«Αν υπάρχει κάτι στο οποίο συμφωνούν όλα τα κόμματα του ελληνικού Κοινοβουλίου, αυτό είναι  ότι πρέπει να αλλάξει το παραγωγικό μοντέλο της χώρας.

Αυτό που δεν λέει κανένα κόμμα, εκτός από το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, είναι πότε, γιατί, πώς και σε τι, πρέπει να αλλάξει.

Το «πότε» είναι προφανές: Χθες. Σε δύο εκλογικές τετραετίες κλείνει το παράθυρο στην εξυπηρέτηση του χρέους. Έρχονται υψηλότεροι τόκοι και χρεολύσια. Αν δεν αλλάξουμε τώρα, η Ελληνική οικονομία θα βρεθεί σύντομα στον τοίχο.

Το «γιατί» πρέπει να αλλάξουμε παραγωγικό μοντέλο, είναι επίσης απλό: Διότι, πρέπει να γίνει πιο δυνατό, πιο δίκαιο και πιο διαχρονικό. Δηλαδή, να αποκτήσει προοπτική.

Σήμερα, το παραγωγικό μοντέλο της χώρας είναι ευάλωτο σε διεθνείς κρίσεις. Χρειαζόμαστε 2% ανάπτυξη τον χρόνο. Κάθε χρόνο. Χωρίς εξαιρέσεις. Χωρίς διαλείμματα. Μόνο για να διατηρήσουμε ό,τι φτιάξαμε αυτά τα χρόνια.

Επίσης, είναι βαθύτατα άδικο. Κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τα μεσαία και χαμηλά στρώματα φτωχότερα.

Αυξήσατε μισθούς. Μάλιστα. Τους αυξήσατε λιγότερο από τον πληθωρισμό και λιγότερο από τα κέρδη των επιχειρήσεων. Δεν φαντάζομαι να θέλετε να σας χειροκροτήσουμε; Και τέλος, το σημερινό παραγωγικό μοντέλο πρέπει να αποκτήσει προοπτική.

Αυτό, σημαίνει τόσο να αυξηθεί ο αριθμός των κλάδων στους οποίους βασίζεται όσο και να αυξηθεί η δυνατότητα όλων των κλάδων να καινοτομούν και να ανοίγουν νέες αγορές. Είμαστε πολύ μακριά από αυτό, σήμερα.

«Πώς» θα αλλάξει λοιπόν το παραγωγικό μοντέλο της χώρας;

Βασική συνθήκη: η διεύρυνση της παραγωγικής μας βάσης.

Μόνο αν βάλουμε περισσότερες Ελληνίδες και Έλληνες στο παιχνίδι της ανάπτυξης και τους δώσουμε κίνητρα να διευρύνουν τις οικονομικές τους δραστηριότητες.

Όσο περισσότεροι παράγουν τόσο περισσότερα παράγουν, τόσο παράγουν πιο ανταγωνιστικά.

Για να διευρύνουμε την παραγωγική μας βάση, έχουμε πέντε εργαλεία:

  1. Τα περιουσιακά στοιχεία που εκμεταλλευόμαστε.
  2. Τις πλουτοπαραγωγικές πηγές μας που παραμένουν ανεκμετάλλευτες.
  3. Τα χρήματα που έρχονται από το εξωτερικό.
  4. Τις τράπεζες και
  5. Το φορολογικό σύστημα.

Ας πάρουμε πρώτα τα περιουσιακά στοιχεία που εκμεταλλευόμαστε. Ή, καλύτερα, ΔΕΝ εκμεταλλευόμαστε.

Σήμερα, τα διάφορα ταμεία στα οποία έχουμε εναποθέσει τα ενεργά περιουσιακά στοιχεία της Ελλάδας, κάνουν τραγική δουλειά.

Διαβάζω ότι το μεγάλο χαρτοφυλάκιο της ΕΤΑΔ, ανέρχεται σε 72.000 ακίνητα. Από αυτά έχουν αξιολογηθεί 2.500. Όχι αξιοποιηθεί. Αξιολογηθεί.

Πείτε μου αν κάνω λάθος. Χωρίς σχεδιασμό, ο πλούτος που χάνει αυτή η Κυβέρνηση κάθε μέρα είναι αδιανόητος.

