“Η εξάρτηση της ελληνικής οικονομίας είναι δεδομένη και πρέπει να την ανατρέψουμε. Ο μόνος τρόπος να ανατραπεί και αυτό είναι κάτι το οποίο δεν θα πει ο πρωθυπουργός στην ομιλία του διότι δεν το πιστεύει ο ίδιος, έχει ένα άλλο οικονομικό μοντέλο στο μυαλό του, είναι να διευρυνθεί η παραγωγική βάση. Όλοι μας θέλουμε να αλλάξει το παραγωγικό μοντέλο. Σωστά το θέλουμε. Δεν θα γίνει όμως η αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου όσο τα χρήματα έρχονται και πηγαίνουν στα ίδια χέρια. Μένουν στα χέρια λίγων, ο πλούτος δεν μένει στην  Ελλάδα, φεύγει έξω είτε σε εισαγωγές είτε σε τραπεζικούς λογαριασμούς. 

Εάν δεν βρούμε τρόπο περισσότεροι να έχουν πρόσβαση σε πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας τα χρήματα θα μένουν σε λίγους και αναγκαστικά οι κυβερνήσεις είτε είναι δεξιές είτε αριστερές θα εξαρτώνται από αυτούς τους λίγους για να παράγουν. Πώς μπορούμε να διευρύνουμε την παραγωγική βάση; Το πιο σημαντικό είναι να αρχίσουμε να επενδύουμε πάλι στις συλλογικότητες. Τα επιμελητήρια για παράδειγμα είναι ένας φορέας ο οποίος μπορεί να διαχειριστεί πλούτο και να τον διαχειριστεί στο όνομα πολλών περισσότερων ανθρώπων. Το ίδιο μπορεί να κάνει και η τοπική αυτοδιοίκηση. Δεν νοείται τα μεγάλα περιουσιακά στοιχεία της χώρας να ανήκουν στο κεντρικό κράτος. Παντού στην Ευρώπη ανήκουν στην τοπική αυτοδιοίκηση, στα επιμελητήρια. Γιατί να μην κάνεις αυτούς τους φορείς πιο πλούσιους, φορείς που μπορούν να μοιράζουν αυτό τον πλούτο σε περισσότερα άτομα από το να συνεχίσουμε να κρατάμε τον πλούτο υπερσυγκεντρωμένο. 

Για να διευρύνεις την παραγωγική βάση πρέπει να εμπιστευτείς θεσμούς οι οποίοι σήμερα υπολειτουργούν. Όπως σας είπα τα επιμελητήρια, τα πανεπιστήμια. Πρέπει να τους δώσεις εξουσία. Άρα, χρειάζεται να αποσυγκεντρώσεις την εξουσία του κεντρικού πολιτικού συστήματος. Για να αποσυγκεντρώσεις αυτή την εξουσία πρέπει να αντιληφθείς διαφορετικά τη δημοκρατία. Πρέπει, δηλαδή να αποσυγκεντρώσουμε την εξουσία για να αποσυγκεντρώσουμε τον πλούτο και αυτό σημαίνει ότι αν θέλουμε να σώσουμε την οικονομία μας πρέπει πρώτα να εμβαθύνουμε τη δημοκρατία. Μέχρι τώρα θεωρούμε ότι η πολιτική και οικονομία είναι διαφορετικά πράγματα και έχουμε αφήσει την οικονομία να επιβληθεί της πολιτικής. Αυτό που λέω είναι ότι πρέπει να πάμε ακριβώς αντίθετα. Η πολιτική πρέπει να λάβει ένα πολύ διαφορετικό ρόλο και με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας να οδηγήσει την οικονομία. Αυτό θα το κάνει μόνο όταν αρχίσει να αφουγκράζεται την κοινωνία καλύτερα και αυτό μπορεί να το κάνει μόνο μέσα από τις συλλογικότητες που αυτή τη στιγμή έχουν απαξιωθεί στην Ελλάδα και πρέπει να τους δώσουμε πάλι δύναμη να συμμετέχουν στην παραγωγική διαδικασία. Διότι, σήμερα ένα Επιμελητήριο ή ένας Δήμος εξαρτάται απόλυτα από το Κεντρικό κράτος. Αν δεν σπάσουμε αυτή τη σχέση δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι. Ο τρόπος που παράγει η  Ελλάδα θα παραμείνει ίδιος και θα παραμένουν τα χρήματα πάντα στα χέρια των λίγων. Άρα, είναι πολύ σημαντικό ο στόχος να αλλάξουμε το παραγωγικό μοντέλο να περάσει μέσα από εμβάθυνση της δημοκρατίας στη χώρα”.

