Για την Εθνική Λυρική Σκηνή (α΄ μέρος)

Για την Εθνική Λυρική Σκηνή (β΄ μέρος)

Πρωτολογία στην επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Κωνσταντίνου Καζάκου προς τον Υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού, σχετικά με την επίλυση των προβλημάτων της Λυρικής Σκηνής.

Κυρία Πρόεδρε, αξιότιμε κύριε συνάδελφε, πρώτα απ’ όλα να συμφωνήσουμε σ’ ένα πράγμα: Η Εθνική Λυρική Σκηνή έχει φθάσει σε οριακό σημείο. Η κατάσταση που παραλάβαμε, είναι πέρα από απαράδεκτη. Απλήρωτοι οι υπάλληλοι, οικονομικές εκκρεμότητες παντού, κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος κι ένα πελατειακό καθεστώς πέρα από κάθε φαντασία. Πολύ ακριβές παραστάσεις που δεν πωλούν εισιτήρια και μία διοίκηση η οποία «έφυγε νύχτα», για να μην αναλάβει τις ευθύνες της προ των εκλογών.

Δεν σας κρύβω ότι είναι ένα ζήτημα το οποίο με απασχολεί από την πρώτη μέρα που ανέλαβα στο Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού. Και όσο αναδεικνύονται περισσότερα και περισσότερα προβλήματα, όσο βγαίνουν και περισσότερα προβλήματα στην επικαιρότητα και στη φόρα, αναρωτιέμαι αν η Λυρική Σκηνή έχει ξεπεράσει και τα όρια τα οποία εσείς περιγράφετε.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, το ηθικό των εργαζομένων είναι σε πάρα πολύ άσχημη κατάσταση. Νομίζω ότι μπορούμε να περιγράψουμε τα συναισθήματά τους ως οργή και απελπισία, οργή για την απαξίωση του καλλιτεχνικού δυναμικού της Λυρικής και απελπισία, γιατί καθυστερούν οι μισθοί τους και δεν πληρώνονται οι άνθρωποι στην ώρα τους και δεν ξέρουν αν θα μπορούν να πληρωθούν στους μήνες που έρχονται μπροστά μας. Είναι κρίμα γιατί είναι μια ομάδα εργαζομένων με αρκετά προνομιακές συλλογικές συμβάσεις.

Από την πρώτη στιγμή όμως που αναλάβαμε, είπαμε ότι θα εγγυηθούμε τη μισθοδοσία των υπαλλήλων και τα δεδουλευμένα. Ήταν από τις πρώτες εντολές που έδωσα και έχουν αποπληρωθεί όλες οι οφειλές στο προσωπικό. Από τον προγραμματισμό μας θα πληρωθούν κανονικά και τα δώρα Χριστουγέννων και οι άλλες αμοιβές μέχρι το τελευταίο ευρώ.

Όμως, το βαθύτερο πρόβλημα της Λυρικής είναι πολύ πιο επικίνδυνο. Κινδυνεύει η ίδια η ύπαρξή της. Θα σας δώσω μια γεύση. Το 2009 η εγγεγραμμένη πίστωση της Λυρικής Σκηνής είναι 18.000.000 ευρώ. Το Υπουργείο Οικονομικών έδωσε εντολή τότε να υπάρχει 90% απορροφητικότητα, το οποίο σημαίνει ότι η Λυρική Σκηνή έπρεπε να βγάλει τη χρονιά με 16,2 εκατομμύρια ευρώ. Για να κλείσουμε τη χρονιά χωρίς οφειλές, πρέπει να πληρώσουμε 34.000.000 ευρώ, δηλαδή πέρα από τα διπλάσια απ’ αυτά που το Υπουργείο Οικονομικών είχε δώσει εντολή στη διοίκηση να βγάλει τη χρονιά.

Πώς έγινε αυτό; Τα 16.000.000 έγιναν 18.000.000, προστέθηκαν 5.000.000 σαν μια έκτακτη επιχορήγηση, έμεναν 8.000.000 απλήρωτα και έχει και 4.000.000 δάνεια, τα οποία πήρε δύο κάθε χρονιά το 2007 και το 2008 για να βγάλει τη χρονιά.

