-Οι τομείς του πολιτισμού και του τουρισμού, βασικοί μοχλοί ανάπτυξης της χώρας μας, δέχθηκαν ανεπανόρθωτα πλήγματα από τις δραστικές περικοπές των χρηματοδοτήσεων. Πιστεύετε ότι θα μπορέσουν να ανακάμψουν ξανά και πώς ακριβώς οραματίζεστε αυτή την ανάκαμψη;

ΑΠ: Οι περικοπές ήταν δραστικές και σε αρκετούς τομείς προβληματικές.  Όμως, όπως λένε, η ανάγκη είναι η μάνα της καινοτομίας.  Η μείωση των κονδυλίων μας υποχρέωσε να δούμε τα πράγματα αλλιώς. Να βρίσκουμε λύσεις και να επενδύουμε στα πράγματα που μπορούσαν να φέρουν γρήγορα αποτελέσματα –όπως κάναμε με το θέμα της βίζα, όπως κάναμε με τη διαφήμιση στον τουρισμό.  Ή ακόμα να καταφέρουμε οι φορείς μας να λειτουργούν έτσι, ώστε να αυξάνουν τα έσοδά τους ακόμα και μέσα στην κρίση – όπως έγινε με τις κρατικές σκηνές, τις κρατικές ορχήστρες, το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και αλλού. Αποδείχθηκε πως όταν υιοθετούμε μια διαφορετική νοοτροπία κι ένα διαφορετικό τρόπο δουλειάς μπορούμε να πετύχουμε περισσότερα με λιγότερα.

-Σε όλη τη διάρκεια της πολιτικής σας καριέρας, από όταν αναλάβατε το 1999 ειδικός συνεργάτης του τότε υπουργού Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου μέχρι και σήμερα, ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή που βιώσατε;

ΑΠ: Τη διακοπή των συμβάσεων υπαλλήλων που δούλευαν χρόνια στο Υπουργείο και την κλοπή στην Ολυμπία. Αυτές ήταν δύο στιγμές της ζωής μου που δεν θα ήθελα ποτέ να ξαναζήσω. Αλλά στην πολιτική τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα θέλεις. Ειδικά μέσα στην κρίση πρέπει να είσαι έτοιμος να ζήσεις τέτοιες στιγμές. Για κάθε τέτοια στιγμή που ζεις όμως, υπάρχουν και πολλές από τις οποίες παίρνεις ενέργεια. Και αυτά τα δύο χρόνια υπήρξαν και πολλές τέτοιες.

-Ποιοί θεωρείτε ότι πρέπει να είναι οι νέοι εθνικοί στόχοι που θα χρειαστεί να θέσει η χώρα μας για να οδηγηθεί και πάλι στον δρόμο της ανάπτυξης;

ΑΠ: Οι αλλαγές στο κράτος και η μάχη κατά της ανεργίας. Και βάζω πρώτα τις αλλαγές στο κράτος διότι το κράτος είναι ο μεγάλος εχθρός των επενδύσεων και της ανάπτυξης. Από εκεί πιστεύω ότι πρέπει να αρχίσουμε. Πρέπει να χτίσουμε ένα κράτος που λειτουργεί, που σέβεται τα δικαιώματα του πολίτη, που διασφαλίζει ένα δίχτυ προστασίας στους συμπολίτες μας. Αλλά και ένα κράτος που επενδύει στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας και δημιουργεί θέσεις εργασίας. Για να γίνει αυτό πρέπει να αλλάξουμε ριζικά τις δομές του.  Να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν ώστε το κράτος να μην γίνεται εμπόδιο στην δημιουργία και βάρος στον δημιουργό, ενώ παράλληλα θα ελέγχει και θα τιμωρεί την παρανομία. Το ΥΠΠΟΤ, λ.χ., είχε την φήμη του εχθρού κάθε επένδυσης λόγω του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου.  Αυτό έχει αλλάξει ριζικά. Ενώ αλλού οι υπάλληλοι κατέβασαν τα μολύβια, στο ΥΠΠΟΤ οι υπάλληλοι δούλεψαν με τη διπλάσια ταχύτητα. Το ΚΑΣ περνάει σήμερα διπλάσιο αριθμό υποθέσεων σε σχέση με το 2009 και ο χρόνος αναμονής για ένα μεγάλο δημόσιο έργο ή μια μεγάλη ιδιωτική επένδυση έχει πέσει από τις 100 μέρες στις 25. Ξέρω ότι το όραμα για αλλαγές στο κράτος σκοντάφτει σήμερα στη δυσπιστία των πολιτών απέναντι στους πολιτικούς και την πολιτική γενικότερα. Αλλά έχουμε αποδείξει ότι μπορεί να γίνει πραγματικότητα αν δουλέψουμε όλοι μαζί γι’ αυτό τον στόχο.