“Μια από τις μεγαλύτερες αποτυχίες της Τρόικα όταν ήρθε στην Ελλάδα είναι ότι δεν κατάλαβε ότι οι περιφέρειες και  οι δήμοι στην Ελλάδα δεν έχουν καμία σχέση με το μοντέλο της Ευρώπης. Εδώ ακόμα λόγω της γραφειοκρατίας, λόγω της πολυνομίας ,λόγω της της παντοδυναμίας των υπουργών όλοι αυτοί οι θεσμοί είναι ακόμα υπό ομηρία. Αν δεν απελευθερώσεις αυτούς τους θεσμούς, αν δεν τους δώσεις τη δύναμη να φτιάξουν συνεταιρισμούς, να φτιάξουν ομάδες παραγωγών να μεταφέρουν τον πλούτο σε όσο μεγαλύτερη λαϊκή βάση γίνεται τόσο λιγότερο θα μπορούν να αλλάξουμε το παραγωγικό μοντέλο. Έρχεται η τρόικα και αντί να να μιλήσει για το πως αυτό θα γίνει έρχεται και απλώς επικεντρώνεται στους φόρους. Οι θεσμοί είναι το πρόβλημα στην Ελλάδα όχι η δυνατότητα μας να παράγουμε. Ο Έλληνας έχει τη δυνατότητα να παράγει πλούτο και αυτό τον πλούτο να τον μοιράσει δίκαια. Αλλά για να το κάνουμε η δημοκρατία μας να λειτουργήσει σωστά και να αρχίσει να παίρνουν εξουσία οι φορείς που λογοδοτούν κατευθείαν σε εμάς”.  

“Το κεντρικό πολιτικό σύστημα από την εποχή του Όθωνα μέχρι σήμερα βρίσκει κάθε πιθανή δικαιολογία για να μην περάσει η εξουσία προς τα κάτω. Στην αρχή έλεγε πρέπει να μαζέψω φόρους για να πληρώσουν την επανάσταση, μετά έλεγε να πληρώσουμε τα δανεικά, μετά τα δανεικά τα οποία μας έδωσε η Ευρωπαϊκή Ένωση για να γλιτώσουμε την κρίση, τώρα σου λέει ότι πρέπει να κρατήσω την εξουσία στα χέρια μου λόγω της πανδημίας. Είναι άλλο να κρατάς την εξουσία διαχείρισης της πανδημίας στα χέρια σου και είναι άλλο να μην μπορεί να κινηθεί ένα νοσοκομείο, να πάρει γρήγορες αποφάσεις που αφορούν την τοπική κοινωνία και που το κεντρικό πολιτικό σύστημα μπορεί να του πάρει έξι μήνες, 12 μήνες να δώσει απάντηση με καταστροφικά αποτελέσματα στην υγεία των κατοίκων της περιοχής”. 

“Τι εννοούμε λέγοντας ανάπτυξη. Αν εννοούμε ότι θα έχουμε δυο- τρία χρόνια ευημερίας και μετά θα γυρίσουμε πίσω. Ναι. 73 δις θα πέσουν στην Ελληνική οικονομία. 73 δις παράγουν πλούτο εκ των πραγμάτων, χωρίς να κάνεις απολύτως τίποτα. Το πρόβλημα είναι ότι αν δεν κάνεις απολύτως τίποτα αυτά τα 70 δις μπαίνουν στην οικονομία καμιά δύο βόλτες γύρω από την Ελληνική οικονομία και μετά φεύγουν. Αυτό σημαίνει ότι δεν δημιουργείς πραγματικές συνθήκες παραγωγής πλούτου. Και όταν τελειώσουν αυτά τα λεφτά; Τι κάνουμε; Περιμένουμε τα επόμενα; Αυτή τη στιγμή η Ευρώπη είναι ανοιχτοχέρα, πριν από 10 χρόνια η Ευρώπη μας έλεγε πεινάστε. Δεν μπορούμε να εξαρτόμαστε από τις διαθέσεις της Ευρώπης. Άρα, αν θέλομε να έχουμε ανεξαρτησία αυτά τα χρήματα θα πρέπει να δημιουργούν συνθήκες που να παράγουν πλούτο στο μέλλον. Για να το κάνουμε αυτό πρέπει να δημιουργήσουμε τους θεσμούς που οδηγούν αυτά τα χρήματα όσο πιο κοντά στην κοινωνία γίνεται. Σε όσο περισσότερα χέρια μπορούν να τα πάρουν και εκεί οι συλλογικοί φορείς οι οποίοι πρέπει να αλλάξουν από τη νοοτροπία του παρελθόντος που ήταν μόνο εξαρτημένοι από το Κεντρικό πολιτικό σύστημα πρέπει να καταλάβουν ότι να διεκδικήσουν και να πάρουν την εξουσία που χρειάζεται και να λογοδοτούν κατευθείαν στον Έλληνα πολίτη”. 

 

Δείτε εδώ ολόκληρη την συνέντευξη.