Φίλες και φίλοι,

Κάποια πράγματα θα έπρεπε να είναι αυτονόητα για την πατρίδα μας. Και η επένδυση στον κλασικό Μαραθώνιο είναι ένα από αυτά τα πράγματα.

Η δυνατότητά μας ως Ελλάδα να εκπέμπουμε ό,τι καλύτερο έχει να προσφέρει η πατρίδα μας και να το αξιοποιούμε για να αναδείξουμε τη χώρα μας είναι σήμερα πιο σημαντικό από ποτέ.

Πριν από δύο περίπου χρόνια αποφασίσαμε να επενδύσουμε στο Μαραθώνιο που είναι άρρηκτα συνδεμένος με την ιστορία και την παράδοσή μας και να τον αναδείξουμε σε παγκόσμιας εμβέλειας αθλητικό και πολιτιστικό γεγονός που θα προσελκύει επισκέπτες από ολόκληρο τον κόσμο.

Το αποτέλεσμα μας δικαίωσε. Ο Κλασικός Μαραθώνιος της Αθήνας έγινε μια εξαιρετική τουριστική επιτυχία με περισσότερες από 20.000 συμμετοχές το 2010 και περισσότερες από 18.000 το 2011 κι αυτό διαπίστωσαν και οι ξενοδόχοι της Αττικής, βλέποντας τα ξενοδοχεία τους να γεμίζουν τέσσερις ημέρες του φθινοπώρου.

Μετά την πρώτη επιτυχία στόχος μας ήταν να θωρακίσουμε το Μαραθώνιο για τα επόμενα χρόνια, ώστε παρά την κρίση να συνεχίσει απρόσκοπτα να αναπτύσσεται.

Το Νοέμβριο του 2011 καταφέραμε να κάνουμε την Αθήνα μας πρωτεύουσα των Μαραθωνίων του κόσμου, όπως θα έπρεπε να είναι εδώ και πολλά χρόνια. Με την υπογραφή του μνημονίου συνεργασίας της Ελλάδας με την AIMS, εξασφαλίσαμε την εγκατάσταση των κεντρικών γραφείων της Διεθνούς Ομοσπονδίας Μαραθωνίων Δρόμων στην Αθήνα, στην οδό Σπύρου Λούη, στο Ολυμπιακό Στάδιο. Παράλληλα προσφέραμε θεσμικούς συνεργάτες του Μαραθωνίου, τον ΟΠΑΠ και τον ΕΟΤ.

Δεν επενδύσαμε, όμως, στο Μαραθώνιο μόνο για τον τουρισμό. Επενδύσαμε και συνεχίζουμε να επενδύουμε διότι αποτελεί έναν ιδεότυπο για να διακηρύξουμε τις αρχές και τις αξίες της δημοκρατίας, του πολιτεύματος που έκανε αυτή τη χώρα πολύτιμη σε ολόκληρο τον κόσμο. Γι’ αυτό κι έχουμε ήδη αρχίσει να εργαζόμαστε για να διεκδικήσουμε την αναγνώριση του Μαραθωνίου από την UNESCO ως μνημείου άυλης παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Είναι το επόμενο μεγάλο βήμα και ο επόμενος μεγάλος στόχος για το Μαραθώνιο και τους συντελεστές του.

Το πώς έφτασε η αρχαία Αθήνα να υιοθετήσει το πολίτευμα της δημοκρατίας μπορεί να χαρακτηριστεί ως θαύμα. Κανένα πολίτευμα πιο πριν αλλά ούτε και μετά, σε καμία γωνιά του τότε κόσμου δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν παράδειγμα για να οδηγήσει τους Αθηναίους να αποφασίσουν υπέρ της δημοκρατίας.

Η έννοια του ανθρώπου ως ον που μπορούσε να παίρνει τις αποφάσεις του ελεύθερα ήταν ανήκουστη. Ακόμη πιο ανήκουστη ήταν η ιδέα πως μια κοινωνία μπορούσε να στηριχθεί στις αποφάσεις του λαού της. Και είναι εξίσου πιθανό ότι το ταμπεραμέντο των Αθηναίων να οδηγήθηκε στη δημοκρατία περισσότερο μέσω της απόρριψης άλλων αυταρχικών μοναρχικών και ολιγαρχικών πολιτευμάτων παρά από πλήρη συνείδηση της ουσίας μιας ανθρωποκεντρικής φιλοσοφίας. Με άλλα λόγια, πιο σίγουροι ήταν οι Αθηναίοι ότι δεν μπορούσαν να αποδεχθούν ένα θεόσταλτο άρχοντα παρά ότι οι δημοκρατικές διαδικασίες θα οδηγούσαν σε σοφές αποφάσεις.

