Η τρόικα πιέζει για διακομματική συναίνεση στα επόμενα μέτρα, την ώρα που ο πρόεδρος της ΝΔ βλέπει «γυμναστική στη ματαιότητα». Άρα, εθνικές εκλογές ενόψει, κ. υπουργέ;
Η ΝΔ ελπίζει στην αποτυχία της Ελλάδας. Επενδύει σε ένα σενάριο καταστροφής, από το οποίο ελπίζει να «καρπωθεί» πολιτικά οφέλη. Επί της ουσίας, όμως, αυτό που παρουσιάζει ως πρόγραμμα έχει ανεπαίσθητες διαφορές από αυτό της κυβέρνησης. Και ενώ δεν έχει κάτι καινούργιο να πει, το λέει, προσπαθώντας να παρουσιάσει τον εαυτό της ως εναλλακτική πρόταση. Όμως οι εποχές που ο θάνατος της κυβέρνησης ήταν ζωή της αντιπολίτευσης έχουν παρέλθει. Ο κόσμος καταλαβαίνει ότι μόνο αυτός ο δρόμος θα μας βγάλει από την κρίση και ότι ο Σαμαράς δεν έχει κάτι καλύτερο να προτείνει, γι’ αυτό και θα τιμωρήσει όποιον επενδύει στην αποτυχία της χώρας.

Το θέμα όμως είναι ότι οι δανειστές μας είναι εκείνοι που αντιμετωπίζουν πλέον την κυβέρνηση ως αναξιόπιστο συνομιλητή. Σύμφωνα με τους δικούς τους υπολογισμούς, τα 10 από τα 26 δισ. ευρώ του μεσοπρόθεσμου στόχου δεν είναι εφικτά μέτρα. Πώς μπορείτε να βγείτε από την κατάσταση αυτή;
Η δυνατότητα της Ελλάδας να βγει από την κρίση εξαρτάται από την αξιοπιστία της πολιτικής μας και την αξιοπιστία της ευρωπαϊκής πολιτικής. Εμείς οφείλουμε να είμαστε πειστικοί και να κάνουμε όλα όσα δεσμευόμαστε, και οι Ευρωπαίοι πρέπει να γίνουν πειστικοί στο ότι θέλουν να σώσουν το ευρώ. Ακόμα και τα πιο αυστηρά μέτρα δεν θα μας σώσουν, αν η Ευρώπη δεν πείσει ότι έχει την πυγμή να πάρει αποφάσεις που θα απαντήσουν στη σπέκουλα κατά των οικονομιών του ευρώ. Η παρτίδα δεν σώζεται με ημίμετρα, διότι οι αγορές τα προλαβαίνουν και τα ακυρώνουν στην πράξη. Η συζήτηση για ένα νέο μνημόνιο δεν μπορεί να γίνει στο πλαίσιο του παλιού μηχανισμού στήριξης. Θέλει θαρραλέες και ταχύτατες αποφάσεις από μέρους τους.

Ένας ανασχηματισμός θα βοηθούσε;
Σε ποιο πράγμα;

Στο να σταλεί ένα πιο καθαρό μήνυμα στις αγορές και τους δανειστές μας ότι ναι, η κυβέρνηση μπορεί να φέρει αποτελέσματα εκεί όπου το σημερινό σχήμα δείχνει να έχει κολλήσει.
Δεν πιστεύω στην προσωποποίηση των όποιων προβλημάτων. Ο ανασχηματισμός είναι εργαλείο που πρέπει να χρησιμοποιείς όταν θες να πετύχεις κάτι συγκεκριμένο και να δυναμώσεις στοιχεία της κυβέρνησης που οφείλονται σε προσωπικές αδυναμίες. Αλλιώς, οι αλλαγές απαξιώνονται γρήγορα. Κάθε ανασχηματισμός που γίνεται με την ελπίδα να λυθούν δομικά προβλήματα πέφτει στο κενό, διότι τα νέα πρόσωπα αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα.

Ο κ. Φλωρίδης δήλωσε πάντως πως δεν μπορεί ο πρωθυπουργός να διορίζει τον κηπουρό του.
Αν δεν κάνω λάθος, ο κηπουρός του πρωθυπουργού δεν είναι μέλος της κυβέρνησης και, αν δεν κάνω λάθος, ο κ. Φλωρίδης δεν γεννήθηκε υπουργός.

