–Σε κάθε μέρος του κόσμου οι μικροπαραβάσεις στα Πανεπιστήμια αντιμετωπίζονται από Security, το οποίο υπάγεται απευθείας στην Πρυτανεία. Έπειτα, μπορεί να κληθεί η Αστυνομία για ενδεχόμενες μεγάλες παραβάσεις. Δηλαδή σε φαινόμενα, όπως της συμμορίας που ενεργούσε μέσω των Πανεπιστημίων, παρεμβαίνει η Αστυνομία, όπως επίσης, αν υπάρχει ένας βιασμός ή μία ανθρωποκτονία. Σε αυτά τα θέματα, η Αστυνομία μπορεί και αυτοβούλως να εισέλθει, πράγμα που γίνεται και στα Πανεπιστήμια της Αμερικής, στα οποία αναφέρεται η Κυβέρνηση και έχει ως μοντέλο. Δηλαδή, τις μικροπαραβάσεις τις αντιμετωπίζει μόνο του το Πανεπιστήμιο, τις μεγάλες παραβάσεις όμως η Αστυνομία με ένταλμα.

Από τη μία μεριά, ο ΣΥΡΙΖΑ αφήνει την κατάσταση ανεξέλεγκτη, προσπαθώντας να κλείσει το μάτι σε κάποιες περιθωριακές δυνάμεις του Πανεπιστημίου και από την άλλη μεριά, η ΝΔ εγκαθιδρύει ή προσπαθεί να εγκαθιδρύσει μία αστυνομοκρατία στα Πανεπιστήμια, η οποία δεν υπάρχει σε κανένα Πανεπιστήμιο του κόσμου. Δε χρειάζεται να πηγαίνουμε από το ένα άκρο στο άλλο, γιατί κανένα από τα δύο τελικά δεν λειτουργεί. Χρειάζεται μία άμεση αντιμετώπιση της μικροπαραβατικότητας και από εκεί και έπειτα πέρα, η αστυνομία να εισέρχεται και να αντιμετωπίζει τα ποινικά αδικήματα.

-Πριν από 12 -σχεδόν 15 χρόνια- όταν είχα αναλάβει τη Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού, κατά την ενημέρωσή μου, πληροφορήθηκα πως υπάρχει και το θέμα του δικαιώματος ψήφου των αποδήμων. Τότε ρώτησα: «Τι εννοούμε με αυτό; Θα δώσουμε δικαίωμα ψήφου σε ανθρώπους που δεν το έχουν σήμερα; Θα μπορεί να ψηφίσει κάποιος που δεν έχει ελληνικό διαβατήριο;». Η απάντηση ήταν: «Όχι. Αυτό, το οποίο τους προσφέρουμε, είναι η δυνατότητα να ψηφίσουν». Άρα, δεν ήταν θέμα δικαιώματος, αλλά πρόσβασης στην ψήφο.

Σε ό,τι αφορά την πρόσβαση στην ψήφο, το ΠΑΣΟΚ ήταν πάντα ξεκάθαρο. Θέλουμε ο κάθε πολίτης, είτε ζει στην Ελλάδα είτε είναι απόδημος, να έχει πρόσβαση. Τα παιδιά που ήταν μέχρι χθες στα δικά μας Πανεπιστήμια, σήμερα έχουν φύγει στο εξωτερικό και δεν έχουν τα χρήματα, για να έρθουν να ψηφίσουν. Ακόμη και οι άνθρωποι που έχουν κρατήσει τις επαφές τους με την Ελλάδα, γνωρίζουν τα ελληνικά ζητήματα και νοιάζονται για τη χώρα.

Εφόσον, όμως, ασχολούμαστε με το ζήτημα της πρόσβασης, πρέπει να λύσουμε και το θέμα όσων εργάζονται τα καλοκαίρια ως εποχιακοί υπάλληλοι στους οποίους δεν επιτράπηκε να λείψουν, ώστε να ψηφίσουν. Να λύσουμε το πρόβλημα του κάθε ανθρώπου με κινητικά προβλήματα, ο οποίος για να μπορέσει να φτάσει στην κάλπη, πρέπει ο δικαστικός να κλείσει το εκλογικό τμήμα. Πρόκειται για ρατσιστικές νοοτροπίες απέναντι στην ψήφο. Δηλαδή περπατάς; Ψηφίζεις. Δεν περπατάς; Περίμενε. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να συζητάμε κατ’ αυτόν τον τρόπο. Όταν ανοίγουμε θέματα εκλογικά, πρέπει να τα βάζουμε όλα πάνω στο τραπέζι, ώστε να λύνονται πραγματικά. Οι βαρύγδουπες εξαγγελίες του τύπου «θα σας δώσουμε δικαίωμα», δεν λύνουν επί της ουσίας το ζήτημα. Το θέμα της πρόσβασης οφείλουμε να το λύσουμε ολοκληρωμένα, να μιλήσουμε για ηλεκτρονική, για επιστολική ψήφο, να μιλήσουμε για τις πραγματικές λύσεις που έχει ανάγκη ο τόπος.