Με ποια λογική μπαίνει μια διοίκηση στη Λυρική Σκηνή και λέει ότι δεν θα ξοδέψει αυτά τα οποία της είπε το Υπουργείο Οικονομικών και κατ’ επέκταση το Υπουργείο Πολιτισμού, αλλά θα ξοδέψει πέρα από τα διπλάσια; Αυτό συνέβη στη Λυρική Σκηνή, χωρίς κανένα σεβασμό στα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου.

Αυτή η κατάσταση είναι εκρηκτική και πραγματικά πρέπει να σκεφτούμε πάρα πολύ σοβαρά ποιες θα είναι οι επόμενές μας κινήσεις για τη Λυρική Σκηνή, έτσι ώστε να έχουμε μία Λυρική Σκηνή που θα μας κάνει περήφανους.

Ευχαριστώ.

Δευτερολογία στην επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Κωνσταντίνου Καζάκου προς τον Υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού, σχετικά με την επίλυση των προβλημάτων της Λυρικής Σκηνής.

Κύριε συνάδελφε, κατάγομαι από την Κεφαλλονιά και η λαϊκή διάσταση της Λυρικής Σκηνής μου είναι πολύ γνωστή. Όσον αφορά την οδό Μπουμπουλίνας γεμάτη κόσμο, δυστυχώς τη βλέπω πάρα πολύ συχνά. Δεν είναι μόνο οι συμβασιούχοι της Λυρικής Σκηνής. Είναι οι συμβασιούχοι σε κάθε γωνιά του Υπουργείου μας, οι οποίοι έχουν σε πάρα πολλές περιπτώσεις αδικηθεί από τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσε αυτό το σύστημα των συμβασιούχων στο παρελθόν, και δεν περνάει μέρα που να περάσω το κατώφλι της Μπουμπουλίνας και να μην είναι ένα άτομο, δύο άτομα, να γεμίζει η Μπουμπουλίνας, να καταλαμβάνουν το κτήριο συμβασιούχοι, οι οποίοι αισθάνονται ανασφάλεια για το εργασιακό καθεστώς τους. Είναι κάτι το οποίο έχει δρομολογηθεί μέσω του νομοσχεδίου που καταθέτει η Κυβέρνηση κι ελπίζουμε αυτό να αρχίσει να δίνει μία μεγαλύτερη αίσθηση ασφάλειας στους υπαλλήλους, που σήμερα δουλεύουν με συμβάσεις, ενώ έχουν μόνιμη εργασία.

Δεν συζητάμε για κλείσιμο της Λυρικής και δεν συζητάμε για πέρασμα της Λυρικής σε ιδιώτες. Δεν είναι αυτός ο σκοπός μας. Το 2015 η Λυρική θα μπει σ’ ένα κτήριο-«στολίδι», το οποίο θεωρούμε ότι θα αναβαθμίσει και την παραλιακή ζώνη που τώρα είναι υποβαθμισμένη και θεωρούμε ότι η Λυρική Σκηνή που θα μπει εκεί πρέπει να είναι επίσης στολίδι, έτσι ώστε να αντεπεξέρχεται και στο κτήριο στο οποίο θα φιλοξενηθεί. Όμως η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη στην Λυρική και, όπως είπατε, πρέπει να παρθούν δύσκολες αποφάσεις, έτσι ώστε να φθάσει στο σημείο που τη θέλουμε.

Θα σας πω μερικά παραδείγματα. Στη Λυρική Σκηνή αυτήν τη στιγμή δουλεύουν είκοσι τρεις ράφτριες. Η πιο ακριβοπληρωμένη απ’ αυτές παίρνει 3.000 ευρώ και πάνω. Αυτά είναι χωρίς τις υπερωρίες και χωρίς άλλα προνόμια. Αυτό δεν είναι το τραγικό. Μακάρι να έπαιρναν όλοι τόσα. Το τραγικό είναι ότι δεν τις χρησιμοποιούν. Το τραγικό είναι ότι όταν ανεβαίνει μία παράσταση παίρνουν εξωτερικά συνεργεία για να κάνουν την ίδια δουλειά. Αυτή είναι η κατάσταση που οδηγεί στην κατασπατάληση για την οποία μιλάμε. Είκοσι οκτώ διοικητικοί υπάλληλοι: 5.000 ευρώ, χωρίς υπερωρίες, χωρίς τα άλλα προνόμια που σας λέω.

