«Ευχαριστώ κ. Πρόεδρε,

Αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι,

Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με μια συγγνώμη που οφείλω στον κ. Βορίδη.

Τον είχα κατηγορήσει άδικα και πριν τελειώσω την ομιλία μου θα ήθελα να επανορθώσω.

Όμως, πριν φτάσω εκεί…

Στο Νομοσχέδιό μας:

Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,

Ξεχάστε τον Δήμαρχο που γνωρίζατε.

Ο Δήμαρχος που μαζεύει τα σκουπίδια, βάφει σχολεία και οργανώνει φεστιβάλ, τελείωσε.

Καλωσορίστε τον Δήμαρχο που σώζει ζωές. Ζωές και περιουσίες.

Είτε με πρόληψη που θα σχεδιάσει είτε με εργαλεία που πρέπει να έχει στη διάθεση του είτε με συντονισμό που θα του εμπιστευτούμε ως κοινωνία, ο Δήμαρχος του σήμερα και του αύριο θα τα βάλει με την κλιματική αλλαγή. (Όχι μόνο. Ο Δήμαρχος του σήμερα και του αύριο θα διαχειριστεί τρεις μεγάλες τάσεις της εποχής: τον εκδημοκρατισμό της ενέργειας, του χρήματος και της γνώσης. Αλλά αυτά μοιάζουν ακόμα απόμακρα και γι’ αυτήν τη συγκυρία και για αυτόν τον χώρο.)

Για την κλιματική αλλαγή όμως μην πάτε μακριά:

Ανοίξτε τις τηλεοράσεις σας. Η εικόνα του κ. Μπέου και του κ. Αγοραστού να προσποιούνται ότι κάτι κάνουν αυτές τις μέρες στη Θεσσαλία, θα ήταν κωμική αν δεν ήταν τόσο τραγική. Διότι, πολύ σωστά, από αυτούς περιμένουν οι κοινωνίες τους.

Από αυτούς περιμένουν προστασία και κατεύθυνση, ενώ οι ίδιοι ούτε γνώση ούτε εργαλεία ούτε πραγματική αρμοδιότητα έχουν. Και όντας το μακρύ χέρι της Κυβέρνησης εκεί, ούτε θα τα διεκδικούσαν ποτέ. Τους άρεσε η ανέμελη ζωή ενός αυτοδιοικητικού για τα λαμπάκια των Χριστουγέννων που ούτε του ζητούν να κάνει πολλά ούτε του ζητούν να λογοδοτεί.

Αυτή η ζωή όμως κάπου εδώ τελειώνει.

Ο Δήμαρχος του μέλλοντος θα πρέπει να έχει αρμοδιότητες, πόρους και γνώση, τουλάχιστον, να προετοιμάσει την κοινωνία του για αυτά που βλέπουμε. Διότι αυτοί είναι εκεί. Στη βάση. Ξέρουν ποια γειτονιά πλημμυρίζει πρώτη. Πού χρονίζουν οι συντηρήσεις υποδομών. Πού μπαζώθηκαν τα ρέματα. Ποια χωράφια έχουν χορταριάσει. Σε ποια σπίτια ζουν άνθρωποι με κινητικά προβλήματα.

Χωρίς αυτήν την τοπική γνώση, δεν μπορείς να προετοιμάσεις μια τοπική κοινωνία ούτε για πυρκαγιές, ούτε για πλημμύρες, ούτε για άλλα φυσικά φαινόμενα. Σίγουρα δεν μπορείς να την προετοιμάσεις από το Υπουργείο Κλιματικής Αλλαγής του κ. Κικίλια, πόσο μάλλον το «επιτελικό» Μαξίμου του κ. Μητσοτάκη.

Θα περίμενε, λοιπόν, κάποιος να φέρετε ένα Νομοσχέδιο στη Βουλή που να αφορά τη μεταφορά εξουσίας, εργαλείων, πόρων και γνώσης στους Δήμους και τις Περιφέρειες, για να τους δώσουμε τη δυνατότητα να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων.

Και στο να σώζουν ζωές. Ένα Νομοσχέδιο μεταφοράς εργαλείων προς αυτούς, αναβαθμίζοντας την ίδια ώρα τη λογοδοσία τους προς την κοινωνία.

Καμία σχέση.

Αυτό που φέρνετε είναι ένα Νομοσχέδιο αλλαγής των εσωτερικών διεργασιών Δήμων και Περιφερειών. Χωρίς να έχει γίνει αξιολόγηση των διαδικασιών που ισχύουν. Την ώρα που δεν μπορεί να υπάρχει σοβαρή διαβούλευση για το τι λειτουργεί και τι όχι.

Μη σας κουράζω. Τα είπε και η εισηγήτριά μας.

Με λίγα λόγια, καταργείτε: ό,τι μπορεί να φέρει αντίρρηση στον Δήμαρχο και ό,τι μπορεί να φέρει τον Δήμο πιο κοντά στον πολίτη.

Θεωρείτε δηλαδή, για να το κάνουμε λιανά, ότι ο αντιδήμαρχος στο Δημαρχείο της Αθήνας ξέρει καλύτερα από την Σχολική Επιτροπή, αν το καζανάκι στην τουαλέτα του σχολείου στα Σεπόλια είναι αυτό που πρέπει να αλλαχτεί πρώτο, αντί γι’ αυτό στον Νέο Κόσμο.