Αν όμως αυτή η παραδοχή είναι αληθινή, δεν αρκεί για να εξηγηθεί πως το πολίτευμα της δημοκρατίας από μόνο του οδήγησε στην άνθιση των γραμμάτων, των επιστημών και των τεχνών, που ακολούθησε. Είναι βέβαιο ότι ένα δεύτερο θαύμα έπρεπε να τελεστεί ώστε το πείραμα που λέγεται «δημοκρατία» να καταγραφεί στη συνείδηση των Ελλήνων όχι μόνο ως το πιο δίκαιο πολίτευμα που θα μπορούσαν να ανακαλύψουν αλλά ως το πιο ισχυρό από οποιαδήποτε άλλη δύναμη της εποχής.

Η πιθανότερη αλήθεια είναι ότι οι Αθηναίοι δεν είχαν καταλάβει ότι είχαν χτυπήσει την πιο δυναμική και πιο δημιουργική ιδεολογική φλέβα χρυσού της εποχής εκείνης και κάθε εποχής που ακολούθησε, μέχρι να δουν τους Πέρσες να φεύγουν από το πεδίο της μάχης του Μαραθώνα πανικόβλητοι ή να δουν το Φειδιππίδη να λέει «Νενικήκαμεν». Η αίσθηση δικαίωσης που έπρεπε να αισθάνθηκαν την ώρα εκείνη πρέπει να ήταν από κάθε άποψη πρωτόγνωρη και μόνο αυτή, μαζί ίσως με ένα αίσθημα ανωτερότητας που ακολούθησε, μπορεί να εξηγήσει ότι στα χρόνια μετά καταγράφηκε κάθε μεγάλη ιδέα που ορίζει ακόμη και σήμερα τον κόσμο μας.

Κάθε λαός σε κάθε γωνιά του κόσμου μπορεί να είναι περήφανος για τη συμβολή του στην επιστήμη, στη γνώση, στην τέχνη και στον πολιτισμό. Αυτό όμως που συνέβη στην Αθήνα στα χρόνια που ακολούθησαν μπορεί να εξηγηθεί μόνο ως αποτέλεσμα βαθιάς πίστης ότι ένας ελεύθερος άνθρωπος, σε μια ελεύθερη κοινωνία, είναι πηγή μεγαλύτερης πνευματικής δύναμης από οποιονδήποτε άνθρωπο θυσιάζει την ελευθερία του για οποιοδήποτε άλλο όφελος.

Ζούμε σ’ έναν κόσμο που ψάχνει παγκόσμια ιδανικά και έχει ξεκινήσει ένας διάλογος πολιτισμών που προσπαθεί να εξηγήσει τον κόσμο όπως αυτός διαμορφώνεται σήμερα. Δεν είναι τυχαίο ότι 2.500 χρόνια μετά, οι αξίες που γέννησε η αθηναϊκή δημοκρατία, οι αξίες της ελευθερίας και της ισότητας του ατόμου επιστρέφουν ξανά ως οι μόνες που μπορούν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις του μέλλοντος. Διότι ακόμη και οι προκλήσεις που μοιάζουν βαθιά τεχνοκρατικές δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά, αν οι αρχές που θα διέπουν τις όποιες λύσεις δεν είναι βαθιά ανθρωποκεντρικές. Αυτές τις αξίες εκπέμπει ο Μαραθώνιος και με τη δουλειά που γίνεται σήμερα αυτές οι αξίες αρχίζουν και πάλι να έχουν άξιους πρεσβευτές.

Σας ευχαριστώ όλους για τη συμβολή σας στην τεράστια επιτυχία του Μαραθωνίου. Σε μια εποχή που η ψυχολογία είναι πιο σημαντική από τα γεγονότα προσθέσατε μια μεγάλη νότα αισιοδοξίας ότι η Ελλάδα έχει ότι χρειάζεται για να ξεπεράσει την κρίση. Σας ζητώ να συνεχίσετε να συμβάλλετε όλοι ώστε να φτάσουμε το Μαραθώνιο στο επίπεδο που οραματιζόμαστε.