Δεύτερον, οι αδρανείς πλουτοπαραγωγικές μας πηγές. Είναι αδρανείς λόγω συρρίκνωσης της παραγωγικής μας βάσης και λόγω της έλλειψης πολιτικής σας για την εκμετάλλευσή τους.

Τι να πρωτοβάλουμε στη λίστα;

Όλυμπος. Ακαδημία Πλάτωνος. Ιατρικός τουρισμός. Τουρισμός περιπέτειας. Επιστήμονες που φεύγουν στο εξωτερικό.

Δεν μιλούμε για συντριπτικές αλλαγές του παραγωγικού μοντέλου.

Κάποιοι κατάφεραν να ανοίξουν ξένες αγορές για προϊόντα της ελληνικής γης. Κρασί, γιαούρτι, λάδι, ψάρια. Και η Κυβέρνηση, ούτε καν αυτό δεν έχει στο ραντάρ της.

Βασική δουλειά μιας Κυβέρνησης είναι να ανοίγει νέες αγορές και η σημερινή δεν ασχολείται καν με τα εύκολα.

Τρίτον, τα χρήματα που έρχονται στην Ελλάδα. Ο καλύτερος τρόπος, αυτά τα αδρανή περιουσιακά στοιχεία να αξιοποιηθούν, είναι να χρηματοδοτηθούν από το ΕΣΠΑ και το εκάστοτε «Ταμείο Ανάκαμψης» (αν συνεχίσει να υπάρχει σε κάποια μορφή) με συγκεκριμένους στόχους.

Όχι παθητικά, όπως γίνεται σήμερα, αλλά με εθνικό σχεδιασμό.

Όχι κρυφά, όπως γίνεται σήμερα, αλλά με διαφάνεια.

04/09/23: Επίκαιρη Ερώτηση για την αναθεώρηση. Μου απαντάτε: «Όταν θα έρθει η ώρα».

15/09/23: Ερώτηση Βουλευτών μας και Αίτηση Κατάθεσης Εγγράφων για πλήρη ενημέρωση του Ταμείου Ανάκαμψης στην Ελλάδα. Μας απαντάτε: «Όταν ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις».

08/12/23: Γίνεται η αναθεώρηση. Κάναμε τους ντετέκτιβ για να βρούμε αυτά που δεν θέλατε να μάθει ο ελληνικός λαός.

Είναι ντροπή για την οικονομία μας. Είναι ντροπή για τη Δημοκρατία μας.

Τι πάθατε κ. Χατζηδάκη; Τόση αγωνία μην τσαλακωθούν οι «άριστοι»;

Όμως, δεν το παίρνω προσωπικά. Ούτε η Κυβέρνηση ξέρει τι της γίνεται.

Ξέρετε τι απαντούν οι Υπουργοί σας στις ερωτήσεις του ΠΑΣΟΚ; «Δεν ξέρουμε. Ρωτήστε τον κ. Χατζηδάκη».

«Έχετε λεφτά για τα απογευματινά ιατρεία;». «Δεν ξέρω, ρωτήστε τον κ. Χατζηδάκη;»

Ενεργά και με διαφάνεια, λοιπόν, και βάζοντας στο επίκεντρο του σχεδιασμού εκατοντάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις και συλλογικότητες. Όχι μόνο τις μεγάλες επιχειρήσεις, όπως γίνεται σήμερα.

Τρανταχτό παράδειγμα: οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.

Η εμμονή σας να δίνετε τον πλούτο που έρχεται στη χώρα στους φίλους σας, όχι μόνο δεν διευρύνει την παραγωγική βάση της χώρας αλλά διευρύνει τις ανισότητες.

Τέταρτο εργαλείο, για να αλλάξει το παραγωγικό μοντέλο: Οι τράπεζες.

Τίποτα δεν διατηρεί το σημερινό αδιέξοδο στο παραγωγικό μοντέλο όσο η έλλειψη ανταγωνισμού στις τράπεζες. 

Η έλλειψη φαντασίας και γνώσης στη χρηματοδότηση νέων δραστηριοτήτων και η άρνησή τους να χρηματοδοτήσουν μικρομεσαίες επιχειρήσεις, πνίγουν στην αδράνεια την ελληνική δημιουργία.

Αν συνυπολογίσει κανείς, ότι με δική σας ανοχή οι τράπεζες κρατούν και τα παιδιά δανειοληπτών σε αδράνεια, το τραπεζικό σύστημα δεν κρατάει το παραγωγικό μοντέλο της Ελλάδας στάσιμο για μια γενιά, αλλά για δύο. Φτάσαμε στο 2032 και το περάσαμε.

