Ποια είναι κατά τη γνώμη σας τα σοβαρότερα προβλήματα του δήμου Αθηναίων και ποιες λύσεις προτείνετε για την αντιμετώπισή τους;
Πρώτο μας μέλημα είναι να χτίσουμε μια νέα σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ του δήμου και όσων ζούμε κι εργαζόμαστε σε αυτήν την πόλη. Για να το πετύχουμε αυτό, πρέπει να μετατρέψουμε τον δήμο της Αθήνας από απρόσωπη γραφειοκρατία που μας κοντράρει συνέχεια σε πολιτικό χώρο που μας φέρνει μαζί για να συναποφασίσουμε το μέλλον της πόλης μας και να διασφαλίσουμε ότι δεν θα αφήσουμε κανέναν συμπολίτη μας απροστάτευτο.
Πώς θα γίνει αυτό; Πρώτον, ο Δήμαρχος και όσοι εκλεγούν στο νέο δημοτικό συμβούλιο και τα διαμερίσματα πρέπει να είμαστε συνέχεια στο δρόμο, δίπλα στο δημότη, πάνω από τα προβλήματα και όχι κλεισμένοι στα γραφεία μας.
Δεύτερον, πρέπει να αλλάξουμε τις δομές του Δήμου ώστε να ανταποκρίνονται γρήγορα και αποτελεσματικό στις ανάγκες μας. Έτσι θα αρχίσουμε να βελτιώνουμε την εικόνα εγκατάλειψης μιας πόλης που έχει αφεθεί στη μοίρα της, με σπασμένα πεζοδρόμια, ξεχαρβαλωμένα παγκάκια, κατεστραμμένα παρτέρια, παράνομες αφισοκολλήσεις, και θα ξαναδώσουμε ζωή στις γειτονιές μας. Διότι, εκεί που υπάρχει ζωή δεν μπορεί να επιβιώσει η παρανομία. Κι έτσι θα διώξουμε τον φόβο που μας κρατάει από το να βγούμε από το σπίτι αργά το βράδυ στα Πατήσια ή να επισκεφτούμε φίλους στον Άγιο Παντελεήμονα.
Σήμερα η Αθήνα έχει τραβήξει το ενδιαφέρον διεθνών δικτύων πολιτισμού, τουρισμού, εμπορίου και νέας επιχειρηματικότητας. Έχει μια δεύτερη ευκαιρία να πετύχει ό,τι δεν κατάφερε με τους Ολυμπιακούς. Δεν θα μπορέσουμε όμως να αξιοποιήσουμε αυτό το ενδιαφέρον αν δεν νιώσουμε πρώτα εμείς οι Αθηναίοι ότι η πόλη μας λειτουργεί για μας. Αυτή είναι η δουλειά μας τώρα στο δήμο.

Τα περισσότερα από αυτά τα προβλήματα ταλαιπωρούν τους Αθηναίους εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Τι σας κάνει να αισιοδοξείτε ότι εσείς θα τα καταφέρετε εκεί που άλλοι δεν είχαν αποτελέσματα;
Τρία πράγματα. Πρώτον, στα δύσκολα έμαθα ότι οι λύσεις βρίσκονται πάντα ανάμεσά μας. Αλλά για να τις βρεις πρέπει να είσαι έτοιμος να ακούσεις. Γι’ αυτό οργώνω τις γειτονιές της Αθήνας. Τα προβλήματα έχουν καταγραφεί ξανά και ξανά, αλλά θέλω να ακούσω τις λύσεις που εμείς οι Αθηναίοι συζητάμε στα σπίτια μας και στα καφενεία. Εκεί υπάρχει περισσότερη γνώση και σοφία από ό,τι θα βρεις στους διαδρόμους των υπουργείων.
Δεύτερον, κάτι που πάντα με βοήθησε όταν αναμετρήθηκα με μεγάλα προβλήματα είναι ότι δεν είμαι πολιτικός καριέρας ούτε εξαρτήσεις έχω, ούτε φοβάμαι το πολιτικό κόστος και τις σκληρές αποφάσεις. Όταν χρειάστηκε να βάλουμε το μαχαίρι στο κόκαλο με τη διαφθορά στο ποδόσφαιρο και τη βία τα γήπεδα δεν δίστασα να κόψω τη χρηματοδότηση των ομάδων και τα αποτελέσματα ήταν άμεσα.
Τρίτον, η πείρα μου στις επιχειρήσεις μού έμαθε να σέβομαι την αγορά. Να ξέρω πότε να την εμπιστευτώ και πότε πρέπει να της επιβάλλεις κανόνες. Και η πείρα μου στο Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού με έμαθε να βρίσκω αξία εκεί που οι άλλοι δεν έβλεπαν. Να βλέπω δηλαδή την προοπτική που έχει η Ιερά Οδός, η Ακαδημία Πλάτωνος, το Δημόσιο Σήμα και πόσα πολλά μπορείς να πετύχεις ακόμα και με περιορισμένα εργαλεία.
Τα σημερινά αδιέξοδα χρειάζονται ανθρώπους που μπορούν να δουν πέρα από τη μύτη τους. Ανθρώπους που μπορούν να δουν αυτά που οι άλλοι δεν βλέπουν. Όσο πιο πλούσιες είναι οι εμπειρίες σου τόσο μεγαλύτερο είναι το εύρος των προβλημάτων που μπορείς να αντιμετωπίσεις.

