«Αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι,

Όταν ξεκίνησε η συζήτηση για τα κόκκινα δάνεια, μίλησα στην Επιτροπή για την κυρία Ειρήνη. Ήθελα να βάλω ένα πρόσωπο στο πρόβλημα.

Διότι, συχνά συζητάμε σε αυτό το Κοινοβούλιο για ένα πρόβλημα, χωρίς να βλέπουμε τους ανθρώπους που υποφέρουν από το πρόβλημα.

Αν, όμως, φέρναμε ένα Νομοσχέδιο που έλυνε το πρόβλημα τής κυρίας Ειρήνης θα κάναμε τη δουλειά μας, ως εκπρόσωποι τής κοινωνίας; Προφανώς, όχι.

Διότι, η κυρία Ειρήνη γονατίζει, καθημερινά, από ένα πρόβλημα το οποίο αφορά δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μας.

Άρα, η δουλειά μας κρίνεται από το κατά πόσο μπορούμε να δώσουμε λύσεις, όχι σε έναν άνθρωπο αλλά σε χιλιάδες συνανθρώπους μας. Και, άρα, η ποιότητα ενός Νομοσχεδίου κρίνεται από το πόσο ανταποκρίνεται στα προβλήματα που προσπαθεί να λύσει.

Ανταποκρίνεται αυτό το Νομοσχέδιο στο πρόβλημα που πάει να λύσει;

Η απάντηση για εμάς είναι όχι. Το έχουμε ξεκαθαρίσει στις επιτροπές, αλλά θα εξηγήσω γιατί;

Το πρόβλημα των κόκκινων δανείων έχει δύο διαστάσεις:

Η μία είναι κοινωνική και η άλλη είναι οικονομική.

Είναι κανένας σε αυτό το Κοινοβούλιο που θεωρεί μία από αυτές, ασήμαντη;

1.000.000 κόκκινα δάνεια.

700.000 ακίνητα, αξίας 45 δισ. ευρώ, στα χέρια servicers και funds.

Αύξηση 140% στους πλειστηριασμούς από το ‘21 στο ’22.

11.000 αγροτεμάχια μπήκαν στην πλατφόρμα eauction σε έναν χρόνο.

60.000 οι πλειστηριασμοί που προβλέπεται να αναρτηθούν φέτος.

Σε αυτόν τον ρυθμό, το 2026 θα μπουν σε πλειστηριασμό 260.000 ακίνητα. Ξέρετε πόσα είναι όλα τα ακίνητα στη Θεσσαλία; 270.000. Δηλαδή, για να το κάνουμε ξεκάθαρο. Σε μια πενταετία θα εκποιήσουμε τη Θεσσαλία.

Όλοι μπορούμε να συμφωνήσουμε, άρα, ότι το κοινωνικό πρόβλημα των κόκκινων δανείων που αντιμετωπίζουμε, είναι υπαρξιακών διαστάσεων. Δε νομίζω να διαφωνείτε σε αυτό. Γνωρίζω όμως, ότι κάποιοι επιλέγουν να θεωρήσουν το κοινωνικό πρόβλημα, δευτερεύον. Πολιτικά τουλάχιστον. Προτάσσουν την οικονομία. Μας λένε: «Το κοινωνικό αυτό πρόβλημα είναι αναπόφευκτο, αν θέλουμε να δυναμώσουμε την οικονομία μας». Διαφωνώ μαζί τους, αλλά θα ακολουθήσω τη λογική τους για να τους δείξω ότι κάνουν λάθος.

Βοηθούμε την οικονομία, όταν εγκλωβίζουμε την κοινωνία σε κόκκινα δάνεια και πλειστηριασμούς;

Θα πάρω ένα παράδειγμα από μια χώρα που κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει ότι βάζει την κοινωνία πάνω από την οικονομία: τις Ηνωμένες Πολιτείες. Την οικονομία την οποία, οι θιασώτες τής ιδέας ότι η οικονομία οδηγεί την κοινωνία, θαυμάζουν.

