Αυτή τη στιγμή υπάρχει η αίσθηση ότι έχουμε μια κυβέρνηση που έχει σχέδιο, που έχει πετύχει στην αντιμετώπιση του κορωνοϊού παρά τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει με την διγλωσσία της, που θα πάει στις εκλογές ενωμένη. Από την άλλη, υπάρχει η αίσθηση ότι ο ευρύτερος χώρος μας θα πάει στις εκλογές για να χάσει. Είναι το μεγαλύτερο λάθος που μπορούμε να κάνουμε, κι αυτό γιατί εμείς δεν έχουμε ένα στιβαρό πρόγραμμα το οποίο να αντιταχθεί στο σχέδιο της ΝΔ και να συσπειρώσει τον κόσμο. Εμείς βλέπουμε μια άλλη Ελλάδα σε 10 χρόνια. Μια Ελλάδα που δεν νοιάζεται μόνο για το κεφάλαιο αλλά μια Ελλάδα που νοιάζεται για την κοινωνία, που θέλει οι τοπικές κοινωνίες να νιώθουν απελευθερωμένες να δημιουργήσουν πλούτο. Θέλει σχέδιο. Δεν μπορεί να το λέμε μόνο με επικεφαλίδες. Πρέπει να πούμε τι μπορούμε να κάνουμε.  Αυτό το σχέδιο δουλεύουμε, εγώ και η ομάδα μου, και είναι το πρώτο βήμα για να μιλήσουμε ξανά για τον χώρο. Τι να μιλήσουμε για το “μικρομάγαζο” του καθενός, είτε είναι στον ΣΥΡΙΖΑ, στο ΚΙΝΑΛ ή οπουδήποτε αλλού, όταν αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα όραμα  για τη χώρα. Για να πείσουμε κάθε Έλληνα και Ελληνίδα ότι εδώ υπάρχει κάτι διαφορετικό. Υπάρχει κάτι που αφορά εσένα. Όχι μόνο τους επιχειρηματίες, τις τράπεζες και τους πολιτικούς. Αν το κάνουμε αυτό, πιστεύω ότι θα πάμε στη μάχη συντεταγμένοι και νικηφόροι. Αν το αποφύγουμε για άλλη μια φορά, τότε θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Και από εκεί και πέρα, δεν μπορεί να ξέρει κανεις ποιες δυνάμεις θα επικρατήσουν στον χώρο μας. Είναι απαραίτητο, τώρα, να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε με όρους μικρών μαγαζιών και να μιλήσουμε στα κοινά αυτά που είναι όχι μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ , στο ΚΙΝΑΛ και στη ΝΔ αλλά και στο σπίτι τους διότι αρνούνται να συμμετέχουν στην πολιτική διαδικασία καθώς έχουν απογοητευτεί.  Πρέπει να μιλήσουμε σε αυτά τα κοινά. Και να συγκροτήσουμε ένα όραμα που να μπορεί να ξανασυσπειρώσει τον χώρο. 

Η δύναμη των κομμάτων έρχεται από τη δυνατότητα τους να αγκαλιάσουν όσο μεγαλύτερα μέρη της κοινωνίας γίνεται. Δεν μιλάμε για φράξιες κομματικές, μιλάμε για κομμάτια της κοινωνίας. Σε ποιους απευθύνεσαι, τι τους λες, ποιες ελπίδες δημιουργείς, τι προσδοκίες. Το αν θα τα βρει ο ένας με τον άλλον δεν αφορά κανέναν. Αυτό που αφορά όλους μας είναι η δυνατότητα να οραματιστούμε μια διαφορετική Ελλάδα σε 10 χρόνια και να αρχίσουμε να παλεύουμε από σήμερα γι αυτήν.