Πέμπτο, το φορολογικό σύστημα. Το φορολογικό σας σύστημα κρατάει συρρικνωμένη την παραγωγική βάση της χώρας με τρεις τρόπους:

Η αναλογία έμμεσων προς άμεσους φόρους, η χαμηλή φορολογία μερισμάτων και η χαμηλή φορολογία κληρονομιάς οδηγούν τα μεσαία στρώματα σε αδράνεια, τα χρήματα των πλουσίων στο εξωτερικό και αφήνουν τον πλούτο σε μη παραγωγικά χέρια, αντίστοιχα.

Με δικό σας λοιπόν σχεδιασμό και αποφάσεις, τα πέντε εργαλεία που μπορούν να διευρύνουν την παραγωγική βάση της χώρας, σήμερα τη διατηρούν στα ίδια, λίγα, χέρια.

Εκτός από κοινωνικά ανάλγητο, αυτό είναι και οικονομικά καταστροφικό.

Δεν είναι τυχαίο ότι, μετά την κρίση, οι μόνοι κλάδοι της οικονομίας που διατηρούνται ζωντανοί είναι αυτοί που επιβίωσαν σε μορφή ολιγοπωλίων. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ακρίβεια.

Οι ανισότητες αυξάνονται και τα χαμηλά και μεσαία στρώματα μένουν στην αδράνεια.

Με λίγα λόγια, η δική σας Κυβέρνηση δεν μπορεί να αλλάξει το παραγωγικό μοντέλο της χώρας.

Όχι μόνο διότι αποτύχατε, παρά τον πακτωλό χρημάτων που διαχειρίζεστε, αλλά διότι για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου απαιτούνται τα «3 Σίγμα»: Συνεργασία, συνέχεια και συστήματα. Δηλαδή, δυνατοί και αποκεντρωμένοι θεσμοί.

Για τη συνεργασία, που θα διασφαλίσει την συνέχεια, τι να πω; Η αδιαφάνειά σας μας έχει βάλει όλους απέναντι.

Με Νομοσχέδια που έρχονται νύχτα, που αντί να κοιτούν τη μεγάλη εικόνα κοιτούν τη διαχείριση της μέρας, που αντί να απλοποιούν διαδικασίες για τους πολλούς, τις κόβουν και τις ράβουν για τους λίγους, διακομματική συνεργασία δεν υπάρχει.

Αν δεν υπάρχει διαφάνεια, δεν υπάρχει συνεργασία. Χωρίς συνεργασία, δεν υπάρχει και συνέχεια.

Εκτός, αν υπολογίζετε, σαν τον κ. Καραμανλή πριν από σας, να ζητήσετε συνεργασία όταν θα είστε με την πλάτη στον τοίχο.

Αλλά το κυριότερο είναι άλλο: Για να πατάξουμε ανισότητες, πρέπει να αλλάξουμε παραγωγικό μοντέλο. Για να αλλάξουμε παραγωγικό μοντέλο, πρέπει να διευρύνουμε την παραγωγική βάση. Για να διευρύνουμε την παραγωγική βάση, πρέπει να αποσυγκεντρώσουμε τον πλούτο. Και για να αποσυγκεντρώσουμε τον πλούτο,  πρέπει να αποσυγκεντρώσουμε την εξουσία.

Με λίγα λόγια, για να πατάξουμε τις ανισότητες πρέπει να φύγει η εξουσία από το Μαξίμου και να πάει όσο πιο κοντά στα παραγωγικά στρώματα γίνεται.

Ποιος θα το κάνει αυτό; Εσείς που την μαζέψατε εκεί; Όσο όλη η εξουσία συγκεντρώνεται στο Μαξίμου, οι ένοικοί του έχουν μόνο μάτια για τους φίλους τους.

Δεν μπορούν να δουν τις ανάγκες σε κάθε γωνιά της χώρας. Πόσο μάλλον να τις εξυπηρετήσουν.

Μόνο αν πάμε την εξουσία στη βάση θα αρχίσει η οικονομία να δουλεύει για όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες. Και μόνο τότε, θα σταθεί η Ελλάδα στα πόδια της. Και μόνο έτσι θα έχουμε χτίσει μία πραγματικά πατριωτική οικονομία. Αυτό όμως, προϋποθέτει Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ».