Καταρχήν, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους έκαναν παρεμβάσεις για το νομοσχέδιο. Νομίζω ότι ακούστηκαν πάρα πολλά σωστά πράγματα. Όσοι είμαστε εδώ στην Επιτροπή, ήμασταν και στην Επιτροπή όταν περάσαμε ένα άλλο νομοσχέδιο εντελώς σε άλλη κατεύθυνση, το νομοσχέδιο του κινηματογράφου, και εκεί θυμάστε ότι σ’ εκείνο το νομοσχέδιο κάναμε 96 αλλαγές. Άρα, η διάθεσή μας να υιοθετήσουμε πολλές από τις παρεμβάσεις αυτές, είναι πολύ θετική, εφόσον εξυπηρετούν αυτό το οποίο το νομοσχέδιο προσπαθεί, κατά την άποψή μας, να κάνει.

Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι δεν υπάρχουν πολλές χώρες στον κόσμο για τις οποίες θα μπορούσε να είναι ο αθλητισμός αυτό που μπορεί να είναι για την Ελλάδα. Από τους πρώτους αθλητές μέχρι τους πιο σημαντικούς παράγοντες, από τους Ολυμπιακούς Αγώνες μέχρι τους Μαραθωνίους, όλοι, επικαλούνται ό,τι έχει γεννήσει αυτή χώρα όταν μιλάν για τον αθλητισμό και αυτό, κάτω από άλλες συνθήκες θα έπρεπε να είναι ένα περιουσιακό στοιχείο – και δεν το εννοώ με την εμπορική του έννοια- το οποίο θα μπορούσε να αξιοποιήσει η Ελλάδα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, προς όλες τις κατευθύνσεις.

Αυτό δεν γίνεται σήμερα και δεν γίνεται για μια σειρά από λόγους. Ο κύριος λόγος θα έλεγα ότι είναι η απουσία σχεδιασμού και θεωρώ ότι αυτό είναι το πιο σημαντικό κομμάτι αυτού που συζητάμε σήμερα. Διότι ο σχεδιασμός είχε γίνει με στόχο τους Ολυμπιακούς Αγώνες- και ορθά κατ΄ εμέ- μετά όμως από εκεί, δεν υπήρξε μια ανανέωση του σχεδιασμού έτσι ώστε αυτά τα πράγματα τα οποία γεννήθηκαν για τους Ολυμπιακούς να αξιοποιηθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Εάν είχαμε ένα σωστό σχεδιασμό, πιστεύω ότι τα θέματα του αθλητισμού όχι μόνο θα αφορούσαν την ποιότητα ζωής του κάθε Έλληνα, θα αφορούσαν τη δυνατότητα να κάνουμε και εθνική αλλά και περιφερειακή πολιτική για τον αθλητισμό, αλλά θα μπορούσαν να γίνουν και πραγματική πηγή οικονομικής ανάπτυξης. Και αυτό, δεν αφορά μόνο τον εμπορικό ή τον επαγγελματικό αθλητισμό. Αφορά σε όλες τις μορφές αθλητισμού, γύρω από τις οποίες δημιουργείται μια οικονομική δραστηριότητα, από τα πιο μικρά ως τα πιο μεγάλα.

Εάν δηλαδή βλέπαμε τις ευκαιρίες που γεννά ο αθλητισμός για την Ελλάδα, θα βλέπαμε τον αθλητισμό εντελώς διαφορετικά. Και εκεί πιστεύω ότι το Εθνικό Συμβούλιο Αθλητικού Σχεδιασμού μπορεί να παίξει έναν πάρα πολύ σημαντικό ρόλο και ακούω πολύ προσεκτικά όλες τις παρατηρήσεις που έχουν γίνει για τη σύνθεσή του, όπως επίσης και για τις αρμοδιότητές του.

Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο ο αθλητισμός δεν είναι αυτό που θα μπορούσε να είναι στην Ελλάδα είναι οι τρεις μεγάλες μάστιγές του, οι οποίες θα συμφωνήσω σε προσωπικό επίπεδο και με το Κ.Κ.Ε., ότι οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στην εμπορευματοποίηση του αθλητισμού: η βία, το ντόπινγκ και η διαφθορά γενικότερα. Γιατί στη διαφθορά καμιά φορά βάζουμε μόνο τους στημένους αγώνες, αλλά νομίζω ότι πρέπει να κοιτάξουμε πέρα από αυτό. Γι’ αυτό, εκείνο το οποίο προσπαθεί να κάνει το νομοσχέδιο είναι τρεις φορείς, τρία εργαλεία του κράτους, ανεξάρτητα σε πολύ μεγάλο βαθμό- η ΔΕΑΒ, ο ΕΟΚΑΝ και η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού- να δυναμώνονται μέσα από αυτό το νομοσχέδιο και να γίνονται πιο ικανές να αντιμετωπίσουν αυτά τα οποία έχουν να αντιμετωπίσουν.

