-Αυτή η ένοπλη αντιπαράθεση που εξελίσσεται, αυτήν τη στιγμή, έχει πολλά κοινά με όσα έχουμε δει στο παρελθόν. Επαναλαμβάνεται ένα κακό σενάριο με άλλους τρόπους, αν και υπάρχουν πολλά νέα στοιχεία σε αυτήν την αντιπαράθεση. Το σημαντικό και παράλληλα επικίνδυνο είναι, κατά πόσο μπορεί να κρατηθεί αυτή η αντιπαράθεση εντός των ορίων της Μέσης Ανατολής. Όπως εξελίσσονται οι εντάσεις, μεταξύ Ανατολής και Δύσης, μεταξύ ενός είδους καπιταλισμού που υποτίθεται ότι έχει κανόνες και ενός καπιταλισμού που ελέγχεται από ολιγάρχες, δεν νομίζω πως θα κρατηθεί η αντιπαράθεση μέσα στα όρια της Γάζας. Δύσκολα θα λυθεί η εξίσωση, χωρίς το Ιράν και σε περίπτωση που μπει το Ιράν στο παιχνίδι, τότε η Ταϊβάν θα γίνει στόχος. Αντιλαμβάνεται, λοιπόν, κανείς τα ντόμινο να πέφτουν προς τη λάθος κατεύθυνση.

Μια ενδιαφέρουσα ανάλυση δείχνει πως, όταν υπάρχει ένας συνδυασμός τεράστιων ανισοτήτων σε τοπικές οικονομίες -με μεγάλες εντάσεις στα διεθνή- τα πράγματα οδεύουν προς μία λύση η οποία είναι πιο σκληρή απ’ ό,τι συνήθως. Θυμίζει το σκηνικό, της περιόδου του Μεσοπολέμου που, όπου οι εντάσεις ανέβαιναν, οι ανισότητες στην τοπική οικονομία αυξάνονταν και δεν υπήρχε τρόπος να αποφορτιστεί το κλίμα.

Πάντα υπάρχει ελπίδα, μέχρι να κινηθούν τα άρματα της μάχης. Υπάρχει ελπίδα για μια, άλλου τύπου, διαμεσολάβηση και η Ελλάδα πάντα είχε έναν ρόλο να παίξει και πάντα κέρδιζε, όταν λειτουργούσε ως γέφυρα. Όχι μόνο συμβολικά, αλλά περισσότερο ουσιαστικά. Δηλαδή, αν υπάρχει επικοινωνία με τους Παλαιστίνιους, αν υπάρχει ένας δίαυλος που μπορεί να χρησιμοποιηθεί, τότε καλό είναι να μην τον ξέρουμε, γιατί είναι πιο ουσιαστικό να γίνει αθόρυβα. Γι’ αυτό δεν θέλω να πω ότι η Κυβέρνηση δεν κάνει αρκετά ακόμη, καθώς δεν γνωρίζω τι συμβαίνει στο παρασκήνιο. Αν στο παρασκήνιο δεν κάνει τίποτα, τότε σας διαβεβαιώ πως κάνει ελάχιστα σε σχέση με αυτά που θα μπορούσε να είναι ο ρόλος της Ελλάδας στην περιοχή.

-Η πρώτη μεγάλη σύρραξη, μεταξύ Ανατολής και Δύσης, ήταν αυτή στην Ουκρανία, στην οποία η Ελλάδα δεν είχε πολλές επιλογές. Έτσι όπως έγινε η εισβολή, δεν χωρούσε συζήτηση για το ποιος θα ήταν ο ρόλος της Ελλάδας. Όταν κάποια χώρα -ειδικά μικρή- δέχεται εισβολή από μια μεγάλη δύναμη, δεν δύναται να είναι με τη μεγάλη δύναμη, ούτε όμως να είναι και ουδέτερη. Όμως, πρόκειται για το δεύτερο μέτωπο αυτού του, εν δυνάμει, πολέμου μεταξύ Ανατολής και Δύσης και η Ελλάδα πρέπει να ανασκουμπωθεί και να αρχίσει να παίξει έναν διαφορετικό ρόλο.

