ΕΡ: Μετά τις Βρυξέλλες είναι επιτακτική ανάγκη να εφαρμόσετε όσα έχετε υπογράψει. Θα αντέξει η παράταξη σας;

Παύλος Γερουλάνος: Το πρόγραμμα αυτό δεν είναι πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ. Είναι πρόγραμμα ολόκληρης της Ελλάδας και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα αντεπεξέλθουμε. Παρά τις δυσκολίες θα τα καταφέρουμε. Όμως ο μεγάλος μας εχθρός δεν είναι το σφιχτό χρονοδιάγραμμα ή οι δύσκολοι στόχοι. Ο μεγαλύτερός μας εχθρός είναι η μιζέρια της αμφισβήτησης, τόσο η εγχώρια όσο και αυτή που προέρχεται από το εξωτερικό. Το τελευταίο που χρειάζεται σήμερα η Ελλάδα είναι η στενόμυαλη αντιπολίτευση στο εσωτερικό και η σχολαστική αμφισβήτηση των γραφειοκρατών της Ευρώπης.

Η δική μας δουλειά τώρα είναι να συνεχίσουμε να απελευθερώνουμε τις δημιουργικές δυνάμεις των Ελλήνων από τον αφόρητο βραχνά του κράτους. Να μειωθεί η γραφειοκρατία και η διαφθορά, να μπουν κοινοί στόχοι και να αφοσιωθούμε σε αυτούς ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες ανάπτυξης και νέες θέσεις εργασίας.

Η μίζερη αντιπολίτευση και η άγονη αμφισβήτηση προκαλούν φόβο στην κοινωνία, και η δική μας δουλειά είναι να διώξουμε το φόβο και να στηρίξουμε την ελπίδα που αρχίζει να βρίσκει πρόσφορο έδαφος στην ελληνική κοινωνία.

ΕΡ: Υπάρχουν όμως έντονες αντιδράσεις από τους βουλευτές σας, π.χ. για το άνοιγμα του επαγγέλματος στα ταξί…

Π.Γ.: Είναι καλό το παράδειγμα με τα ταξί. Τι εννοούμε άνοιγμα επαγγελμάτων; Να δίνονται περισσότερες ευκαιρίες εργασίας σε περισσότερο κόσμο.

Τα κλειστά επαγγέλματα επιτείνουν την ανεργία και το άνοιγμά τους δεν είναι κάτι που επέβαλε καμία τρόικα ή κανένα μεσοπρόθεσμο. Είναι δέσμευση του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ και άρα κάτι στο οποίο έχουμε δεσμευτεί όλοι μας. Αν η συζήτηση είναι το πώς θα γίνει το άνοιγμα, ποιοί είναι οι κανόνες που θα μπουν, τότε η συζήτηση είναι εποικοδομητική και οφείλουμε να την κάνουμε. Αλλά η αρχή δεν είναι διαπραγματεύσιμη.

ΕΡ: Η απεργία των ταξί πόσο έχει βλάψει τον τουρισμό;

Π.Γ.: Ο τουρισμός στην Ελλάδα και ειδικά στην Αθήνα κρέμεται από μια κλωστή. Διότι οι εικόνες οι οποίες βγαίνουν από την Ελλάδα στο εξωτερικό είναι οριακές. Τι εννοώ με αυτό; Έγιναν τα επεισόδια στο Σύνταγμα, καταφέραμε με πολλή δουλειά να πείσουμε τον κόσμο ότι αυτά ήταν μεμονωμένα επεισόδια. Έρχονται οι πληροφορίες ότι δεν λειτουργούν τα ταξί και ότι μπλοκάρουν τα αεροδρόμια. Πείθουμε ότι δεν είναι μπλοκαρισμένα τα αεροδρόμια και ότι υπάρχουν μέσα μαζικής μεταφοράς που μπορούν να εξυπηρετήσουν τους επισκέπτες. Μονίμως τρέχουμε πίσω από καταστάσεις για να πείσουμε τον κόσμο ότι αξίζει να έρθει στην Ελλάδα. Και παρά τις δυσκολίες, ο κόσμος επιμένει και έρχεται και φέτος έχουμε μια αύξηση του τουρισμού. Αυτό είναι ενθαρρυντικό. Το ερώτημα είναι γιατί παίζουμε με την τύχη μας;

Γιατί δεν καταλαβαίνουμε ότι ο τουρισμός αφορά κάθε ελληνική οικογένεια, και ότι πρέπει να τον σεβόμαστε ως τέτοιο αγαθό;

Ειδικά οι επαγγελματίες που ασχολούνται με τον τουρισμό όπως οι ιδιοκτήτες ταξί, θα πρέπει αυτό να το σέβονται, και χαίρομαι διότι εκτός από κάποιους ανεγκέφαλους, η ηγεσία τους έχει αναγνωρίσει ότι το κλείσιμο λιμανιών και αεροδρομίων, κάνει την κοινωνία να τους γυρνά την πλάτη.