Οι περισσότεροι μίλησαν για το πώς αλλάζουν αυτά τα φαινόμενα τα οποία περιγράψαμε ως πληγές. Και πράγματι η αλλαγή είναι ριζική. Η βία σήμερα δεν έχει καμία σχέση με τη βία πριν από δέκα χρόνια ή πριν από είκοσι. Το ντόπινγκ δεν έχει καμία σχέση. Τα δίκτυα τα οποία στηρίζουν πλέον τη διαδικασία του ντόπινγκ είναι τεράστια και τα συμφέροντα επίσης πολύ μεγάλα. Όπως, επίσης, και οι στημένοι αγώνες και η διαφθορά δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που ήταν παλιά. Παλιά θεωρούσαμε ότι ένας στημένος αγώνας ήταν μια συμφωνία ενός ιδιοκτήτη με ένα διαιτητή. Εδώ τώρα μιλάμε για δίκτυα, τα οποία κερδίζουν χρήματα από το ποδόσφαιρο με τους χειρότερους δυνατούς τρόπους.

Όλα αυτά που έχει να αντιμετωπίσει σήμερα η Πολιτεία είναι πολύ χειρότερα από παλιά και για αυτό δεν φαντάζομαι ότι θα περάσουν πολλά χρόνια πριν ξαναφέρουμε άλλο ένα νομοσχέδιο στη Βουλή. Δηλαδή, η κριτική που έγινε και δικαίως, ότι κάθε χρόνο φέρνουμε και ένα νομοσχέδιο έχει και μια εξήγηση. Κάθε χρόνο αντιμετωπίζουμε εντελώς καινούργια εργαλεία που χρησιμοποιούν όσοι χρησιμοποιούν για να κάνουν αυτό το οποίο θέλουν να κάνουν. Θεωρώ, λοιπόν, ότι η προσπάθεια να δημιουργηθεί ένας φορέας σχεδιασμού – και εδώ υιοθετήσω την άποψη ότι δεν χρειάζεται να προεδρεύει σε αυτό ο Υπουργός- μπορούμε λοιπόν να βρούμε άλλους τρόπους με τους οποίους να γίνεται πιο αποτελεσματικά αυτό και να υπάρχει και μια απόσταση μεταξύ των δύο, η δυνατότητα να έχει η Πολιτεία εργαλεία να αντιμετωπίσει αυτά τα φαινόμενα, και τέλος, η αυστηροποίηση των ποινών, γιατί όλοι ξέρουμε ότι πολλές από αυτές τις ποινές, όσο και να τις αυστηροποιήσεις εάν δεν εφαρμοστούν, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο όπως εδώ που είμαστε σήμερα. Αυτό που κάνουν οι ποινές όπως τις έχουμε αλλάξει είναι ότι αρχίζουν και συνδέουν ή αυτοματοποιούν κάποιους τρόπους εφαρμογής τους και αυτό πιστεύω ότι είναι σε θετική κατεύθυνση.

Εδώ θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι πρόθεση και νομίζω αποτέλεσμα δεν είναι καθόλου να θιγεί το ιδιώνυμο. Αυτό το οποίο λέμε είναι ότι εδώ υπάρχει ένα ιδιαίτερο φαινόμενο, ένα φαινόμενο το οποίο επαναλαμβάνεται κάθε εβδομάδα. Όταν, λοιπόν, ένας δικαστής πει σε έναν νεαρό ότι μετά από αυτό που έκανες δεν θα ξαναμπείς σε γήπεδο και εάν την άλλη εβδομάδα μπει στο γήπεδο, τότε ο δικαστής έχει το δικαίωμα να εφαρμόσει την ποινή που του είχε επιβληθεί πριν. Δεν αντιμετωπίζεται διαφορετικά το φαινόμενο, απλώς αυτοματοποιείται η διαδικασία της ποινής έτσι ώστε, να μην έχουν αυτό που βλέπουμε, δηλαδή ένας άνθρωπος να εμπλέκεται ξανά και ξανά και να κάνει ένα δικαστήριο ή να έχουμε μια Πολιτεία να κάνει λες και κάθε φαινόμενο είναι καινούργιο. Δεν είναι καινούργιο, είναι περιοδικό.