Πάρτε ένα άλλο παράδειγμα. Ανεβαίνει μία παράσταση, η «Κακοφυλαγμένη Κόρη» του Φρέντερικ Άστον. Παίρνω το χειρότερο παράδειγμα, αλλά δεν είναι το μόνο. Εισέπραξε η Λυρική Σκηνή ανά εισιτήριο 9 ευρώ. Πότε έχετε πάει στη Λυρική Σκηνή και έχετε πληρώσει μόνο 9 ευρώ; Ο λόγος που εισπράξαμε τόσο ανά εισιτήριο είναι ότι από τα τέσσερις χιλιάδες εκατόν τριάντα πέντε εισιτήρια τα δυο χιλιάδες και πλέον δόθηκαν τσάμπα. Δύο χιλιάδες τσάμπα στις τέσσερις χιλιάδες; Δεν μιλάμε για κάποιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα εδώ. Πώς να μην αισθάνεται ο Έλληνας φορολογούμενος ότι τον πιάνουν κορόιδο, όταν και αυτοί που δεν επιλέγουν να πάνε στη Λυρική Σκηνή και αυτοί που πάνε και πληρώνουν το εισιτήριό τους κανονικά, πληρώνουν για όλους τους άλλους που βλέπουν την παράσταση τσάμπα; Καταλαβαίνετε πώς σιγά-σιγά αυτά τα ποσά μαζεύονται και πώς ξεφεύγει η κατάσταση στην Λυρική Σκηνή. Οποιαδήποτε λύση δώσουμε για τη Λυρική Σκηνή πρέπει να διέπεται απ’ αυτά τα οποία ο Πρωθυπουργός είπε τις προάλλες στο Ζάππειο. Πρέπει να υπάρχει διαφάνεια, λογοδοσία, δικαιοσύνη και πάνω απ’ όλα σεβασμός στα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου. Θα ξεκινήσουμε από εκεί κι όταν εξασφαλίσουμε αυτά τα πράγματα, τότε θα μπορέσουμε να μιλήσουμε πιο πολύ για το αναπτυξιακό κομμάτι της Λυρικής.

Και να σας πω κάτι για την περίπτωση των εργαζομένων. Η συλλογική σύμβαση των εργαζομένων –μιλάω για τους χορευτές, χορωδούς, μονωδούς, συντελεστές σκηνής, τεχνικό, βοηθητικό και διοικητικό προσωπικό- είχε στο σημερινό περιβάλλον αυξήσεις 5 + 0,5% το 2008 –το 0,5% μπήκε τους τελευταίους δύο μήνες- περίπου 6% το 2009 και 7% για το 2010. Είναι τρομερό αυτό το νούμερο! Μιλάμε για 7%, όταν άλλοι υπάλληλοι του δημοσίου παίρνουν, όπως γνωρίζετε, πάρα πολύ μικρές αυξήσεις. Δεν γίνεται να μην μπει τάξη σ’ αυτό το πράγμα. Είναι αδύνατον.

Θα ήθελα κι από το Βήμα της Βουλής να ευχαριστήσω τον κ. Θεοδωρόπουλο, Αντιπρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου της Λυρικής Σκηνής, διότι πραγματικά ανέλαβε σε μία πολύ δύσκολη στιγμή τα ηνία της. Έχει κάνει ό,τι μπορεί μέσα στους δυο-τρεις μήνες που είχε στη διάθεσή του, αλλά παρέλαβε μια κατάσταση η οποία ήταν πραγματικά τραγική, τόσο τραγική που κινδυνεύει η Λυρική Σκηνή.

Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να την ξαναφέρουμε στο επίπεδο που πρέπει να είναι, με το μάτι μας στο 2015, που θα μπει στο καινούργιο κτήριο.

Ευχαριστώ πολύ.