ΕΡ: Για την κατάσταση στην πλατεία Συντάγματος τι γνώμη έχετε;

Π.Γ.: Στο Σύνταγμα ξεκίνησε ένα πράγμα που έμοιαζε φρέσκο, έμοιαζε να είναι ζωντανό. Κινητοποίησε κόσμο που ήθελε να δει τα πράγματα να αλλάζουν. Σιγά-σιγά αυτό ξέπεσε και τώρα έχει μείνει μια μικρή ομάδα ανθρώπων οι οποίοι νομίζουν ότι κάνουν πολιτική παρέμβαση κοιμώμενοι στο Σύνταγμα. Δίπλα σε αυτούς έχουν έρθει ναρκωτικά, μικροπωλητές με παράνομα εμπορεύματα κ.λπ. Έχει διαμορφωθεί μια απαράδεκτη κατάσταση. Η φρεσκάδα που εξέφρασαν οι αγανακτισμένοι πήγε διακοπές. Τώρα είναι ώρα να καθαρίσει το Σύνταγμα.

ΕΡ: Στο Αρχαιολογικό Μουσείο, ο περιβάλλων χώρος είναι υποβαθμισμένος, το κτίριο έχει εξαντλήσει τα όρια του. Θα κάνετε κάτι;

Π.Γ.: Η Αθήνα χρειάζεται ένα Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο που να μας κάνει υπερήφανους.
Μπορούμε για παράδειγμα να συνεργαστούμε με το Πολυτεχνείο για να δημιουργηθεί ένας χώρος που εκπαιδεύει και που προβάλει ό,τι καλύτερο έχουμε.

Το μουσείο της Αθήνας που θα αναδείξει τις αρχαιότητες μπορεί να γίνει το επόμενο μεγάλο όραμα για τον πολιτισμό.

Σε ό,τι αφορά στον περιβάλλοντα χώρο και τα προβλήματα των ναρκομανών, αυτό που μπορώ να σας πω είναι ότι ο ΟΠΑΠ εξοικονόμησε 2 εκατομμύρια ευρώ από τις ρήτρες βίας τα οποία και θα αφιερώσει για τις υποδομές που χρειάζονται τα νοσοκομεία για κέντρα απεξάρτησης.

ΕΡ: Οι ρήτρες βίας έχουν αποδώσει;

Π.Γ.:Ναι, απέδωσαν. Λιγότερα από ό,τι θα έπρεπε, αλλά από την πρώτη χρονιά εφαρμογής μάθαμε πολλά. Ήμασταν η πρώτη κυβέρνηση που έβαλε ρήτρες βίας. Είναι εντυπωσιακό ότι τόσα χρόνια κανείς δεν είχε αξιοποιήσει τα χρήματα αυτά όχι μόνο πολιτικά αλλά και για το καλό του ΟΠΑΠ. Όταν ο ΟΠΑΠ βάζει το όνομα του σε μια φανέλα για να διαφημιστεί και η συμπεριφορά του παίκτη ή της ομάδας τον δυσφημεί, τότε ο οργανισμός οφείλει να ζητήσει πίσω τα χρήματά του. Είχαμε λοιπόν τα αποτελέσματα, δεν ήταν αυτά που θέλαμε, μάθαμε από τα λάθη μας και τώρα διαπραγματευόμαστε πιο αυστηρές ρήτρες.

ΕΡ: Σκοπεύετε να αλλάξετε τον τρόπο με τον οποίο διαχέονται τα κονδύλια του ΟΠΑΠ; Να υπάρχει μεγαλύτερη διαφάνεια;

Π.Γ.: Ο ΟΠΑΠ έχει εντολή να μοιράζει διαφημιστικά κονδύλια ανάλογα με την αναγνωσιμότητα, την τηλεθέαση, την ακροαματικότητα των ραδιοφωνικών σταθμών και την επισκεψιμότητα των ιστοσελίδων. Δυστυχώς η έρευνα πάνω στην οποία βασίζεται είναι παρωχημένη και θέλει επικαιροποίηση. Ο ΟΠΑΠ έχει δεσμευτεί να χρηματοδοτήσει τη νέα έρευνα. Επίσης η εντολή προς τον ΟΠΑΠ είναι να δημοσιοποιεί τις επιχορηγήσεις που κάνει. Όπως καταλαβαίνετε με κάθε οργανισμό που αλλάζει τις συνήθειες του, έχει πάρει ένα χρονικό διάστημα να αντιληφθεί τη σημασία των αλλαγών, αλλά αρχίζει και ανταποκρίνεται.

ΕΡ: Έχουμε βία στα γήπεδα με θύματα, στημένα παιχνίδια, ντόπινγκ και ξέπλυμα χρήματος. Γιατί δεν διακόπτετε το πρωτάθλημα;

Π.Γ.: Δεν σκοτώνεις κάτι που είναι άρρωστο. Το γιατρεύεις. Το θέμα είναι πως μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι. Η απάντηση είναι «όταν δουλεύουμε αποφασιστικά, χωρίς κορώνες και κυρίως όταν δουλεύουμε συλλογικά». Αυτό ξεκινήσαμε. Αν δεν τα καταφέρουμε, εδώ είμαστε για να πάρουμε ακόμα πιο ριζικές αποφάσεις.

ΕΡ: Πρόσφατα ανακοινώθηκαν οι πρώτοι υποβιβασμοί. Πως τους κρίνετε;

Π.Γ.: Λυπάμαι για τις δύο ομάδες αλλά χαίρομαι για το ποδόσφαιρο. Πάντα υπάρχει ένα αίσθημα αδικίας για αυτόν που τιμωρείται πρώτος. Αυτός αναρωτιέται «γιατί εγώ»; Η απάντηση όμως είναι: διότι από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε, αν θέλουμε να αλλάξουμε την κακή κατάσταση.