Άκουσα με πάρα πολύ μεγάλη προσοχή και σέβομαι πάρα πολύ τους ανθρώπους που ξέρουν τον χώρο του αθλητισμού πολύ καλά, όπως και τον κ. Ανατολάκη και τον κ. Λιάνη και όλους όσους ανέπτυξαν ορισμένες παρατηρήσεις σε ό,τι αφορά το αυτοδιοίκητο. Κατ΄ αρχήν θα υιοθετήσω την άποψη του κ. Καρτάλη, που λέει ότι το αυτοδιοίκητο τελειώνει εκεί που αρχίζει το δημόσιο συμφέρον. Όταν ανοίγουν κεφάλια κανείς δεν αναρωτιέται τι λέει για αυτά ο κ. Πλατινί, τι λέει για όλα αυτά ο κ. Πρόεδρος της ομάδας τάδε. Το μόνο που αναρωτιούνται είναι τι κάνει η Πολιτεία. Και είναι λογικό, δεν μπορεί να πει κανείς ότι εδώ τελειώνει η Πολιτεία. Ένα γήπεδο στην Ελλάδα είναι ένα γήπεδο στην Ελλάδα. Θα θυμίσω ότι τον Απρίλιο, Μάιο, Ιούνιο της περασμένης χρονιάς η κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο ήταν απαράδεκτη. Όλος ο κόσμος ήταν εξαγριωμένος με το ελληνικό ποδόσφαιρο και είμαι βέβαιος ότι δεν είμαι ο μόνος που πλησίαζε ο κόσμος και έλεγε «κλείστο, απόκλεισε τις ελληνικές ομάδες από την Ευρώπη, σταμάτα τους επιτέλους να διασύρουν τη χώρα, να επαναλαμβάνουν αυτά τα φαινόμενα». Τότε, πήραμε μια απόφαση πάρα πολύ συγκεκριμένη που έλεγε, ότι το να διατηρήσουμε το ελληνικό ποδόσφαιρο μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο είχε μια αξία, μεταξύ των οποίων είναι και τα στοιχεία που παίρναμε για τους στημένους αγώνες, μεταξύ των οποίων είναι μια τεχνογνωσία η οποία μπορεί να έρχεται από την Ευρώπη προς τα εδώ και το πιο σημαντικό για εμένα είναι ότι πλέον όταν οι ελληνικές ομάδες σοβαρεύονται για να βγαίνουν προς την Ευρώπη, αλλάζουν εντελώς μορφή, έως και οι οπαδοί τους. Αυτό που είπε πριν ο κ. Κρεμαστινός ότι σε έναν αγώνα μπάσκετ είναι έτσι, εγώ σας λέω κάθε εβδομάδα, που παίζουν με μια ξένη ομάδα, αλλάζει η συμπεριφορά των οπαδών από αυτή που είναι όταν παίζουν με μια ελληνική ομάδα.

Όταν, λοιπόν, έπρεπε να εισηγηθώ στον Πρωθυπουργό εάν το ελληνικό ποδόσφαιρο έπρεπε να σταματήσει και να αποκλειστούν οι ελληνικές ομάδες, μετά από μια δύσκολη διαδικασία, η εισήγησή μου ήταν αρνητική στο να κλείσει το πρωτάθλημα και να αποκλειστούν οι ελληνικές ομάδες. Το έκανα αυτό με έναν πολύ βαθύ σεβασμό για το θεσμό του ποδοσφαίρου και ειδικά για το θεσμό του αυτοδιοίκητου, γιατί πίστευα ότι εάν θίγαμε το αυτοδιοίκητο ο αποκλεισμός των ελληνικών ομάδων θα είχε πολύ μεγαλύτερο κόστος από ό,τι η συνέχεια του πρωταθλήματος. Αν είχε συμβεί οτιδήποτε σε ένα ελληνικό γήπεδο εκείνες τις ημέρες, ο αποκλειστικός υπεύθυνος θα ήμουν εγώ.

