Το 1981, επτά χρόνια μετά την ίδρυση του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος, ο Ανδρέας Παπανδρέου έδωσε στη δημοσιότητα το όραμά του. Στο όραμα αυτό, το οποίο αποτελούσε την καρδιά του ιστορικού πια κειμένου «Συμβόλαιο με τον Λαό», ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ περιέγραφε μια Ελληνίδα και έναν Έλληνα ελεύθερους σε εθνικό, κοινωνικό και ατομικό επίπεδο. Ελεύθερους από καθετί που, εκείνη την εποχή, μας κρατούσε πίσω. Στο τέλος αυτού του οράματος, ο Ανδρέας Παπανδρέου, προσέθεσε μια φράση που, δυστυχώς, σπανίως μνημονεύουμε στο ΠΑΣΟΚ: «Το όραμα αυτό αλλά και η πορεία για την εκπλήρωσή του προσδιορίζουν την ιδεολογία και την φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ».

«Το όραμα αυτό αλλά και η πορεία προς την εκπλήρωση του…»

Ο αγώνας για την απελευθέρωση της Ελληνίδας και του Έλληνα δεν θα ήταν δουλειά μιας τετραετίας, ούτε δύο. Ούτε θα ολοκληρωνόταν στη ζωή τού Ανδρέα. Θα ήταν ένας αγώνας διαχρονικός, συνεχής και μεταλλασσόμενος όσο θα ήταν διαχρονικές, συνεχείς και μεταλλασσόμενες οι όποιες δυνάμεις λειτουργούσαν ενάντια στο να νιώθουν οι Ελληνίδες και οι Έλληνες κυρίαρχοι της συλλογικής και ατομικής τους μοίρας. Ένας αγώνας που θα περάσει, σαν σκυτάλη, από τη μια γενιά στην επόμενη.

Σε έναν χρόνο θα γιορτάσουμε τα 50 χρόνια από την ίδρυση του κινήματός μας και προτείνω να αλλάξουμε τον τρόπο που γιορτάζουμε τα γενέθλιά του. Αντί να γιορτάζουμε γενέθλια, που εκ των πραγμάτων είναι αυτοαναφορική διαδικασία, να αξιοποιούμε τη γιορτή για να αξιολογούμε πόσο κοντά ή πόσο μακριά είναι η Ελλάδα στο να πετύχει το όραμα για το οποίο γεννηθήκαμε. Και τί πρέπει να κάνουμε αν θέλουμε να το πραγματοποιήσουμε.

50 χρόνια μετά την ίδρυσή μας, είναι πια ξεκάθαρο ότι παρά τις προκλήσεις που έπρεπε να αντιμετωπίσουμε, το ΠΑΣΟΚ έχει γίνει θεσμός. Ένα κίνημα-θεσμός δεν έχει λόγο να γιορτάζει ότι υπάρχει αλλά έχει κάθε λόγο να κάνει απολογισμό και πρόγραμμα. Έναν απολογισμό και πρόγραμμα που, αμέσως μετά, ο Πρόεδρός μας θα μπορεί να παρουσιάσει στη ΔΕΘ ως προτάσεις για το μέλλον της χώρας.

Δεν είμαστε πια η γενιά που ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ και έγραψε το όραμά του. Αλλά είμαστε, και δεν πρέπει να έχουμε καμία αμφιβολία για αυτό, η γενιά που έχει πάρει τη σκυτάλη για την πορεία προς την εκπλήρωση του οράματός του. Αυτός είναι ο σκοπός και ο λόγος της ύπαρξής μας. Έχουμε, λοιπόν, κάθε λόγο να εντυπωσιαζόμαστε λιγότερο από το γεγονός ότι ακόμα ζούμε και να γινόμαστε ακόμη πιο απαιτητικοί, διεκδικητικοί και στοχευμένοι στο γιατί γεννηθήκαμε.

Χρόνια μας πολλά, συντρόφισσες και σύντροφοι αυτής της υπέροχης πορείας.