Πρόσφατα στις Η.Π.Α., ο Πρόεδρός τους ξεκίνησε ένα πρόγραμμα αποπληρωμής φοιτητικών δανείων, με όρους.

Δεν το κάνει για την ψυχή τής μάνας του. Ούτε για λαϊκισμό.

Το κάνει, διότι έκανε έναν πολύ απλό υπολογισμό: Ένας άνθρωπος, που ξεκινάει την ζωή του σήμερα, έχει περισσότερα να προσφέρει στην οικονομία τής χώρας του από την αξία τού δανείου που έχει να πληρώσει. Πώς; Καταναλώνοντας, αποταμιεύοντας, επενδύοντας. Υπολόγισε δηλαδή, ότι το να κρατάς οικονομικά εγκλωβισμένο έναν νέο δυναμικό άνθρωπο, για μεγάλα χρονικά διαστήματα, είναι κακό για την οικονομία.

Μα, θα πείτε, στην Ελλάδα τα δάνεια τα έχουν «μεγάλοι, όχι νέοι».

Η Αλήθεια είναι ότι τα δάνεια των γονέων, οι εμπράγματες και μη εγγυήσεις τους, δεσμεύουν τα παιδιά τους.

Και άρα, τα στεγαστικά, επαγγελματικά και καταναλωτικά δάνεια τού παρελθόντος, κρατούν σε οικονομική αδράνεια την επόμενη γενιά. Την παραγωγική γενιά.

Ονομάζω αυτούς τούς δανειολήπτες: «Τα Παιδιά των Κόκκινων Δανείων». Μερικοί από τους οποίους δεν πήραν ποτέ δάνεια.

Με λίγα λόγια, οι οικονομικές αστοχίες τού παρελθόντος έχουν γίνει τροχοπέδη τής μελλοντικής μας ανάπτυξης.

Αν υπολογίσει κανείς ότι πλέον 9 στους 10 πλειστηριασμούς βγαίνουν άγονοι και 40% των ρυθμισμένων δανείων ξανακοκκινίζουν, τότε αντιλαμβάνεται κανείς ότι η πορεία που έχουμε πάρει, είναι αδιέξοδη. Με τεράστιες ψυχολογικές προεκτάσεις και για την κοινωνία και για την οικονομία.

Είτε, λοιπόν, δούμε τα κόκκινα δάνεια στην Ελλάδα ως κοινωνικό πρόβλημα είτε ως οικονομικό, είναι ένα πρόβλημα που έχει πάρει διαστάσεις εθνικού. Ευτυχώς, αντίθετα από άλλα εθνικά προβλήματα, το τι κάνουμε με αυτό το εθνικό πρόβλημα, είναι αποκλειστικά δική μας υπόθεση.

Και εδώ, χρειάζεται μια μεγάλη και αποτελεσματική μεταρρύθμιση που αφορά την κοινωνία, την οικονομία, τα προβλήματα και τις αντοχές τους.

Σίγουρα, πρέπει να κινηθούμε μέσα στα όρια που κινείται η αγορά, και στα όρια τού νόμου τής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα όρια αυτά, όμως, έχουν μία ευελιξία για πραγματικές μεταρρυθμίσεις που αφορούν και την κοινωνία και την οικονομία.

Αν τις αποφασίσει κανείς και τις εξηγήσει σωστά. Και άρα, είναι ειρωνικό να επικαλούμαστε είτε την αγορά είτε την Ένωση, για να αποφύγουμε κάτι καλό για την πατρίδα μας.

Είστε έτοιμος, κ. Χατζηδάκη, να κρίνουμε το Νομοσχέδιό σας, βάζοντας εκεί τον πήχη;

Είναι το Νομοσχέδιό σας, μεταρρύθμιση;

Ας ξεκινήσουμε με τα απλά: Οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις απαιτούν ένα πράγμα: αλλαγή νοοτροπίας. Αλλαγή τού τρόπου που βλέπουμε το πρόβλημα.

Είναι ώρα να αλλάξουμε νοοτροπία; Για εμάς, ναι.

