«Δεν θυμάμαι, άλλη φορά, το πολιτικό σύστημα να έχει υπηρετήσει μια ιδέα με τόσο πάθος και συνέπεια, όσο το τέλος τού ελεύθερου επαγγελματία και τής μικρής επιχείρησης» τόνισε κατά την ομιλία του στην Ολομέλεια της Βουλής, κατά τη συζήτηση για το φορολογικό Νομοσχέδιο, ο Βουλευτής Α’ Αθήνας με το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, Παύλος Γερουλάνος, και συνέχισε: «Διότι, την εποχή που αναπτύχθηκε η ιδέα ότι η μικρή επιχείρηση πρέπει να πεθάνει επειδή δεν είναι ανταγωνιστική, αναπτύχθηκε και η πολύ ενδιαφέρουσα επιχειρηματολογία ότι «πρέπει να πεθάνει και διότι φοροδιαφεύγει».

Τα δύο αυτά επιχειρήματα, τής φοροδιαφυγής και τής μη ανταγωνιστικότητας, τριάντα χρόνια μετά, πήραν απτή πολιτική σάρκα και οστά στο σχέδιο Πισσαρίδη.

Και έτσι, ο στόχος για το κλείσιμο των επιχειρήσεων αυτών, έγινε επίσημη πολιτική της Κυβέρνησης.

Οι πρόεδροι τής ΓΣΕΒΕΕ, τού ΕΕΑ, τού Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και άλλων φορέων που εκπροσωπούν μικρές και ατομικές επιχειρήσεις, περιέγραψαν προχθές την ίδια πολιτική στην πράξη».

Αναφερόμενος στους λόγους για τους οποίους το Νομοσχέδιο οδηγεί τις μικρές επιχειρήσεις στο κλείσιμο, ο Παύλος Γερουλάνος, είπε διερωτώμενος: «Πώς οδηγεί μικρές επιχειρήσεις να κλείσουν; Φορολογεί το επάγγελμα και όχι το εισόδημα, και φορολογεί το εισόδημα που φαντάζεται ότι υπάρχει, αλλά δεν ξέρει αν υπάρχει, ενώ δεν φορολογεί πλούτο που γνωρίζει ότι υπάρχει».

Απευθυνόμενος στην Κυβέρνηση, ο Υπεύθυνος ΚτΕ Οικονομίας τού κόμματος ανέφερε: «Ευθύνη τής Κυβέρνησης είναι να μαζεύει φόρους. Πουθενά στον κόσμο δεν επαφίεται η συλλογή των φόρων στην καλή διάθεση τού φορολογούμενου να αποχωριστεί τα χρήματα που έβγαλε με τη δουλειά του. Αν κάποιος εδώ χάνει καθημερινά τη μάχη, είναι το κράτος» καλώντας την να προβεί σε ελέγχους για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής: «Εσείς δεν περηφανεύεστε ότι η μεγάλη σας μεταρρύθμιση είναι η ψηφιοποίηση; Κάντε διασταύρωση στοιχείων και θα δείτε αμέσως ποιος βγάζει λιγότερα από τους υπαλλήλους του»  και συνέχισε: «Έτσι δουλεύει ένα κράτος που… δουλεύει. Και που σέβεται τη σχέση του και με τον πολίτη και με τους φόρους».

Στη συνέχεια, ο κ. Γερουλάνος, εξήγησε ότι μία μικρή και μονοπρόσωπη εταιρεία «όχι μόνο μπορεί να είναι ανταγωνιστική, αλλά μπορεί να διαπρέψει» φέρνοντας το παράδειγμα του ξεναγού, που πλέον, με τις νέες τεχνολογίες έχει όλα τα μέσα για να μπορέσει να απευθυνθεί σε παγκόσμιο επίπεδο και διερωτήθηκε γιατί η Κυβέρνηση έχει αγωνία να τους εισάγει σε ένα «μεγάλο σχήμα». «Εσείς δεν είσαστε που πιστεύετε ότι ένας άνθρωπος έχει δικαίωμα να ορίζει το ωράριό του, πόσο θα δουλεύει, τι εισόδημα θέλει και μπορεί να βγάζει; Από τη μια, δίνετε τη δυνατότητα στις μεγάλες επιχειρήσεις να υπογράφουν προσωπικές συμβάσεις ευέλικτου ωραρίου και από την άλλη θέλετε να μαντρώσετε όλους αυτούς που θέλουν και μπορούν να το έχουν φυσιολογικά».

Ο Βουλευτής Α’ Αθήνας, τόνισε, πως το Νομοσχέδιο: «Για μια ακόμα φορά, αυτό το Νομοσχέδιο ζητάει να αλλάξουμε εμείς, επειδή εσείς αποτύχατε να αλλάξετε το κράτος» και κάλεσε την Κυβέρνηση να αλλάξει νοοτροπία στον τρόπο με τον οποία βλέπει να πράγματα.

«Πάρτε το λοιπόν αλλιώς: Βεβαιωθείτε ότι τηρούνται οι κανόνες. Βεβαιωθείτε ότι πληρώνονται οι φόροι και ότι ο κόσμος βρίσκει το δίκιο του απέναντι στο κράτος. Βεβαιωθείτε ότι τα «μεγάλα σχήματα» δεν θα γίνουν μονοπωλιακά, διότι αυτό κάνει κακό και στην κοινωνία και στην οικονομία.

Αυτή είναι η δουλειά σας. Και από εκεί και πέρα βοηθήστε τους να διαπρέψουν.

Όχι διότι είναι μεγάλες ή μικρές. Όχι διότι στα μάτια σας έχουν ή δεν έχουν προοπτική. Αλλά επειδή είναι ελληνικές και τις θέλουμε ελληνικές. Αυτή είναι εδώ η δουλειά μας και εσείς συμπεριφέρεστε σαν να το έχετε ξεχάσει».

Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη την ομιλία του Παύλου Γερουλάνου:

«Αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι,

Δεν θυμάμαι, άλλη φορά, το πολιτικό σύστημα να έχει υπηρετήσει μια ιδέα με τόσο πάθος και συνέπεια, όσο το τέλος τού ελεύθερου επαγγελματία και τής μικρής επιχείρησης.

Η ιστορία και τα επιχειρήματα έχουν ενδιαφέρον. Θα πω την ιστορία, για να αποδημήσω τα επιχειρήματα.

Πριν τριάντα χρόνια περίπου, άρχισε να αναπτύσσεται, πολιτικά και ενσυνείδητα, η ιδέα ότι η πολύ μικρή ελληνική επιχείρηση και οι μονοπρόσωπες επιχειρήσεις υπηρεσιών, βλέπε υδραυλικός, ηλεκτρολόγος, γιατρός, δικηγόρος, ξεναγός, δεν θα μπορούσαν να ανταγωνιστούν ποτέ τις μεγάλες ξένες εταιρίες στις οποίες είχε ανοίξει τις πόρτες της η Ελλάδα. Η παγκοσμιοποίηση θα τις υποχρέωνε να συγχωνευτούν ή να κλείσουν.

Άλλες Κυβερνήσεις έδωσαν κίνητρα, άλλες τις πολέμησαν ρητορικά, και άλλες τις κυνήγησαν με Νομοσχέδια που έκαναν την επιβίωσή τους δυσκολότερη. Συνήθως φορολογικά. Διότι, την εποχή που αναπτύχθηκε η ιδέα ότι η μικρή επιχείρηση πρέπει να πεθάνει διότι δεν είναι ανταγωνιστική, αναπτύχθηκε και η πολύ ενδιαφέρουσα επιχειρηματολογία ότι «πρέπει να πεθάνει και διότι φοροδιαφεύγει».

Τα δύο αυτά επιχειρήματα, τής φοροδιαφυγής και τής μη ανταγωνιστικότητας, τριάντα χρόνια μετά, πήραν απτή πολιτική σάρκα και οστά στο σχέδιο Πισσαρίδη.

Και έτσι, ο στόχος για το κλείσιμο των επιχειρήσεων αυτών, έγινε επίσημη πολιτική της Κυβέρνησης.

Οι πρόεδροι της ΓΣΕΒΕΕ, του ΕΕΑ, του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και άλλων φορέων που εκπροσωπούν μικρές και ατομικές επιχειρήσεις, περιέγραψαν προχθές την ίδια πολιτική στην πράξη.

Αυτό, μας φέρνει και στο φορολογικό Νομοσχέδιο που συζητούμε σήμερα.

Την κριτική μας ανέπτυξαν ο πρόεδρός μας Νίκος Ανδρουλάκης, και ο εισηγητής μας Πάρις Κουκουλόπουλος.

Το έκανα και εγώ, σε προηγούμενη ομιλία μου.

Πώς οδηγεί μικρές επιχειρήσεις να κλείσουν; Φορολογεί το επάγγελμα και όχι το εισόδημα, και φορολογεί το εισόδημα που φαντάζεται ότι υπάρχει, αλλά δεν ξέρει αν υπάρχει, ενώ δεν φορολογεί πλούτο που γνωρίζει ότι υπάρχει.

Αντί να κάνω το ίδιο, θα ήθελα να μιλήσω για τους λόγους που η επιχειρηματολογία τής Κυβέρνησης κατά αυτών των μικρομεσαίων επιχειρήσεων είναι και εκτός τόπου και χρόνου και αντίθετη με καθετί ελληνικό.

Τον ίδιο τον χαρακτήρα μας ως Έλληνες.

Ας ξεκινήσω από τα απλά επιχειρήματα τής Κυβέρνησης:

Φοροδιαφεύγουν οι μικρές και μονοπρόσωπες επιχειρήσεις;

Πολλές ναι.

Είναι λόγος να τις κλείσεις;

Όχι.

Γιατί; Ευθύνη της Κυβέρνησης είναι να μαζεύει φόρους. Πουθενά στον κόσμο δεν επαφίεται η συλλογή των φόρων στην καλή διάθεση του φορολογούμενου να αποχωριστεί τα χρήματα που έβγαλε με την δουλειά του. Αν κάποιος εδώ χάνει καθημερινά την μάχη, είναι το κράτος.

Θέλετε κυρίες και κύριοι τής Νέας Δημοκρατίας, να κλείσουμε το κράτος που απέτυχε να μαζέψει φόρους; Όχι.

Τότε γιατί υποστηρίζετε ότι πρέπει να κλείσουν οι επιχειρήσεις που δεν πλήρωσαν; Εσείς δεν περηφανεύεστε ότι η μεγάλη σας μεταρρύθμιση είναι η ψηφιοποίηση; Κάντε διασταύρωση στοιχείων και θα δείτε αμέσως ποιος βγάζει λιγότερα από τους υπαλλήλους του.

Που μας το φέρατε και ως τρανταχτό παράδειγμα φοροδιαφυγής! Έτσι δουλεύει ένα κράτος που… δουλεύει. Και που σέβεται την σχέση του και με τον πολίτη και με τους φόρους.

2ος λόγος:

Δεν είναι όλες οι μικρές και μονοπρόσωπες επιχειρήσεις μη ανταγωνιστικές. Δεν είναι όλες οι μεγάλες ανταγωνιστικές.

Από την εποχή του κ. Πισσαρίδη, πόσο μάλλον από την εποχή που και εμείς συμμεριζόμασταν τέτοιες ιδέες, έχουν αλλάξει μερικά πράγματα στην Ελλάδα και στον κόσμο ριζικά.

Πρωτίστως, η τεχνολογία. Μια μικρή και μονοπρόσωπη εταιρία, όχι μόνο μπορεί να είναι ανταγωνιστική, αλλά μπορεί να διαπρέψει. Δεν θα σας πάω σε μικρές επιχειρήσεις νέων τεχνολογιών, όπως είναι το gaming.

