– Η πολιτική για μένα δεν είναι μόνο οι εκλεγμένες θέσεις. Στην πολιτική εμπλέκεσαι με διάφορους τρόπους. Δεν χρειάζεται μόνο να είσαι εκλεγμένος εκπρόσωπος. Άρα, από την πολιτική έτσι όπως την αντιλαμβάνομαι, δε νιώθω ότι απείχα ποτέ.

– Ο δήμος είναι μια μεγάλη ευκαιρία να δείξεις πώς μπορεί να έρθει η πολιτική κοντά στον πολίτη, πράγμα που στην Ελλάδα είναι πλέον απολύτως απαραίτητο. Διότι η εμπιστοσύνη στους πολιτικούς είναι μηδενική, ενώ στο δήμο ακόμα μπορείς να κάνεις πολλή δουλειά και να κινητοποιήσεις τους πολίτες ως συμμάχους σου σε αυτό που θέλεις να πετύχεις.

– Σε όλες τις συζητήσεις που κάνω, μιλάω για την αίσθηση που έχει ο πολίτης ότι κανείς δεν είναι αρμόδιος για κάτι. Οποιοδήποτε πρόβλημα χάνεται στις αρμοδιότητες μεταξύ του κεντρικού κράτους, του δήμου κι άλλων υπηρεσιών. Αυτό  είναι καταστροφικό. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορείς να έχεις ένα δήμαρχο που απλώς γκρινιάζει και λέει ότι δεν είναι αρμόδιος. Πρέπει να γίνεις ο πυρήνας γύρω από τον οποίο συσπειρώνεις αυτούς τους πολίτες που έχουν τις λύσεις και θέλουν να συμμετέχουν αλλά και το κράτος. Ο Δήμαρχος είναι υπεύθυνος να κάνει μια μεγάλη συμμαχία έτσι ώστε τα προβλήματα αυτά να λύνονται.

– Με την απλή αναλογική υποχρεούνται οι παρατάξεις να συνεργαστούν και αυτό μπορεί να αποδειχθεί πολύ θετικό ή πολύ αρνητικό. Αρνητικό εάν ψηφίσουμε πολιτικούς με την παλιά νοοτροπία που λέει «άπαξ και με εκλέξεις εγώ ορίζω τα πάντα». Εάν όμως επιλέξουμε ανθρώπους που είναι διαθέσιμοι για συνεργασία, που έχουν τις κόκκινες  ιδεολογικές τους γραμμές, αλλά παρ’ όλα αυτά σε ένα απλό πρόβλημα μπορούν να δώσουν μια λύση, τότε θα δείτε ότι η απλή αναλογική όχι μόνο θα αποδειχθεί θετική, αλλά θα οδηγήσει τους πολιτικούς πολύ πιο κοντά στην κοινωνία.

– Η ανομία είναι το κατ’ εξοχήν θέμα το οποίο δε μπορεί να λυθεί χωρίς συνεργασία. Όλες οι χώρες που αντιμετώπισαν την ανομία αποτελεσματικά στις πόλεις τους, το έκαναν με τη συνεργασία των τριών φορέων: Του Δήμου, του κεντρικού κράτους  και της κοινωνίας των πολιτών. Δηλαδή των πολιτών οι οποίοι ήθελαν να συμμετέχουν. Όταν φέρεις και τους τρεις μαζί στο τραπέζι και αρχίζει η γειτονιά να μεταμορφώνεται, τότε οι ίδιοι οι πολίτες είναι αυτοί που θέλουν να τη διατηρούν σε μια καλή κατάσταση. Όταν  δημιουργείς μια συμμαχία μεταξύ του Δήμου και του δημότη, τότε μπορείς να σύρεις  σ’ αυτήν  την προσπάθεια και το κεντρικό κράτος. Όταν  το κεντρικό κράτος δει ότι μια γειτονιά μεταμορφώνεται, θ’ αναγκαστεί να ανταποκριθεί.

