“Για να δώσουμε αισιοδοξία πρέπει να μιλήσουμε πολιτικά. Αυτό που εκπέμπουμε πρέπει να δίνει ένα όραμα διαφορετικό στον κόσμο. Εκεί είναι όλη η ουσία. Δεν μπορείς σε μια χώρα σαν την Ελλάδα που είναι ποτισμένη στη δημοκρατία, που ο κόσμος έχει ευαισθησίες κοινωνικές, σε μια χώρα που, για να λέμε και τα θετικά μας, έκανε πέρα τη Χρυσή Αυγή, στάθηκε δίπλα και στους μετανάστες και τους πρόσφυγες που ήρθαν στην Ελλάδα και την Αθήνα, στάθηκε δίπλα στους ανθρώπους που υπέφεραν περισσότερο από την κρίση, δεν μπορείς σε αυτούς τους ανθρώπους να λες ότι η μόνη λύση στην πολιτική τους πραγματικότητα είναι ένα νεοφιλελεύθερο μοντέλο που απλώς ακολουθεί τι λέει το χριστιανοδημοκρατικό κόμμα στη Γερμανία. Πρέπει να δώσουμε ένα άλλο όραμα. Είμαστε μια χώρα με τεράστιες ευαισθησίες και δεν μπορούμε να τις ισοπεδώνουμε στο όνομα της οικονομίας, το οποίο κάνουμε συνέχεια. Σήμερα έχουμε την ευκαιρία και την υποχρέωση, ως χώρος της κεντροαριστεράς, να εκφράσουμε κάτι διαφορετικό, ένα όραμα ελληνικό, ανθρωποκεντρικό, σοσιαλιστικό”.

“Χωρίς να θέλω να μιλάω με κλισέ, ο ήλιος δεν ανήκει σε κανέναν, σε καμία ομάδα ανθρώπων. Ό,τι υπάρχει ακόμα από την ελπίδα που δημιούργησε  ο ήλιος είναι στις καρδιές των ανθρώπων και οι άνθρωποι αυτοί είναι εκεί έξω, ελπίζουν ακόμα, μένουν καμιά φορά σπίτι τους επειδή δεν εκπροσωπούνται από άλλα κόμματα ή άλλες προσπάθειες και αυτοί ακριβώς είναι οι άνθρωποι για τους οποίους πρέπει να μιλήσουμε, οι άνθρωποι που για κάποιους λόγους έχουν απομακρυνθεί.

Η ανθρωπογεωγραφία που με ενδιαφέρει είναι αυτή που δεν φαίνεται σήμερα. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που χρειάζονται μια σπίθα για να φύγουν μπροστά. Επειδή όμως βλέπουν αυτά που γίνονται κρατιούνται πίσω.  Σε μια πραγματική δημοκρατία, σε μια χώρα που από γεννησιμιού μας θέλουμε να ακούσουμε τη γνώμη του άλλου, οι άνθρωποι που περιμένουν σήμερα απ’ έξω, που είναι εξαιρετικής πολιτικής ποιότητας και είναι αυτοί που θα συνθέσουν την επόμενη μέρα, θα μπουν μέσα αμέσως μόλις τους δώσουμε βήμα συμμετοχής”.

“Μοναχικός καβαλάρης δεν είμαι. Μπορεί να είμαι ο μόνος που σε αυτή τη φάση αναδεικνύει στον δημόσιο λόγο αυτά τα θέματα. Όμως όλα αυτά που λέω δεν έχουν βγει από το κεφάλι μου, είναι από συζητήσεις με ανθρώπους. Ξέρετε ότι και λόγω της εκστρατείας μου πέρσι για τον Δήμο Αθηναίων ήμουν και είμαι τόσο καιρό κάθε μέρα στον δρόμο και μιλάω με κόσμο σε όλη την Ελλάδα. Και τα μηνύματα που μεταφέρω είναι αυτά, λένε ότι “μπορεί για τους δικούς σας λόγους να πρέπει να κάνετε και κάποια γραφειοκρατικά πράγματα αλλά εδώ υπάρχει ένας πόθος να εκφραστεί μια παράταξη που αυτή τη στιγμή δεν εκφράζεται’. Από τη μία κοιτάμε και βλέπουμε τον ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη το Κίνημα Αλλαγής και δεν έχει εκφράσει κανένα από τα δύο κόμματα ένα όραμα που να μπορεί να αντιπαρατεθεί με την πρόταση διακυβέρνησης της ΝΔ του κ. Μητσοτάκη. Ο κόσμος θέλει μια άλλη πρόταση. Έχοντας τελειώσει με τα μνημόνια έχουμε μια κυβέρνηση που ουσιαστικά νομιμοποιεί τη συνέχειά τους.  Και απέναντι σε αυτό δεν υπάρχει μια πρόταση που να λέει εγώ θέλω μια άλλη Ελλάδα που να προχωρήσει τα πράγματα μπροστά”.