Οι αρμοδιότητες και οι πόροι που έχει η τοπική αυτοδιοίκηση μπορούν να αλλάξουν την εικόνα μιας μεγάλης πόλης, όπως η Αθήνα ή απαιτείται και σύμπραξη με άλλους φορείς;
Και μπορούν και απαιτείται. Ακούστε… Έχουμε κουραστεί από τους πολιτικούς που αντί να κάνουν τη δουλειά τους κρύβονται πίσω από το ότι δεν έχουν περισσότερες αρμοδιότητες. Αυτό που έχω μάθει είναι ότι τίποτα δεν μπορείς να κάνεις στη ζωή σου αν δεν είσαι έτοιμος να συμπράξεις με τους γύρω σου. Αυτό το μήνυμα πέρασα στο Υπουργείο Τουρισμού και την πιο δύσκολη περίοδο που καιγόταν η Αθήνα καταφέραμε με όλους τους εμπλεκόμενους να σταματήσουμε την αιμορραγία και να αυξήσουμε τις αφίξεις των τουριστών. Αυτό έκανα και το 2010 με τον Μαραθώνιο της Αθήνας που ήταν ανύπαρκτος, έτρεχαν ελάχιστα άτομα και τους βρίζαμε διότι μας έκλειναν τους δρόμους. Συνεργάστηκα με τον Κώστα Παναγόπουλο που ήταν υπεύθυνος για τον Μαραθώνιο και το Βασίλη Σεβαστή που ήταν υπεύθυνος του ΣΕΓΑΣ και αποφασίσαμε να δώσουμε στον Μαραθώνιό μας πραγματική αξία, ενόψει και των 2.500 χρόνων από τη μάχη του Μαραθώνα. Εκτός από τον ΣΕΓΑΣ φέραμε στο τραπέζι τον ΕΟΤ, το Υπουργείο Εξωτερικών, την ΕΡΤ, ιδιωτικές εταιρίες και χορηγούς και δουλέψαμε μαζί. Όλοι ενεπλάκησαν. Και ξαφνικά, απ’ το πουθενά, η συμμετοχή είναι τεράστια και την ίδια ώρα, διαφημίζεται και ο Μαραθώνιος και η πόλη σε κάθε γωνιά της γης. Σήμερα έρχονται κοντά στις 10.000 ξένοι επισκέπτες που αφήνουν ένα οικονομικό αποτύπωμα γύρω στα 20-25 εκατομμύρια σ’ ένα Σαββατοκύριακο. Και το πετύχαμε με ψίχουλα. Ένα παράδειγμα συνεργασίας πολλών διαφορετικών φορέων, με τεράστιο όφελος για την πόλη.

Από τη μέχρι τώρα επαφή σας στις γειτονιές, τι ζητούν περισσότερο οι κάτοικοι και οι επαγγελματίες να διαθέτει ο νέος δήμαρχος;
Να σε ακούει, και να μην παριστάνει ότι τα ξέρει όλα. Αν δεν προσέξεις τι σου λένε είναι εύκολο να παρασυρθείς και να προσπαθήσεις να επιβάλλεις λάθος λύσεις στο λάθος πρόβλημα. Για παράδειγμα, σε δύσκολες περιοχές όπως ο Άγιος Νικόλαος, τα Σεπόλια και ο Άγιος Παντελεήμονας, οι κάτοικοι δεν δαιμονοποιούν τους μετανάστες για όλα τους τα προβλήματα, όπως συχνά κάποια ΜΜΕ ή η ακροδεξιά παρουσιάζουν. Ζητούν να σταματήσει το εμπόριο ναρκωτικών έξω από τα σχολεία, ζητούν ηρεμία και ασφάλεια γύρω από τις λιγοστές λειτουργικές παιδικές χαρές που παίζουν τα παιδιά τους, ζητούν η συμπεριφορά του γείτονα να είναι κόσμια και τέτοια που αρμόζει σε μια πολιτισμένη πόλη. Ό,τι ζητούμε όλοι μας δηλαδή. Και ζητούν να καταλάβεις τα δικά τους, ιδιαίτερα προβλήματα. Να ανοίξει για παράδειγμα η πεζογέφυρα στον Άγιο Νικόλαο που έχει μείνει κλειστή και τώρα εκεί πουλάνε ναρκωτικά μέσα στα σκοτάδια. Στην Κυψέλη, ζητούν να αντιμετωπιστεί η πορνεία, αλλά και να καθαριστεί το ρέμα της Οδού Δελβίνου ή να δημιουργηθούν πάρκα μόνο για σκυλάκια στα πρότυπα του εξωτερικού, καθώς είναι διαχρονικά φιλόζωη περιοχή και στη Φωκίωνος Νέγρη έχει αρχίσει να υπάρχει θέμα. Στο Παγκράτι και στο Νέο Κόσμο, ζητούν πεζοδρόμια για να μπορεί μια μάνα με ένα καροτσάκι να πάει σπίτι της, αλλά και χώρους άθλησης διότι υπάρχουν Γυμναστικοί Σύλλογοι που δεν έχουν πού να κάνουν προπόνηση και περιμένουν να πάει η ώρα 10.30 το βράδυ για να προπονηθούν παιδιά σε δανεικό γήπεδο. Εννοείται ότι υπάρχουν κοινά ζητήματα, αλλά η κάθε γειτονιά θέλει να σκύψεις από πάνω της με προσοχή και να ακούσεις τι έχουν να πουν πιο συγκεκριμένο, όσοι ζουν εκεί κάθε μέρα.