– Πριν αποφασίσω να θέσω υποψηφιότητα για το Δήμο των Αθηναίων, τριγύρισα όλα τα σημεία στα οποία ο Δήμος έρχεται σ’ επαφή με τον πολίτη, είτε ήταν τα απορριμματοφόρα, είτε ήταν οι Ειδικές Μονάδες Καθαρισμού της Αθήνας στην Ομόνοια, είτε ήταν οι Βρεφονηπιακοί Σταθμοί  και ο κόμβος της αλληλεγγύης. Τι παρατήρησα: Ο Δήμος λειτουργεί σαν ένα μικρό κράτος. Οι Υπηρεσίες του Δήμου είναι σαν μικρά Υπουργεία. Το πρόβλημα είναι ότι δε συνεργάζονται μεταξύ τους. Υπάρχει ένα πρόβλημα και αντί να το αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί, ο καθένας το κοιτάζει απ’ τη δική του μεριά.  Αν δεν έχεις επικοινωνία και συνεργασία μεταξύ των Υπηρεσιών, δε μπορείς να λύσεις ουσιαστικά το πρόβλημα, θα κάνεις πάντα μπαλώματα.

– Από το Δήμο μπορεί να ξεκινήσει μια βαθύτερη ανατροπή και στο κεντρικό κράτος. Εάν, αντί να σκεφτόμαστε με όρους Υπουργείων, σκεφτόμαστε με όρους εμπειρίας του πολίτη, θ’ αντιμετωπίζαμε τα προβλήματα διαφορετικά. Δηλαδή τι σημαίνει να είσαι ηλικιωμένος στην Αθήνα; Αν δει κανείς όλη την εμπειρία, θα δει ότι δε λύνεις το πρόβλημα των ηλικιωμένων της Αθήνας μόνο με τις Λέσχες Φιλίας. Είναι πολύ περισσότερα τα προβλήματα. Και υπάρχει η δυνατότητα να τα λύσεις. Πολλά προβλήματα είναι κοινά. Δηλαδή, μπορεί να δεις ότι ένα  πρόβλημα των ηλικιωμένων είναι ίδιο με προβλήματα ατόμων με ειδικές ανάγκες που μπορεί να είναι ίδιο με μια μάνα μ’ ένα καρότσι. Εκεί δημιουργείς συνέργειες. Σημαντικό όμως είναι, αντί να σκεφτόμαστε υπουργοκεντρικά,  να σκεφτόμαστε ανθρωποκεντρικά. Να βλέπουμε όλη την εμπειρία του πολίτη και να σχεδιάζουμε γύρω απ’ αυτήν.

– Η συνεργασία πάντα οδηγεί σε πολύ μεγαλύτερα αποτελέσματα. Το Σαββατοκύριακο που μας έρχεται, πολλοί Αθηναίοι θα τρέξουν στο Μαραθώνιο. Το 2010 ο Μαραθώνιος ήταν ανύπαρκτος, έτρεχαν ελάχιστα άτομα και μάλιστα τους βρίζαμε διότι μας έκλειναν τους δρόμους. Σήμερα ο Μαραθώνιος έχει γίνει μια γιορτή.  Η  μετατροπή ξεκίνησε γύρω στο 2010,  όταν συνεργάστηκα με τον Κώστα Παναγόπουλο που ήταν υπεύθυνος για τους Μαραθωνίους και το Βασίλη Σεβαστή που ήταν υπεύθυνος του ΣΕΓΑΣ και αποφασίσαμε να δώσουμε πραγματική αίγλη στο Μαραθώνιο της Αθήνας, ενόψει και των 2.500 χρόνων από τη μάχη του Μαραθώνα. Τότε συνεργάστηκαν άνθρωποι από παντού, από τον ΕΟΤ, από το Υπουργείο Εξωτερικών, προφανώς από το ΣΕΓΑΣ και  από το δικό μας Υπουργείο. Όλοι ενεπλάκησαν, οι χορηγοί, ιδιωτικές εταιρείες κτλ. Και ξαφνικά, απ’ το πουθενά, όχι μόνο ο Μαραθώνιος έχει γίνει μια γιορτή, αλλά η συμμετοχή των Αθηναίων είναι τεράστια. Την ίδια ώρα, διαφημίστηκε ο Μαραθώνιος στο εξωτερικό και σήμερα έρχονται  κοντά στις 10.000 ξένοι επισκέπτες οι οποίοι αφήνουν ένα οικονομικό αποτύπωμα γύρω στα 20-25 εκατομμύρια σ’ ένα Σαββατοκύριακο. Ενώ κάναμε κάτι με ελάχιστα χρήματα, τα οφέλη ήταν τεράστια. Και πρέπει ν’ αρχίσουμε να σκεφτόμαστε έτσι.

