Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Κάθε μέρα που περνάει κάτι αλλάζει γύρω μας. Κάτι που αλλάζει τα δεδομένα και τις προοπτικές μας.
Κάποια γεγονότα είναι μεγάλα, όπως αυτά που ζήσαμε τις τελευταίες μέρες μεταξύ του Πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως η ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, ή η συμφωνία της κας Μέρκελ με τον συνασπισμό της.
Παρότι μακριά, μας επηρεάζει άμεσα.
Άλλα γεγονότα είναι μικρότερα αλλά σημαντικά: όπως αλλαγές στην κυβέρνηση ή η υποβάθμιση από έναν οίκο αξιολόγησης.
Και άλλα, κάτω από άλλες συνθήκες, θα τα έλεγε κανείς ποταπά.
Αρκεί όμως μια διαρροή από έναν υπάλληλο στο ΥΠΟΙΚ ή μια δήλωση από έναν γραφειοκράτη στις Βρυξέλλες για να αλλάξει τα δεδομένα της δικής μας ζωής.
Σε αυτό το περιβάλλον, ο φόβος έχει γίνει καθημερινό συναίσθημα.
Ο φόβος – πολύ περισσότερο και από την αγανάκτηση – είναι το συναίσθημα που μαζεύει κόσμο στο Σύνταγμα.
Όμως ο φόβος είναι το πιο άγριο, το πιο σκληρό και το πιο αντιπαραγωγικό συναίσθημα που μπορεί να φωλιάσει σε μια κοινωνία.
Και σε αυτό το φόβο η νέα Κυβέρνηση καλείται να βάλει τέλος.
Είτε είσαι ένας οικογενειάρχης που θέλει να χτίσει το πρώτο σπίτι του παιδιού του, είτε νέος που θέλει να σχεδιάσει το μέλλον του, είτε είσαι υπάλληλος που θέλει να επιστρέψει στην καθημερινότητά του όπως την ήξερε, πόσο μάλλον ένας επιχειρηματίας που θέλει να επενδύσει και να δημιουργήσει θέσεις εργασίας, ο φόβος σε παραλύει και σε αδρανοποιεί.
Στον βαθμό που αυτό είναι εφικτό, ο δικός μας ρόλος, ο ρόλος της πολιτικής, είναι να εργαζόμαστε για να αποκαταστήσουμε μια παραγωγική ηρεμία στην κοινωνία.
Λέω «στον βαθμό που αυτό είναι εφικτό» διότι στην περίπτωση της δικής μας κυβέρνησης αυτή η προσπάθεια πρέπει να γίνει μέσα σε ένα περιβάλλον αλλαγών που, εκ των πραγμάτων, δημιουργεί νέες και ουσιαστικές ανασφάλειες.
Από τα πιο απλά: όπως την διαδικασία να πάρεις ένα πιστοποιητικό από τους νέους Καλλικρατικούς δήμους, μέχρι τα πιο σύνθετα: το κλείσιμο υπηρεσιών που δεν έπρεπε ποτέ να υπάρχουν στο δημόσιο.
Για αυτό πρέπει να μιλούμε όλοι μας απλά και καθαρά.
Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι οι αλλαγές γίνονται για να αποπληρώσουμε το χρέος και δικαιολογημένα δυσφορούν με τις δυσκολίες που δημιουργούν στην καθημερινότητά μας.
Η πραγματικότητα όμως είναι ότι οι αλλαγές γίνονται για να μην χρεωθεί περισσότερο η επόμενη γενιά. Η διαφορά είναι μικρή αλλά πάρα πολύ ουσιαστική:
Δεν είναι απαραίτητο να απασχολεί κάθε Έλληνα στην καθημερινότητά του, πόσο και σε ποιόν χρωστάει η Ελλάδα.
Αυτό που πρέπει να μας απασχολήσει όμως όλους είναι γιατί φτάσαμε να χρωστάμε τόσα ώστε να υποθηκεύουμε τις προοπτικές της επόμενης γενιάς;
Μια ΔΕΚΟ γεμάτη ρουσφέτια, μια προμήθεια που βόλεψε έναν προμηθευτή και έναν κρατικό λειτουργό, προϋπολογισμοί υπουργείων χωρίς οφέλη στον πολίτη
Ένα κράτος σπάταλο, στην υπηρεσία του εαυτού του. Αυτά είναι που πρέπει να αλλάξουμε.
