Για την Ακαδημία Πλάτωνος

Πρωτολογία στην επίκαιρη ερώτηση της Βουλευτού της Νέας Δημοκρατίας κ. Φωτεινής Πιπιλή προς τον Υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού, σχετικά με το αρχαιολογικό άλσος της Ακαδημίας Πλάτωνος

 

Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, παρ’ ότι ο χαρακτηρισμός «συνοικία της Καλκούτας» θα χαρακτήριζε μάλλον τα έργα και τις ημέρες της προηγούμενης κυβέρνησης, θα αντισταθώ στον πειρασμό να συμφωνήσω με το χαρακτηρισμό.

Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι η Ακαδημία του Πλάτωνος είναι μία υποβαθμισμένη περιοχή. Αλλά το χειρότερο δεν είναι απλώς ότι είναι υποβαθμισμένη περιοχή, το χειρότερο είναι ότι θα μπορούσε να είναι μία πανέμορφη γειτονιά της Αθήνας, μία γειτονιά η οποία ανήκει στους κατοίκους και την οποία χαίρονται οι κάτοικοί της. Είναι μία γειτονιά που θυμίζει το Γκάζι ή τα Αναφιώτικα πριν από πολλά χρόνια, τα οποία μέσα από ένα συγκεκριμένο σχέδιο, μέσα από μία, θα έλεγα, μεγάλη προσπάθεια αναβαθμίστηκαν, τόσο για τη ζωή της πόλης γενικότερα αλλά κυρίως για τους κατοίκους και τις γύρω γειτονιές.

Τι συμβαίνει για να υποβαθμιστεί μία γειτονιά, για να φθάσει να βρίσκεται στην κατάσταση που βρίσκεται; Το πρώτο, το οποίο το αντιμετωπίζουμε στην Ακαδημία Πλάτωνος, είναι η έλλειψη κανόνων και μάλιστα περισσότερο από την έλλειψη κανόνων, η έλλειψη τήρησης κανόνων, δηλαδή τι επιτρέπεται και τι δεν επιτρέπεται. Θα σας θυμίσω ότι γειτονιές οι οποίες αναβαθμίστηκαν πολύ επιτυχώς μέχρι το 2004 ξαναγέμισαν ναρκωτικά, παράνομους μετανάστες και παράνομη πορνεία και έχουν υποβαθμιστεί, ενώ είχαν φθάσει σε ένα αρκετά καλό σημείο πριν από μερικά χρόνια.

Το δεύτερο είναι ότι όταν δεν υπάρχουν πόροι για να ενισχυθούν και να αναβαθμιστούν αυτές οι γειτονιές. Και εδώ πρέπει να σας θυμίσω ότι στο Υπουργείο Πολιτισμού βρήκαμε μία κατάσταση χωρίς χρήματα από το ΕΣΠΑ, για πρόγραμμα πολιτισμού.

Ο τελευταίος λόγος που υποβαθμίζεται μία περιοχή είναι όταν δεν υπάρχει σχεδιασμός, όταν δεν υπάρχει ένα σχέδιο αναβάθμισής της.

Είναι, λοιπόν, πολύ καλό που φέρνετε αυτό το θέμα στη Βουλή και είναι πολύ καλό που το συζητάμε, διότι, παρ’ ότι η Αθήνα είναι μία αρκετά μελετημένη πόλη, η συζήτηση για την Αθήνα, για το τι Αθήνα θέλουμε, τι πόλη θέλουμε ή τι άλλες πόλεις ανά την Ελλάδα θέλουμε, είναι μία συζήτηση η οποία πρέπει συνέχεια να επικαιροποιείται.

Αυτό το οποίο είναι το ζητούμενο σε αυτήν τη συζήτηση είναι πως μπορούμε να αναβαθμίσουμε τη ζωή του πολίτη παντού, με κάθε τι, με κάθε επένδυση που κάνουμε. Αυτό ήταν το ζητούμενο το 1998 όταν ξεκίνησε η ενοποίηση αρχαιολογικών χώρων και τότε με την πρωτοβουλία του Υπουργείου Πολιτισμού και του ΥΠΕΧΩΔΕ έγινε αυτό το μεγάλο πρόγραμμα αναβάθμισης της περιοχής. Αποτέλεσμα αυτών είναι -μεταξύ άλλων βεβαίως- και ο μεγαλύτερος πεζόδρομος της Ευρώπης που είναι του Φιλοπάππου και της Ερμού.