Δέχομαι, οποιαδήποτε κριτική στο νομοσχέδιο και θα κάνουμε και πάρα πολλές αλλαγές στο νομοσχέδιο και πολύ ευχαρίστως να τις κάνουμε. Όπως είπα όμως και την άλλη φορά, σας παρακαλώ, μη μου φέρετε προτεινόμενες αλλαγές μέσα σε ένα μανδύα επίφασης για το αυτοδιοίκητο. Είναι λάθος. Εδώ είναι το Ελληνικό Κοινοβούλιο, η πρώτη υποχρέωσή μας είναι απέναντι στον Έλληνα Πολίτη, στον Έλληνα αθλητή, στον Έλληνα φίλαθλο, στο ελληνικό ποδόσφαιρο και μετά απέναντι σε οποιονδήποτε διεθνή οργανισμό. Σας διαβεβαιώ ότι αυτό το οποίο έχω κάνει μέχρι τώρα θα συνεχίσω να το κάνω με τον ίδιο σεβασμό, αλλά προτάσεις για αλλαγές επί των άρθρων, μη μου τις φέρετε με την επίφαση του αυτοδιοίκητου. Και για να υπογραμμίσω αυτό που λέω, για όσους λένε σήμερα ότι αντιτίθενται στο άρθρο, το οποίο είμαι έτοιμος να το συζητήσω, το οποίο ουσιαστικά αλλάζει έναν νόμο του 2006, που λέει ότι επιβάλλει η Πολιτεία ποιος θα οργανώνει το πρωτάθλημα, εάν δεν είναι αυτό παραβίαση του αυτοδιοίκητου, δεν ξέρω τι είναι. Δεν μπορεί από τη μια πλευρά να λέμε άσε αυτή την παρέμβαση, καλή είναι, όλοι είμαστε χαρούμενοι με αυτό, αλλά μην μου λες τι θα κάνω με τα στάδια όταν κινδυνεύει να καεί μια ολόκληρη πόλη. Δύο μέτρα και δύο σταθμά σε ό,τι αφορά το αυτοδιοίκητο είναι λάθος. Μην τα φέρετε, κάνετε κακό στο ποδόσφαιρο, κάνετε κακό στο αυτοδιοίκητο, διότι το βλέπει αυτό ο κόσμος και καταλαβαίνει ότι είναι δικαιολογία. Μπορούμε ως μέλη αυτού του Κοινοβουλίου να αποφασίσουμε τι είναι καλό για τον Έλληνα Πολίτη και τι δεν είναι; Ας ξεκινήσουμε από αυτό. Αν αυτή τη στιγμή, κάτω από αυτές τις συνθήκες, αυτό είναι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε για τον Έλληνα Πολίτη, αυτό θα κάνουμε.

Δεν θα δεχθώ απειλές και όχι με την επίφαση του αυτοδιοίκητου. Θα συζητήσω τα πάντα. Θα τα αλλάξουμε προς καλύτερη μορφή, αλλά θα το κάνουμε, για να γίνει αυτό το νομοσχέδιο δυνατότερο, καλύτερο, για να αντιμετωπίσει αυτά τα πράγματα, τα οποία αντιμετωπίζει σήμερα ο ελληνικός αθλητισμός και το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Ακούστηκαν πολλές προτάσεις και θα αναφερθώ επιγραμματικά σε κάποιες, όμως, δυστυχώς, δεν κατάφερα να τις καταγράψω όλες, αλλά θα τις δώσω ως παραδείγματα, διότι μαζί με τους συνεργάτες μου, θα πάρουμε όλες τις εισηγήσεις που ακούστηκαν εδώ και θα αλλάξουμε πράγματα, όπως κάποια που θα σας αναφέρω. Κάποιος ανέφερε, να υπάρχει μια περίοδος μέχρι να νομιμοποιηθούν καινούργιες λέσχες, αυτό το συζητάμε πολύ ευχαρίστως. Επίσης, να διοργανωθεί το πρωτάθλημα κάτω από άλλες συνθήκες, επίσης το συζητάμε και υπήρχε μια πρόταση προς αυτή την κατεύθυνση. Υπάρχει μια πρόταση για τις Ιαματικές Πηγές, να τη δούμε, να τη μελετήσουμε, μέχρι την επόμενη συνεδρίαση και, ενδεχομένως, να την εντάξουμε.

Ανέφερε ο κ. Εμινίδης για τα ΠΕΣΑΣ, τα Περιφερειακά Συμβούλια Αθλητικού Σχεδιασμού, τα οποία είναι πάρα πολύ σημαντικά. Είναι πολύ σημαντικό, οι Περιφέρειες να έχουν τη δυνατότητα να σχεδιάζουν. Αυξημένες αρμοδιότητες της ΔΕΑΒ, πολύ ευχαρίστως. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό να δούμε το θέμα των παικτών, εάν πρέπει να γίνει κάτι σ’ αυτό το θέμα πολύ ευχαρίστως να το δούμε.

