-Εμείς, ως ΠΑΣΟΚ, έχουμε ταχθεί, ιστορικά, υπέρ των δικαιωμάτων, των ομόφυλων ζευγαριών. Το θέμα, ωστόσο έχει λυθεί και έχει λυθεί σε μεγάλο βαθμό και με την ψήφο τής Νέας Δημοκρατίας και με τις ευλογίες τής εκκλησίας. Αυτήν τη στιγμή, δύο γυναίκες μπορούν να  συνάψουν ένα σύμφωνο συμβίωσης, και η μία από αυτές μπορεί να τεκνοποιήσει. Επομένως, σήμερα, στην Ελλάδα ένα παιδί μπορεί να μεγαλώσει με 2 γονείς τού ίδιου φύλου, νόμιμα και χωρίς αντιρρήσεις. Ακόμη, ένας άνδρας μπορεί να μείνει με ένα παιδί και να συνάψει σύμφωνο συμβίωσης με έναν άλλον άνδρα. Άρα, το θέμα, το οποίο προτάσσουν όσοι έχουν αντιρρήσεις για το Νομοσχέδιο, ότι δηλαδή οι 2 γονείς ίδιου φύλου δεν μπορούν να μεγαλώσουν ένα παιδί στην Ελλάδα έχει λυθεί. Επομένως, η συζήτηση αυτή γίνεται για να υπάρξει το νομικό πλαίσιο, το οποίο θα επιτρέπει στον γονέα ο οποίος συμβιώνει με τον φυσικό γονέα τού παιδιού, να έχει νομική σχέση με το παιδί, ώστε να μη βρεθεί το παιδί ξαφνικά ορφανό, αν πάθει κάτι ο άλλος του γονέας. Άρα, είναι λάθος να κάνουμε μια τόσο παθιασμένη συζήτηση για ένα θέμα που έχει ήδη λυθεί αφού έτσι αποπροσανατολίζεται και διχάζεται τη γνώμη τής κοινωνίας πάνω σε αυτό. Ποιο είναι το πρόβλημα με αυτό; Πριν από 8 χρόνια, ψηφίστηκε το σύμφωνο συμβίωσης και σίγουρα δεν καταστράφηκε η ελληνική κοινωνία από αυτό. Αντίθετα, μπορώ να βρω διάφορους λόγους για τους οποίους, σήμερα η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε πιο δύσκολη θέση απ’ ό,τι ήταν πριν από 8 χρόνια, το σύμφωνο συμβίωσης όμως δεν έχει συμβάλλει σε αυτό.

-Το Νομοσχέδιο για τα Πανεπιστήμια, είναι ένα θέμα που πάντα εξιτάρει τη γνώμη των φοιτητών, αλλά σε κάθε περίπτωση πρώτα όλοι οφείλουμε να επεξεργαστούμε το Νομοσχέδιο. Υπάρχει τόσο στην κοινή γνώμη όσο και στο νομικό πλαίσιο, χώρος για να λυθούν θέματα τα οποία αφορούν τα Πανεπιστήμια, εφόσον γίνει συζήτηση με έναν σωστό τρόπο. Πρώτον, βρίσκοντας τρόπο για το πώς να δυναμώσουμε το ελληνικό Πανεπιστήμιο, γιατί δεν θα δυναμώσει αυτόματα από την έλευση ιδιωτικών Πανεπιστημίων στην Ελλάδα. Χρειάζεται μια στρατηγική ενδυνάμωσης του ελληνικού Πανεπιστημίου. Δεύτερον, πρέπει να υπάρχει ένα σύστημα το οποίο θα διασφαλίζει ότι οι όποιες σπουδές στην Ελλάδα, δημόσιες ή μη, πρέπει να έχουν συγκεκριμένα στάνταρντς. Σε πρόσφατο άρθρο μου, υποστήριξα ότι πρέπει να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία, Πανεπιστήμια τα οποία έχουν αποδείξει, ότι η Παιδεία που προσφέρουν είναι ανώτερη από το οποιοδήποτε τίμημα ζητούν. Όταν κάνουμε αυτήν τη συζήτηση, ακούω συχνά τη Νέα Δημοκρατία να λέει: «τι ωραία που θα ήταν, να ήταν εδώ το Harvard». Θα πρέπει να ξέρουν ότι είναι διαφορετικό ένα Πανεπιστήμιο το οποίο ξοδεύει περισσότερα από αυτά τα όποια ζητάει σε δίδακτρα, από ένα Πανεπιστήμιο το οποίο θα προσφέρει πάντα μια Παιδεία χειρότερη τής αξίας των διδάκτρων που ζητάει για να βγάλει κέρδος.

Παρακάτω μπορείτε να ακούσετε ολόκληρη τη συνέντευξή μου στον ραδιοφωνικό σταθμο «Παραπολιτικά 90,1», με τους δημοσιογράφους Θανάση Φουσκίδη και Στέλλα Γκαντώνα:

Αλλάξτε τις ρυθμίσεις των cookies για να δείτε το video