Η δημιουργία της Εταιρίας Δημοσίων Συμμετοχών, όπως δρομολογείται από το υπό ψήφιση Νομοσχέδιο, συνιστά μία άνευ προηγουμένου απώλεια εθνικής κυριαρχίας. (…) Η δημιουργία μιας εταιρίας με ζωή 99 έτη, που δεν θα λογοδοτεί στο εθνικό Κοινοβούλιο, που θα ελέγχεται ουσιαστικά από ευρωπαϊκούς θεσμούς, και η οποία θα διαχειρίζεται τη συνολική περιουσία του ελληνικού Δημοσίου, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να γίνει αποδεκτή». Κυριάκος Μητσοτάκης, 20/5/2016».

Με τα λόγια του σημερινού Πρωθυπουργού, από το 2016, ξεκίνησε την ομιλία του στην Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής, στη συζήτηση του σχεδίου Νόμου του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, με τίτλο: «Αναδιάρθρωση της Ελληνικής Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας και των θυγατρικών της», ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, Παύλος Γερουλάνος και συνέχισε απευθυνόμενος στον παριστάμενο Υπουργό: «Βαριά λόγια κε Χατζηδάκη. Εμφατικά. Βαριές κουβέντες για τον κο Μητσοτάκη. Αλλά δεν είμαι σίγουρος τι τον ενοχλούσε; Η απώλεια Εθνικής κυριαρχίας ή ότι με την προοπτική να γίνει Πρωθυπουργός μια μέρα, θα έχανε τη δυνατότητα να βάζει τις δικές του διοικήσεις, τους δικούς του συμβούλους και να κάνει τις δικές του προσλήψεις; Βοηθήστε με, σας παρακαλώ».

Ο Παύλος Γερουλάνος, αφού περιέγραψε τη στάση που έχει κρατήσει το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής σχετικά με το Υπερταμείο, το οποίο όχι μόνο το καταψήφισε, αλλά το 2018 πρότεινε την ανάκτηση από την Ελληνική Δημοκρατία του ελέγχου της Δημόσιας Περιουσίας, ως προϋπόθεση για την αξιοποίησή της, υπενθύμισε τα τέσσερα ερωτήματα που είχε απευθύνει το Κίνημα, στα τέλη του 2019, προς την Κυβέρνηση της Ν.Δ., η οποία μετά τη νίκη της στις εθνικές εκλογές, είχε ξεχάσει τα περί εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας:

  1. Γιατί δεν επαναδιαπραγματεύεται η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας τους όρους αξιοποίησης της Δημόσιας Περιουσίας;
  1. Γιατί, αντί να ακολουθήσει αξιοκρατική και διάφανη διαδικασία ορισμού των Διοικήσεων στις Δημόσιες Επιχειρήσεις, με δημόσια, ανοιχτή προκήρυξη και αυστηρά κριτήρια αξιολόγησης, συνεχίζει την πρακτική του διορισμού των «δικών μας παιδιών»;
  1. Γιατί η Κυβέρνηση, αντί να σχεδιάσει την αξιοποίηση της ανεκμετάλλευτης περιουσίας του Δημοσίου, προχωρά μέσα από το Υπερταμείο στην εκποίηση των πλέον προσοδοφόρων και στρατηγικής σημασίας Δημοσίων Επιχειρήσεων, υπονομεύοντας τη μελλοντική τους συμβολή στην αξιοποίηση των φυσικών πόρων και των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας;
  1. Γιατί δεν αξιοποιεί η Κυβέρνηση τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, σε μια ουσιαστική συζήτηση των προτάσεων που έχει καταθέσει μεταξύ άλλων το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής, με στόχο να διαμορφωθεί μια ενιαία εθνική στρατηγική, για το πώς μέσα από την αξιοποίηση της Δημόσιας Περιουσίας θα διασφαλιστούν πόροι για την ανάπτυξη, ιδίως για δημόσιες επενδύσεις, κοινωνικές υποδομές και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας;

«Πέντε χρόνια μετά», συνέχισε ο Παύλος Γερουλάνος, «τα ερωτήματα παραμένουν ακριβώς ίδια. Γιατί; Ένα, διότι πέρασαν πέντε χρόνια κυβέρνησης ΝΔ. Πέντε χρόνια τι κάνατε; Και δύο, διότι μας είπατε ότι χάρη σε εσάς, βγήκαμε από τα μνημόνια και πήραμε επενδυτική βαθμίδα. Έτσι δεν είναι;  Αλήθεια λέγατε; Ή είναι λόγια του αέρα; Διότι αν λέγατε αλήθεια, τότε «ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα». Σήμερα, στα παραπάνω επίκαιρα και πολύ καίρια 4 ερωτήματα έρχονται να προστεθούν κι άλλα, χάρη σε αυτό το νομοσχέδιο – έπος του κου Χατζηδάκη. Γιατί, φαίνεται ότι την αξιολόγηση, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, την επιδιώκει για όλους τους άλλους, εκτός από την ίδια και τα δικά της παιδιά. Τα δικά της «χρυσά» παιδιά. Τα οποία όπως μας είπε ο εισηγητής της πλειοψηφίας τώρα θα είναι «επαγγελματίες ευέλικτοι και ταχύτατοι». Όμως αξιολόγηση των διοικήσεων πέντε ετών για το δημόσιο συμφέρον δεν μας φέρατε για να συγκρίνουμε αυτούς με τους επόμενους».