Όπως είπα προηγουμένως, να μην είναι ο Υπουργός ο προεδρεύων του ΕΣΑΣ, πολύ ευχαρίστως. Για τη ΔΕΑΒ, ενδεχομένως, να ενισχυθεί με κάποιον από τη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς και όλα αυτά τα θεωρώ προς τη σωστή κατεύθυνση, διότι είναι θετικά και μπορούμε να τα συζητήσουμε, χωρίς να κάνουμε τεράστιους οργανισμούς, αλλά σίγουρα μπορούμε να τα δούμε θετικά.

Για το ηλεκτρονικό εισιτήριο, αυτό το οποίο επιδιώκουμε και έχουμε να κάνουμε και έχουμε και τη χρηματοδότηση από το Υπουργείο Οικονομικών, που το δικό τους το κίνητρο είναι κυρίως η πάταξη της φοροδιαφυγής. Είναι λοιπόν να υπάρχει ένα κεντρικό σύστημα, να παρακολουθείται από την Αστυνομία και να λειτουργεί με την άδεια Εισαγγελέα. Ο δειγματοληπτικός έλεγχος ο ανεξάρτητος, μπορεί άνετα να ενταχθεί σε αυτά τα πράγματα. Άλλες επιστήμες στο ΕΟΚΑΝ, πολύ ευχαρίστως.

Κρατάω κάποιες από τις προτάσεις του κ. Γκιόκα και αυτό που λέτε «βρείτε άλλους τρόπους», είναι πάρα πολύ δύσκολο, διότι σας διαβεβαιώ, ότι ένας από τους λόγους που μου πήρε χρόνο το νομοσχέδιο είναι επειδή προσπαθούσαμε να βρούμε άλλους τρόπους σε ορισμένες από αυτές τις περιπτώσεις. Σίγουρα, είμαστε ανοικτοί να βρούμε καλύτερες διατάξεις για τη διοργάνωση, το πώς θα λειτουργήσουν καλύτερα το ΣΕΦ και το ΟΑΚΑ, πολύ ευχαρίστως. Να δούμε και κάποια από αυτά που έχει πει ο κ. Λιάνης και τα έχω κρατήσει, αλλά δεν θα τα πιάσω ένα – ένα, όμως, θα πω μερικά πράγματα για τα υπόλοιπα άρθρα, τα οποία έχουν σχολιαστεί.

Πολλοί αναφέρθηκαν για τα άρθρα 38 και 26. Πρέπει να σας πω και να σας εξηγήσω, πώς έχουμε φθάσει στο 38 και στο 26. Παρότι είμαι πάρα πολύ αισιόδοξος γενικά ως άνθρωπος, στα χρόνια που πέρασαν, η κεντρική διοίκηση καθώς προσπαθεί να διαχειριστεί περιφερειακές εγκαταστάσεις, έχει αποδείξει ότι δεν είναι κομματικό το πρόβλημα, αλλά έχει αποδείξει ότι είναι διαχειριστικό και ουσιαστικά ξεκινά από το γεγονός ότι έχεις μεν ένα κέντρο που έχει όλες τις ευθύνες, αλλά όχι τη δυνατότητα να παρακολουθήσει αυτά τα οποία κάνει. Έχουμε ας πούμε, ένα κομμάτι αιγιαλού, το οποίο βρίσκεται στην ΕΤΑ. Καμία διοίκηση της ΕΤΑ, δεν θα φθάσει στον αιγιαλό, διότι ασχολείται με τα μεγάλα οικόπεδα, τις εγκαταστάσεις, του TAE KWOΝ DO και οτιδήποτε άλλο από αυτά τα μεγάλα περιουσιακά στοιχεία που έχει.

Η Περιφέρεια, όμως, και ειδικά οι Δήμοι, έχουν τη δυνατότητα αυτά τα πράγματα να τα αξιοποιήσουν πάρα πολύ πιο αποτελεσματικά. Αυτό το οποίο κάναμε σε πρώτη φάση και που ο κατάλογος αυτός δεν έχει κλείσει, είναι να χωρίσουμε τα περιουσιακά στοιχεία της ΕΤΑ ουσιαστικά σε τρεις κατηγορίες. Η μία κατηγορία είναι αυτά που είναι εθνικού συμφέροντος, τα οποία έτσι κι αλλιώς, έχουν ενταχθεί μέσα στη διαχείρισή τους από τα καινούργια εργαλεία που έχει η Πολιτεία. Η δεύτερη κατηγορία είναι τα περιουσιακά στοιχεία, τα οποία η ΕΤΑ μπορεί και τα διαχειρίζεται και η τρίτη κατηγορία είναι τα περιουσιακά στοιχεία τα οποία η ΕΤΑ αδυνατούσε να τα διαχειριστεί σωστά.

