Είναι τόσο κακή η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη που θέλετε να κλείσει ο κύκλος της;

Από τις πρώτες μέρες της διακυβέρνησής της φάνηκε ότι η Νέα Δημοκρατία είναι κόμμα διαχείρισης, περήφανο να δει την Ελλάδα να επιστρέφει, κατά τα δικά της λεγόμενα, στην «κανονικότητα». Απέναντι στη χαοτική διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αυτή η «κανονικότητα» φάνταζε σε πολλούς ως «όραμα», αλλά όραμα δεν ήταν. Όραμα σημαίνει ότι έχεις αντιληφθεί τον τεράστιο πλούτο που έχει αυτή η χώρα και εργάζεσαι για να τον αξιοποιήσεις για όλους τους Έλληνες. Όραμα σημαίνει ότι έχεις αντιληφθεί τις παθογένειες της Ελλάδας και εργάζεσαι για μια Ελλάδα απελευθερωμένη από αυτές. Ούτε το ένα ούτε το άλλο κάνει η κυβέρνηση. Αντίθετα, οι παθογένειες του πολιτικού συστήματος παραμένουν, η εξουσία είναι όλη συγκεντρωμένη στο Μαξίμου, οι εθνικές και τοπικές πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας ελέγχονται από λίγους, ο πλούτος επιστρέφει ξανά και ξανά στους λίγους. Την ώρα που χρειαζόμαστε μια νέα κοινωνική συμφωνία που θα εμβαθύνει τη δημοκρατία και θα αναβαθμίσει τον πολίτη, την ώρα που είναι αναγκαίο ένα νέο παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης που θα διευρύνει την παραγωγική βάση της χώρα και θα μοιράσει τον πλούτο δίκαια, έχουμε μια κυβέρνηση του «business as usual» με έμφαση στο «business». Τέτοιες κυβερνήσεις δεν έχουν κύκλους. Είναι κυβερνήσεις μιας χρήσης και παραμένουν στην εξουσία μόνο όσο δεν υπάρχει εναλλακτικό όραμα στη δική τους «κανονικότητα». Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι καθημερινά βλέπουμε ομοιότητες της κυβέρνησης Μητσοτάκη με την κυβέρνηση Καραμανλή που χρεοκόπησε τη χώρα το 2008. Εναλλακτικό όραμα σε αυτόν τον δρόμο της νέας χρεοκοπίας οφείλουμε εμείς ως κόμμα να εκφράσουμε στο επόμενο συνέδριο.

Μητσοτάκης – Τσίπρας είναι το ίδιο;

Πολύ διαφορετικές προσωπικότητες με κοινή αντίληψη για την εξουσία. Πιστεύουν σε μια συντηρητική εναλλαγή διοίκησης «Να φύγουν οι δικοί σου να έρθουν οι δικοί μου». Η Ελλάδα χρειάζεται εδώ και καιρό διακυβέρνηση από ανθρώπους που δεν έχουν ανάγκη την καρέκλα για να επιβιώσουν και να καταξιωθούν. Ανθρώπους με πολιτική βούληση να τα βάλουν με τα προβλήματα που ταλανίζουν τον τόπο ξεκινώντας από την αποσυγκέντρωση της εξουσίας ως προϋπόθεση για την ανακατανομή του πλούτου. Θέλει πολιτικά κότσια να παραδεχθείς τα λάθη του πολιτικού συστήματος και να εξηγήσεις πώς θα τα αλλάξεις. Ούτε ο κ. Μητσοτάκης, ούτε ο κ. Τσίπρας έχουν πια τέτοια κότσια. Σκαρφάλωσαν στην εξουσία συμβιβαζόμενοι και τώρα πληρώνουν το κόστος των συμβιβασμών τους.

Μήπως λαϊκίζετε στο θέμα της αύξησης του κατώτατου μισθού; Μπορούν οι επιχειρήσεις να αντέξουν αύξηση στα 751 που λέτε; Πώς θα επανέλθουν οι συλλογικές συμβάσεις;

Μακάρι να ήταν το πρόβλημα των ελληνικών επιχειρήσεων το κόστος της εργασίας. Αυτό θα σήμαινε ότι έχουμε λύσει άλλα προβλήματα όπως το κόστος του να επιχειρείς στην Ελλάδα, το κόστος των αδειοδοτήσεων, το κόστος της γραφειοκρατίας και της πολυνομίας, το κόστος της νομικής και οικονομικής στήριξης των μικρομεσαίων επιχειρηματιών, το φορολογικό και εισφορολογικό κόστος χωρίς αντίκρισμα που κάνει πολλές επιχειρήσεις να σκέφτονται δύο και τρεις φορές πριν κάνουν μια πρόσληψη. Για να μην μιλήσουμε για το κόστος της ενέργειας σε μια χώρα που θα έπρεπε να παράγει τη δική της, για την απόλυτη απουσία βοήθειας στις εξαγωγές, στην οργάνωση παραγωγών, στην προώθηση των ελληνικών προϊόντων ή στην απουσία σοβαρών εμπορικών ακολούθων σε χώρες που είναι κομβικές για το ελληνικό εμπόριο. Όλες οι κυβερνήσεις ανεξαιρέτως έχουν στόχο να μειώνουν το κόστος της εργασίας διότι είναι η εύκολη λύση και επειδή μέχρι εκεί φτάνει η φαντασία τους. Αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα είναι μια ριζοσπαστικά διαφορετική αντίληψη του κράτους για την εργασία, για τα δικαιώματα κάθε εργαζομένου, για την ανάγκη συνεχούς εκπαίδευσης και κατάρτησης, ακόμα και για τον ελεύθερο χρόνο και τις δυνατότητες που αυτός παρέχει στην σύγχρονη εποχή. Ο κόσμος της εργασίας αλλάζει ριζικά και όσο προσπαθούμε να λύσουμε σύγχρονα προβλήματα με παραδοσιακούς τρόπους τόσο θα βρίσκουμε μπροστά μας αδιέξοδα. Γι’ αυτό έχω πει ότι είναι ώρα να ανοίξουμε τη συζήτηση διάπλατα και να εξετάσουμε τι θα σήμαιναν για την Ελλάδα, καινοτόμες ιδέες όπως το Καθολικό Βασικό Εισόδημα.