Με δεδομένη την κατάσταση του κορωνοϊού αυτό είναι ένα νομοσχέδιο που δεν θα έπρεπε να είχε περάσει ποτέ. Έτσι κι αλλιώς έχω μεγάλες αντιρρήσεις για το νομοσχέδιο αλλά ειδικά την εποχή της πανδημίας το να λες “εγώ τον οφειλέτη θα τον τιμωρήσω” είναι το χειρότερο που μπορείς να κάνεις για την παραγωγική βάση της χώρας. Στην Ελλάδα, για πολλούς λόγους έχουμε μια σχετικά συρρικνωμένη παραγωγική βάση. Το να αφαιρούμε κόσμο που είναι διατεθειμένος να πάρει ρίσκα, να ξεκινήσει μια επιχείρηση, να δημιουργήσει κάτι είναι το μεγαλύτερο λάθος που μπορούμε να κάνουμε αυτή τη στιγμή. Άρα, περνάμε ένα νομοσχέδιο που είναι το λάθος νομοσχέδιο τη λάθος ώρα. Αυτή η νοοτροπία δημιουργεί πολύ κακές συνθήκες και για την οικονομία. Σήμερα θα έπρεπε να σκεφτόμαστε πρωτίστως πώς μπορούμε να διευρύνουμε την παραγωγική βάση της χώρας. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν κάνει καμία από τις κινήσεις που χρειάζονται για τη διεύρυνση της παραγωγικής βάσης. Είναι το σχέδιο Πισσαρίδη διεύρυνση της παραγωγικής βάσης; Όπως το βλέπω, είναι ουσιαστικά μια ενίσχυση του υπαρκτού κεφαλαίου, όχι διεύρυνση της παραγωγικής βάσης. Είναι ο πτωχευτικός νόμος μια διεύρυνση της παραγωγικής βάσης; Δεν είναι, είναι συρρίκνωση. Τι χρειάζεται για να έχουμε διεύρυνση της παραγωγικής βάσης; Για να έχουμε διεύρυνση της παραγωγικής βάσης το πρώτο που πρέπει να συμβεί στην Ελλάδα είναι μια αποσυγκέντρωση της εξουσίας. Πρέπει η εξουσία, που σήμερα απορρέει όλη από το γραφείο του Πρωθυπουργού, ούτε καν από τα υπουργεία όπως ήταν παλιά, να πάει σε θεσμούς που λογοδοτούν στην τοπική κοινωνία και οι οποίοι μπορούν να οδηγήσουν στην ανάπτυξη. Τέτοιοι θεσμοί είναι οι ΟΤΑ, τα επιμελητήρια, οι συνεταιρισμοί, τα πανεπιστήμια. Και σας ρωτώ. Τι έχει κάνει η κυβέρνηση τον τελευταίο χρόνο που κυβερνά για να αποσυγκεντρώσει την εξουσία; Έχει κάνει το ακριβώς αντίθετο, έχει συγκεντρώσει όλη την εξουσία στο γραφείο του Πρωθυπουργού. Η Ελλάδα έχει μάθει να αναπτύσσεται με χρήματα άλλων. Αυτό έχει οικοδομήσει έναν συρρικνούμενο κύκλο πρόσβασης τον οποίον πρέπει να έχεις για να κερδίσεις τη χρηματοδότηση και να κάνεις αυτό που οραματίζεσαι. Έναν συρρικνούμενο κύκλο που αποτελείται από τράπεζες, από μεγάλες επιχειρήσεις και από το πολιτικό σύστημα, ο οποίος συνέχεια συρρικνώνεται. Έτσι περιμένουμε ότι αυτά τα 70 δις θα δημιουργήσουν πλούτο ενώ ξέρουμε ότι κάθε φορά που έχουν έρθει χρήματα στην Ελλάδα μένουν πολύ λίγο μέσα στη χώρα και πολύ γρήγορα φεύγουν στο εξωτερικό. Κάτι που δεν βοηθά την παραγωγή πλούτου. Πρώτη προτεραιότητα λοιπόν είναι να ανοίξουμε τους χώρους στους οποίους μπορεί να εκφραστεί η ελληνική δημιουργία, να δώσουμε εξουσία και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στα Επιμελητήρια και στα πανεπιστήμια έτσι ώστε σιγά σιγά να μπαίνουν περισσότερο οι Έλληνες στο παιχνίδι. Να διευρυνθεί η παραγωγική βάση και έτσι να δημιουργηθεί πλούτος που θα μείνει στη χώρα.

Πιστεύω ότι δύο χώρες όπως η Ελλάδα και η Τουρκία πρέπει να βρίσκονται μόνιμα σε διάλογο. Βεβαίως πολλές φορές μπορείς να ελέγξεις τις συνθήκες αυτού του διαλόγου και πολλές φορές δεν μπορείς. Σήμερα αυτό που μας ενδιαφέρει είναι με ποια όπλα πάει η Ελλάδα σε αυτόν τον διάλογο. Πόσο δυνατή είναι. Πριν από μερικά χρόνια η Ελλάδα είχε επιρροή στην Μ. Ανατολή, στην Β. Αφρική, στα Βαλκάνια. Ακουγόταν η φωνή της. Όταν άλλοι ήθελαν να μάθουν τι πρέπει να γίνει εδώ στην περιοχή, ρωτούσαν την Ελλάδα γιατί η Ελλάδα είχε την εμπιστοσύνη του κόσμου. Σήμερα αυτό έχει υποχωρήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Σήμερα βλέπουμε μια Τουρκία που κινείται με άνεση στη γύρω περιοχή και μια Ελλάδα που δεν έχει την ίδια άνεση που είχε παλιότερα. Χρειαζόμαστε λοιπόν μία πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που θα ξαναδημιουργήσει αυτές τις σχέσεις, θα αναβιώσει τις πολύ σημαντικές σχέσεις που είχαμε με όλη την περιοχή έτσι ώστε στον οποιονδήποτε διάλογο θελήσει η Ελλάδα να πάει, να πάει δυνατή. Διότι αν πάει δυνατή, σίγουρα θα μπορέσει να επιβάλει περισσότερα πράγματα για το δικό της το συμφέρον. Δεν αισθάνομαι αυτή τη στιγμή ότι η Ελλάδα πηγαίνει σε έναν διάλογο με όλα τα όπλα που θα πρέπει να έχει στη διάθεσή της. Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να καταλάβουμε όσον αφορά τη σχέση μας με την περιοχή, ότι δεν μπορεί να εξαρτώμαστε εμείς από τη γύρω περιοχή. Πρέπει η γύρω περιοχή να καταλαβαίνει ότι η Ελλάδα ως μόνιμος παράγων σταθερότητας είναι και η χώρα που είναι η πιο απαραίτητη για ο,τιδήποτε συμβαίνει στην περιοχή. Όταν έχει η Ελλάδα αυτόν τον ρόλο, όπως τον είχε στο παρελθόν αρκετές φορές, τότε μπορείς να προχωρήσεις μπροστά και να νιώθεις ότι εκεί που πας θα σε αντιμετωπίσουν με σεβασμό.

 

https://www.youtube.com/watch?v=qEVaU7BTcoQ&feature=emb_title