Εκεί κάναμε μια μεγάλη κίνηση ανοίγματος αυτών των περιουσιακών στοιχείων και μεταφοράς τους στην Τ.Α.. Ακούω απολύτως και αυτή ήταν και η πρότασή μας από την αρχή, οι Δήμοι να είναι αυτοί που ορίζουν τα πράγματα σ’ αυτά τα περιουσιακά στοιχεία και αυτό θα γίνει. Υπάρχουν κάποια λίγα περιουσιακά στοιχεία, τα οποία θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι Περιφερειακής εμβέλειας και εάν κάποια μας προταθούν ως Περιφερειακής εμβέλειας, θα τα δούμε, όμως, η βασική αρχή είναι ότι θα πάνε στους Δήμους. Από αυτά τα περιουσιακά στοιχεία, λείπει το ΞENIA Σάμου και το ΞENIA στην Καλαμπάκα, τα οποία όμως, είναι ακόμη περιουσιακά στοιχεία της ΕΤΑ και όχι του ΕΟΤ και θα μεταφερθούν με άλλους τρόπους.

Η λίστα δεν έχει κλείσει, διότι έρχεται το νομοσχέδιο του Τουρισμού και αυτό το απαντώ σε σχέση με τα πόσα νομοσχέδια έχουμε φέρει για τον Τουρισμό και εκεί μπορεί να ενταχθούν και άλλα. Εάν δηλαδή είναι ακόμη δύο ή τρία τα περιουσιακά στοιχεία τα οποία μπορούμε να εντάξουμε σε αυτό το νομοσχέδιο, θα το κάνουμε. Εάν όμως η λίστα αρχίσει και γίνεται μεγάλη, για να μην μπούμε σε αυτές τις διαπραγματεύσεις, θα το κάνουμε στο επόμενο νομοσχέδιο.

Το ίδιο συμβαίνει και με τις αθλητικές εγκαταστάσεις, οι οποίες κατά γενική ομολογία, στις τοπικές αυτοδιοικήσεις, μπορεί να διοικηθούν καλύτερα και γι’ αυτό ανοίγουμε και αυτή τη δυνατότητα με το άρθρο 26.

Τίποτα δεν θα μεταβιβαστεί από το κεντρικό κράτος στην Τ.Α. χωρίς την έγκρισή της. Δεύτερον, εκεί που θεωρούμε ότι η διαχείριση θα είναι καλύτερη, μπορούμε να κάνουμε ένα τριετές πρόγραμμα μεταβίβασης στο οποίο, κατά το 1/3 θα μειώνεται η μεταφορά των κονδυλίων αυτών που έδινε το Κέντρο προς την Τ.Α., έτσι ώστε να δώσουμε ένα χρονικό διάστημα και γι’ αυτό αντιμετωπίσαμε τα μεν και τα δε διαφορετικά.

Μερικά άλλα άρθρα, τα οποία είχαν ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ένα από αυτά, είναι αυτό που αναφέρεται στις Ιαματικές Πηγές, όπου υπάρχει μια μεγάλη ευαισθησία, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι η Ελλάδα δεν είχε ολοκληρωμένη πολιτική για τα ιαματικά εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ομολογώ, ότι και εμείς δεν έχουμε φέρει ένα νομοσχέδιο γι’ αυτό. Οι διατάξεις εδώ προσπαθούν να βοηθήσουν τη λειτουργία τους και δεν αφορούν μια ολοκληρωμένη πολιτική για τις Ιαματικές Πηγές. Ο Υφυπουργός, όμως, έχει δεσμευτεί ότι η διαδικασία έχει προχωρήσει, γι’ αυτό και ότι θα μπορέσει να φέρει κάτι αρκετά σύντομα.

Πολλοί αναφέρθηκαν στο 24μηνο. Όπως γνωρίζετε κάναμε μία πάρα πολύ σκληρή διαπραγμάτευση για το 24μηνο και καταφέραμε να κάνουμε τους 24 μήνες 60.