Σαν επιχείρημα, θα έκλεβα εκκλησία. Αλλά θα μιλούσα για μια οικονομική δραστηριότητα που ακόμα απασχολεί λίγους.

Θα σας πάω στον τουρισμό. Θα σας πάω σε ένα «μονοπρόσωπο» ξεναγό.

Ξέρετε πόσο πιο εύκολο είναι να βρει πελατεία πλέον από κάθε γωνιά τού κόσμου;

Μια ιστοσελίδα υπόθεση. Και πόσο πιο άμεσα κρίνει και συγκρίνει η αγορά; Γιατί έχετε αγωνία να βάλετε αυτόν τον επιχειρηματία, τη μονοπρόσωπη επιχείρηση μέσα σε σε ένα μεγάλο σχήμα;

Αλήθεια, δεν σας καταλαβαίνω. Εσείς δεν είσαστε που πιστεύετε ότι ένας άνθρωπος έχει δικαίωμα να ορίζει το ωράριό του, πόσο θα δουλεύει, τι εισόδημα θέλει και μπορεί να βγάζει;

Από τη μια, δίνετε την δυνατότητα στις μεγάλες επιχειρήσεις να υπογράφουν προσωπικές συμβάσεις ευέλικτου ωραρίου και από την άλλη θέλετε να μαντρώσετε όλους αυτούς που θέλουν και μπορούν να το έχουν φυσιολογικά.

Δεν βλέπετε την παράνοια;

Σαν τους ξεναγούς, υπάρχουν χιλιάδες επαγγέλματα. Άλλαξε η φύση τους, άλλαξε και ο τρόπος που ανταγωνίζονται.

Είναι ώρα να αλλάξετε και εσείς νοοτροπία.

Δεύτερο επιχείρημα:

Δεν είναι όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις ανταγωνιστικές. Φαγώθηκαν, σειρά Κυβερνήσεων να διαλύσουν τη μικρή, οικογενειακή εταιρία στην υδατοκαλλιέργεια. Να γίνουν μεγάλα σχήματα. Ο κλάδος συγχωνεύτηκε σε 4-5 ανταγωνιστές που θα απογείωναν την Ελληνική ιχθυοκαλλιέργεια. Πώς πήγε αυτό; Όχι καλά. Πτώχευσαν όλοι.

Δεν ήξεραν οι επιχειρηματίες ότι δεν μπορείς να διαχειριστείς ένα μικρό ιχθυοτροφείο στην Δήλο από ένα μεγάλο σχήμα στην Αθήνα; Μια χαρά το ήξεραν. Αλλά, τα κίνητρα που έδινε το κράτος και το χρηματιστήριο για εξαγορές και συγχωνεύσεις αποδείχθηκαν πιο δελεαστικά.

Κυρίες και κύριοι τής Νέας Δημοκρατίας, εσείς δεν λέτε ότι η αγορά πρέπει να λειτουργήσει μόνη της; Αυτό δεν πιστεύετε; Δεν καταλαβαίνετε ότι αυτός ή αυτή που νομοθετεί για κάτι που δεν πιστεύει, συνήθως το κάνει λάθος; Η μανία σας να γίνουν αυτές οι εταιρίες κάτι που δεν έπρεπε να είναι, κόστισε ακριβά και στις εταιρίες και στον κλάδο που κάποτε μεσουρανούσε και σήμερα ακολουθεί τους Τούρκους.

Η απάντησή σας και του ΣΥΡΙΖΑ; Να γίνουν μια εταιρία.

Για να δούμε πώς θα πάει αυτό. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που οι μικρές και μονοπρόσωπες εταιρίες δεν θα πεθάνουν ποτέ και οι νέες τεχνολογίες το έχουν αυτό εξασφαλίσει.

Αν μη τι άλλο, σε λίγο μέχρι και τα ταξί θα έχουν έδρα την Κύπρο. Αλλά, στην Ελλάδα, δεν είναι αυτός ο μόνος λόγος.