Σε άλλη συνέντευξή σας, προ εβδομάδος (στο «Πρώτο Θέμα»), σε μια αποστροφή σας λέτε: «Σε αυτή τη μάχη καμία επιλογή δεν πρέπει να θεωρείται ταμπού». Σε τι αναφερόσασταν;Η διαπραγμάτευση με την Ε.Ε. είναι διαπραγμάτευση για γερά νεύρα. Είναι διαπραγμάτευση που θέλει πολιτική οξυδέρκεια, ξεκάθαρη στρατηγική και ευελιξία. Θέλει προσωπικές σχέσεις και τη δυνατότητα να κοιτάς τον απέναντι στα μάτια ως ίσος. Και ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να τη στήσει σωστά και να πάρει όσο περισσότερα γίνεται για τη χώρα μας είναι ο Γιώργος Παπανδρέου. Το έχει αποδείξει σε δύσκολες εποχές για τη χώρα. Το υπόλοιπο δυναμικό της χώρας, ειδικά στην αντιπολίτευση, δεν έχει ούτε στο ελάχιστο τις δυνατότητές του να αντεπεξέρχεται σε τέτοιες προκλήσεις. Και γι’ αυτό ελπίζουν για μια ακόμη φορά ότι ο Παπανδρέου θα βγάλει το φίδι από την τρύπα, για να έχουν αυτοί την πολυτέλεια να παριστάνουν εκ του ασφαλούς και εξ αποστάσεως ότι θα τα κατάφερναν καλύτερα.

Με το έλλειμμα να διαμορφώνεται λίγο κάτω από το 10% και το δημόσιο χρέος στο 160%, χρειάζονται άλλες αποδείξεις ότι ένας χρόνος θυσιών πήγε σχεδόν χαμένος;Δεν καταλαβαίνω την τοποθέτησή σας. Πιστεύετε ότι οι θυσίες μας πήγαν χαμένες; Πιστεύετε ότι έπρεπε να συνεχίσουμε όπως πηγαίναμε, καταστρέφοντας κάθε προοπτική για τις επόμενες γενιές; Από τις αλλαγές που έγιναν, λίγες μόνο έχουν μετρήσιμα αποτελέσματα μέσα στο 2011. Η μεγάλη πλειονότητα είναι αλλαγές που απελευθερώνουν δημιουργικές δυνάμεις –όπως αυτές της επιχειρηματικότητας– που κάνουν το Δημόσιο πιο διάφανο –όπως η διαύγεια– και πιο αποτελεσματικό, που φέρνουν την εξουσία πιο κοντά στους πολίτες για να την ελέγχουν –όπως ο «Καλλικράτης»– που κάνουν την κοινωνία μας πιο δίκαιη –όπως η απελευθέρωση των επαγγελμάτων και το ενιαίο μισθολόγιο– το κοινωνικό κράτος πιο αποτελεσματικό και βιώσιμο. Καθετί που κάνουμε σήμερα εξασφαλίζει ότι η Ελλάδα θα βγει από την κρίση πιο δυνατή, και όποιος το απαξιώσει αυτό θα βρεθεί απέναντι στους πολίτες που σήμερα κάνουν αυτή την προσπάθεια.

Την ίδια στιγμή, πάντως, ακόμα και υπουργοί, π.χ. ο κ. Χρυσοχοΐδης, παραδέχονται ότι η κυβέρνηση δεν διαπραγματεύτηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο με τους δανειστές πριν από ένα χρόνο. Συμμερίζεστε την άποψη αυτή; Όλοι μας γνωρίζουμε ότι ήταν μια δύσκολη διαπραγμάτευση, διότι η Ευρώπη δεν ήξερε τι ήθελε και πώς να το κατακτήσει. Ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία και για την ίδια. Ζητούσε πράγματα χωρίς να ξέρει αν αυτά θα φέρουν αποτελέσματα. Η πραγματικότητα είναι ότι η Ευρώπη έχει δείξει πολύ λιγότερη αποφασιστικότητα απ’ ό,τι η ελληνική κυβέρνηση. Άρα, παρ’ ότι εκείνοι κρατούσαν το πορτοφόλι, δεν γνώριζαν τι θέλουν να αγοράσουν. Και αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο για μια ακόμη φορά σήμερα χρειάζονται και από μέρους τους γενναίες αποφάσεις. Το να πω εγώ σήμερα αν η κυβέρνηση έπρεπε ή μπορούσε να διαπραγματευτεί καλύτερα πριν από ένα χρόνο θα με καθιστούσε σχολιαστή και όχι κυβερνητικό στέλεχος που θέλει να δει τη χώρα του να πηγαίνει μπροστά.

Είστε υπέρ των απολύσεων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα;Είμαι υπέρ της αξιοκρατίας και είμαι κατά των κατεστημένων. Κάθε προνόμιο, κάθε κεκτημένο, πρέπει να δοκιμάζεται και να επικαιροποιείται. Δεν είμαι υπέρ της κατάργησης της μονιμότητας, αλλά είμαι απόλυτα απέναντι στους υπαλλήλους του Δημοσίου που με τη συμπεριφορά τους διακινδυνεύουν το μεγαλύτερο προνόμιο όλων των συναδέλφων τους. Ας ξυπνήσουν και ας καταλάβουν οι λίγοι που εκμεταλλεύονται αυτό το δικαίωμα τη ζημιά που κάνουν στους υπόλοιπους.