Η Ακαδημία Πλάτωνος είναι μέρος ενός τέτοιου σχεδίου. Ως αρχαιολογικός χώρος οριοθετήθηκε το 1965 και ακόμα και σήμερα γίνονται απαλλοτριώσεις ακινήτων. Το 2000 περίπου επεκτάθηκαν τα όριά του και αυτήν τη στιγμή εκκρεμούν περίπου δύο-τρία εκατομμύρια ευρώ για απαλλοτριώσεις, για να συμπληρωθεί ο αριθμός των περίπου εκατόν πενήντα ακινήτων που απαλλοτριώθηκαν για να προχωρήσει η περιοχή. Είναι μία περιοχή που αναβαθμίσθηκε όλα αυτά τα χρόνια, σχεδιάστηκαν αλλαγές στο κυκλοφοριακό της και μέσα σε όλα τα προγράμματα, τα οποία έχουν σχεδιαστεί για την Ακαδημία Πλάτωνος, είναι και το Μουσείο της Πόλης των Αθηνών. Είναι ένα, νομίζω, φιλόδοξο και πολύ όμορφο σχέδιο, ένα μουσείο το οποίο όντας εκεί θα αναβαθμίσει την περιοχή. Είναι ένα μουσείο το οποίο περιγράφει τη ζωή των πολιτών της Αθήνας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Τα τελευταία πέντε χρόνια δεν έγινε τίποτα για όλα αυτά, για το Μουσείο της Πόλης των Αθηνών, αλλά τον Απρίλιο του 2009 ο τότε Υπουργός και νυν Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, υπέγραψε μια υπουργική απόφαση με την οποία εγκρίθηκε το τελικό κτηριολογικό πρόγραμμα του μουσείου. Δίνουμε συνέχεια σε αυτήν την προσπάθεια και μέσα στις επόμενες ημέρες θα είμαι έτοιμος να ανακοινώσω την εξασφάλιση των χρημάτων, για να ολοκληρωθεί και η μουσειολογική μελέτη, που είναι απαραίτητη για να προχωρήσει το σχέδιο.

Δευτερολογία στην επίκαιρη ερώτηση της Βουλευτού της Νέας Δημοκρατίας κ. Φωτεινής Πιπιλή προς τον Υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού, σχετικά με το αρχαιολογικό άλσος της Ακαδημίας Πλάτωνος

 

Κύριε Πρόεδρε, κυρία συνάδελφε, αν μη τι άλλο χαίρομαι τις μεταξύ μας συζητήσεις, γιατί πηγάζουν από ένα πραγματικό ενδιαφέρον για την πόλη και για το πώς μπορεί αυτή η πόλη να αναβαθμιστεί και όχι από οποιοδήποτε άλλο κίνητρο.

Αυτό νομίζω ότι οδηγεί στο να φτάνουμε πολύ συχνά σε κοινά συμπεράσματα, άσχετα αν οδηγούμαστε καμμιά φορά εκεί από άλλους δρόμους.

Και το βιομηχανικό κτήριο θα κοιτάξω και τη διαθήκη του Αριστοφρόνος. Είναι και οι δύο ενδιαφέρουσες προτάσεις και σας διαβεβαιώ ότι θα τις κοιτάξουμε στο Υπουργείο αμέσως.

Για το οικόπεδο το οποίο λέτε, γνωρίζω την υπόθεση. Εκκρεμεί ακόμα στο ΚΑΣ. Έχετε δίκιο. Δεν είναι πάντα συνεπής η στάση την οποία κρατάμε απέναντι σε ακίνητα ανά την Ελλάδα και αυτό είναι κάτι το οποίο πρέπει να δούμε. Δηλαδή, να υπάρχουν κριτήρια με τα οποία ένα ακίνητο μπαίνει σε απαλλοτρίωση ή όχι.