-Εφόσον εκλεγείτε, ποιό θα είναι το προσωπικό σας στοίχημα στην πολιτική σκηνή της χώρας;

ΑΠ: Να ξαναδώ τους πολίτες να εμπιστεύονται την πολιτική και να συμμετέχουν δημιουργικά. Κάποτε υπήρχε μια σχέση έρωτα των πολιτών με τους πολιτικούς. Σήμερα υπάρχει απέχθεια. Περάσαμε απ’ το ένα άκρο στο άλλο. Τώρα λοιπόν πρέπει κάπου να ισορροπήσουμε. Εμείς καταφέραμε τα τελευταία δυόμισι χρόνια στο Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού να αναδείξουμε τον Πολιτισμό και τον Τουρισμό σε πραγματικές πηγές ανάπτυξης, σε μια περίοδο που το είχε πραγματικά ανάγκη ο τόπος. Αυτό δεν έγινε ως εκ θαύματος, αλλά γιατί βρήκαμε ισορροπίες. Φέραμε γύρω απ’ το ίδιο τραπέζι ανθρώπους και φορείς που μέχρι σήμερα δεν συνεργάζονταν, θέσαμε κοινούς στόχους και στη συνέχεια τους υπηρετήσαμε όλοι μαζί. Αυτό νομίζω ότι μπορούμε να το πετύχουμε και σε εθνικό επίπεδο. Αυτό είναι και το προσωπικό μου στοίχημα –που για να είμαι ειλικρινής πιστεύω ότι αφορά πολλούς συμπολίτες μου.  Αφορά προπαντός την Αθήνα, η οποία έχει πληρώσει ακριβά τον κατακερματισμό δυνάμεων και την έλλειψη συντονισμού κεντρικής διοίκησης, τοπικής αυτοδιοίκησης και φορέων της κοινωνίας των πολιτών. Αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα της Αθήνας ανά υπουργείο ενώ η προσέγγισή μας θα έπρεπε να είναι ανά γειτονιά.

-Ποιες είναι δομικές αλλαγές που πιστεύετε ότι χρειάζεται να κάνουν οι υποψήφιοι ώστε να πείσουν και πάλι τους ψηφοφόρους να τους εμπιστευτούν το μέλλον της χώρας;

ΑΠ: Να μιλούν απλά. Σταράτα. Χωρίς υπεκφυγές. Δίπλα στον θυμό, την ανασφάλεια και την απαισιοδοξία που έφερε στη ζωή μας η κρίση, υπάρχει και η διάθεση των Ελλήνων για δημιουργία. Η πίστη τους σε ένα καλύτερο μέλλον. Κι αυτό το μέλλον εξαρτάται σήμερα από τη δυνατότητά μας να υιοθετήσουμε μια νέα αντίληψη για την πολιτική και τον τρόπο που ασκείται. Η δυνατότητά μας να πείσουμε, εξαρτάται από την καθαρότητα των πολιτικών μας επιλογών, την τόλμη μας να τις κάνουμε πράξη και την δυνατότητά μας να κινητοποιήσουμε τις δυνάμεις της κοινωνίας γύρω απ’ αυτές. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αποκαταστήσουμε τη σχέση εμπιστοσύνης πολιτικών και πολιτών.  Πιστεύω ότι οι αλλαγές που χρειάζονται στο κράτος είναι ένα πολύ καλό σημείο εκκίνησης, ένα πολύ καλό σημείο συνεργασίας των πολιτικών με τους πολίτες.