Ένα νέο παραγωγικό μοντέλο θα έρθει, κάποια στιγμή, και στη χώρα μας. Μέχρι στιγμής, καθυστερεί λόγω μιας παλιάς νοοτροπίας που επιβάλλεται και στην οικονομία και στην κοινωνία, η οποία θέλει όλα να λειτουργούν με γνώμονα και βασικό παίκτη το κεντρικό πολιτικό σύστημα. Ο λόγος για τον οποίο καθυστερεί η καινοτομία στην Ελλάδα και οι μεγαλες μεταρρυθμίσεις είναι διότι πάντα σκεφτόμαστε με το κράτος στο επίκεντρο των πάντων. Κι έτσι, αντί να απελευθερώνεται ο Έλληνας δημιουργός, αναγκάζεται πάντα να παρακολουθεί τι θα κάνει το κεντρικό κράτος για να κάνει τα ίδια.

Αν κάνει κανείς μια αποτύπωση της ελληνικής αγοράς, θα δει ότι υπάρχουν πολύ επιτυχημένες επιχειρήσεις που στέκονται στα πόδια τους και λειτουργούν διεθνώς και υπάρχουν και πολλές που ζουν μήνα με το μήνα κυρίως γιατί επιλέγουν να είναι σε συναναστροφή με το κράτος. Όσο πιο ανεξάρτητες είναι οι επιχειρήσεις από το κράτος τόσο πιο καλά πηγαίνουν, κατά γενική ομολογία. Το ίδιο συμβαίνει και με τα start – ups και με τις πιο ώριμες εταιρείες. Το κράτος πρέπει να δημιουργέι αγορές και όχι ωμά να επενδύει κάπου.

Πώς θα δομηθεί, τώρα, η επόμενη μέρα; Δύο πράγματα πιστεύω θα αλλάξουν ριζικά. Πρώτον, δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε όπως παλιά. Το παλιό μοντέλο δεν θα είναι το ίδιο την επόμενη μέρα. Δεν είναι μόνο τι θα παράγουμε αλλά πώς θα το παράγουμε, πώς θα δημιουργούμε αγορές. Δεύτερον, είναι ένα θέμα αν θα συνεχίσουμε να ανταγωνιζόμαστε συνέχεια μεταξύ μας και να πορευόμαστε ο καθένας μόνος του ή θα αρχίσουμε να δημιουργούμε συνθήκες συνεργασίας για την επόμενη μέρα. Θα δώσω ένα παράδειγμα για το πώς αυτό μπορεί να γίνει πράξη. Σήμερα, όλοι λένε ότι πρέπει να βοηθήσουμε τις υπάρχουσες τουριστικές επιχειρήσεις να βγάλουν χρήματα, διότι αυτές έβγαζαν τα χρήματα μέχρι τώρα και ξέρουμε ότι εκεί υπάρχει μια δυναμική. Υπάρχουν όμως περιοχές στην Ελλάδα, οι οποίες έχουν τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης του τουρισμού που σήμερα δεν έχουν καθόλου τουρισμό και τυχαίνει να είναι και οι πιο φτωχές. Η Θράκη, η Ήπειρος, η Πελοπόννησος, μέρη σαν κι αυτά, δεν τα σκεφτόμαστε ποτέ τουριστικά, δεν τα εντάσσουμε σε καμία στρατηγική τουρισμού, όμως, είναι περιοχές που πραγματικά μπορεί να σωθούν με λίγες παραπάνω αφίξεις. Χίλιοι επισκέπτες στη Θράκη είναι πιο σημαντικοί από δέκα χιλιάδες στη Μύκονο ή τη Ρόδο. Αυτό που έχει σημασία αυτή τη στιγμή είναι να επιλέξουμε προτεραιότητες ως κράτος και το κράτος εκεί που δεν υπάρχει σήμερα κάτι, να βοηθήσει να ανοίξει. Για παράδειγμα, στον αγροδιατροφικό τομέα, υπάρχουν τρία προϊόντα που έχουν μια παγκόσμια φήμη, το λάδι, το γιαούρτι και το ψάρι. Υπάρχει η κρητική διατροφή που έχει παγκόσμια φήμη. Με λίγη προσπάθεια, μπορούμε να βάλουμε 5-10 ακόμα ελληνικά προϊόντα, κι αυτό σημαίνει ότι αυτά τα προϊόντα θα πάρουν μεγαλύτερη αξία και θα δημιουργηθεί μεγαλύτερη αξία και στην Περιφέρεια. Θα πάρουν αξία μικρές επιχειρήσεις που αυτήν τη στιγμή το χρειάζονται.