Με δεδομένο το… ενδιαφέρον της τρόικας για αποκρατικοποιήσεις, προκάλεσε συζητήσεις η παραδοχή σας ότι τα 50 δισ. είναι μακρινός στόχος. Με βάση το υπάρχον διεθνές επενδυτικό περιβάλλον, από πού θα ξεκινήσει η κυβέρνηση το τρέχον έτος;Με τι άλλη γλώσσα να πω το αυτονόητο; Ένα σπίτι σήμερα στην Ελλάδα πουλιέται πιο φτηνά απ’ ό,τι πριν από τρία χρόνια για δύο λόγους: πρώτον διότι η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση, και δεύτερον διότι ο κόσμος ολόκληρος, από την Αμερική ως την Κίνα και την Ιαπωνία, έχει μείνει άναυδος από την αναποφασιστικότητα της Ευρώπης να στηρίξει τις οικονομίες της Ευρωζώνης. Στη σημερινή συγκυρία κάποιος που θέλει να μαζέψει ένα ποσό πρέπει να πουλήσει περισσότερα τετραγωνικά και κάθε μέρα που περνάει τα 50 δισ. γίνονται πιο δύσκολα. Εμείς βγάλαμε το Τάε Κβον Ντο σε πολύ καλή τιμή και δεν εξέφρασε κανένας Έλληνας και κανένας ξένος το ενδιαφέρον του να το αξιοποιήσει. Σε τι τιμή λοιπόν να το αξιολογήσω και σε τι τιμή να το βάλω εγγύηση; Ακούω τη φράση «πουλήστε κάτι να μας δείξετε ότι το εννοείτε». Μα τα spreads δεν είναι στο 1.300 διότι εμείς δεν το εννοούμε, αλλά επειδή η Ευρώπη δεν μοιάζει να εννοεί αυτά που λέει, και όσο αυτό συνεχίζεται η Ελλάδα θα είναι έρμαιο των κερδοσκόπων.

Την υπόθεση Στρος-Καν πώς την είδατε;Η ανθρώπινη διάστασή της είναι σύνθετη. Η αστυνομική διάσταση είναι τολμηρή. Και η πολιτική είναι θλιβερή.

Χάος και βία, συχνά με τραγικά αποτελέσματα, κυριαρχούν στο κέντρο της Αθήνας, με θύματα Έλληνες και αλλοδαπούς, και θύτες αστυνομικούς, νεοναζί και αντιεξουσιαστές. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε δέσμη μέτρων, αρκούν ωστόσο; Πότε προσδοκάτε να αλλάξει ουσιαστικά η καθημερινότητα στην πόλη;Όταν ο καθένας μας αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν. Και δεν εννοώ μόνο τους πολιτικούς και την τοπική αυτοδιοίκηση. Εννοώ τους φορείς, όπως την Ένωση Ξενοδόχων, που αγωνίζονται, τις ιδιωτικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο κέντρο, τις ΜΚΟ, τους ίδιους τους πολίτες. Η Αθήνα θέλει μεγαλεπήβολα σχέδια, όπως το Ρυθμιστικό Σχέδιο, που θα πάρει χρόνια, και θέλει και απλές κινήσεις, καθημερινές. Εμείς ξεκινήσαμε. Το κωπηλατοδρόμιο επέστρεψε στο κοινό, τα Λιόσια δόθηκαν στις ομοσπονδίες πολεμικών τεχνών, το Τάε Κβον Ντο παραχωρήθηκε σε ομάδες θεάτρου μέχρι να αξιοποιηθεί ως συνεδριακό κέντρο. Διευρύνουμε το ωράριο της Ακρόπολης, που θα παραμένει ανοιχτή πρωί απόγευμα, χειμώνα καλοκαίρι. Και τώρα ετοιμάζουμε το ΟΑΚΑ, για να γίνει τουριστικός προορισμός. Αναβαθμίζουμε δημόσια κτίρια στο κέντρο, όπως το Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης, το Ακροπόλ, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, τον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη και τη Μητρόπολη Αθηνών. Όμως θέλει και δουλειά πολιτών. Κοιτάξτε τα θαύματα που έκαναν οι Atenistas. Θέλει να οργανωθούμε και σαν ιδιώτες. Και πρέπει επιτέλους να κάνουμε ο καθένας ό,τι του αναλογεί. Να σταματήσουμε να πετάμε σκουπίδια οπουδήποτε, να σταματήσουμε να βάζουμε καρεκλάκια στους διαδρόμους τυφλών, να σταματήσουμε να παρκάρουμε στις μπάρες, να περιορίσουμε το graffiti σε ειδικoύς χώρους και να περιποιηθούμε τα μπαλκόνια μας. Αν ο καθένας κάνει τη διαφορά στο χώρο του, η Αθήνα θα γίνει και πάλι μαγευτική.

Η φτώχεια, απόρροια των τελευταίων μέτρων, δεν επιδείνωσε την ήδη εκρηκτική κατάσταση στην πρωτεύουσα;Ναι. Και αυτό δεν αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη. Η φτώχεια ήρθε με την εγκατάλειψη. Γι’ αυτό οι κινήσεις μας πρέπει να είναι άμεσες και να οδηγούνται από πραγματική αγάπη για το κέντρο. Όταν ξαναδείξουμε στο κέντρο την αγάπη μας, θα το δούμε να αλλάζει.