Και η οικονομία είναι καλύτερα από εκεί που ήταν και η κερδοφορία των τραπεζών έχει εκτοξευθεί και έχουμε εγγυηθεί τα ρίσκα των funds, με μεγάλες θυσίες τού Έλληνα φορολογούμενου. Άρα ναι, είναι μια ευκαιρία να δούμε τα πράγματα αλλιώς.

Πώς αλλιώς;

Μέχρι σήμερα, προτεραιότητα όλων των Κυβερνήσεων, και των δικών μας, ήταν οι τράπεζες.

Γιατί; Διότι, κινδύνευαν και οι τράπεζες και οι καταθέσεις και άρα οι καταθέτες. Όχι όμως, από καμώματα των μικρών δανειοληπτών. Και εδώ θέλω, κ. Υπουργέ, να είμαστε ξεκάθαροι και να συμφωνήσουμε σε αυτό. Διότι, για τους μικρούς δανειολήπτες μιλούμε.

Αλλά, από τα καμώματα τα δικά τους, που έδωσαν δάνεια σε ανθρώπους (και κυρίως σε επιχειρηματίες) που δεν έπρεπε να πάρουν. Ανθρώπους που θησαύρισαν πτωχεύοντας τις εταιρείες τους. Δεν τα έδωσαν αυτά τα δάνεια μικροί δανειολήπτες, οι τράπεζες τα έδωσαν. Και, βεβαίως, του κράτους που πίεζε τις τράπεζες να επενδύσουν σε ομόλογα τού Ελληνικού δημοσίου, ενώ εκείνο ήξερε ότι πτώχευε.

Σας θυμίζει ποια εποχή είναι αυτή, κ. Υπουργέ;

Αλλαγή νοοτροπίας, λοιπόν, θα ήταν να κοιτάξουμε για μια φορά τα προβλήματα από την οπτική των δανειοληπτών που για εξωγενείς, κυρίως, λόγους δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα.

Μα, λέει η Κυβέρνηση, μεταξύ τους είναι «κακοπληρωτές», «μπαταχτσήδες», «πονηρούληδες» όπως τους λέει ο κ. Χατζηδάκης.

Θα τον πληρώσει αυτόν τον χαρακτηρισμό, ειδικά, όταν κοκκινίσουν τα δάνεια στη Θεσσαλία.

Ωραία. Πόσοι είναι αυτοί; Πόσοι είναι οι «πονηρούληδες»; Δεν μας δίνει αριθμό.

Μετά από τρεις απανωτές κρίσεις, δώδεκα χρόνια αναποδιές, πόσοι είναι αυτοί που μπορούν και δεν πληρώνουν; Ελάχιστοι. Σίγουρα όχι αρκετοί, για να αποφύγεις σημαντικές κινήσεις, σημαντικές μεταρρυθμίσεις που θα διευκολύνουν όλους εκείνους που -σήμερα- υποφέρουν, είτε πληρώνουν είτε δεν μπορούν.

Αφού ήρθε, λοιπόν, η ώρα να δούμε τα πράγματα αλλιώς, ας κρίνουμε το Νομοσχέδιο που έφερε ο κ. Χατζηδάκης με τον πήχη ψηλά.

Αποτελεί τη μεταρρύθμιση που έχει ανάγκη η χώρα; Όχι.

Διότι, το πρώτο κομμάτι τού Νομοσχεδίου αφορά σε μια Ευρωπαϊκή οδηγία που, προφανώς, εμείς θα ψηφίσουμε.

Αλλά όλο το κομμάτι τού κ. Χατζηδάκη διατηρεί την ίδια φιλοσοφία και τα ίδια εργαλεία στην αντιμετώπιση των κόκκινων δανείων που κληρονόμησε.

Άρα, σε μια εποχή που η χώρα και χρειάζεται και μπορεί να κάνει μεταρρυθμίσεις για τα κόκκινα δάνεια, ούτε η Κυβέρνηση δεν τολμά να ονομάσει αυτό το Νομοσχέδιο, μεταρρύθμιση. Διότι, κάνει μερεμέτια σε ένα σπίτι που, καθημερινά, γκρεμίζεται.