Δεν είναι τα μέτρα που προκαλούν δυσφορία όσο η αίσθηση ότι αυτά δεν αλλάζουν με την ταχύτητα που πρέπει.
Διότι όπως λέει ο Πρωθυπουργός το χρέος είναι μόνο το σύμπτωμα και εμείς οφείλουμε να αλλάξουμε ότι μας βυθίζει πιο βαθιά μέσα σε αυτό.
Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να μας απασχολήσει όλους για να δώσουμε και πάλι προοπτική σε μια γενιά που ετοιμάζεται να μας εγκαταλείψει.
Αν υπάρχει ένα πράγμα το οποίο η κυβέρνησή μας δεν έκανε με την μεθοδικότητα που έπρεπε είναι να δημιουργήσει ένα πλαίσιο προοπτικής για το αύριο και ενημέρωσης για το σήμερα που θα έκανε το περιβάλλον των αλλαγών πιο διαχειρίσιμο.
Που θα καθησύχαζε τον κόσμο που παρακολουθεί με αγωνία και φόβο τις εξελίξεις.
Και αυτό έγινε διότι δεν χωρίσαμε το μνημόνιο από το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ.
Το μνημόνιο αφορά μέτρα κατά της χρεοκοπίας.
Το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ αφορά το μέλλον της χώρας.
Ο Καλλικράτης. Το ΑΣΕΠ. Το άνοιγμα των επαγγελμάτων. Το ενιαίο μισθολόγιο.
Αυτά είναι οι λόγοι που μας ψήφισε ο Ελληνικός λαός.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Αυτή η ώρα είναι η πιο κρίσιμη για τον πολιτικό κόσμο.
Κάθε μας λέξη, κάθε πρόταση, κάθε παρέμβαση στέλνει μηνύματα και εντείνει ή ηρεμεί τον φόβο και την ανασφάλεια που ζει ο πολίτης.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο μεγάλες και μικρές κινήσεις μετρούν πολύ περισσότερο από ότι μετρούσαν πριν από κάποιους μήνες.
Όταν ο Πρωθυπουργός άνοιξε το κεφάλαιο της συνεργασίας με τα άλλα κόμματα, δόθηκε η ευκαιρία να αφήσουμε πίσω μας αυτά που μας χωρίζουν και να πούμε όλοι μαζί σε κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα:
«Αναγνωρίζουμε και σεβόμαστε τον φόβο σου. Βάζουμε στο πλάι ότι μας χωρίζει και δουλεύουμε για να αποκαταστήσουν την ηρεμία που τόσο χρειαζόμαστε όλοι μας.»
Ήταν μια μοναδική ευκαιρία που πήγε χαμένη.
Δεν θα ασχοληθώ με τους επί μέρους λόγους που ναυάγησε η προσπάθεια του Πρωθυπουργού αλλά θα σταθώ σε αυτό που λέει δημόσια η Νέα Δημοκρατία.
Η διαφορά της επαναδιαπραγμάτευσης όπως την εννοεί ο κ. Σαμαράς από αυτό που εννοεί ο Πρωθυπουργός εστιάζεται σε ένα κυρίως θέμα:
Την φορολόγηση.
Γιατί μας κάνει εντύπωση;
Αυτό δεν είναι το βασικό θέμα που χωρίζει οικονομικές θεωρίες για δεκαετίες;
Ποιος δεν συμφωνεί με την αρχή ότι ο φορολογούμενος πρέπει να πληρώνει λιγότερους φόρους;
Το πραγματικό ερώτημα όμως είναι ποιος πολίτης και με τι κόστος για αυτόν και την χώρα;
Η Νέα Δημοκρατία αναμασάει μια θεωρία που πέθανε πριν από πολλά-πολλά χρόνια: ότι λιγότεροι φόροι σημαίνουν αυτομάτως περισσότερες επενδύσεις.
Υπάρχουν εκατοντάδες παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι αυτή η θεωρία είναι γεμάτη κενά.
Αυτό δεν δοκίμασε η Νέα Δημοκρατία για 5 χρόνια και απέτυχε;
Για αυτό το λόγο ο κ. Σαμαράς δεν κάθισε στο ίδιο τραπέζι με τον Πρωθυπουργό;
Και η στάση της Νέας Δημοκρατίας, εκτός από ανεύθυνη και μικροκομματική, είναι, για άλλη μια φορά, βαθιά νυχτωμένη.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι λιγότεροι φόροι σημαίνουν περισσότερα κέρδη σε βαθύτερες τσέπες και τίποτα άλλο αν δεν συνοδευτούν από πολιτικές που οδηγούν στην ανάπτυξη.
Το τι θα γίνει με αυτά τα χρήματα είναι το μεγάλο ζητούμενο.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Εμείς τις θεωρίες αυτές τις κάνουμε πράξη με τον σωστό τρόπο.
Σε συνεργασία με το Υπουργείο Οικονομικών μειώσαμε το ΦΠΑ στα ξενοδοχεία.
Αλλά δεν μείναμε εκεί.
• Εφαρμόσαμε πολιτικές που η μείωση των φόρων οδηγούν στην ανάπτυξη.
• Δουλέψαμε με τους ξενοδόχους για να περάσει η μείωση της τιμής στους πελάτες,
• Καταργήσαμε αγκυλώσεις που κρατούσαν πίσω τον τουρισμό όπως το καμποτάζ,

• Απλοποιήσαμε τις διαδικασίες για τις θεωρήσεις από χώρες εκτός Schengen για να έρχονται περισσότεροι επισκέπτες στην χώρα μας.
• Ανοίξαμε το δρόμο για τις εταιρίες χαμηλού κόστους.
• Ενεργοποιήσαμε την δημόσια διοίκηση για να ανταποκρίνεται πιο γρήγορα και απλοποιήσαμε τις διαδικασίες όπου μπορούσαμε.
• Με λίγα χρήματα αναδείξαμε την Ελλάδα εκεί που έκανε διαφορά στον κλάδο.
Και πιο σημαντικό από όλα, φέραμε σε επαφή ξενοδόχους και ξενοδοχοϋπαλλήλους για να χτυπήσουμε την μαύρη εργασία, για να περιορίσουμε τον αριθμό των μαθητευόμενων στα ξενοδοχεία.
Για να διασφαλίσουμε ότι η αύξηση του τουρισμού θα μεταφραστεί σε αύξηση των θέσεων απασχόλησης και ότι οι Έλληνες ξενοδόχοι θα καταγραφούν ως οι επιχειρηματίες που ανταποκρίθηκαν πρώτοι και πιο δυναμικά στο κάλεσμα των καιρών.
Στόχος μας είναι να δώσουμε ευκαιρίες και προοπτική σε κάθε Έλληνα και Ελληνίδα και κάθε λεγόμενο «αναπτυξιακό μέτρο» πρέπει να δίνει προτεραιότητα και προοπτική σε αυτούς.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Είμαστε σε μια μεταβατική και κρίσιμη περίοδο.
Μια περίοδο που πρέπει να βάλουμε τέλος στον φόβο και να αρχίσουμε να ξαναφέρνουμε την ελπίδα.
Δεν θα γίνει από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά θα γίνει με πολλή και συστηματική δουλειά.
Τα μέτρα ήταν το πρώτο στάδιο.
Δικαίως στο μυαλό του κόσμου τα μέτρα είναι η γρήγορη λύση.
Όμως δεν είναι η μακροπρόθεσμη λύση.
Η λύση αυτή θα έρθει όταν επιταχύνουμε και αναδείξουμε τις αλλαγές που κάνουν διαφορά στην ζωή του πολίτη.
Αυτό είναι το έργο που καλείται να κάνει η επόμενη Κυβέρνηση.
Και για να αλλάξει η ζωή του πολίτη πρέπει να αλλάξει ριζικά και ουσιαστικά η επαφή του με το κράτος.
Κάθε κόμμα στο Ελληνικό κοινοβούλιο έχει τις ευθύνες του για το πελατειακό συγκεντρωτικό κράτος που δημιουργήσαμε τα τελευταία σαράντα χρόνια.
