“Είναι η ελληνική κοινωνία ώριμη; Θα έλεγα ότι είναι πιο ώριμη από ότι την αντιλαμβάνεται το πολιτικό σύστημα. Το πολιτικό σύστημα αντιστέκεται ξανά και ξανά στο να δώσει δύναμη στον Έλληνα. Και αντιστέκεται γιατί κρατά αφυδατωμένους πολύ σημαντικούς συλλογικούς θεσμούς όπως η τοπική αυτοδιοίκηση, τα επιμελητήρια, οι συνδικαλιστικούς φορείς,  οι συνεταιρισμοί, τους έχει αφυδατώσει, τους έχει δώσει την ελάχιστη δυνατή δύναμη να κάνουν αυτά που θα θέλανε και κρατά την εξουσία γιατί από εκεί ελέγχει το πελατειακό κράτος. Κρατά την εξουσία και κρατά και την περιουσία. Για παράδειγμα σε άλλες χώρες τα λιμάνια είναι στην τοπική αυτοδιοίκηση, τα επιμελητήρια μπορούν να φτιάξουν συνεταιρισμούς. Στην Ελλάδα όλα αυτά απαγορεύονται. Άρα, έχεις εργαλεία που μπορούν να πάνε την κοινωνία μπροστά τα οποία κρατάς πίσω διότι αρνείσαι κατηγορηματικά να παραχωρήσεις κομμάτι από την εξουσία σου.”

” Δεν θέλουμε κόμματα δυσφορίας, αλλά κόμματα δημιουργίας. Κόμματα που προσφέρουν εναλλακτικό όραμα. Σήμερα έχουμε ένα πεπαλαιωμένο παραγωγικό και κοινωνικό μοντέλο που δεν συζητάμε πως θα αλλάξει. Και συγκεκριμένα. Το πως θα επενδύσει η κυβέρνηση σήμερα τα χρήματα κάνει όλη την διαφορά. Αν πεις ότι θα επενδύσεις εκεί που υπάρχουν ήδη χάνεις την ευκαιρία να δημιουργήσεις νέες αγορές. Η κυβέρνηση τείνει να ρίξει χρήματα εκεί όπου υπάρχει ήδη τουρισμός. Και εγώ λέω γιατί δεν κρατάτε χρήματα για να αναπτυχθούν διαφορετικοί τύποι τουρισμού στη Θράκη και την Ήπειρο που είναι από τις πιο φτωχές περιοχές. Δηλαδή, μια ευκαιρία όπου το κράτος να κάνει παρεμβάσεις που θα αλλάξει τον τρόπο που λειτουργεί και η κοινωνία και η οικονομία. Εδώ όμως χρειάζεται να μιλάς με όλη την κοινωνία και όχι αποσπασματικά.”

“Η Ευρώπη είχε μια παράδοση αν θέλετε σοσιαλδημοκρατική και μέσα από αυτή δημιουργήθηκαν κοινωνικές δομές που μπορούσαν να κρατήσουν  μια ισορροπία, με την παγκοσμιοποίηση και με την αποτυχία του χώρου μου να δώσει ένα άλλο χρώμα στην παγκοσμιοποίηση φτάσαμε σε ένα σημείο που παρότι έχουμε κοινωνικές δομές στις χώρες μας ο ανταγωνισμός που επικρατεί σε όλες τις χώρες του πλανήτη αυτές οι ασφαλιστικές δικλείδες να αναιρούνται. Και αυτό είναι μια μεγάλη ζημία. Ως επιχειρηματίας για παράδειγμα, η Ευρώπη μου λέει ότι δεν πρέπει να δίνω ορμόνες στα ψάρια μου. Πολύ σωστά. Την ίδια στιγμή όμως εισάγει από την Τουρκία χωρίς κανένα έλεγχο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι επιχειρηματίες της Ευρώπης να παίρνουν τις επιχειρήσεις τους και να πηγαίνουν στην Τουρκία, στην Κίνα γιατί εκεί μπορούν να παράγουν πιο φθηνά. Εάν δεν πούμε τέρμα σε αυτούς τους όρους του εμπορίου τότε θα πιέζεται συνέχεια η Ευρώπη να χαλάσει τα κοινωνικά της συστήματα, να βάλει νερό στο κρασί της  σε ότι αφορά την προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων, την προστασία των περιβαλλοντικών συνθηκών, την προστασία του καταναλωτή. Αυτό δεν πρέπει να γίνει. Αντί να επηρεάσουμε εμείς θετικά τις γύρω χώρες θα πιέζουν οι γύρω χώρες να αλλάξουμε εμείς προς μία αρνητική κατεύθυνση. Αυτό πρέπει να καταλάβουν στην Ευρώπη ότι δεν πάει άλλο. Χρειάζεται μια ευρωπαϊκή συμφωνία.”

