Όποιος νοιάζεται για την Αθήνα θέλει συνεργασία όχι συναλλαγή

Για την εμπλοκή ιδιωτών στην αποκομιδή απορριμμάτων

Δε σημαίνει ότι επειδή θα φέρεις ιδιώτες στην αποκομιδή, θα λυθεί το θέμα των παράνομων αφισοκολλήσεων, των σπασμένων πεζοδρομίων. Δεν ταυτίζεται η λύση με το πρόβλημα. Αντιθέτως, ξέρουμε ότι όταν οι ιδιώτες μπαίνουν σε θέματα δημόσιας ασφάλειας ή δημόσιας καθαριότητας, πολύ συχνά τα πράγματα γίνονται επικίνδυνα. Και θα εξηγήσω γιατί. Εγώ είμαι επιχειρηματίας, δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός, έχω ένα ιχθυοτροφείο στην Κεφαλλονιά και γι’ αυτό είμαι και υπέρ της ιδιωτικής πρωτοβουλίας αλλά  ξέρω και τα όρια της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.  Το κίνητρο του ιδιώτη είναι πάντα να βγάζει κέρδος. Έχουμε δει ξανά και ξανά, εκεί που εμπλέκεται ο ιδιώτης, στα θέματα που αφορούν τη δημόσια καθαριότητα ή τη δημόσια ασφάλεια, να κάνει οικονομίες σε αυτά που ξοδεύει, ώστε να έχει μεγαλύτερο κέρδος. Έχουμε παραδείγματα όπου ιδιώτες που ενεπλάκησαν με την αποκομιδή σκουπιδιών, αντί να τα πηγαίνουν στις χωματερές να τα πετούν σε παράνομες χωματερές, αντί να πηγαίνουν στις νόμιμες να τα πηγαίνουν σε παράνομες, διότι ήταν πιο κοντά. Ήθελα να ξοδέψουν λιγότερη βενζίνη. Δε θέλουμε να παίζουμε μ’ αυτά τα πράγματα, δε θέλουμε να παίξουμε με τη δημόσια υγεία, δε θέλουμε να παίξουμε με τη δημόσια ασφάλεια. Δε χρειάζεται να φτιάξουμε παράλληλο σύστημα. Αντί να συζητάμε για ιδιώτη, ας δώσουμε στις υπηρεσίες που έχουμε και στους ανθρώπους που ήδη έχουμε, τα εργαλεία, να κάνουν τη δουλειά τους και να κρίνουμε αυτό το έργο με τα εργαλεία που θα έπρεπε να έχει.

Για την καθαριότητα 

Η καθαριότητα στην Αθήνα απαξιώθηκε διότι σε κάποια στιγμή αφέθηκε η Υπηρεσία Καθαριότητας με 20 μόλις απορριμματοφόρα να μαζεύουν τα σκουπίδια από 13.000 σημεία αποκομιδής. Σήμερα ήδη βρισκόμαστε στα 120 και έχει γίνει πάλι μια μεγάλη αγορά που θα ενισχύει ακόμη περισσότερο τους στόλους.  Αντίθετα, αν δει κανείς ας πούμε στη Βιέννη, που είναι απ’ τις πιο καθαρές πρωτεύουσες της Ευρώπης, ένας άνθρωπος που πάει να καθαρίσει τον δρόμο, έχει όλα τα εργαλεία που χρειάζεται για να τον παραδώσει καθαρό. Αντίθετα, εμείς εδώ, δίνουμε μια σκούπα κι ένα φαράσι και του λέμε «μάζεψε ό,τι μπορείς». Αντί  να συζητάμε λοιπόν για ιδιώτη, ας δώσουμε τις υπηρεσίες που έχουμε και στους ανθρώπους που ήδη έχουμε τα εργαλεία, να κάνουν τη δουλειά τους και να κρίνουμε αυτό το έργο με τα εργαλεία που θα έπρεπε να έχει.

