Μας δίνουν ελπίδα οι προοπτικές της πόλης και η όρεξη του κόσμου να συμμετέχει σε κάτι μεγαλύτερο

Αν θέλεις να αλλάξεις κάτι στην πόλη, το πρώτο που πρέπει να κάνεις είναι ν’ ανοίξεις το Δημαρχείο στον κόσμο κι εσύ να πάρεις το γραφείο σου και να βγεις στο δρόμο.

Θέλουμε να επιτρέψουμε στους Αθηναίους να περιποιηθούν την πόλη τους. Σήμερα υπάρχουν εκατοντάδες Αθηναίοι που θέλουν να βοηθήσουν, τους βλέπουμε σε κάθε γειτονιά. Ο αγαπημένος μου είναι ένας μανάβης στο Κουκάκι  που έχει ένα παρτέρι ακριβώς μπροστά από το μανάβικό του, το περιποιείται και του έχουν κάνει δυο καταγγελίες. Και λες «άστον ρε φίλε, είναι ένα ωραίο παρτέρι εδώ πέρα, άστο να το χαρούμε».Λοιπόν, με τέτοιους είναι γεμάτη η Αθήνα. Και λες, αν μπορέσουμε, σχολεία, Λέσχες Φιλίας, φορείς, Ιδρύματα, ακόμη και εταιρείες να  υιοθετήσουν δημόσιους χώρους και αφού τους τους παραδώσουμε έτσι όπως πρέπει να είναι μετά εκέινοι αναλάβουν να τους συντηρούν, μέσα σε 6 μήνες, τουλάχιστον  σε 100 σημεία στην Αθήνα, μπορείς να έχει μικρούς παραδείσους για να λες ότι κάτι αλλάζει.

Είναι από τα πιο ιστορικά κομμάτια της Ευρώπης αυτές οι γειτονιές και δεν πατάει κανείς. Ακαδημία Πλάτωνος, Δημόσιο Σήμα, Κεραμεικός, Ιερά Οδός, είναι ένα τρίγωνο με την ίδια ιστορική αξία που έχει ο λόφος  Φιλοπάππου. Εκεί λίγο να επενδύσουμε, θα κάνουμε απίθανα πράγματα. Να σας πω ένα παράδειγμα.Ήμουν τις προάλλες εκεί με φίλους μου Ελληνοαμερικάνους οι οποίοι δουλεύουν με Πανεπιστήμια της Αμερικής, και τους έδειξα την Ακαδημία Πλάτωνος. Αφ’ ότου μου πήρε 10 λεπτά να μαζέψω τα σαγόνια τους απ’ το πάτωμα γιατί δεν πίστευαν ότι υπάρχει η Ακαδημία Πλάτωνος, καθίσαμε και σκεφτήκαμε πώς μπορούμε να κάνουμε φοιτητές απ’ όλο τον κόσμο, από την Κίνα, από την Αμερική, από την Ευρώπη, να περνάνε μία εβδομάδα, τρεις μήνες, έξι μήνες σ’ ένα χώρο φιλοξενίας εδώ στην Ακαδημία Πλάτωνος και να κάνουν σεμινάρια. Σε 10 λεπτά έβγαλαν προϋπολογισμό, σε άλλα 10 λεπτά σκέφτηκαν κι από πού θα βρουν τα λεφτά για να το κάνουν. Μου λένε «σ’ ένα μήνα θα σου στείλουμε μια πρόταση».

Είμαστε 4 αδέρφια και έχουμε 4 αδέσποτα, είναι η μεγάλη μας αγάπη και κάθε φορά που χάνουμε ένα, παίρνουμε ένα άλλο γιατί θεωρούμε ότι ο πρώτος τρόπος να σωθούν τ’ αδέσποτα, είναι αν εμείς οι Αθηναίοι, αντί να παίρνουμε κατοικίδια ράτσας,  παίρνουμε τ’ αδέσποτα που έχουμε στην πόλη μας και τα φροντίζουμε.