Και άρα, δεν έχουμε κανέναν λόγο να το ψηφίσουμε.

Θα δυσκολευόμασταν, ίσως, στην απόφασή μας, αν τουλάχιστον αυτό το Νομοσχέδιο έκανε αυτό που διαφημίζει η Κυβέρνηση. Δηλαδή, αν αύξανε τον ανταγωνισμό στις τράπεζες, τη διαφάνεια στις συναλλαγές ή την προστασία των ευάλωτων.

Το πρώτο, την αύξηση τού ανταγωνισμού, την κάνει στα χαρτιά, μέσω της ευρωπαϊκής οδηγίας που θα ψηφίσουμε.

Το δεύτερο, την αύξηση τής διαφάνειας δεν το κάνει. Ας είμαστε ξεκάθαροι σε αυτό. Το γεγονός ότι μια τράπεζα οφείλει να δώσει στον δανειολήπτη το κεφάλαιο, το σημερινό, το ισχύον επιτόκιο και τις προμήθειές της, είναι προφανές. Είναι σα να ονομάζεις μεταρρύθμιση την ανάδειξη της τιμής σε ένα προϊόν στο σούπερ μάρκετ.

Αυτό είναι για εσάς μεταρρύθμιση, αυτό διασφαλίζει τη διαφάνεια;

Αυτό που δεν κάνει, όμως, είναι να υποχρεώσει κάθε τράπεζα και servicer να έχουν αρχείο με το ιστορικό τού δανείου στην διάθεση τού δανειολήπτη, ώστε να μπορεί να το διαπραγματευτεί.

Και άρα, κάνει μισές δουλειές. Σας καταθέσαμε τροπολογία γι’ αυτό.

Αυξάνει την προστασία των ευάλωτων; Εμείς δεν βλέπουμε κάτι τέτοιο. Διότι εδώ, το μεγάλο πρόβλημα είναι πώς προσδιορίζεται ο ευάλωτος. Και πώς έφτασε να είναι ευάλωτος.

Λαμβάνει υπόψη, για παράδειγμα, κοινωνικά κριτήρια που συμπληρώνουν την εικόνα τού ευάλωτου; Όχι.

Λαμβάνει υπόψη την ιστορική διαχείριση από τις τράπεζες που, συχνά, συνέβαλαν στο να γίνει κάποιος ευάλωτος;  Όχι.

Δεν λαμβάνει υπόψη, ούτε καν ότι άλλαξαν ριζικά οι οικονομικές συνθήκες από τότε που προσδιορίσαμε τον ευάλωτο.

Καλά να μην πιάνει τον πήχη τής μεταρρύθμισης που βάζουμε εμείς, αλλά να διατυμπανίζει ότι λύνει ένα πρόβλημα, όταν στην πραγματικότητα το σπρώχνει παρακάτω; Aυτό προσβάλλει τους ανθρώπους που έχουν το πρόβλημα. Και άρα, εμείς δεν θα συμβάλλουμε σε αυτό.

Ποιον πήχη πιάνει το Νομοσχέδιο;

Τον πήχη του κ. Χατζηδάκη.

Και ποιος είναι αυτός; «Με κάνει αυτό το Νομοσχέδιο, καλύτερο Υπουργό από τον προηγούμενο Υπουργό;»

Αυτό δεν μας ρωτάει ξανά και ξανά;

Για λόγους «τακτ», φαντάζομαι, δεν αναφέρει τον κ. Σταϊκούρα. Αλλά αυτό δεν εννοεί, όταν μας λέει -ξανά και ξανά- το επιχείρημα ότι το Νομοσχέδιό του κάνει την κατάσταση καλύτερη από την προηγούμενη;

Και ποιος δημιούργησε την προηγούμενη κατάσταση; Ο κ. Σταϊκούρας. Και με τον Πτωχευτικό Κώδικα και με τον Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης και με τον «ΗΡΑΚΛΗ».