“Τη σημαία τη σήκωσα για δυό λόγους. Ο ένας ήταν ότι είχα διαφωνία με τη διαδικασία του Συνεδρίου. Ο δεύτερος είναι επειδή πιστεύω ότι τώρα είναι η ώρα να βάλουμε την πολιτική μπροστά. Φτάνει πια με τα διαδικαστικά, φτάνει πια με τα συνέδρια που απλώς επικαιροποιούν μικροαλλαγές στο καταστατικό, αν και κάποιες από αυτές ήταν αρκετά ουσιαστικές. Όταν κάνεις ένα Συνέδριο όμως που δεν δημιουργεί πολιτικές προτάσεις αυτό εμένα μου δημιουργεί πρόβλημα και δημιουργεί πρόβλημα και σε πάρα πολύ κόσμο με τον οποίο μιλάω. Πολλοί είχαν ίδιες ενστάσεις με τις δικές μου, και μέσα στο συνέδριο, και μην ξεχνάμε ότι έγινε κάλεσμα σε 5.000 ανθρώπους και ήρθαν μόνο 1500. Αυτό δείχνει ότι ένα μεγάλο μέρος είπε αυτό που κάνετε εκεί δεν με αφορά. Και από αυτούς που ήρθαν, ένα μεγάλο μέρος είδε τα όσα είπα σαν μια ελπίδα ότι μπορεί να υπάρξει μια επόμενη μέρα, ότι δεν έχουν τελειώσει τα πάντα και ότι για να υπάρξει επόμενη μέρα πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε πολιτικά και όχι διαδικαστικά. Αυτό που εξέφρασε η κα Τσουρή με την αποχώρησή της είναι αυτό που εκφράζω κι εγώ και πολλοί ακόμα. Είναι η αγωνία ότι χάνουμε πολύτιμο χρόνο να συγκροτήσουμε μια πολιτική πρόταση που θα δώσει ελπίδα στον κόσμο ξανά. Και υπάρχει κόσμος για το επόμενο βήμα αλλά αφού δεν βλέπει εναλλακτική κάθεται στο σπίτι του και περιμένει. Μόλις δουν ότι υπάρχει κάποιος που τους καλεί να μιλήσουν πολιτικά τότε αυτοί οι άνθρωποι ενεργοποιούνται αμέσως γιατί αυτός είναι και ο πόθος τους”.

“Όταν απέναντι σε αυτό που λες εσύ δεν υπάρχει μια πολιτική επιχειρηματολογία  και καταντά να είναι συζήτηση ‘μα ο Γερουλάνος δεν καταλαβαίνει τι λέει, θέλει να πάει στον ΣΥΡΙΖΑ, τα έχει βρει με τον Κοτζιά’, γιατί τα άκουσα όλα αυτά, καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχει ουσία στην πολιτική αντιπαράθεση, δεν υπάρχουν πολιτικά επιχειρήματα. Έχεις κάτι να μου πεις απέναντι σε αυτό που σου λέω, ότι κάνεις ένα κλειστό, μη δημοκρατικό συνέδριο χωρίς προσυνεδριακό διάλογο;  Απάντησέ μου ότι όχι, εγώ κάνω ένα ανοιχτό συνέδριο δημοκρατικο.. Δεν πήρα τέτοια απάντηση. Η απάντηση που πήρα ήταν ο Γερουλάνος δεν ξέρει τι λέει ή πού το πάει ο Γερουλάνος, ακόμα χειρότερα για να σου πουν ότι δεν έχεις δικαίωμα δια να ομιλείς. Σε μια δημοκρατία όμως όλοι έχουμε δικαίωμα δια να ομιλούμε, κι αν πονάνε αυτά που λέμε, γι’αυτό δεν φταίμε εμείς. Ο χρόνος που έχουμε μπροστά μας μέχρι οποιοδήποτε επόμενο συνέδριο, είτε του ΠΑΣΟΚ είτε του ΚΙΝΑΛ, δεν θα είναι νεκρός πολιτικά. Θα είναι πολύς χρόνος και εκεί θα μας δοθεί η δυνατότητα να δούμε ποιος μιλά πολιτικά”.