“Διαχρονικά η πολιτική δελεάζεται από το χρήμα. Αν καταλάβουμε ότι η δύναμη της ψήφου είναι μεγαλύτερη από τη δύναμη του ευρώ ή του δολαρίου τότε θα έχουμε και πολιτικούς που όχι μόνο αντιστέκονται σε αυτό το δέλεαρ αλλά δημιουργούν και τις δομές και τις συνθήκες ώστε αυτό να γίνεται όλο και πιο δύσκολο. Όταν μιλάμε για μεταρρυθμίσεις ο κόσμος θεωρεί ως κάτι που τον χτυπάει οικονομικά. Αυτό που πρέπει να δείξουμε είναι ότι η πολιτική μεταρρύθμιση είναι μια αλλαγή στο πως λειτουργεί η κοινωνία μας. Κι αυτό είναι θέμα επιλογών. Το αν θα αφήσουμε την πολιτική έρμαιο του χρήματος είναι κάτι που το επιλέγουμε εμείς. Είναι σημαντικό να στείλουμε το μήνυμα ότι δεν θα συνεχίσουμε όπως πριν. Ότι θα μπουν αντιστάσεις. Οι αντιστάσεις αυτές έχουν αλλοιωθεί διότι το κεφάλαιο έχει αποκτήσει μεγάλη δύναμη. Θα επιμένω ότι είναι θέμα επιλογών. Και επιλογές που κάνουμε ως κοινωνία θα καθορίσει το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας.¨

“Δεν θεωρώ ότι η απόφαση να ξοδευτούν χρήματα είναι μια δικαίωση της σοσιαλδημοκρατίας. Αυτό που θα θεωρούσα μια δικαίωση είναι ένα όραμα συγκεκριμένο για το μέλλον των κοινωνιών μας το οποίο ο κόσμος θα το δει, θα το ακούσει και θα το ψηφίσει. Εάν δεν το αποκτήσουμε αυτό δεν θα αλλάξει τίποτα. Αυτό που βλέπω είναι ότι τα πάντα αλλάζουν, αλλά τα κόμματα μένουν ίδια. Σήμερα βλέπουμε μετά από μια τεράστια κρίση που θα έπρεπε να μας ωθήσει να αλλάξουμε πολλά από αυτά που κάναμε μέχρι σήμερα βλέπουμε κόμματα που ακόμα διαπραγματεύονται ένα οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο το οποίο έχει ξεπεραστεί από την κοινωνία.  Γι αυτό πολύς κόσμος απέχει από την πολιτική διαδικασία και αυτό θα έπρεπε να χτυπήσει ένα καμπανάκι. Άλλα όσο εκλέγονται τα κόμματα με λιγότερους ψηφοφόρους τείνουν να παραμένουν ίδια. Αυτό που χρειάζεται να δουλέψουμε είναι πολιτικές προτάσεις με σοβαρές τομές στις δομές του κράτους και της κοινωνίας όπου πρώτη προτεραιότητα είναι ο Άνθρωπος και όχι η οικονομία. Σήμερα θυσιάζουμε τα πάντα για την οικονομία και αυτό οδηγεί σε λάθος αποφάσεις.”

 

 

https://www.youtube.com/watch?v=IoZcjyXsamA