Και ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ απηύθυνε σωρεία ερωτημάτων (συνολικά 20) προς την Κυβέρνηση, για το σύνολο του Νομοσχεδίου και για την αξιολόγηση της κυβερνητικής πολιτικής διαχείρισης της δημόσιας περιουσίας:

  1. Τι ακριβώς έχει αποφέρει σε ταμειακή βάση το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, μετά από 12 χρόνια εκτέλεσης;
  1. Υπάρχει αξιόπιστη και ανεξάρτητη αποτίμηση της αξίας του χαρτοφυλακίου του Υπερταμείου;
  1. Τα περιουσιακά στοιχεία των εταιρειών, που κατά βάση ανήκουν σε δημόσιες ή εταιρείες γενικής Κυβέρνησης, είναι προς ιδιωτικοποίηση. Πώς επιστρέφεται αυτό το χρηματικό όφελος στο δημόσιο ή στο ευρύτερο δημόσιο, εκεί δηλαδή όπου προέκυψε η αξία της εταιρείας;
  1. Με αυτό το νομοσχέδιο, την χρηματική αξία των εταιρειών του Υπερταμείου την λαμβάνει η Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε. χωρίς να έχει δαπανήσει κεφάλαιο για την αγορά τους, αφού δεν προηγήθηκε κοστολόγηση και οικονομική αξιολόγηση των εταιρειών, όπως ακριβώς έγινε και στην περίπτωση της ΕΥΔΑΠ. Πώς μπορεί να εξυπηρετεί δημόσιο σκοπό η ΕΕΣΥΠ και ταυτόχρονα να μην έχει σχέση με το δημόσιο τομέα ή τον ευρύτερο δημόσιο τομέα;
  1. Ποια είναι η οικονομική κατάσταση στα ΕΛΤΑ, στα οποία ασκεί άμεση εποπτεία το Υπερταμείο; Τι έγινε με τα 280 εκατομμύρια που έλαβαν από το δημόσιο προϋπολογισμό μετά το 2019; Έπιασαν τόπο οι «άριστες» διοικήσεις;
  1. Εταιρεία Δημοσίων Ακινήτων. Μέχρι πρόσφατα οι διοικούντες του Υπερταμείου μιλούσαν για 72.000 ακίνητα στο χαρτοφυλάκιό της. Ρώτησα «είστε σίγουροι; Φέρτε τη λίστα». Και τι μου απάντησαν; «Λάθος, είναι 36.000». 5 χρόνια Κυβέρνηση και χρειάστηκε ερώτησή μας για να μάθουν πόσα τελικά ακίνητα είναι αξιοποιήσιμα. Τι έκαναν όλες αυτές οι διοικήσεις 5 χρόνια; Γιατί, αντί να κάνουν τη δουλειά τους δίνουν τώρα, με δημόσιο χρήμα, τη δουλειά τους σε εταιρείες συμβούλων;
  1. Γιατί η ΓΑΙΟΣΕ, από τις αρχές του 2023 και μέχρι προσφάτως, δεν είχε διευθύνοντα σύμβουλο; Ποιος φταίει; Γιατί η ΓΑΙΟΣΕ έχασε την πρόσβαση σε 130 εκατ. του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας; Οι εργαζόμενοι και οι συλλογικές συμβάσεις φταίνε ή οι διοικήσεις που εσείς βάλατε;
  1. Για τις Ελληνικές Αλυκές: Τι σόι επενδυτική στρατηγική είναι αυτή, που αγοράζει ακριβά και πουλάει φθηνά; Αξιολόγηση της απόφασης έχουμε; Όχι βέβαια. Αξιολόγηση για την κυβέρνηση, όπως λέμε στο management, σημαίνει «να γλύφεις πάνω και να φτύνεις κάτω».
  1. Το Εθνικό Επενδυτικό Ταμείο θα είναι -πρακτικά- θυγατρική του Υπερταμείου. Το τελευταίο, έως σήμερα, έχει να επιδείξει κάτι σημαντικό, αναφορικά με την ανάταξη των δημόσιων οργανισμών και επιχειρήσεων που έχει στο χαρτοφυλάκιό του; Κι αν δεν το έχει πράξει στο παρελθόν, με ποια αξιοπιστία θα το κάνει τώρα;
  1. Αν δεν κάνω λάθος, προβλέπονται 600 εκατ. ευρώ, ως αντιστάθμισμα για την επιστροφή των εταιρειών ύδατος στο δημόσιο. Για ποιον λόγο όμως δίνονται από το Δημόσιο (πρόκειται, ουσιαστικά, για ένα είδος «εξαγοράς»), όταν το ίδιο το Συμβούλιο της Επικρατείας έχει αποφασίσει την επιστροφή των μετοχών ΕΥΔΑΠ-ΕΥΑΘ πίσω στο Δημόσιο;
  1. Πώς εξηγείται αξιοκρατικά, να δημιουργείται μια επιτροπή από μέλη του Δ.Σ., που να υποβάλλει εισηγήσεις για σημαντικά ζητήματα όπως αυτά των προσλήψεων και των αμοιβών και τα ίδια μέλη της επιτροπής, ως μέλη του Δ.Σ. να έχουν την αρμοδιότητα έγκρισης αυτών των εισηγήσεων;
  1. Για τις αμοιβές, θα καθοριστεί από τώρα ποιο είναι το υψηλότερο όριο ή θα είναι στην διακριτική ευχέρεια κάποιον; Θα συνδέονται οι αμοιβές των Διευθυντών και Γενικών Διευθυντών με κάποιο νομικό πλαίσιο; Θα συνδέονται οι αμοιβές των Διευθυντών και Γενικών Διευθυντών με κάποιο νομικό πλαίσιο; Ή τουλάχιστον με κάποιους στόχους για να χρησιμοποιήσω τη δική σας γλώσσα KPIs;
  1. Για τις εργασιακές σχέσεις: Καταρχήν η προτεινόμενη διάταξη του άρθρου 30 που αφορά κυρίως τα ΕΛΤΑ έχει θέμα συνταγματικότητας και αντιστρατεύεται και τη λογική των συλλογικών συμβάσεων εργασίας που η ίδια η Κυβέρνηση υποτίθεται επιδιώκει. Από που προήλθε η αναγκαιότητα για αλλαγή των εσωτερικών κανονισμών λειτουργίας, των οργανογραμμάτων και των κανονισμών προσωπικού;
  1. Οι δαπάνες για συμβούλους και συμβουλές στο Υπερταμείο ήταν περίπου 5 εκατ. ευρώ το 2023. Πόσο θα φτάσουν για το 2024; Το 2025; Έχετε υπολογίσει;
  1. Γιατί η Ελλάδα θα πρέπει να διαθέσει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, για να φτιάξει μια νέα γραφειοκρατική δομή, το βαρύγδουπο Εθνικό Επενδυτικό Ταμείο, προκειμένου να χρηματοδοτήσει τομείς τεχνολογικής αιχμής, πράσινα και ψηφιακά έργα, που αφορούν κυρίως Αθηνοκεντρικές εταιρίες, ενώ η χώρα θα μπορούσε να εξυπηρετήσει τον ίδιο στόχο, μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης;