Ε, συγγνώμη κιόλας, κ. Υπουργέ, που προτιμούμε να κρίνουμε το Νομοσχέδιο, με γνώμονα την κοινωνία και τις ανάγκες της, από τις δικές σας ανησυχίες!

Πώς εκφράζει τις ανησυχίες του, ο κ. Χατζηδάκης;

Γλαφυρά.

Και τι δεν ακούσαμε τον τελευταίο καιρό! Και μικρόψυχους μάς είπε. Και κομματικά τυφλωμένους. Και ότι πάμε να καταστρέψουμε τράπεζες και καταθέτες. Όλα τα ακούσαμε.

Και ακούω πολλούς που θέλουν να αρχίσω και εγώ να υπερβάλλω. «Πρέπει», μου λένε, ο κ. Χατζηδάκης «να τα ακούσει».

Για πείτε μου, όμως, αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι:

Πότε έγινε το Ελληνικό Κοινοβούλιο, αρένα;

Πότε έγινε πιο σημαντικό να ανταλλάσσουμε χαρακτηρισμούς από το να παλεύουμε, για να λύσουμε μαζί το πρόβλημα των πολιτών;

Πότε αποφασίσαμε ότι ο καλύτερος τρόπος να υπηρετούμε την Ελληνίδα και τον Έλληνα είναι να βγάζουμε ο ένας τα μάτια τού άλλου;

Εμείς, δεν θα ακολουθήσουμε εκεί, τον κ. Χατζηδάκη.

Ούτε στην αγωνία του, αν μοιάζει καλύτερος από τον Σταϊκούρα, ούτε στην άγονη συζήτηση που προσπαθεί να σύρει το Κοινοβούλιο.

Γιατί;

Πρώτον, δεν αξίζει ούτε στους πολίτες που, σήμερα, υποφέρουν από τα κόκκινα δάνεια, ούτε σε εμάς.

Δεύτερον, διότι το δικό μας μήνυμα δεν χρειάζεται κραυγές, για να περάσει.

Εμείς, δεν έχουμε ανάγκη ο κ. Χατζηδάκης, «να τα ακούσει».

Έχουμε ανάγκη να ΜΑΣ ακούσει. Για το καλό των Ελληνίδων και των Ελλήνων. Διότι, η δουλειά τού Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος, σε ό,τι αφορά τα κόκκινα δάνεια, μιλάει μόνη της.

Μαζί με τις τέσσερεις τροπολογίες που καταθέσαμε χθες, έχουμε φέρει 14 προτάσεις, ανακούφισης και απεγκλωβισμού των δανειοληπτών, που μαζί αποτελούν μεταρρύθμιση με γνώμονα τον πολίτη. 14 κ. Υπουργέ.

Μεταρρύθμιση που μπορεί να βοηθήσει και την κοινωνία και την οικονομία. Για να δώσουμε στους δανειολήπτες, το μόνο που ζητούν.

Στα λόγια τής κας Ειρήνης: «μια ανάσα»

Τι λένε οι προτάσεις που σας καταθέσαμε;

1. Βιώσιμη ρύθμιση οφειλών σε 120 δόσεις

2. Επικαιροποίηση τού Νόμου τής Κυβέρνησης Παπανδρέου τού 2010, τον γνωστό «Νόμο Κατσέλη» που βοηθάει τους ευάλωτους να προστατεύσουν την πρώτη τους κατοικία.

3. Τα funds να εφαρμόζουν τα standards και τα εργαλεία που απαιτεί ο Κώδικας Δεοντολογίας τής Τράπεζας τής Ελλάδας.

 4. Δικαίωμα προαίρεσης τού δανειολήπτη στην αγορά τού δανείου, πριν αυτό μεταβιβαστεί ή πωληθεί στη δευτερογενή αγορά.

5. Μεγαλύτερη διαφάνεια στο ιστορικό των δανείων, ώστε οι δανειολήπτες να έχουν την ευκαιρία να αμυνθούν απέναντι στα πιστωτικά ιδρύματα που τους κρύβουν την αλήθεια.