Για τις μετεκλογικές συνεργασίες

Η απλή αναλογική, θ’ αποδειχθεί εξαιρετικά θετική εάν τα εμπλεκόμενα μέρη λειτουργήσουν με συνεργασίες, ενώ θ’ αποδειχθεί ένας εφιάλτης αν λειτουργήσουν με συναλλαγές. Ποια είναι η διαφορά: Στη συνεργασία βάζεις έναν κοινό στόχο και ο καθένας παλεύει με τα μέσα που έχει για να τον φτάσει. Στη συναλλαγή, αντί για κοινό στόχο, αρχίζουν διαπραγματεύσεις τύπου: «Πάρε εσύ αυτό να πάρω εγώ εκείνο». Κι αντί να ελέγχουμε ο ένας τον άλλον, αφήνουμε τον καθέναν ανεξέλεγκτο στο χώρο τον οποίον ο ίδιος διαχειρίζεται. Η συνεργασία οδηγεί  στην καλύτερη χρήση των δυνάμεων που έχουμε μέσα στο Δήμο. Στη συναλλαγή  δεν έχεις ούτε συνεργασία ούτε την καλύτερη κατανομή των δυνάμεων. Και αφήνεται ο καθένας να κάνει ασυδοσίες στο σημείο που έχει αναλάβει και δεν υπάρχει έλεγχος. Εάν ψηφίσουμε πολιτικούς παλαιάς κοπής, που θεωρούσαν ότι με το που θα εκλεγούν ο Δήμος είναι δικός τους, τότε το αποτέλεσμα θα είναι προϊόν συναλλαγής. Αν ψηφίσουμε σύγχρονους πολιτικούς,  που καταλαβαίνουν ότι οι πολίτες θέλουν συνεργασία διότι θέλουν αποτέλεσμα, τότε η απλή αναλογική θα δουλέψει και όχι μόνο θα δουλέψει, θα εμπνεύσει και περισσότερο κόσμο να μπει στην πολιτική, διότι θα φέρει κόσμο που θα πει ότι εντάξει, τουλάχιστον εδώ έγινε μια προσπάθεια. Εμείς αυτό θα θέλαμε, το δεύτερο προφανώς. Δε θέλουμε τη συναλλαγή. Θέλουμε τη συνεργασία.

Για την πρωτοβουλία του για κοινό μέτωπο απέναντι στα ναρκωτικά

Στο θέμα των ναρκωτικών, που είδα ότι υπήρχαν κάποιες θέσεις που μοιραζόμασταν όλοι, έστειλα μια επιστολή και είπα και στον κ. Ηλιόπουλο και στον κ. Μπακογιάννη, «γιατί δε μαζευόμαστε από τώρα να κάνουμε ένα κοινό μέτωπο απέναντι στα ναρκωτικά, ένα πρόβλημα που μαστίζει την κοινωνία μας;». Και προς τιμήν του ο κ. Ηλιόπουλος είπε «βεβαίως, ευχαρίστως, στη διάθεσή σου», ενώ ο κ. Μπακογιάννης έστειλε την μπάλα στην εξέδρα με τη λογική ότι «εφ’ όσον δεν ήταν δική μου ιδέα, δε θέλω να συμμετέχω σ’ αυτό». Και λες, τί κρίμα ρε παιδάκι μου, εδώ είμαστε τρεις άνθρωποι σχετικά νέοι οι οποίοι θέλουμε να παλέψουμε για την Αθήνα, γιατί να κολλάς πίσω σε ποιανού ιδέα ήταν; Δείξτε κι εσύ ότι την επόμενη μέρα θα είσαι διαθέσιμος για συνεργασίες, να συνεργαστούμε όλοι προς την ίδια κατεύθυνση. Εδώ φαίνεται ποιος νοιάζεται για την πόλη και ποιος δε νοιάζεται. Αυτός που νοιάζεται για την πόλη, δε νοιάζεται για το αν η ιδέα ήταν δική μου ή του Μπακογιάννη ή του Ηλιόπουλου.  Λέει, να, μας δίνουν μια ευκαιρία να συνεργαστούμε. Αυτός που δε νοιάζεται για την Αθήνα αλλά νοιάζεται μόνο για την πάρτη του, απέχει λέγοντας ότι «εφ’ όσον δεν ήταν δική μου ιδέα εγώ δε θέλω να συμμετέχω».