Η θέση του ΠΑΣΟΚ σε ό,τι αφορά την πρόσβαση, είναι πως εμείς είμαστε υπέρ του να αυξηθεί η προσβασιμότητα στην ψήφο. Από εκεί και πέρα, όλα τα θέματα πρέπει να λυθούν μέσα από ουσιαστικό διάλογο και σε αυτόν, εμείς ερχόμαστε με προτάσεις.

-Ο Δήμος είναι ένας χώρος όπου υπάρχουν πολλά ζητήματα, στα οποία μπορείς να κάνεις αντιπολίτευση, αλλά υπάρχουν και ζητήματα στα οποία μπορείς να συμπράξεις. Αυτό το εκπροσωπήσαμε και εγώ και ο κ. Ηλιόπουλος και ο κ. Σοφιανός, είτε ήμασταν όλοι μαζί είτε είχαμε διαφορετικές απόψεις. Κάποιες φορές συγκλίναμε και άλλες αποκλίναμε.

Οι αυτοδιοικητικές εκλογές είναι ένα θέμα το οποίο το ΠΑΣΟΚ μπορεί να δει στρατηγικά και να πει ή «εγώ θέλω να κατέβω μόνος μου» ή «θα κάνουμε συνεργασίες». Πιστεύω, πως οι συνθήκες είναι ώριμες και για τις 2 επιλογές. Πρώτον, γιατί το ΠΑΣΟΚ πήγε καλύτερα σε αυτές τις εκλογές και δεύτερον, διότι υπάρχει ένα υπόβαθρο διαλόγου, ο οποίος μπορεί να ευδοκιμήσει για τα δημοτικά θέματα και το υπογραμμίζω αυτό. Άρα, εγώ θα συμπορευθώ με την οποιαδήποτε στρατηγική του κόμματος και θα την υποστηρίξω, γιατί πιστεύω πως και οι δύο επιλογές έχουν εξίσου θετικά και αρνητικά στοιχεία.

-Ο κ. Μπακογιάννης θα πει «κοιτάξτε, εγώ έκανα τόσα χιλιόμετρα άσφαλτο, τόσα χιλιόμετρα πεζοδρόμιο κλπ.». Αυτή είναι η καμπάνια του μέχρι σήμερα και αυτή θα συνεχίσει να είναι. Οφείλουμε να το υπενθυμίζουμε τόσο εμείς, όσο και οποιοσδήποτε υποψήφιος από το ΠΑΣΟΚ. Να υπενθυμίζουμε, ότι εδώ μιλάμε για έναν νέο Δήμαρχο ο οποίος ήρθε με όλες τις περγαμηνές από την Περιφέρεια Στερεάς, στον οποίο ο κ. Καμίνης άφησε απίστευτα χρήματα να διαχειριστεί και σε αυτά προστέθηκαν και τα χρήματα που του έδωσε η Κυβέρνηση. Επιπρόσθετα, είχε και μία τεράστια υποστήριξη από τα ΜΜΕ. Στην αντιπολίτευση βρίσκεται ο κ. Ηλιόπουλος, ο κ. Σοφιανός και εγώ. Τρεις άνθρωποι που τουλάχιστον νοιαζόμαστε για την Αθήνα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Με αυτές τις συνθήκες το πιο λογικό θα ήταν ένας Δήμαρχος να απογειώσει την Αθήνα. Απογείωσε την Αθήνα ο κ. Μπακογιάννης; Όχι. Για εμένα απέτυχε. Τα είχε όλα στο πλευρό του και δεν αξιοποίησε τίποτα. Μπήκε σε μικροπολιτικές κόντρες, όταν του έφερνε κάποιος αντίρρηση, τσαντιζόταν και ειρωνευόταν. Αντί να ακούσει τις προειδοποιήσεις «μη δώσεις 2εκ. για τις ζαρντινιέρες», περνούσε σε δευτερόλεπτα τα θέματα από τις Επιτροπές και όλη τού η παράταξη δεν του έφερνε καμία αντίρρηση. Τα αποτελέσματα αυτής της νοοτροπίας είναι εμφανή σήμερα. Ο άνθρωπος που είχε όλα αυτά με το μέρος του, δεν κατάφερε να απογειώσει την Αθήνα και θεωρώ πως οποιοσδήποτε υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ, αυτό πρέπει να το αναδείξει.

Παρακάτω μπορείτε να ακούσετε ολόκληρη τη συνέντευξή μου στον ραδιοφωνικό σταθμό «Ελλάδα FM 94,3», στον δημοσιογράφο Άγγελο Μπόβαλη:

 

https://youtu.be/kzkzRa49w4w