Γιατί δεν προχωράμε προς αυτήν την κατεύθυνση τόσα χρόνια; Γιατί όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, δεξιές και αριστερές, συμφωνούσαν σε ένα πράγμα: ότι η οικονομική πρόοδος στην Ελλάδα θα έρθει από τις μεγάλες ξένες επενδύσεις. Χρόνια τώρα έλεγα ότι κανείς δεν θα επενδύσει στην Ελλάδα αν δεν επενδύσουμε πρώτα εμείς τα χρήματά μας εδώ. Αν δεν δημιουργήσουμε εμείς πρώτα σχέση εμπιστοσύνης με το κράτος μας και με την οικονομία μας. Μια εμπιστοσύνη που δεν υπάρχει. Άρα, αντί να κοιτάμε για ξένες επενδύσεις, έπρεπε να κοιτάμε για ελληνικές επενδύσεις. Το πρόβλημα που έχουμε σήμερα είναι ότι οι μεγάλες ξένες επενδύσεις δεν θα έρθουν πια στην Ελλάδα. Πρέπει να πάρουμε απόφαση ότι είμαστε μόνοι μας την επόμενη μέρα. Οι ανάγκες που θα υπάρχουν σε κεφάλαια παγκοσμίως, ουσιαστικά, θα επισκιάσουν τις δυνατότητες που έχει η Ελλάδα να δώσει καλά αποτελέσματα σε αυτές τις επενδύσεις. Θα πρέπει πάλι να βασιστούμε στις δικές μας δυνάμεις και δεν είμαστε έτοιμοι να το κάνουμε.

Ποτέ η Ελλάδα δεν ήταν μια χώρα που επένδυε στον Έλληνα και στις δυνατότητές του. Πάντα λέγαμε ότι μόνο αν κάνουμε φθηνό το εργατικό μας δυναμικό θα έρθει ο κόσμος, ενώ στην πραγματικότητα έχουμε εξαιρετικά καταρτισμένο ανθρώπινο δυναμικό πάνω στο οποίο δεν επενδύσαμε ποτέ. Αυτό ήταν τεράστιο λάθος και γι’αυτό οι νέοι έφυγαν στο εξωτερικό που βρήκαν πολύ καλές δουλειές. Το δεύτερο λάθος είναι ότι το κράτος επιμένει η ιδιωτική πρωτοβουλία να είναι κρατικοδίαιτη, επιμένει να ελέγχει, επιμένει να κρατά σε ομηρία τις ελληνικές επιχειρήσεις, είτε με τις αδειοδοτήσεις, είτε με τη γραφειοκρατία, με όσα χρησιμοποιεί το κράτος για να μην αφήνει την ελληνική δημιουργία να προχωρήσει. Όλα αυτά, όταν τα βλέπει ένας ξένος αποφασίζει να επενδύσει κάπου αλλού. Και τώρα οι ευκαιρίες θα είναι πολύ μεγαλύτερες διότι η κρίση είναι παγκόσμια και χρήματα χρειάζονται παντού, άρα δεν θα είναι η Ελλάδα στο επίκεντρο της επόμενης μέρας. Πρέπει να απελευθερώσουμε τον Έλληνα για να μπορέσει να δημιουργήσει και να επενδύσουμε εμείς στους εαυτούς μας.

 

 

https://www.youtube.com/watch?v=IZmZ5qJWjEQ