Επίσης, καταφέραμε να μην αναγνωρίζουμε μέσα σε αυτούς τους 60 μήνες τη δουλειά που γίνεται σε Κοινοτικά έργα. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί κάποιος συμβασιούχος να προσληφθεί. Θέλω όμως να σας πω κάτι και ήμουν ο πρώτος που υποστήριξα αυτό το μέτρο και την πλήρη άρση του, διότι πράγματι το Κράτος προσλαμβάνει έναν αρχαιολόγο, τον εκπαιδεύει για δύο χρόνια και πρέπει να σας πω ότι η εκπαίδευσή του είναι πολύ πιο άρτια από οποιοδήποτε πανεπιστήμιο, όταν δουλεύει δίπλα σε μεγάλους αρχαιολόγους που έχει η χώρα μας και μετά η Πολιτεία τους λέει ότι «δεν μπορώ να σας επαναπροσλάβω». Αυτό είναι το οξύμωρο της υπόθεσης. Ως Κράτος εμείς, αυτούς τους ανθρώπους που έχουμε εκπαιδεύσει τους θέλουμε και γι’ αυτό θεωρούμε πολύ θετική αυτή την εξέλιξη. Όμως, δεν πρέπει αυτό να το μπερδεύουμε με την ανεργία των αρχαιολόγων.

Δεν σημαίνει ότι επειδή ένας αρχαιολόγος τελειώνει το 60μηνο, πλέον αυτός είναι άνεργος και πρέπει να τον προσέξουμε και δεν πρέπει να προσέξουμε τους εκατοντάδες άνεργους αρχαιολόγους οι οποίοι βγαίνουν σήμερα από το πανεπιστήμιο και δεν μπορούν να βρουν δουλειά. Καταλαβαίνω την ευαισθησία στο θέμα και σας λέω ότι πρώτος την είχα στηρίξει, αλλά δεν πρέπει να μπούμε μέσα σε ένα πλαίσιο του τι θα κάνουν αύριο αυτοί οι άνθρωποι. Ναι είναι ένα πρόβλημα. Όμως και αυτοί που έρχονται σήμερα τι θα κάνουν; Ένας αρχαιολόγος δεν έχει άπειρες επιλογές στο πως μπορεί να απασχοληθεί.

Επίσης, όσον αφορά στον Πολιτισμό, τα άρθρα 42 και 44, που θεωρώ σημαντικά είναι μια προσπάθεια που γίνεται, μια αρκετά ρηξικέλευθη πρόταση να χρηματοδοτούνται και από χορηγίες τα αρχαιολογικά έργα. Εδώ θέλω να σημειώσω ότι κανένα έργο δεν θα γίνεται από χορηγό, ούτε από ιδιωτική εταιρία και πάλι από το Υπουργείο θα γίνεται, απλώς, εντάσσουμε τη χορηγία.

Όσον αφορά στο άρθρο 46, όπου αναφέρθηκε και ο κ. Βούρος, είναι το λεγόμενο «πενηνταράκι της Μελίνας». Μία υπόσχεση της Μελίνας εδώ και χρόνια στους μικρούς κινηματογράφους, που την κάνουμε πράξη και στους θερινούς κινηματογράφους γίνεται ένα ευρώ.

Όσον αφορά στο διευθυντή της ορχήστρας, καταλαβαίνω απολύτως τον προβληματισμό όλων και αυτό που πρέπει να σας πω είναι ότι πάμε από το 1/8 των παραστάσεων στο 1/3. Η ιδέα είναι να δίνουμε ευκαιρίες και σε άλλους ανθρώπους κ.λπ., όμως εδώ λέμε ότι όταν έχουμε έναν πολύ σημαντικό άνθρωπο γιατί να μην τον αφήνουμε να κάνει παραπάνω συναυλίες;

Όσον αφορά στον τουρισμό, όλα τα χρόνια προβλήματά του, υφίστανται ακόμη στην Ελλάδα πλην ενός. Η Ελλάδα πάντα βασιζόταν σε δύο χώρες για τον τουρισμό της, την Αγγλία και τη Γερμανία. Αυτό πλέον δεν ισχύει. Ανοίξαμε αγορές που δεν είχαν ανοίξει ποτέ, όπως της Ρωσίας και των Βαλκανίων. Είχαμε 180%, αύξηση τουρισμού από την Τουρκία, είχαμε 75% αύξηση από τη Σερβία, άνοιξε η αγορά του Ισραήλ και ό,τι σχετιζόταν ειδικά με βίζες άνοιξε και ήρθε πάρα πολύς κόσμος στην Ελλάδα. Έχουν γίνει μια σειρά από πράγματα όπως ότι μειώσαμε το ΦΠΑ, προβάλαμε την Ελλάδα στις τοπικές κοινωνίες κ.λπ.. Δεν δέχομαι με κανένα τρόπο την κριτική που γίνεται σήμερα για τον τουρισμό. Φέτος ο τουρισμός πέρασε την καλύτερή του χρονιά και την πέρασε χωρίς να δαπανήσει ούτε ένα διαφημιστικό ευρώ.