«Και μετά από όλα αυτά τα ερωτήματα», κατέληξε ο Παύλος Γερουλάνος, «φτάσαμε στο το εικοστό»:

  1. «Τι ένοιαζε τελικά τον κο Μητσοτάκη το 2016; Η Εθνική Κυριαρχία ή να έχει άνεση να βολεύει τα δικά του παιδιά σε διοικήσεις, συμβούλους και υπαλλήλους ΔΕΚΟ; Τι νοιάζει τον κο Μητσοτάκη σήμερα; Είναι ο ίδιος κος Μητσοτάκης; Είναι ίδιος, και πάντα τον ενδιέφερε η Εθνική Κυριαρχία και όχι οι προσλήψεις; Τότε πώς εξηγεί εκείνος, αυτό το σημερινό Νομοσχέδιο που νοιάζεται μόνο για το δεύτερο; Είναι ίδιος με το 2016 και πάντα τον ενδιέφεραν οι προσλήψεις; Τότε χρωστάει μία πολύ μεγάλη συγνώμη στον Ελληνικό Λαό, για τα παραμύθια που του έλεγε τότε. Αν όμως κάτι άλλαξε, και ενώ κάποτε ενδιαφερόταν για την Εθνική Κυριαρχία, τώρα ενδιαφέρεται μόνο για τις προσλήψεις, τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολύ πιο βαθιά. Διότι, αν τον άλλαξαν τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών και έχει παρατήσει το δημόσιο συμφέρον για το προσωπικό του, τότε δεν έχει την δυνατότητα πια να κρίνει και άρα, δεν έχει την δυνατότητα να κυβερνάει. Και ένας Πρωθυπουργός που έχει απωλέσει την δυνατότητα τού να κυβερνάει, πρέπει να φύγει χθες. Περιμένω με αγωνία τις απαντήσεις σας κε Υπουργέ».