Ο κ. Χατζηδάκης δεσμεύτηκε να δει την πρόταση αυτήν.

6. Επιστροφή των δικαιωμάτων των εγγυητών που οι τράπεζες υποχρέωσαν να αποποιηθούν.

Μεγάλη δικαιοσύνη αυτό.

7. Υποχρεωτική συμμετοχή των πιστωτών στη διαδικασία του εξωδικαστικού μηχανισμού, καθώς και τη δυνατότητα προσφυγής τού δανειολήπτη στην ανεξάρτητη Επιτροπή Διευθέτησης Οφειλών.

8. Επέκταση τής προστασίας του δανειολήπτη και σε δάνεια που μεταβιβάζονται μέσω τιτλοποιήσεων. Όπως ξέρετε, τα περισσότερα δάνεια έχουν μεταβιβαστεί μέσω τιτλοποιήσεων και ό,τι λέτε σήμερα δεν αφορά τα τιτλοποιημένα δάνεια.

Ο κ. Χατζηδάκης δεσμεύτηκε να φέρει δική του τροπολογία, αλλά θα σας καταθέσουμε τη δική μας.

9. Προστασία τής παραγωγικής αγροτικής γης από τους πλειστηριασμούς για ανθρώπους που δεν μπορούν να ενταχθούν στην αγορά εργασίας.

10. Διακανονισμός για εκείνους τούς δανειολήπτες που δανείστηκαν σε Ελβετικό Φράγκο.

11. Για τους συνεπείς οφειλέτες στην εφορία -για τους οποίους δεν μιλάει κανείς- προτείνουμε να προβλεφθεί μια γενναία μείωση τής προκαταβολής φόρου (μέτρο χωρίς δημοσιονομική επίπτωση).

Και παράλληλα:

12. Επιδότηση τής αύξησης του επιτοκίου. Έχετε δει πώς έχουν ανοίξει τα spare των τραπεζών. Ρωτήσαμε την Τράπεζα τής Ελλάδος και το επιβεβαίωσε, οι τράπεζες κερδοσκοπούν αυτήν την ώρα. Αν καταφέρετε να φορολογήσετε αυτά τα υπερκέρδη, δώστε τα στους ανθρώπους που τα πληρώνουν αυτήν τη στιγμή και υποφέρουν.

13. Τον συμψηφισμό των οφειλών στο Δημόσιο και τον ΕΦΚΑ.

14.Και τη ρύθμιση των δανείων των παλιννοστούντων, όπως έγινε και με τα δάνεια του ΟΕΚ.

Για όλα τα παραπάνω, καταθέτω στα πρακτικά της Βουλής, το συνολικό πλέγμα των προτάσεων τού ΠΑΣΟΚ, όπως παρουσιάστηκαν από τον αρχηγό τού ΠΑΣΟΚ, τον κ Ανδρουλάκη.

Κ. Υπουργέ, σας κούρασα, ε;

Είναι που, ο κ. Χατζηδάκης είπε ότι δεν έχουμε προτάσεις.

Όχι, κ. Χατζηδάκη. Ποτέ, κανένα κόμμα στην αντιπολίτευση, δεν έχει συμπεριφερθεί, τόσο υπεύθυνα και τόσο δημιουργικά, όσο το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα στο ζήτημα τού ιδιωτικού χρέους!

Αντί να το πολεμάτε, εκμεταλλευτείτε το!

Γιατί;

Τι κοινό έχουν αυτές οι προτάσεις και τροπολογίες;

Αφορούν ανθρώπους. Όχι τράπεζες.

Αφορούν μικροοφειλέτες. Όχι επιχειρηματίες που θησαύρισαν, πτωχεύοντας την εταιρεία τους.

Αφορούν ανθρώπους που παλεύουν -κάποιοι επιτυχώς, κάποιοι λιγότερο- που θέλουν να πληρώσουν και ελπίζουν ότι κάποιος, κάπου, κάποτε θα σκύψει στο πρόβλημά τους.