Εν πάση περιπτώσει, το θέμα εκκρεμεί ακόμα και θα το κοιτάξουμε άμεσα.

Την παιδική χαρά την είδα. Είναι μία ελαφριά κατασκευή η οποία μπορεί να μετακινηθεί εύκολα. Νομίζω ότι όντως καλοπροαίρετα είναι εκεί.

Τώρα, όλα αυτά τα οποία συζητάμε και όλη αυτή η κουβέντα, η οποία γίνεται εδώ, ουσιαστικά οδηγεί στο πώς θέλουμε να αναβαθμίσουμε την πόλη μας.

Εδώ θα ήθελα να αναφερθώ σε τρία σημεία, τα οποία νομίζω ότι έχουν σημασία.

Όταν ξεκίνησε η ενοποίηση αρχαιολογικών χώρων, ακόμα και το ίδιο το όνομα να δείτε, «ενοποίηση αρχαιολογικών χώρων», έμοιαζε σαν να κάνουμε μία μεγάλη κουβέντα για το πώς θα τιμήσουμε τα μνημεία των αρχαίων προγόνων μας. Θα πρέπει σιγά-σιγά να εξελίξουμε τη συζήτησή μας. Δεν είναι αυτή η πρώτη προτεραιότητα. Η πρώτη προτεραιότητα είναι να αναβαθμίσουμε τη ζωή των πολιτών σήμερα. Να κάνουμε, δηλαδή, τους αρχαιολογικούς χώρους μέρος της ζωής. Ακόμα και ο όρος, δηλαδή, «ενοποίηση αρχαιολογικών χώρων» πρέπει να εξελιχθεί σε, ας πούμε, «ενοποίηση ζωτικών χώρων» ή κάτι τέτοιο, ακριβώς για να συμβολίσουμε ότι αυτό που κάνουμε δεν το κάνουμε για κάποιον ο οποίος έζησε παλαιότερα αλλά για το σημερινό πολίτη.

Το ίδιο θα ήθελα να πω και για την περίοδο του 2004. Είχαμε δώσει πολύ μεγάλη έμφαση ότι αυτά τα έργα έπρεπε να γίνουν για τους τουρίστες. Από αυτά που έχουμε δει, από αυτά που έχουμε μελετήσει για το χώρο του τουρισμού, η Αθήνα για να γίνει προορισμός, δεν χρειάζεται μόνο να φτιάξουμε τα ωραία μνημεία, τα οποία έχουμε και να τα αναδείξουμε. Πρέπει ο ίδιος ο πολίτης να αγαπήσει την πόλη του, να ζει καλύτερα μέσα στην πόλη του.

Αυτό το οποίο βλέπουμε είναι ότι οι τουριστικοί προορισμοί είναι οι πόλεις στις οποίες οι κάτοικοι είναι οι ίδιοι ευτυχείς για την πόλη που ζούνε, οι κάτοικοι είναι οι ίδιοι που αγκαλιάζουν την πόλη τους.

Αυτό, λοιπόν, πρέπει να γίνει η πρώτη μας στρατηγική προτεραιότητα, έτσι ώστε να καταλήξει και η Αθήνα μια μέρα να είναι τουριστικός προορισμός.

Το τελευταίο είναι αυτό το οποίο έχουμε ξανασυζητήσει εδώ. Η Ακαδημία Πλάτωνος είναι ένα πάρα πολύ καλό παράδειγμα πως με λίγα χρήματα μπορεί κανείς να αναβαθμίσει πολύ μία περιοχή. Όταν επικεντρώσουμε τη στρατηγική μας προσοχή στις περιοχές της Αθήνας που είναι υποβαθμισμένες, με λίγα χρήματα μπορούμε να κάνουμε πολύ μεγάλη διαφορά. Γι’ αυτό η Ακαδημία Πλάτωνος θα είναι μία από τις προτεραιότητές μας στο Υπουργείο.

Ευχαριστώ πολύ.