Τρεις δεσμεύσεις 

Εγώ έχω θέσει τρεις δεσμεύσεις. Η πρώτη είναι ότι θα μείνω 4 χρόνια στο Δήμο. Η δεύτερη είναι αν είμαι Δήμαρχος,  θα τεθώ στην κρίση των Αθηναίων στο τέλος της τετραετίας μου, δε θα σηκωθώ να φύγω όπως κατά καιρούς φεύγουν διάφοροι Δήμαρχοι που χρησιμοποιούν τον Δήμο ή την Περιφέρεια ως εργαλείο. Και η τρίτη είναι ότι θα κλείσω το γραφείο μου και θα είμαι ένας Δήμαρχος στον δρόμο, ένας Δήμαρχος ακτιβιστής, ο οποίος θα είναι πάνω από τα προβλήματα του κόσμου. Και αυτό θα το κάνω, είτε εκλεγώ Δήμαρχος είτε όχι ώστε να παρακινήσουμε όλους εμάς που θέλουμε να βοηθήσουμε στην πόλη μας, να εμπλακούμε αλλά και τις υπηρεσίες του Δήμου να βρίσκονται πάνω στα προβλήματα του κόσμου. Και αυτό θεωρώ ότι είναι  κομβικό.

Η σημασία του να επιλέγεις σωστούς συνεργάτες

Εμείς απ’ την αρχή είπαμε ποια είναι τα δύο πράγματα  που είναι επιτυχημένος ο Καμίνης: Το ένα είναι τα οικονομικά, συνέφερε το Δήμο που ο κ. Κακλαμάνης άφησε σε άθλια κατάσταση με τεράστιο χρέος, 300 εκατομμύρια, και έχει μειώσει αυτό το χρέος, και με 50 εκατομμύρια έλλειμμα που τώρα το έχει κάνει πλεόνασμα. Άρα τα οικονομικά ήταν μια επιτυχία του κ. Καμίνη και θέλουμε τον κόσμο που βοήθησε σ’ αυτήν την κατεύθυνση. Το άλλο πολύ θετικό του κ. Καμίνη είναι τα κοινωνικά προγράμματα που έκανε, που δημιούργησαν τα εργαλεία, ώστε ο Δήμος να  δίνει όσο περισσότερα γίνεται στους ανθρώπους που έχουν χτυπηθεί περισσότερο από την κρίση. Τους άστεγους, τους τοξικοεξαρτημένους… Και επιλέξαμε τους ανθρώπους που ήταν υπεύθυνοι γι’ αυτά τα θέματα. Και εγώ και ο κ. Μπακογιάννης έχουμε κάνει κριτική στον κ. Καμίνη σε ό,τι αφορά τα θέματα καθαριότητας, πρασίνου και τεχνικών έργων. Ακούω τον κ. Μπακογιάννη συνέχεια που κάνει κριτική στον κ. Καμίνη, ας πούμε,  για τα φώτα, ότι είναι σκοτεινή η Αθήνα. Κι έχει  δίκιο. Αλλά δείτε ποιους Αντιδημάρχους διάλεξε ο κ. Μπακογιάννης. Διάλεξε  τον υπεύθυνο καθαριότητας, πρασίνου και τεχνικών έργων. Μα, βρε παιδί μου, όσο καλός και να είσαι σαν προπονητής, που λέει ότι θέλει να είναι καλός προπονητής,  όταν κάνεις μεταγραφές δεν ξεκινάς να παίρνεις τους αποτυχημένους παίκτες της  άλλης ομάδας, παίρνεις τους καλούς παίκτες. Δε μπορεί λοιπόν από τη μια να λες ότι «εγώ έκανα μεταγραφές» κι από την άλλη να κάνεις κριτική στους παίκτες τους οποίους μόλις έχεις μεταγράψει. Θεωρώ ότι τα ηγετικά στοιχεία αρχίζουν και φαίνονται από την  προεκλογική εκστρατεία. Το να διαλέγεις λάθος κόσμο, και το ν’ απαξιώνεις τον κόσμο με τον οποίο θα δουλέψεις, είναι δυο χαρακτηριστικά κακού ηγέτη.