Θα τους προσφέρει «μια ανάσα».

Και εμείς, αυτό προσπαθούμε να κάνουμε.

Μήπως προσπαθεί να κάνει αυτό και ο κ. Χατζηδάκης; 

Αλλαγή νοοτροπίας, δεν είπαμε πριν λίγο ότι χρειάζονται οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις;

Προχθές, είχα την ευκαιρία να μιλήσω στην Επιτροπή με φορείς που αφορά το θέμα. Τρεις από τους φορείς μάς είπαν ότι συμμετείχαν στην νομοπαρασκευαστική διαδικασία: Η Τράπεζα τής Ελλάδας, ο εκπρόσωπος τής Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών και οι Servicers. Ρώτησα, αν συμμετείχαν και φορείς των δανειοληπτών στη διαδικασία και η απάντηση, ήταν όχι.

Ε, τι συζητάμε, κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι;

Μέχρι την Τρίτη πιστεύαμε ότι αυτός ο νόμος αφορά μόνο τις τράπεζες. Την Τρίτη μάθαμε ότι τον έγραψαν οι τράπεζες.

Τι αλλαγή νοοτροπίας συζητάμε;

Τι άλλο να πούμε, ως διαφορετική φιλοσοφία;

Πάρτε το χαμπάρι, κ. Χατζηδάκη. Εσείς θέλετε δυνατές τράπεζες για να σώσετε δανειολήπτες.

Εμείς θέλουμε δυνατούς δανειολήπτες, για να σώσουμε τις τράπεζες.

Και δεν μπορείτε να σώσετε τις τράπεζες, όταν κοιτάτε το πρόβλημα μόνο από τη δική τους τη μεριά και όχι από τη μεριά των ανθρώπων που υποφέρουν.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Θα κλείσω με μια ευχάριστη είδηση, που νομίζω ότι αφορά όλους μας.

Από τη Δευτέρα που έκανα την ομιλία μου, η Eurobank πήρε τηλέφωνο την κα Ειρήνη. Το τμήμα παραπόνων τής τράπεζας, στο οποίο είχε υποβάλει αίτηση με τον δικηγόρο της τρεις φορές, απάντησε ότι τελικά θα στείλει τα χρήματα που δεν έβρισκε στην εισπρακτική εταιρεία. Και έτσι, η κα Ειρήνη δεν θα ταλαιπωρείται πια. Τουλάχιστον, πια, για τα χρήματα τα οποία εκείνη είχε πληρώσει και τώρα, χρειαζόταν να πληρώνει δικηγόρους για να τις τα αναγνωρίσουν. Είναι εξαιρετικά σημαντικό και μπράβο τους.

Όμως, δεν είναι αυτός τρόπος να λύνονται τα θέματα.

Δεν κάνουμε τη δουλειά μας, όταν λύνουμε μόνο το θέμα τής κας Ειρήνης.

Τα θέματα των δανειοληπτών, πρέπει να λύνονται από ένα πλαίσιο το οποίο στηρίζει και τις τράπεζες και τους δανειολήπτες. Από μία μεταρρύθμιση που θα στηρίζει και την κοινωνία και την οικονομία.

Και εμείς, αυτό το πλαίσιο σάς καταθέσαμε.

Λοιπόν, κ. Χατζηδάκη, φτάνει πια με το «δε γίνεται». Μια χαρά φαίνεται ότι γίνεται.

Και γι’ αυτό σας λέμε: ή ηγηθείτε της μεταρρύθμισης που ζητάει ο τόπος, ή ακολουθείστε εμάς και τη δική μας πρόταση, ή βγείτε από την μέση.

Είμαι σίγουρος ότι γι’ αυτό, θα επιληφθεί ο ελληνικός λαός στις επόμενες εκλογές.

Σας ευχαριστώ πολύ».

Παρακάτω θα δείτε ολόκληρη την ομιλία μου:

Αλλάξτε τις ρυθμίσεις των cookies για να δείτε το video