Τριγυρνάω την Αθήνα τώρα 6 μήνες γειτονιά-γειτονιά, χθες ήμασταν στα Πετράλωνα όπου πηγαίνουμε ξανά και ξανά. Μαζεύουμε πληροφορίες και αυτό που σου δίνει τρομερή ελπίδα είναι πρώτον, οι προοπτικές της πόλης και δεύτερον, η όρεξη του κόσμου να συμμετέχει σε κάτι μεγαλύτερο, σε κάτι που όλοι νιώθουμε ότι χρειάζεται η πόλη μας. Λοιπόν αυτό το πράγμα, εάν το κινητοποιήσεις, μετά δεν υπάρχει τέλος στο τί μπορείς να κάνεις. Γιατί αυτά που λέμε, είναι πράγματα που δεν κοστίζουν, όπως οι υιοθεσίες δημοσίων χώρων ή οι υιοθεσίες  των αδέσποτων. Και στο Υπουργείο όταν ήμουν, ένα πράγμα που κάναμε είναι ότι καταφέρναμε μ’ ελάχιστα χρήματα να κάνουμε πράγματα που έφερναν μεγάλη αξία στην πόλη, όπως κάναμε με το Μαραθώνιο, που ξοδέψαμε 20.000 και φέραμε 17,5 εκατομμύρια στην πόλη.

Πάντα κοιτάμε τη μία μεριά της Αθήνας. Απ’ την άλλη μεριά είναι η Ιερά Οδός. Αυτός είναι ο δρόμος στον οποίο πρέπει να επενδύσουμε τώρα στην Αθήνα. Η Ιερά Οδός είναι ιστορικός δρόμος, είναι υπέροχος δρόμος, έχει δυνατότητες ανάπτυξης, έχει δυνατότητες να γίνουν ωραίοι ποδηλατόδρομοι εκεί πέρα, έχει τις δυνατότητες ν’ αλλάξει, να ξαναϊσορροπήσει την Αθήνα που έχει μπατάρει από τη μια μεριά. Οι αναπλάσεις που θα ήθελα να δω στην Αθήνα και τις οποίες θα κυνηγήσω από την πρώτη στιγμή, είναι οι αναπλάσεις που αναβαθμίζουν τις σημαντικές γειτονιές της Αθήνας που έχουν τρομερή δυνατότητα ανάπτυξης. Η περιοχή ας πούμε από τη Ομόνοια μέχρι την πλατεία Καραϊσκάκη. Η άλλη είναι η Ακαδημία Πλάτωνος που έλεγα πριν. Δυο γειτονιές που αν αρχίσουμε εκεί να επενδύουμε, θα αλλάξει πραγματικά η πόλη μας.

Είμαι ένας Αθηναίος που πραγματικά θέλει να δει την πόλη του να πηγαίνει μπροστά. δεν κατεβαίνω για την καριέρα μου. Δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός. Έκανα  τη θητεία μου στο Υπουργείο, όταν έφυγα από κει γύρισα πίσω στην επιχείρησή μου, που είναι μια μικρή επιχείρηση μεν, η οποία όμως έχει διεθνή εμβέλεια γιατί κάνουμε πολύ ωραίο βιολογικό λαβράκι που το ζητάνε από τη Μόσχα μέχρι το Λας Βέγκας, οπότε είμαστε και χαρούμενοι που προωθούμε την Ελλάδα στο εξωτερικό. Έτσι όταν θεώρησα ότι στην Αθήνα χρειαζόμαστε κάτι διαφορετικό, μια άλλη νοοτροπία, είπα, ένα λεπτό, εδώ μπορώ να κάνω κάτι.

Αυτή τη στιγμή στην πόλη δεν χρειαζόμαστε έναν Δήμαρχο που να κάθεται πίσω από ένα μεγάλο γραφείο, δεν χρειαζόμαστε έναν PRίστα ο οποίος το μόνο που σκέφτεται είναι το επόμενό του βήμα, δεν χρειαζόμαστε έναν υποψήφιο κόμματος που θα ντρέπεται να πει ότι στα Εξάρχεια έχουμε πρόβλημα επειδή μπορεί να ενοχληθούν κάποιοι. Χρειαζόμαστε έναν Αθηναίο, ο οποίος νοιάζεται για την πόλη μας, που θα μαζέψει Αθηναίους για να παλέψουμε όλοι μαζί.