– Ο κ. Μητσοτάκης έχει πείσει τον κόσμο ότι η πολιτική είναι θέμα διαχείρισης και ότι ο ίδιος είναι καλός διαχειριστής. Ακόμη, υποστηρίζει πως η ακρίβεια και οι πλημμύρες υπάρχουν σε όλη την Ευρώπη και ότι δεν μπορεί να γίνει εδώ κάτι διαφορετικα. Άρα, η Ελλάδα βρίσκεται στο έλεος αυτών των φαινομένων που δεν είναι απαραίτητα της χώρας και πως η Κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να τα λύσει.

Αν παρατηρήσει κανείς πίσω, όμως, από τις γραμμές, αντιλαμβάνεται ότι δεν υπάρχει προετοιμασία για τα φυσικά φαινόμενα και ακόμη ότι χάσαμε πολύ χρόνο με την ακρίβεια. Πρόσφατα, βγήκαμε από μία εκλογική αναμέτρηση όπου η ΝΔ κέρδισε τις εκλογές. Και στις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, παρά τις ηχηρές ήττες του κ. Μητσοτάκη, συνεχίζει να έχει μια δυναμική η οποία δεν μπορεί να ανατραπεί από τη μία μέρα στην άλλη. Χρειάζεται χρόνος, για να εκφράσει ένα κόμμα πως θα είχε κάνει, διαφορετική ή καλύτερη, διαχείριση ή πως οι δικές του πολιτικές προτεραιότητες θα είχαν θέσει τις βάσεις, για να μη χρειαστεί να θρηνήσουμε θύματα.

Ήδη παρατηρείται μία σημαντική αύξηση της δημοτικότητας του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Νίκου Ανδρουλάκη, το οποίο είναι το πρώτο βήμα για να αρχίσει ο κόσμος να ακούει το κόμμα και να ανταποκρίνεται σε όσα λέει. Είναι θετικό πως προχωράμε στον δρόμο και ο κόσμος μας ρωτάει, μας μιλάει, ψάχνει πλέον να βρει το κάτι διαφορετικό, σε σχέση με παλαιότερα που ήταν πιο δύσκολο να γίνουν τέτοιου είδους συζητήσεις με τον κόσμο.

Δεν είμαστε συγκοινωνούντα δοχεία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Όταν ο κόσμος απογοητεύεται με κάτι, δεν σημαίνει πως αυτόματα, θα κατευθυνθεί σε κάποιο άλλο κόμμα. Αντίθετα, ξεκινά μια αναζήτηση και προσπαθεί να δει τι πήγε λάθος. Σήμερα, υπάρχουν προοδευτικές δυνάμεις οι οποίες, παλιά, μπορεί να είχαν ψηφίσει ΠΑΣΟΚ ή να το είχαν στηρίξει και να είναι πλέον ή  στη ΝΔ ή στον ΣΥΡΙΖΑ ή η μεγάλη πλειοψηφία τους στο σπίτι.

Η πρόκλησή μας, δεν είναι να φύγει το 1% από τον ΣΥΡΙΖΑ και να έρθει σε εμάς, γιατί ούτως ή άλλως τα ποσοστά των 2 κομμάτων μαζί, δεν μπορούν να κερδίσουν τη ΝΔ. Δική μας  πρόκληση είναι, να φέρουμε στην κάλπη τον κόσμο ο οποίος είναι προοδευτικός, ο οποίος βλέπει το ΠΑΣΟΚ με καλό μάτι και το έχει ψηφίσει στο παρελθόν. Αυτός ο κόσμος θα δημιουργήσει τη δυναμική, ώστε να μπορέσει αργότερα να φέρει και τους ψηφοφόρους από τα άλλα κόμματα.

Προτιμούμε να μην μπλεκόμαστε με άλλα κόμματα, γιατί αυτό είναι το σωστό. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τη δική του δουλειά να κάνει και εμείς τη δική μας. Αυτό, μας δίνει χώρο να κάνουμε εμείς αντιπολίτευση, να αποτελέσουμε εμείς τη δυναμική φωνή, με τον τρόπο που έχουμε επιλέξει. Να κάνουμε νηφάλια αντιπολίτευση, με προτάσεις. Δυστυχώς, δεν εισακούγονται αυτές οι προτάσεις, αλλά προσπαθούμε πάντα να τις έχουμε στον λόγο μας, με την ιδέα ότι αυτού του είδους η αντιπολίτευση είναι αυτό που ψάχνει ο κόσμος σήμερα.