Πώς κρίνετε τις υποψηφιότητες του Κώστα Μπακογιάννη και του Νάσου Ηλιόπουλου;
Επιστροφή στο χθες, το χθες της κομματοκρατίας και της οικογενειοκρατίας. Η Αθήνα όμως πάει με ταχύτητα στο αύριο. Η πόλη μας βρίσκεται στο κατώφλι σημαντικών εξελίξεων. Προκλήσεων που επιβάλλει η γεωπολιτική της θέση και ευκαιριών προόδου και ανάπτυξης που επιβάλλει η συγκυρία. Πρέπει όμως να βάλουμε τάξη στα του οίκου μας και να κάνουμε την πόλη μας φιλική και λειτουργική. Για να το πετύχουμε αυτό πρέπει να έχουμε Δήμαρχο. Δήμαρχο που κοιμάται και ξυπνάει και έχει στο μυαλό του την πόλη. Και φυσικά δήμαρχο που υπηρετεί πρώτα τις δικές μας ανάγκες και μετά τις όποιες δικές του φιλοδοξίες.

Λόγω της απλής αναλογικής, η αυτοδυναμία της πρώτης παράταξης στα δημοτικά συμβούλια είναι πλέον δύσκολη. Υπάρχουν περιθώρια μετεκλογικής συνεργασίας με τους συγκεκριμένους υποψηφίους και με ποιους όρους;
Με όλους και με μόνο όρο το καλό της πόλης ακόμα και αν το βλέπουμε από διαφορετική σκοπιά. Η μεγαλύτερη επιτυχία θα ήταν να βάλουμε στο Δημοτικό Συμβούλιο κοινούς στόχους σε αυτά που συμφωνούμε και να δουλέψουμε μαζί για να τους πετύχουμε. Μοναδικό βέτο, καμία συνεργασία με κοινούς εγκληματίες όπως η ηγεσία της Χρυσής Αυγής.

Και μια ευχή για τη νέα χρονιά…
Να εμπλακεί καινούριος κόσμος στην πολιτική. Το 2019 θα έχουμε 5 εκλογικές αναμετρήσεις. Βουλευτικές, Ευρωβουλευτικές, Περιφερειακές, Δημοτικές και Διαμερισματικές. Είναι σπάνια ευκαιρία που δεν πρέπει να πάει χαμένη. Μέσα σε μια χρονιά μπορούμε να μπολιάσουμε το πολιτικό δυναμικό της χώρας με κόσμο που φέρνει μια άλλη νοοτροπία στην πολιτική. Που πιστεύει ότι η πολιτική είναι χώρος προσφοράς και συλλογικής διεκδίκησης και όχι χώρος για μικρο-αλισβερίσια και προσωπικές ατζέντες. Το ερώτημα είναι θα μείνουμε με τις ίδιες και τις ίδιες επιλογές ή θα δημιουργήσουμε το καινούριο; Θα μείνουμε στο χθες ή θα πάμε στο αύριο; Αν το σκέφτηκες ποτέ, τώρα είναι η ώρα να εμπλακείς. Τώρα είναι η ώρα να σηκώσεις το χέρι σου και να πεις ότι θέλω και εγώ φωνή, διότι θέλω να γίνω η αλλαγή που θέλω να δω στη χώρα μου, στην πόλη μου, στη γειτονιά μου. Μην φοβάσαι την πολιτική. Ό,τι κίνδυνο και να αντιμετωπίσεις. δεν είναι τίποτα σε σχέση με τους κινδύνους που θα αντιμετωπίσεις αν μείνεις καθηλωμένος στον καναπέ.