“Η 3η Σεπτέμβρη και όλη η πορεία προς το Συμβόλαιο με τον Λαό είναι για μένα από τις πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες γιατί σου δείχνει μία πορεία ανθρώπων που πραγματικά νοιάστηκαν να δώσουν ένα άλλο όραμα για τη χώρα. Ξεκινάμε με την 3η Σεπτέμβρη αλλά από εκεί και πέρα έγινε πολλή δουλειά, ωρίμασαν οι ιδέες, καταγράφηκαν τα κοινωνικά εργαλεία που μπορούσε το ΠΑΣΟΚ να χρησιμοποιήσει κι ήρθε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία το ’81. Πολλή από τη δουλειά που έγινε από το ’74 ως το ’81 πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων δυστυχώς και είναι κάτι για το οποίο κι εγώ ασκώ κριτική στο κόμμα μου. Όμως, καταγράφηκε ένα όραμα ελληνικό, ανθρωποκεντρικό, ένα όραμα το οποίο ένιωθες ότι “με αφορά ως Έλληνα, δεν είναι απλώς ότι μου λένε να μοιάσω Ευρωπαίος, μπορώ να δω ποια είναι τα θετικά μου και τα αρνητικά μου και πάνω σε αυτό να αρχίσω να σχεδιάζω την επόμενή μου μέρα, όπως θα έπρεπε να κάνει κάθε ελεύθερος λαός’. Αυτή η δουλειά που έγινε τότε για μένα είναι πολύτιμη και η απουσία αυτής της δουλειάς από την πολιτική σήμερα είναι αυτό που έχει κάνει τον κόσμο να γυρίσει την πλάτη στην πολτιική. Δεν μπορούμε να πορευόμαστε πια άλλο με σχέδια άλλων. Και ενώ δεν φαινόταν αν θα πάρει ποτέ την κυβέρνηση τότε το ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση, παρόλαυτα κάθισαν άνθρωποι που νοιάζονταν για τον τόπο τους και είπαν εμείς θέλουμε να το πάρουμε αλλιώς και ο μόνος τρόπος να το πάρουμε αλλιώς είναι να εμπιστευτούμε τον Έλληνα και τις δυνατότητές του. Αυτό είναι συνταρακτικό πολιτικό γεγονός και γι’ αυτό και η μπογιά του ΠΑΣΟΚ κράτησε τόσα χρόνια μετά”.

“Αυτό που κάνουμε τώρα στην Αθήνα είναι η συνέχεια αυτού που ξεκινήσαμε στην προεκλογική μας εκστρατεία για τον Δήμο Αθηναίων. Λίγες μέρες πριν, φέραμε κάποιους από τους μεγαλύτερους γνώστες του προσφυγικού και του μεταναστευτικού να μιλήσουν γι’ αυτό στην Αθήνα και για τις προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η πόλη, ποιοι είναι οι μύθοι και ποιες οι πραγματικές ανησυχίες που πρέπει να έχουμε. Είναι όλοι τους άνθρωποι που έχουν δώσει την ψυχή τους σε αυτό το θέμα και τους αναδεικνύω γιατί ελάχιστες φορές στην Ελλάδα λέμε ευχαριστώ σε κάποιον που έκανε καλή δουλειά. Και οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δούλεψαν σκληρά, τους ήρθε ένα τσουνάμι που δεν το περίμεναν, έπρεπε να αντιμετωπίσουν μια κρίση χωρίς να ξέρουν βασικά πράγματα και παρόλαυτα σήμερα η Αθήνα έχει απορροφήσει το πρώτο κύμα με έναν τρόπο που της έμαθε πώς να αντιμετωπίζει το θέμα από εδώ και πέρα. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό”.

“Πάντα τριγυρνώ γιατί με ενδιαφέρει πάνω από όλα να ακούσω τι έχει να σου μεταφέρει ο άλλος. Στην πολιτική λένε συνήθως: ‘Πήγαινε να τους τα πεις στο Ηράκλειο’. Τι να πάω να τους πω στο Ηράκλειο; Τα προβλήματα του Ηρακλείου; Και στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα αυτό που με ενδιαφέρει εμένα είναι να ακούω τον κάθε Έλληνα, την κάθε Ελληνίδα να μου λέει τις προσδοκίες του να μου λέει τα όνειρά του, να μου λέει τις στενοχώριες του. Διότι από εκεί βγαίνει το πολιτικό περιεχόμενο της επόμενης μέρας. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε αυτό, ότι τώρα είναι η ώρα για αυτό, τόσο περισσότερες ελπίδες θα έχουμε να ξαναφέρουμε σε επαφή τον πολίτη με την πολτιική. Τα είπα αυτά που είχα να πω, τα έγραψα και θα τα ξαναπω κι ας με διαγράψουν. Αν θέλουμε να προσθέσουμε κάτι στην πολιτική σήμερα πρέπει να κάνουμε πολιτική συζήτηση. Και δεν μπορώ εγώ να μην κάνω αυτό που κατηγορώ την πολιτική ηγεσία ότι δεν κάνει η ίδια. Αλλιώς θα είμαι μέρος του προβλήματος. Άρα, το να βγω έξω, να ακούσω, να μιλήσω, να εκφράσω τις αντιρρήσεις μου προφανώς αλλά να πάμε την πολιτική κοντά στον κόσμο είναι για μένα η πρώτη προτεραιότητα και αυτό θα συνεχίσω να κάνω”.