Στο ΚΙΝΑΛ ζητάτε σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα και πρόσωπα «υψηλής αξιοπιστίας», αποκλείοντας για τη θέση του πρωθυπουργού τους κ. Μητσοτάκη και Τσίπρα; Γίνεται κυβέρνηση χωρίς ο επικεφαλής του πρώτου κόμματος να είναι Πρωθυπουργός;

Κατ’ αρχάς δεν ζητάμε τίποτα διαφορετικό από αυτό που ζήτησε ο κ. Σαμαράς από τον κ. Παπανδρέου. Άρα το μοντέλο «χάνω εκλογές αλλά ορίζω τον Πρωθυπουργό» έχει πολιτική και κομματική καταγωγή και αυτή είναι η Νέα Δημοκρατία. Ας μην κάνουν λοιπόν τους παρεξηγημένους αυτοί που πριν λίγο καιρό έκαναν τους νταήδες. Εμείς αυτό που λέμε είναι προσγειωμένο, σύγχρονο και αποτελεσματικό. Κάθε συνεργασία στην οποία θα συμμετέχουμε θα αφορά σε ένα προδευτικό όραμα μεταρρυθμίσεων που θα διασφαλίσει το μέλλον του τόπου, των Ελληνίδων και των Ελλήνων. Μιλάμε για ένα εθνικό σχέδιο που θα διορθώσει τις παθογένειες του συστήματος, που θα ανατρέπει αγκυλώσεις που κρατούν την Ελλάδα πίσω και όχι για συνεργασίες που θα διασφαλίζουν καρέκλες. Προφανώς αυτό πλήττει και τη Νέα Δημοκρατία, και τον ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τα μικρά και μεγάλα συμφέροντα που βολεύονται με την εναλλαγή της εξουσίας μεταξύ τους. Εμείς αυτό το ρόλο δεν θα τον παίξουμε. Τόσο απλά.

Το «ΠΑΣΟΚ» επιστρέφει στις 8 Μαΐου. Ποιο είναι το πολιτικό μήνυμα της επιστροφής στο όνομα και ποιοι είναι οι στόχοι του Συνεδρίου σας;

Το ΠΑΣΟΚ δεν έφυγε ποτέ. Όπως είχα πει και στο συνέδριο του 2019 «Ό,τι θάψετε εσείς εδώ μέσα θα αναστηθεί αύριο εκεί έξω». Αυτό έγινε. Το ΠΑΣΟΚ έμεινε ζωντανό στις καρδιές του κόσμου και τώρα είναι ώρα να εκφραστεί και πάλι κομματικά. Όμως, όπως είχα υποστηρίξει και στο παρελθόν, η εναλλαγή ονομάτων χωρίς πολιτικό περιεχόμενο απαξιώνει τα σύμβολα. Σε αυτό το Συνέδριο λοιπόν καλούμαστε όχι μόνο να αλλάξουμε το όνομα αλλά να του δώσουμε πολιτική υπόσταση με ένα νέο όραμα για τον τόπο που θα ακουμπήσει κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα διότι θα μιλάει για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και τις λύσεις που προτείνουμε.

Βλέπετε την ανάγκη στελεχιακής ενίσχυσης του ΠΑΣΟΚ;

Το ΠΑΣΟΚ μεγαλώνει ξανά και όπως κάθε κόμμα που δημιουργεί κινηματικές συνθήκες, ανοίγει τις πόρτες του στην κοινωνία. Η επανασύνδεση του ΠΑΣΟΚ με το μέλλον εξαρτάται από το πόσο θα μπορέσει να εμπνεύσει και να αξιοποιήσει δυναμικά κομμάτια του λαού μας, ενεργούς πολίτες και συλλογικότητες. Στον δρόμο για μια Ελλάδα δυνατή, για μια κοινωνία ανοιχτή, για μια οικονομία παραγωγική, όλες και όλοι που θέλουν, πρέπει έχουν λόγο και ρόλο ανάλογα με τις δυνατότητές και την διάθεσή τους να προσφέρουν.

Πηγή: Το Ποντίκι