– Από την ώρα που αποφάσισα ότι ο Δήμος Αθηναίων είναι  αυτό το οποίο με ενδιαφέρει πολιτικά, θα μείνω σ’ αυτό  και θα κάνω δουλειά και πιστεύω ότι όποιος κερδίσει το Δήμο της Αθήνας, πρέπει όχι μόνο να δεσμευτεί ότι θα μείνει εκεί, για τα 4 χρόνια που θα είναι υπεύθυνος για το Δήμο αλλά να δεσμευτεί ότι θα κριθεί στο τέλος αυτής της τετραετίας  από τους πολίτες της Αθήνας. Κι εγώ δεσμεύομαι γι’ αυτό. Διότι αυτό που βλέπουμε, το οποίο εμένα μ’ εξοργίζει και  σαν ψηφοφόρο, να χρησιμοποιείται ο Δήμος Αθηναίων ως διαδικασία αναρρίχησης, είναι καταστροφικό. Γιατί τι έκαναν οι  προηγούμενοι Δήμαρχοι που το έκαναν αυτό: Ξοδεύουν σαν τρελοί, ξοδεύουν σε επιφανειακά πράγματα αντί να σκέφτονται πραγματικά τι θ’ αλλάξει τη ζωή των Αθηναίων και αφήνουν το Δήμο μετά και χρεωμένο και χωρίς τις υπηρεσίες που χρειάζονται οι δημότες.

– Αυτό που ψάχνουμε είναι ανθρώπους που νοιάζονται την πόλη, που είναι έτοιμοι να κατεβούν στο δρόμο και να βρίσκονται στο πεζοδρόμιο, να μιλάνε με τον πολίτη και ανθρώπους που έχουν κάποιες δεξιότητες τις οποίες θα φέρουν στο Δήμο. Νομίζω αυτά είναι ξεκάθαρα κριτήρια και εκεί πέρα ούτε  αποκλεισμούς θα έχουμε ούτε και θα θεωρεί κανείς δεδομένο ότι όπου ήταν θα είναι. Είναι πολύ σημαντικό, εφόσον το έργο που θα επιτελέσει η επόμενη Δημοτική Αρχή θα είναι διαφορετικό από  το προηγούμενο, τα κριτήρια που θα θέσουμε να είναι αυτά τα τρία. Δηλαδή πραγματικά να νοιάζεσαι για την πόλη, κι έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους από το ψηφοδέλτιο του κ. Καμίνη οι οποίοι έχουν κάνει δουλειά με αυτοθυσία και με απειροελάχιστα χρήματα, να είσαι έτοιμος να πας στο δρόμο, δηλαδή να μην κλείνεσαι μέσα στο γραφείο σου και να νομίζεις ότι διοικείς το Δήμο από κει, και το τρίτο, είναι ν’ αφήνεις δεξιότητες στο τραπέζι, οι οποίες αυτή τη στιγμή  είναι απολύτως απαραίτητες.

 

https://www.youtube.com/watch?v=dLxBFg9yjjQ&feature=youtu.be