“Η προσπάθεια που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ περνά επικοινωνιακά μηνύματα αλλά δεν ξέρω πόσο ουσιαστική και ειλικρινής είναι. Κάτω από την επιφάνεια βλέπω μια στρατηγική που δεν διαφέρει από αυτήν του Κινήματος Αλλαγής πριν τις εκλογές. ‘Θα φέρουμε τα πρόσωπα, τους διακεκριμένους, και ο λαός θα ακολουθήσει από πίσω’. Και ακούμε ότι κι η ανταπόκριση του κόσμου στην ηλεκτρονική πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι καλή. Για να πείσεις τον κόσμο και να κάνεις ένα πραγματικό άνοιγμα πρέπει να δώσεις το σχέδιό σου που απορρέει από το όραμά σου. Αν δεν το κάνεις αυτό, ό,τι συμμαχίες κάνεις θα είναι βραχυπρόθεσμες. Η απουσία αυτού του σχεδίου οδηγεί στο πρόβλημα που έχει και το ΚΙΝΑΛ που χτυπιέται και πάει μια αριστερά μια δεξιά και του θέτουν συνέχεια το δίλημμα ‘είσαι πιο κοντά με τον έναν ή με τον άλλον’. Μόνο αν πεις τι είσαι εσύ,  αν δώσεις το στίγμα σου, τις προτεραιότητές σου για τη χώρα, θα σταματήσουν να σε ρωτάνε”.

“Στον Δήμο έχουμε μια μορφή απλής αναλογικής, διότι έκανε το λάθος ο ΣΥΡΙΖΑ κι έδωσε στη δεύτερη Κυριακή απόλυτη πλειοψηφία στον δήμαρχο, που είναι λάθος γιατί στέλνει διφορούμενα μηνύματα για το πώς θα κυβερνηθεί ο Δήμος. Όμως, και ο κ. Μπακογιάννης και ο κ. Ηλιόπουλος και ο κ. Σοφιανός κι εγώ έχουμε βαλθεί να το κάνουμε να δουλέψει. Γιατί θεωρούμε ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πολίτης αυτήν τη στιγμή στην Αθήνα δεν μας επιτρέπουν να κάνουμε μικροπολιτική στον Δήμο. Πάντα ο Δήμαρχος αν χρειαστεί θα δεχθεί τα πυρά μας αλλά υπάρχει μια διάθεση σύνθεσης και πιστεύω ότι αυτό είναι το είδος του πολιτικού που ζητά ο κόσμος πλέον. Σαν απολογισμό μέχρι τώρα αυτό που παρατηρώ είναι ότι υπάρχουν σωστές προτεραιότητες αλλά δεν υποστηρίζονται με τον σωστό τρόπο. Για παράδειγμα, άκουσα τον κ. Μπακογιάννη να μιλάει για υιοθεσίες δημοσίων χώρων. Συμφωνώ απολύτως και ήταν ένα θέμα που έφερα εγώ στο προσκήνιο προεκλογικά. Δεν βλέπω όμως να γίνεται η σωστή δουλειά υποδομής. Δεν μπορείς απλώς να το χρησιμοποιείς σαν τίτλο. Πρέπει να υπάρχει υποδομή, να εξηγήσεις με ποιους όρους το κάνεις, τι ζητάς ως Δήμος από αυτόν που θα υιοθετήσει τον χώρο, τι ελευθερίες αφήνεις και τι περιορισμούς βάζεις, τι δυνατότητες του δίνεις για να το κάνει. Πρέπει να πάμε προς την ουσία. Παρόλαυτα, η διάθεση να πάμε προς τα εκεί υπάρχει. Και θα σας δώσω και μια είδηση, αυτή τη βδομάδα φέρνω μια πρόταση για μια ομάδα που θα απλοποιεί τις διαδικασίες ώστε τα θέματα που συζητάμε στο Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας να είναι ουσιαστικά. Να αναβαθμιστεί η λειτουργία του Δημοτικού Συμβούλιου για να επικεντρωνόμαστε αποτελεσματικότερα σε ό,τι αφορά τον πολίτη και τη ζωή του”.

 

https://www.youtube.com/watch?v=uY7I1SlVOYM&feature=youtu.be