-Στον Δήμο της Αθήνας είχαμε μια εξαιρετική συνεργασία με τον κ. Ηλιόπουλο. Είχαμε φέρει κοινές προτάσεις, μια -εκ των οποίων- ήταν η μείωση των δημοτικών τελών την οποία και περάσαμε αργότερα στο Δημοτικό Συμβούλιο. Αυτά είναι θετικά σημάδια και αποτελούν μια βάση συζήτησης. Μπορούν να γίνουν τέτοιου είδους συζητήσεις σε Επιμελητήρια, αλλά και σε συνδικαλιστικούς φορείς. Αν πάρεις αυτό το οποίο γίνεται στη βάση και βιαστείς να το βάλεις μέσα στα γραφεία της Χαριλάου Τρικούπη ή της Κουμουνδούρου, πιστεύω πως γίνεται ζημιά.

Όταν συζητάς για μια υποψηφιότητα όπως του Χάρη Δούκα ή για μια πρόταση όπως αυτή που κάναμε από κοινού με τον κ. Ηλιόπουλο, συζητάς με έναν περιορισμένο πολιτικό χώρο και εκεί, υπάρχουν κοινά σημεία με τα κόμματα. Τι συμβαίνει όταν αρχίσεις και ανεβαίνεις πιο πάνω; Αρχίζεις και μιλάς πιο πολύ σε επίπεδο θέσεων, σε φιλοσοφικό επίπεδο. Δηλαδή, ποια είναι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για την Τοπική Αυτοδιοίκηση; Δεν τη γνωρίζω γιατί, από τη μια μεριά, ο λόγος του είναι ενός κόμματος προοδευτικού που θέλει αποσυγκέντρωση της εξουσίας, από την άλλη μεριά όμως έκανε το ακριβώς αντίθετο, ως Κυβέρνηση. Προσπαθούσε να χειραγωγήσει όσο μπορούσε τις συλλογικότητες, αντί να τις απελευθερώσει.

Όσο πιο πάνω πας, τόσο περισσότερο μπαίνεις σε χωράφια στα οποία υπάρχουν οι γραμμές αντιπαράθεσης. Ας γίνει στη βάση αυτή η συζήτηση, ας δούμε αν υπάρχει χώρος σε αυτό το επίπεδο να υπάρχουν συνεργασίες και αν μπορούν να υπάρχουν, όπως έγινε στις δημοτικές εκλογές, τότε αυτό οφείλουμε να το χειροκροτήσουμε, να το αγκαλιάσουμε, να το ενθαρρύνουμε. Και όχι να το καπελώσουμε και να το κρατήσουμε πίσω από κλειστές πόρτες.

-Στο θέμα της πιο πρόσφατης δημοσκόπησης, η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ δεν αφομοιώνεται και στο ΠΑΣΟΚ. Δε σημαίνει πως επειδή κάποιος έφυγε από ένα κόμμα, η επόμενή του κίνηση είναι να διαλέξει το επόμενο. Συνήθως, υπάρχει ένας ενδιάμεσος χρόνος αναμονής και αυτό αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις. Άλλωστε, πρόκειται για μια δημοσκόπηση που έγινε μετά τις εκλογές και είναι λογικό ο κόσμος να κρατάει μια στάση αναμονής. Στα ποιοτικά στοιχεία, παρατηρείται ότι στο ΠΑΣΟΚ αρχίζει και υπάρχει μια μεγαλύτερη εμπιστοσύνη για το είδος της αντιπολίτευσης που κάνει και αυτό είναι το πρώτο βήμα, πριν αποκτηθεί μια δυναμική εξουσίας.

-Οι διαγραφές σε ένα κόμμα, πάντα σοκάρουν. Γιατί πρόκειται για ιστορικά στελέχη πρώτης γραμμής ανθρώπους που έχουν εγγυηθεί, κατά καιρούς, την πορεία του κόμματος στο παρελθόν και αυτό ανοίγει το παιχνίδι σε ένα διαφορετικό επίπεδο. Αλλά είναι δουλειά του ΣΥΡΙΖΑ να δει προς ποια κατεύθυνση θέλει να πάει τις βάσεις του κι αν αυτή τού ταιριάζει.

Παρακάτω θα δείτε ολόκληρη τη συνέντευξή μου στο Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων του Kontra, με τον δημοσιογράφο Πάνο Χαρίτο: 

Αλλάξτε τις ρυθμίσεις των cookies για να δείτε το video