Όσοι, λοιπόν, θέλουν να κάνουν κριτική για τον τουρισμό να μου φέρουν τα 140 εκατομμύρια ευρώ, τα οποία ξόδεψαν τα προηγούμενα χρόνια και να σας πω τότε τι προβολή της Ελλάδας μπορεί να γίνει με 140 εκατομμύρια ευρώ, αλλά όταν έχεις στη διάθεσή σου γι’ αυτό 5 εκατομμύρια ευρώ και σπας όλα τα ρεκόρ, εκεί, πλέον, σταματά κανείς να συζητά.

Μόνο μια κριτική δέχομαι για τον τουρισμό και αυτό αφορά στην Αθήνα και το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο. Όταν όμως έχεις 20% αύξηση τουρισμού στο Αιγαίο και σε όλη την Ελλάδα έχεις 10% αύξηση και στις αφίξεις και στα έσοδα και όταν όλα αυτά έχουν γίνει χωρίς να χαλάσεις ούτε ένα ευρώ, εκεί τελειώνει η ανοχή μου για την κριτική που μπορεί να γίνει στον τουρισμό. Να μιλήσουμε για τα πολλά λογότυπα του ΕΟΤ; Να μιλήσουμε. Να μιλήσουμε για την πολιτική που γινόταν μέχρι τώρα; Να μιλήσουμε. Αλλά όταν κάποιοι άνθρωποι παλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ και στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα για να φέρουν τα αποτελέσματα που έφεραν, εκεί σταματάει η συζήτηση, έλεος. Δεν μιλώ ποτέ έτσι, αλλά αν δεν ξέρουμε να αναγνωρίσουμε τα 5 καλά πράγματα που γίνονται στην Ελλάδα σας διαβεβαιώνω ότι ούτε από τη μιζέρια θα βγούμε ούτε από την κρίση. Από την κρίση θα βγούμε, όταν βγούμε από τη μιζέρια και από τη μιζέρια θα βγούμε, όταν αρχίσουμε να αναγνωρίζουμε ότι γίνονται καλά πράγματα στην Ελλάδα.

Όπως ανέφερα πρωτύτερα αυτό το οποίο επιδιώκουμε να κάνουμε και αυτό νομίζω είναι το πιο σημαντικό, είναι να οχυρώσουμε αυτό το νομοσχέδιο για να αντιμετωπίσει καινούργια φαινόμενα. Καινούργια φαινόμενα που αλλάζουν μέρα με την ημέρα. Θα πάρουμε όλα τα πρακτικά από τις εισηγήσεις που έχουν κάνει και οι εισηγητές των κομμάτων και οι βουλευτές, θα τα «ξεκοκαλίσουμε» και θα βρούμε αυτά τα οποία μπορούμε να υιοθετήσουμε. Θα ακούσουμε και τους φορείς διότι είμαι βέβαιος, ότι θα έχουμε προτάσεις οι οποίες πετυχαίνουν αυτό που θέλουμε να επιτύχουμε και θα ενισχύσουν το νομοσχέδιο. Νομίζω ότι μέχρι και την κατάθεση του νομοσχεδίου στη Βουλή, θα μπορούμε ακόμα να υιοθετήσουμε κάποιες από τις προτάσεις που θα γίνουν.

Στα μεγάλα φιλοσοφικά ζητήματα που έθεσε και το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ αποδέχομαι ότι καλώς ή κακώς θα πρέπει να κινηθούμε μέσα στο πλαίσιο το οποίο κινείται ο αθλητισμός σήμερα, όμως και μέσα σε αυτό το πλαίσιο ό,τι προτάσεις υπάρχουν θα τις δούμε με θετική ματιά.

Σας ευχαριστώ για ό,τι έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα και να σας επαναλάβω ότι το γραφείο μου είναι ανοιχτό για οποιεσδήποτε προτάσεις μπορούν να ενταχθούν στο νομοσχέδιο για να το κάνουν πιο ουσιαστικό σε αυτά που θέλουμε να αντιμετωπίσουμε.