Υπάρχει και άλλος.

Θα παραφράσω τον Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος: Διότι, ως Έλληνες, αυτοί είμαστε.

Πρώτον, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, θέλουμε να είμαστε αφεντικά του εαυτού μας. Και δεύτερον, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, δεν εμπιστευόμαστε κανέναν θεσμό περισσότερο από την οικογένεια.

Είναι η μόνη πολιτική οντότητα, αν θέλετε να το βάλουμε με όρους πολιτικούς, που νιώθουμε άνετα.

Έχουμε λόγους για αυτό; Πολλούς. Νομοσχέδια σαν το σημερινό προσθέτουν και άλλους.

Είναι μόνο οικογενειακή η εμμονή; Όχι.

Ακόμα και οι τράπεζες, αφού αποχωρήσουν τα μέλη μιας οικογένειας από το πηδάλιο μιας επιχείρησης,

θέλουν να κρατούν επαφή κυρίως με τους μετόχους και λιγότερο με τους μάνατζερς.

Ένας λόγος, είναι οι εγγυήσεις τους. Δεύτερος, αυτούς ξέρουν, αυτούς εμπιστεύονται.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι τής Νέας Δημοκρατίας, πάρτε το χαμπάρι.

Σε μια κοινωνία που οι προσωπικές σχέσεις έχουν μεγαλύτερη φερεγγυότητα από τις θεσμικές, θα επιλέγω τον υδραυλικό που ξέρω και όχι αυτόν που θα μου στείλει η πολυεθνική.

Για μια ακόμα φορά, αυτό το Νομοσχέδιο ζητάει να αλλάξουμε εμείς, επειδή εσείς αποτύχατε να αλλάξετε το κράτος.

Από την αφετηρία του λοιπόν, αυτό το Νομοσχέδιο δεν αποτελεί μεταρρύθμιση που έχει ανάγκη και μπορεί να στηρίξει ο τόπος.

Τώρα, ένα τελευταίο επιχείρημα γιατί δεν πρέπει να φοβόσαστε την προοπτική της μικρής και μονοπρόσωπης εταιρίας.

Τιτάνας, Αργυρομεταλλευμάτων και Βαρυτίνης, Μοτορόιλ, Λάμδα, 3Ε, Aldemar, όλα τα μεγάλα media για να σας αναφέρω και κάποιες που ίσως γνωρίζετε. Όλες οικογενειακές επιχειρήσεις. Όλες ξεκίνησαν με το όραμα, ενός ανθρώπου, μιας οικογένειας.

Τις έκανε μεγάλες κάποιο σχέδιο Πισσαρίδη; Όχι.

Έγιναν μεγάλες, διότι ανταποκρίθηκαν στην αγορά και οι εμπνευστές τους ήταν πιο έξυπνοι από τον ανταγωνισμό. Σήμερα, τους σέβονται και συνεργάζονται μαζί τους διεθνείς κολοσσοί, σεβόμενοι τον Ελληνικό χαρακτήρα τους.

Πάρτε το λοιπόν αλλιώς:

Βεβαιωθείτε ότι τηρούνται οι κανόνες. Βεβαιωθείτε ότι πληρώνονται οι φόροι και ότι ο κόσμος βρίσκει το δίκιο του απέναντι στο κράτος. Βεβαιωθείτε ότι τα μεγάλα σχήματα δεν θα γίνουν μονοπωλιακά, διότι αυτό κάνει κακό

και στην κοινωνία και στην οικονομία.

Αυτή είναι η δουλειά σας. Και από εκεί και πέρα βοηθήστε τους να διαπρέψουν.

Όχι διότι είναι μεγάλες ή μικρές. Όχι διότι στα μάτια σας έχουν ή δεν έχουν προοπτική.

Αλλά επειδή είναι Ελληνικές και τις θέλουμε Ελληνικές.

Αυτή είναι εδώ η δουλειά μας και εσείς συμπεριφέρεστε σαν να το έχετε ξεχάσει».