θέλει μια προσοχή το AIRBNB, μην είναι αυτό το πράγμα. Εάν έβλεπα ότι οι επισκέπτες έρχονται ξανά και ξανά  στην Αθήνα, τότε θα σας έλεγα ότι είναι συστημικός ο τουρισμός.  Σήμερα έρχονται μια φορά και μετά φεύγουν. Λένε ότι θέλουν να ξανάρθουν, αλλά δεν ξανάρχονται. Είναι πολύ σημαντικό να μπουν κανόνες, να πάει το AIRBNB σε όλη την πόλη και έτσι να μην αλλοιώνει μία-δυο γειτονιές αλλά να δημιουργήσει πλούτο σε όλη την Αθήνα.  Να μπουν κανόνες έτσι ώστε εάν τα πράγματα προχωρήσουν όπως φοβάμαι κι εγώ και πολλοί άλλοι, να μην αφήσουμε κόσμο ξεκρέμαστο, ο οποίος έχει υπερεπενδύσει στο AIRBNB και θα βρεθεί να μην μπορεί να γεμίσει αυτά τα δωμάτια ώστε μετά να μπορέσει να πληρώσει τα δάνεια που έχει πάρει για να τα φτιάξει.

Να τηρηθεί ο νόμος για το κάπνισμα χωρίς παραθυράκια και εξαιρέσεις

Έχω πει από την αρχή ότι πρέπει να τηρηθεί ο νόμος για το κάπνισμα και αυτό σημαίνει να κλείσουν και τα παραθυράκια του νόμου να μην φέρεται η πολιτεία απέναντι σ’ έναν επαγγελματία διαφορετικά από έναν άλλον. Κάθε επιχειρηματίας που έχω μιλήσει λέει «κοίτα, εγώ θα τηρήσω το νόμο, αλλά θα τον τηρήσω μόνο αν τηρηθεί παντού ο νόμος. Διότι αυτό που δεν αντέχω να κάνω είναι να μου λένε ότι εγώ θα καθίσω να πιω ένα ποτό εδώ αλλά στις 10 θα φύγω, θα πάω στα μπουζούκια γιατί εκεί μπορώ να καπνίσω ή θα πάω στο διπλανό μαγαζί». Ένας νόμος πρέπει να τηρείται απ’ όλους, τον έχει τηρήσει η Ιταλία, η Αλβανία, η Τουρκία, γίνεται και για τη δική μας την υγεία αλλά γίνεται κατά κύριο λόγο για τους ανθρώπους που δουλεύουν μέσα στα μαγαζιά, οι οποίοι γίνονται δέκτες του δικού μας καπνού. Είναι σημαντικό να δημιουργήσουμε υγιείς συνθήκες. Και υπάρχει πάντα η δυνατότητα να βγεις έξω μ’ ένα φίλο σου να τα πεις και λίγο κατ’ ιδίαν και να καπνίσεις ένα τσιγάρο. Και υπάρχουν βεβαίως και τα τραπεζοκαθίσματα, στα οποία επίσης 9 μήνες το χρόνο σ’ αυτή  την ευλογημένη πόλη, μπορείς να βγεις να κάνεις το τσιγάρο σου και να περάσεις πολύ ωραία.

Μην αγοράζετε ράτσες, πάρτε τα αδέσποτα να βοηθήσουμε την Αθήνα

Και εγώ και οι τρεις μου αδερφές υιοθετούμε αδέσποτα. Θεωρούμε ότι είναι πολύ σημαντικό να τα στειρώνουμε, να τα υιοθετούν οικογένειες που τ’ αγαπάνε. Μην αγοράζετε ράτσες, πάρτε τ’ αδέσποτα να βοηθήσουμε την Αθήνα πάνω απ’ όλα.  Υπάρχει η πολιτική του Δήμου και μπορεί να γίνεται καλύτερη, αλλά το πρόβλημα λύνεται όταν εμείς πρώτοι υιοθετήσουμε αυτά  τα αξιαγάπητα ζώα και όταν μάθουμε πώς να συμπεριφερόμαστε ως  ιδιοκτήτες αυτών των κατοικίδιων μέσα στις γειτονιές μας. Διότι πρέπει να μάθουμε και να φιλοξενούμε τα κατοικίδια στο σπίτι μας, είναι πολύ ωραίο. Τα παιδιά που μεγαλώνουν με κατοικίδια μεγαλώνουν με μια άλλη εμπειρία, αλλά είναι και πολύ σημαντικό να σεβόμαστε ότι στα πάρκα που πάνε τα σκυλιά μας είναι παιδιά, στα πεζοδρόμια περπατάνε άνθρωποι που δε χρωστάνε τίποτα να πατάνε τις ακαθαρσίες των σκυλιών μας. Να μαζεύουμε τις ακαθαρσίες και να τις πετάμε στο σκουπιδοτενεκέ όπως κάνουν στις πολιτισμένες πόλεις. Χρειάζεται ενημέρωση κι έχει έρθει η ώρα να κάνουμε αυτή την ενημέρωση και στην Αθήνα  ώστε να σεβόμαστε το δημόσιο χώρο και να τον σέβονται και τα κατοικίδιά μας.

Ανεξάρτητα από τις ιδεολογίες του καθενός στο 90% των θεμάτων μπορούμε να τα βρούμε

Πιστεύω ότι οποιοσδήποτε άνθρωπος εμπλέκεται σε μια πολιτική διαδικασία έχει τις ιδέες του, έχει τα πιστεύω του, έχει τις αξίες τις οποίες φέρνει στο τραπέζι. Αυτά δε μπορούμε να τ’ αρνηθούμε. Εγώ προέρχομαι από έναν συγκεκριμένο πολιτικό χώρο και τον τιμώ και θεωρώ ότι αυτός ο γενικότερος χώρος που λέμε, της Κεντροαριστεράς, είναι ο χώρος που μ’ εκπροσωπεί. Όταν πια όμως φτάνουμε στο Δήμο βλέπουμε ότι ο κόσμος ειδικά σε μεγάλες πόλεις όπως στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη,  ψηφίζει ακόμα με κριτήρια κομματικά. Ας αφήσουμε στο πλάι τα κομματικά κριτήρια, ας φέρουμε ο καθένας μας τις ιδεολογίες μας στο τραπέζι. Από την πείρα μου στην πολιτική, στο 90% των θεμάτων μπορούμε να τα βρούμε. Εμείς έχουμε ξεκινήσει μια προσπάθεια που τραβάει ανθρώπους και από δεξιά κι από αριστερά, ανθρώπους που νοιάζονται για την πόλη, ο καθένας φέρνει τις αξίες του κι αυτό είναι ευπρόσδεκτο. Θα διαφωνήσουμε, κι αυτό είναι ευπρόσδεκτο, αλλά εάν βάλουμε πρώτα την πόλη και μετά τα κόμματά μας, πιστεύω ότι θ’ αλλάξουμε την Αθήνα σε πολύ μεγάλο βαθμό. Υπάρχουν τρομερές ευκαιρίες να συνεργαστούμε και να δείξουμε ένα άλλο πνεύμα πολιτικής, ένα πνεύμα πολιτικής για το οποίο κάθε Αθηναίος θα νιώσει περήφανος που ζει σε μια πόλη που οι πολιτικοί συνεργάζονται. Βεβαίως  θα τσακωνόμαστε γι’ αυτά στα οποία μπορεί να διαφωνούμε αλλά κυρίως θα λύνουμε προβλήματα μαζί και θα προχωράμε μπροστά.

Μπορείτε να ακούσετε εδώ ολόκληρη τη συνέντευξη