Ή ξέρει καλύτερα από το συμβούλιο του αθλητικού και πολιτιστικού φορέα του Δήμου πού είναι επικίνδυνες οι κερκίδες ενός γηπέδου ή τι πρέπει να εκπέμπει πολιτιστικά μια μεγάλη πόλη της Ελλάδας. Και βεβαίως, διατηρεί νεκροζώντανη όλη την ύπαρξη του Δημοτικού και Περιφερειακού Συμβουλίου. Λες και ένας πρώην Δήμαρχος ή Περιφερειάρχης έχει λιγότερα να προσφέρει στον διάλογο από κάποια ή κάποιον που πληρώνοντας βγήκε τον τελευταίο μήνα στην τοπική τηλεόραση. Απλά, επειδή ελέγχεται από τον Δήμαρχο. Προφανώς, θα καταψηφίσουμε ένα τέτοιο Νομοσχέδιο.

Προσωπικά, δεν θα μπορούσα να κάνω και αλλιώς, μιας που και στον Δήμο μου και πρόταση για την αναβάθμιση των Σχολικών Επιτροπών έχω φέρει και πρόταση για την δημιουργία συμβουλίων γειτονιάς, αντί για τα μεγάλα και απρόσωπα διαμερίσματα έχω υποστηρίξει.

Κα Υπουργέ,

Αφού δεν καταλάβατε, μετά τις πλημμύρες και τις πυρκαγιές, γιατί η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει τοπικό ρόλο, αποκλείεται να σας πείσουμε εμείς σήμερα, εδώ, γιατί αυτή ή αυτός που είναι κοντά στο πρόβλημα το καταλαβαίνει καλύτερα από εκείνη ή εκείνον που είναι μακριά. Ειδικά, αν τους δώσετε εργαλεία που χρειάζονται και απαιτήσετε την ανάλογη λογοδοσία.

Πόσο μάλλον, γιατί ο δημοκρατικός διάλογος έχει λόγο ύπαρξης σε μια σύγχρονη κοινωνία.

Γιατί, λοιπόν, παιδεύεστε και δεν κάνετε αυτό που πραγματικά θέλετε; Να καταργήσετε τα δημοκρατικά Δημοτικά Συμβούλια και να τα κάνετε διορισμένα. Κάντε τα το μακρύ χέρι της Κυβέρνησης. Επιστρέψτε την Ελλάδα στην δεκαετία του ’50! Και σταματήστε να προσποιείστε ότι πιστεύετε σε δημοκρατικές διαδικασίες. Διότι αυτό που έχει πιο ενδιαφέρον από το ίδιο το Νομοσχέδιο δεν είναι τι έχει ή τι δεν έχει μέσα. Είναι πώς το πουλάτε. Διότι, όταν βγάλεις τις πολλές σάλτσες που συνοδεύουν την επικοινωνία σας, αυτό που μένει από το Νομοσχέδιο είναι το γνωστό δίλημμα με το οποίο πολιτεύεται η Νέα Δημοκρατία πέντε χρόνια τώρα:

Τελικά τι θέλετε: «Θέλετε Δημοκρατία ή θέλετε Αποτελεσματικότητα;»

Από τον νόμο για το Επιτελικό Κράτος στον νόμο Θεοδωρικάκου, στον νόμο Βορίδη στο σημερινό Νομοσχέδιο, αργά αλλά σταδιακά, συγκεντρώνετε την εξουσία στα χέρια λίγων και τελικά του ενός.

Ενός Μαξίμου που πιστεύει βαθιά μέσα του:

ότι ΕΓΩ μόνο ξέρω,

ότι ΕΓΩ μόνο μπορώ,

ΕΓΩ μόνο νοιάζομαι για την ανθρώπινη ζωή.

«Τι θα κάνατε τελικά, χωρίς εμένα;» λέει.

Δεν θα μπω στην ψυχολογία του όλου φαινομένου. Μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.yestherapyhelps.com και να διαβάσετε μόνοι σας. Θα μείνω μόνο στην πολιτική διάσταση του θέματος.

Και εδώ οφείλω τη συγγνώμη μου στον κ. Βορίδη. Διότι από το βήμα του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων τον είχα κατηγορήσει για αυταρχισμό, όταν περνούσε το Νομοσχέδιό του.

Είχα αμφισβητήσει την σχέση του με την Δημοκρατία, διότι αναγνώριζα στον Νόμο του νοοτροπίες του 50’.

Νοοτροπίες αυταρχικών καθεστώτων του μεσοπολέμου που έθεταν το δίλημμα ανοιχτά στην κοινωνία: Δημοκρατία ή Αποτελεσματικότητα;

Έβλεπα νοοτροπίες που συνάδουν περισσότερο με τα καθεστώτα στην Πολωνία και στην Ουγγαρία απ’ ό,τι στην Ελλάδα του σήμερα και του αύριο. Καθεστώτα που καταργούν ό,τι δεν τους βολεύει όπως την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης ή την ελευθερία του τύπου, με την δικαιολογία ότι δεν λειτουργούν σωστά και σταματούν την πρόοδο που αυτά τα καθεστώτα ευαγγελίζονται.

Έκανα, όμως, λάθος να τον κατηγορώ. Διότι, αν ήταν ένα μόνο το Νομοσχέδιο, η ευθύνη θα ήταν όλη δική του. Αυτό, όμως, είναι το τέταρτο που θέτει το ίδιο δίλημμα.

Και όταν έχεις τέσσερις υπουργούς Γεραπετρίτης, Θεοδωρικάκος, Βορίδης, Κεραμέως που σχεδιάζουν με την ίδια αντίληψη, το πρόβλημα πάει αλλού. Πάει πάνω. Και εδώ, πια, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.

Κ. Μητσοτάκη, βγάλτε επιτέλους την προβιά του προοδευτικού και του φιλελεύθερου.

Έχετε αρχίσει να γελοιοποιείτε όρους που για εμάς είναι ιεροί. Και μαζί με αυτό έχετε αρχίσει να γελοιοποιείστε και εσείς».

https://youtu.be/7PHD_jq_sSA