Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Βρισκόμαστε σε πόλεμο. Γνωρίζετε, ότι δε μου αρέσει να υπερβάλω. Γι’ αυτό, σας παρακαλώ, ακούστε με. Ο πόλεμος αυτός δεν είναι ακόμα συμβατικός. Δεν έχει ακόμα ακουμπήσει τα σύνορα της χώρας μας. Αλλά, όλοι οι συμβατικοί πόλεμοι, ξεκίνησαν μη συμβατικά. Είτε φτάσουμε εκεί, είτε όχι, το κόστος για την κοινωνία μας θα είναι αδιανόητο. Ή τώρα θα ξυπνήσουμε, ή γρήγορα θα χάσουμε.

Οι δασμοί, οι κυβερνο-επιθέσεις, οι ιδιωτικές και δημόσιες χρηματοδοτήσεις ακραίων πολιτικών φωνών, δεν είναι αιτίες πολέμου. Είναι συμπτώματα. Ενός πολέμου που έχει ξεκινήσει. Αιτία είναι και πάλι, η οικονομία.

Από τη μια μεριά έχουμε τον καπιταλισμό με κανόνες. Κανόνες για τις εργασιακές σχέσεις, για το περιβάλλον, για την προστασία του καταναλωτή, κατά των μονοπωλίων, και κατά των κρατικών ενισχύσεων συγκεκριμένων επιχειρήσεων και επιχειρηματιών.

Από την άλλη, έχουμε τον καπιταλισμό χωρίς κανόνες. Ένα οικονομικό σύστημα που βασίζεται σε ολιγάρχες και κρατικά μονοπώλια. Που δε δίνει δεκάρα για το περιβάλλον ή την προστασία του καταναλωτή. Που δε δίνει δεκάρα για εργασιακά δικαιώματα. Και σήμερα, αυτοί κερδίζουν. Το είπε εκπρόσωπος μεγάλων Ελλήνων επιχειρηματιών: «Κάποτε πουλούσα στην Αίγυπτο. Σήμερα η Κίνα αγοράζει την Αίγυπτο. Και με πετάει έξω.

Μην έχετε αυταπάτες. Εμείς, ο λεγόμενος δυτικός κόσμος, φτιάξαμε και τα δύο μέτωπα. Οι δικές μας επιχειρήσεις έχτισαν τον καπιταλισμό χωρίς κανόνες, αναζητώντας εύκολες αγορές και εύκολα κέρδη. Μέχρι που ξύπνησαν αυτοί τους οποίους εκμεταλλευόντουσαν: Κίνα, Ρωσία, Τουρκία, Σαουδική Αραβία, Ινδονησία, Κορέα. Γελούσε η Δύση, όταν η Ρωσία έμοιαζε ένας τεράστιος οίκος ανοχής. Γελούσε, όταν στη Σαουδική Αραβία το καθεστώς και ας σκότωνε τους αντιπάλους του. Κανένας δε μιλούσε.  Κανένας δεν ήθελε κανόνες. Σήμερα, της έχει κοπεί το γέλιο.

Σήμερα, οι περισσότερες από αυτές τις χώρες ή βρίσκονται σε εμπόλεμες καταστάσεις, ή ετοιμάζονται για πόλεμο. Οι περισσότεροι στη γειτονιά μας. Δίπλα μας έχει ανοίξει ένα ρήγμα: Ρωσία, Ουκρανία, Τουρκία, Συρία, Ισραήλ, Παλαιστίνη, Σαουδική Αραβία, Υεμένη. Πόσο πιστεύετε ότι θα πάρει, μέχρι τα δικά μας σύνορα να μπουν στο ραντάρ του εχθρού; Θυμίζω ότι ο πιο πιθανός εχθρός, έχει ήδη καταπατήσει σύνορο της Ενωμένης Ευρώπης στην Κύπρο. Και η Ευρώπη τον κάλεσε, να κάτσει στο τραπέζι της δικής της άμυνας. Με τι όρους;

 Ο πόλεμος δεν ξεκίνησε τώρα. Και δεν ξεκίνησε από έξω. Θυμόσαστε τις φωνές που έλεγαν: «Πρέπει να κάνετε πίσω στις εργασιακές σχέσεις». «Πρέπει να μεγαλώσετε για να γίνετε ανταγωνιστικοί». «Κλείστε τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις». «Αφήστε ανέλεγκτες τις αγορές». Θα σας κάνει καλό! Ήταν φωνές στο εσωτερικό μας. Κάποιες με Νόμπελ Οικονομικών.

Για όποιον ξέρει στοιχειώδη οικονομικά, αυτές οι πολιτικές οδηγούν στο «ή αλλάξτε ή πληρώστε.» Ή θα γίνετε σαν και εκείνους ή θα χαθείτε. Για την ώρα, και αλλάζουμε προς το χειρότερο και πληρώνουμε. Και γινόμαστε σαν και αυτούς και χανόμαστε. Και κάνουμε εκπτώσεις σε εργασιακά δικαιώματα. Και πληρώνουμε το κόστος της ακρίβειας. Και κλείνουμε τα εργοστάσια που παράγουν ενέργεια. Και πουλάμε τον λιγνίτη στις γειτονικές χώρες, που μολύνουν τον ίδιο αέρα που και εμείς αναπνέουμε. Και χάνουμε τα ανταγωνιστικά μας πλεονεκτήματα, και αγοράζουμε προϊόντα που παράγονται από μονοπώλια. Ούτε τα Ελληνικά αγροτικά προϊόντα δεν προστατεύουμε από παραγωγούς στη γειτονιά μας. Ούτε καν τα προστατεύουμε από παράνομες Ελληνοποιήσεις.

Η αλήθεια είναι, ότι μόνοι μας βγάλαμε τα ματάκια μας. Επιμένοντας σε οικονομικά συστήματα, όταν αυτά είχαν παρέλθει. Όταν μας οδηγούσαν, μεταξύ άλλων, ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Πισσαρίδης στα σημερινά αδιέξοδα, το έκαναν διότι ήταν προσκολλημένοι σε ένα οικονομικό μοντέλο που σεβόταν μόνο η Ευρώπη και η Αμερική. Πλην όμως, δεν καταλάβαιναν ότι οι δικές μας επιχειρήσεις ήδη έπαιζαν μπάλα στην ανηφόρα. Και αντί να ισιώσουν το γήπεδο, μας έλεγαν να παίζουμε πιο γρήγορα.

Μέχρι που γονατίσαμε. Βρήκαμε στρατηγούς για την οικονομία που μας έλεγαν να πολεμάμε με σφεντόνες, όταν οι άλλοι είχαν περίστροφα. Και ο μεγαλύτερός μας σύμμαχος, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, μόλις άλλαξε στρατόπεδο. Η απορία στα μάτια του κ. Μητσοτάκη είναι ακόμα έκδηλη. «Μα γιατί μας βάζουν δασμούς στη φέτα; Η Αμερική δεν παράγει φέτα». Βλέπει να μας πυροβολούν, και αυτός κρατάει ακόμα σφεντόνα.

Πού ζει; Που ζείτε; Δεν έχετε καταλάβει ότι, σήμερα, θα έπρεπε να ετοιμάζεστε και να θωρακίζεστε για ένα νέο κύμα δραστικών ανατιμήσεων στα πάντα; Και για την αισχροκέρδεια που τις συνοδεύει; Τίποτα δεν μάθατε; Δηλαδή τι ζητάτε; Να χρηματοδοτήσει ο Έλληνας καταναλωτής την ανταγωνιστικότητα των Ελληνικών επιχειρήσεων; Με τι λεφτά; 880 Ευρώ τον μήνα; Δεν βγαίνει, δεν το βλέπετε;

Ακόμα και όταν μιλούσα για «κοινωνικούς δασμούς», δηλαδή φόρους στα προϊόντα όσων δεν παράγουν με τους ίδιους όρους με εμάς, ακόμα και στο ΠΑΣΟΚ με κοιτούσαν με απορία. Τότε που είχαμε ακόμα το πάνω χέρι της δικής μας απεριόριστης κατανάλωσης. Σήμερα, συζητάμε για δασμούς που θα καταστρέψουν την παγκόσμια οικονομία, όπως την ξέραμε.

Μιλούσα για τη σημασία τού να χτίσουμε μια «Πατριωτική Οικονομία». Μιλούσα και μιλούσαμε για οικονομία που επενδύει στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της πατρίδας μας. Που απελευθερώνει παραγωγικές δυνάμεις, αντί να τις κρατάει σε ομηρία. Και που χρησιμοποιεί μαζί πέντε εργαλεία για να αλλάξουμε, επιτέλους, το παραγωγικό μας μοντέλο: Πλουτοπαραγωγικές πηγές. Δημόσια περιουσία. Χρήματα από το εξωτερικό. Το φορολογικό μας σύστημα. Το τραπεζικό μας σύστημα. Μαζί, για να χτίσουμε μια ανθεκτική οικονομία.

Η Κυβέρνηση επέμενε… Να αγνοεί πλουτοπαραγωγικές πηγές που μένουν αναξιοποίητες. Να ξεπουλάει ή να αδρανοποιεί δημόσια περιουσία. Σε ένα ταμείο που δεν ξέρει τι έχει. Να διοχετεύει τα χρήματα από το εξωτερικό σε λίγους. Να φορολογεί το επάγγελμα και όχι το πραγματικό εισόδημα. Και να υπερασπίζεται ένα τραπεζικό σύστημα βαθιά άρρωστο.

Και έτσι: Να κρατάει σε ομηρία τις παραγωγικές δυνάμεις της πατρίδας μας. Εγκλωβισμένες σε κόκκινα δάνεια. Εγκλωβισμένες σε χαμηλή παραγωγικότητα, όταν η Ευρώπη μάς πετούσε λεφτά για να αλλάξουμε παραγωγικό μοντέλο με επενδύσεις στην καινοτομία και τις περιφερειακές οικονομίες. Εγκλωβισμένες σε οφειλές προς το δημόσιο. Το είπε και ο εισηγητής μας: «Υιοθετήστε επιτέλους τις προτάσεις του ΠΑΣΟΚ»

Είχα πει πριν ενάμιση χρόνο, όταν πάλι συζητάγαμε για τα κόκκινα δάνεια, ότι δεν ήταν λύση το νομοσχέδιο της Κυβέρνησης. Ότι σε λίγους μήνες πάλι τα ίδια θα συζητάμε. Το ΠΑΣΟΚ έφερε προτάσεις. Για το ιδιωτικό χρέος. Για τα κόκκινα δάνεια. Και τι δεν μας είπατε. Μας είπατε λαϊκιστές. Είπατε ότι δε θέλουμε επενδύσεις. Είπατε ότι θέλουμε να διώξουμε επενδυτές. Σας είπαμε ότι οι δυνατοί δανειολήπτες, θα χτίσουνε δυνατές τράπεζες. Μας απαντήσατε ότι οι δυνατές τράπεζες, θα χτίσουνε δυνατούς δανειολήπτες. Και σήμερα, φέρνετε ένα Νομοσχέδιο, με κάποιες από τις θέσεις για τις οποίες μας είπατε λαϊκιστές. Λίγα και αργά.

Ο κόσμος είναι σε απόγνωση. Απεργεί διότι βλέπει να δίνετε λεφτά στους λίγους, και ψίχουλα στους πολλούς. Να δίνετε λεφτά ανάλογα με το βάρος του Υπουργού, και όχι τις ανάγκες της κοινωνίας. Και βλέπει να αρνείστε πεισματικά να εμπιστευτείτε κοινωνικούς εταίρους και συλλογικές συμβάσεις. Δεν έχετε καμία αίσθηση δικαιοσύνης στην οικονομική πολιτική. Δεν πάει έτσι.

Πότε θα καταλάβετε, επιτέλους, ότι μπορεί να είμαστε απέναντί σας πολιτικά, αλλά αυτό δεν μας βάζει απέναντι στα συμφέροντα της Πατρίδας;

Πότε θα καταλάβετε, επιτέλους, ότι μπορεί να μην έχουμε όλες τις λύσεις, αλλά σίγουρα δεν τις έχετε μόνο εσείς;

Και πότε θα καταλάβετε, επιτέλους, ότι απαξιώνοντας τις δυνάμεις που θέλουν και μπορούν να βοηθήσουν την Πατρίδα, δεν πυροβολείτε μόνο τα δικά σας πόδια, αλλά δίνετε τροφή σε εκείνες τις δυνάμεις που θέλουν την Πατρίδα μας να υποτάσσεται σε άλλους;

Η πραγματικότητα είναι ότι, σήμερα, βρισκόμαστε πάνω σε ένα εμπόλεμο ρήγμα, όπου αλλάζουν τα σύνορα και εμείς ακόμα πανηγυρίζουμε για αγορές οπλικών συστημάτων. Όταν, πριν φτάσουμε εκεί, θα έπρεπε να έχουμε αλλάξει το παραγωγικό μοντέλο της χώρας, το κοινωνικό κράτος, και το διοικητικό μας μοντέλο.

Αλλά εσείς, ακόμα παίρνετε αποφάσεις μέσα σε ένα κλειστό και βαθύτατα αναχρονιστικό Μαξίμου, που έχει χάσει τόσο το παιχνίδι, όσο και την επαφή του, με την Ελληνική πραγματικότητα.

Και σήμερα, μας φέρνετε ένα Νομοσχέδιο που κάνει μερεμέτια, την ώρα που πρέπει να αλλάξουμε ριζικά αυτά που πραγματεύεται. Και πολλά, πολλά ακόμα. Θα το ψηφίσουμε. Αλλά δε φτάνει. Αν θέλουμε να θωρακίσουμε και την Ελληνική κοινωνία, και την Ελληνική οικονομία, τώρα είναι ώρα να δούμε τα πράγματα ριζικά αλλιώς.

Τώρα είναι η ώρα για μια πραγματική Αναγέννηση. Στον τρόπο που παίρνουμε αποφάσεις. Στον τρόπο που εμπνέουμε ασφάλεια στην Ελληνική κοινωνία. Στον τρόπο που παράγουμε.

Τώρα είναι η ώρα να διαλύσουμε το δήθεν «επιτελικό» κράτος, και να χτίσουμε μια δυνατή δημοκρατία.

Με συμμετοχή του πολίτη στις τοπικές κοινωνίες και οικονομίες. Ώστε να νιώσουμε όλοι ότι συν-διαμορφώνουμε το κοινό μας μέλλον. Με σύγχρονες συλλογικότητες, που συμμετέχουν στην ανάπτυξη με λογοδοσία.

Τώρα είναι η ώρα να χτίσουμε μια πραγματικά Πατριωτική Οικονομία. Απελευθερώνοντας δυνάμεις, για να διευρύνουμε την παραγωγική μας βάση. Επενδύοντας στην καινοτομία και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα τοπικών οικονομιών. Εγώ το λέω μόνο; Όχι, και ο κύριος Στουρνάρας. Ανοίγοντας δυναμικά αγορές για ελληνικά προϊόντα στο εξωτερικό, και ελληνικές υπηρεσίες στο εσωτερικό.

Τώρα είναι η ώρα για ένα κοινωνικό κράτος, που θα σταματήσει να συμπεριφέρεται ως ελεημοσύνη στους αδύναμους, και θα αρχίσει να εμπνέει σε όλη την κοινωνία το αίσθημα ασφάλειας, που είναι θεμέλιο μιας πραγματικά απελευθερωμένης κοινωνίας, από τον φόβο και την ανασφάλεια. Μόνο έτσι θα αντιμετωπίσουμε με σθένος τις ταχύτητες αλλαγές που γίνονται γύρω μας. Και στην κοινωνία. Και στην οικονομία.

Τώρα είναι η ώρα για μια πραγματική Αναγέννηση, που θα δυναμώσει την κοινωνία μας, και που θα απελευθερώσει τις παραγωγικές μας δυνάμεις, ώστε να μπορέσουμε να σταθούμε στις δικές μας δυνάμεις. Στα δικά μας πόδια. Απαραίτητη προϋπόθεση επιβίωσης στον σημερινό κόσμο. Μόνο με γερά δικά σου θεμέλια χτίζεις ισχυρές συμμαχίες.

Τώρα είναι η ώρα για ένα άλλο όραμα για την χώρα. Ένα όραμα που ξεκινάει από την παραδοχή ότι μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας, αν σταματήσουμε να κωφεύουμε όπως κάνει η Κυβέρνηση στις προτάσεις μας, αν σταματήσουμε να κρυβόμαστε και να συγκαλύπτουμε όπως κάνει η Κυβέρνηση στα Τέμπη, ώστε να διορθώσουμε τις παθογένειες που μας οδήγησαν εδώ, και αν σταματήσουμε να περιορίζουμε τις δυνάμεις που μπορούν να προσφέρουν πραγματικές λύσεις, όπως κάνει σήμερα η Κυβέρνηση με ένα βαθύτατα αναχρονιστικό οικονομικό μοντέλο.

Μίλησα χθες για Κυβερνητικό «δελφινάριο» με τον ΕΟΔΑΣΑΑΜ και το πόρισμά του. Να ξέρετε κύριοι και κυρίες της Κυβέρνησης, ότι η ασέβεια απέναντι σε θεσμούς, στις διαδικασίες, ακόμα και στο ίδιο το Σύνταγμα, γυρίζει πάντα μπούμερανγκ σε αυτούς που τη διαπράττουν. Και εσείς, θα πιείτε όλο το πικρό ποτήρι της ασέβειας, που δείξατε προς τους θεσμούς. Διότι και εδώ, βάζετε τον Έλληνα απέναντι στον άλλον.

 

Οι καιροί έχουν αλλάξει. Είμαστε σε πόλεμο. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Τώρα χρειαζόμαστε μια Κυβέρνηση, που θα θωρακίσει την Ελληνίδα και τον Έλληνα, ουσιαστικά, και θα μας δώσει τα όπλα να πολεμήσουμε σε όλα τα μέτωπα, ο ένας δίπλα στον άλλον, όχι ο ένας απέναντι στον άλλον. Μια τέτοια Κυβέρνηση μπορεί να σχηματίσει μόνο το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα. Όσο πιο γρήγορα τόσο το καλύτερο για την Πατρίδα.

Σας ευχαριστώ.