Ακόμη και τα μικρά κόμματα, με κάθε ρουσφέτι και χατίρι που απαιτούσαν και εξασφάλιζαν για τους ψηφοφόρους τους.
Και αυτά καλό είναι να αποφασίσουν ότι αλλάζουν οι καιροί.
Ένα κράτος που υπέθαλπε την αδιαφάνεια και την γραφειοκρατία και αδιαφορούσε για την ανάπτυξη αυτής της χώρας.
Αντί να υπηρετεί τον πολίτη και να στοχεύει στην ανάπτυξη είχε γίνει αυτιστικό και λειτουργούσε μηχανιστικά με μόνο στόχο την αυτοσυντήρηση και την επέκτασή του.
Είχε χάσει κάθε στόχο και προσανατολισμό και λειτουργούσε με φοβικά σύνδρομα, απορρίπτοντας κάθε αλλαγή και κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισής.
Είχε παύσει να βοηθά την ανάπτυξη και να στηρίζει τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στην αγορά.
Ακόμα και εκεί που το κράτος μπορούσε να κάνει καλό, το έκανε με έναν τρόπο που δημιουργούσε στους πολίτες αισθήματα ντροπής και ανασφάλειας.
Πάρτε για παράδειγμα τις προσλήψεις στο Υπουργείο μας.
Όλες περνούσαν από το γραφείο του υπουργού.
Πάρτε το ΕΣΠΑ. Πάρτε τις διαδικασίες του ΚΑΣ. Τι προμήθειες στον ΟΠΕΠ. Τις παραγωγές στην ΕΡΤ. Τις διαφημίσεις του ΕΟΤ.
Ακόμη και τις επιχορηγήσεις στην τέχνη, τις έδινε το Υπουργείο με σκοπό να εξασφαλίσει οφέλη για τον υπουργό.
Κάθε πτυχή της δημόσιας διοίκησης έκανε τον πολίτη να αισθάνεται απόγνωση.
Όλα αυτά τα αλλάξαμε. Καταργήσαμε οργανισμούς. Απλοποιήσαμε διαδικασίες.
Θεσπίσαμε διαφανείς και αξιοκρατικές διαδικασίες με κριτήρια.
Στείλαμε στον επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης ακόμα και δικές μας διοικήσεις όταν αισθανθήκαμε ότι κάτι δεν λειτουργούσε σωστά.
Και πάνω από όλα επιβάλαμε διαδικασίες ΑΣΕΠ ακόμη και εκεί που δεν το επιβάλλει ο νόμος.
Ξέρετε ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα που άλλαξε με το ΑΣΕΠ;
Όχι μόνο ότι μπαίνουν οι καλύτεροι αλλά ότι αισθάνονται περήφανοι αυτοί που μπαίνουν.
Σε βάθος χρόνου, αυτό το μέτρο θα αλλάξει την δημόσια διοίκηση περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Αυτό είναι το έργο που έχουμε μπροστά μας: να δημιουργήσουμε ένα κράτος που υπηρετεί τον πολίτη και που αποδεσμεύει τις παραγωγικές δυνάμεις από τον βραχνά του.
Τίποτε άλλο δεν έχει αυτή τη στιγμή μεγαλύτερη αξία από αυτό το δύσκολο έργο.
Αυτό θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας και ένα κοινωνικό κράτος που νοιάζεται.
Αυτό θα δημιουργήσει προοπτικές επενδύσεων.
Αυτό το έργο θα δώσει προοπτική σε κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα.
Η αλλαγή του κράτους και η νέα σχέση του με τον πολίτη είναι αυτό που θα διαλύσει τον φόβο και θα ξαναφέρει ελπίδα. Είναι ένα τιτάνιο έργο.
Ένα έργο που θα αφήσει την Ελλάδα δυνατή και έτοιμη να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του μέλλοντος.
Αυτό το έργο ξεκινήσαμε και συνεχίζουμε στο Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού.
Αυτό είναι το έργο της κυβέρνησης που σήμερα ζητάει ψήφο εμπιστοσύνης.