Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος περιμένει ξένες επενδύσεις. Έχει μειώσει το τίμημα εξαγοράς και το κόστος λειτουργίας, αλλά οι επενδύσεις δεν έρχονται. Τι κάνει λάθος;

Η πραγματικότητα είναι ότι καμία αξιόλογη επένδυση δεν θα έρθει από το εξωτερικό όσο εμείς οι ίδιοι δεν επενδύουμε στην πατρίδα μας. Κανένας ξένος δεν θα φέρει τα χρήματά του εδώ όσο εμείς πάμε τα δικά μας εκεί.

Γιατί δεν επενδύουμε στην οικονομία μας;

Τα μνημόνια έθεσαν ως προτεραιότητες τη μείωση των μισθών και την ευελιξία στην εργασία. Όσοι γνωρίζουν την επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα παραδέχονται ότι δεν είναι εκεί η ουσία του προβλήματος.

Το δυσβάστακτο κόστος μιας Ελληνικής επιχείρησης δεν είναι αυτό των εργαζομένων της. Είναι ό,τι δραστηριοποιείται στην Ελλάδα. Σε μια χώρα όπου η πολιτεία δεν σχεδιάζει και αναιρεί τις αποφάσεις της. Όπου η αποκεντρωμένη διοίκηση δεν μπορεί να δώσει λύσεις στο πρόβλημά σου, αλλά μπορεί να προσθέσει σε αυτά που έχεις. Όπου για να πάρεις μια άδεια πρέπει να μάθεις στον υπάλληλο την νομοθεσία. Όπου το φορολογικό σύστημα παραμένει εξαρτημένο από τον έφορο. Όπου οι όροι της αγοράς είναι άνισοι και ευνοούν όσους έχουν πρόσβαση στο κεντρικό κράτος. Όπου οι τράπεζες δεν γνωρίζουν να δίνουν δάνεια με αξιοκρατικά κριτήρια, ευνοούν αυτόν που έχει χρήματα και όχι αυτόν του έχει καλές ιδέες. Όπου τα δικαστήρια παίρνουν καιρό να πάρουν αποφάσεις και τα ΜΜΕ είναι εξαρτημένα από συμφέροντα που διασφαλίζουν στα αφεντικά τους διαφορετικούς όρους διαπραγμάτευσης από κάθε άλλο επιχειρηματία ή πολίτη.

Η ανάπτυξη, και άρα η δημιουργία θέσεων εργασίας, σε ένα παγκοσμιοποιημένο σύστημα απαιτεί πολιτική και οικονομική σταθερότητα, ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον και επένδυση στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας.

Τα Μνημόνια και η αποδοχή τους από την πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου μπορούν να βοηθήσουν να επέλθει οικονομική σταθερότητα. Μέχρι εκεί όμως. Τα υπόλοιπα πρέπει να τα κάνουμε εμείς.

Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος έμαθε στις εύκολες λύσεις: τα χρήματα θα έρθουν από έξω. Το νέο πρόγραμμα ανάπτυξης που επεξεργαζόμαστε στο ΠΑΣΟΚ ξεκινάει από μια άλλη παραδοχή. Ότι για να φτιάξουμε την οικονομία μας πρέπει πρώτα να φτιάξουμε το κράτος μας.

Αν δεν αντιμετωπίσουμε τις δομικές δυσλειτουργίες του κράτους, την απουσία κανόνων που τηρούνται από όλους και την έλλειψη διαφάνειας θα είμαστε καταδικασμένοι να δεχόμαστε τα μέτρα των δανειστών μας. Και αυτά δεν λύνουν το πρόβλημα. Απλά το μεταθέτουν.